บทที่ 1190 ลานเล็กผู้กล้าหาญไร้เทียมทาน หล่อเหลาไม่ธรรมดา!

…………….

บทที่ 1190 ลานเล็กผู้กล้าหาญไร้เทียมทาน หล่อเหลาไม่ธรรมดา!

เรื่องบ้าอะไรกัน!

เหตุใดคนกลุ่มนี้ถึงไม่รักเพื่อนพ้องเอาเสียเลย?

เขาว่าไม่ต้องสนเขาก็ไม่สนจริง ๆ หรือ

ร่างแยกหานว่านเชียนทั้งสับสนและมึนงง ทว่าเขาถูกกำลังฝ่ายนั้นพาตัวออกไปไกลจากเมืองชิงซานแล้ว

“ไม่จริงกระมัง!”

ร่างแยกหานว่านเชียนผู้ถูกพาตัวไปเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้

เขารู้สึกว่าพวกเมิ่งจีต้องล้อเล่นกับเขาเป็นแน่ ไม่มีทางไม่สนใจเขาจริง ๆ

เพราะจากความทรงจำของจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง พวกเมิ่งจีนั้นมีคุณธรรมรักเพื่อนพ้องกันถ้วนหน้า ผู้ใดลำบากย่อมต้องพากันไปช่วยโดยไม่คิดชีวิต ไม่มีทางเพิกเฉยเช่นนี้

“มาแล้ว! ฮ่า ๆ เป็นอย่างที่คิด!”

ลมหายใจต่อมา เขาเห็นกระบี่ฉุนจวินไล่ตามมา ลงท้ายก็ต้องช่วยเขา

เขาก็ว่า ก่อนเขาถูกจับได้มีหรือจะทอดทิ้งเขา ไม่มีทางแน่นอน!

“ไม่ต้องสนใจข้า รีบไปเถิด เผื่อว่าพวกเขาล่อเสือออกจากถ้ำแล้วลงมือกับพวกเมิ่งจีเพื่อแย่งชิงลูกกลอน!”

ความกระเหี้ยนกระหือรืออยากแสดงของเขาผุดอีกครั้ง ตะโกนเสียงดังใส่กระบี่ฉุนจวิน

จงใจเอ่ยเรื่องล่อเสือออกจากถ้ำเพื่อให้หลังจบเรื่องเขาไม่เป็นที่สงสัย

แน่นอน เขาไม่กลัวว่ากระบี่ฉุนจวินจะย้อนกลับไปจริง ๆ

ในเมื่อกระบี่ฉุนจวินไล่ตามมาแล้ว ย่อมไม่มีทางกลับไปง่าย ๆ

นอกจากนี้ ต่อให้กระบี่ฉุนจวินกลับไป พวกเมิ่งจีก็เสมือนลูกเจี๊ยบไร้กำลังต่อต้าน กำลังฝ่ายที่อยู่กับลานเล็กทำภารกิจลุล่วงได้ในพริบตา

ทว่าเขายังไม่ได้รับข่าวชัยชนะจากกำลังอีกฝ่ายก็ถูกกระบี่ฉุนจวินฟาดฟัน!

“หา?!”

เขามองลงไปด้วยความเหลือเชื่อ อะไรกันนี่ กระบี่ฉุนจวินฟันเขา!

เสียงดังพรวด เลือดสาดกระเซ็น ร่างของเขาถูกตัดเป็นสองท่อนในบัดดล เขาเอ่ยขึ้นอย่างอดไม่ได้ “เจ้าฟันผิดคนหรือไม่?!”

เขาอยากจะบ้า ฟันผิดได้ด้วยหรือ

ต่อให้โชคร้ายสักเพียงใดก็ไม่ควรถึงขั้นนี้!

“ไม่ผิด ผู้ที่ข้าจะฟันก็คือเจ้า!”

เสียงตอบรับดังออกจากกระบี่ฉุนจวิน ฟันร่างแยกหานว่านเชียนอีกครา บดขยี้ร่างแยกหานว่านเชียนเป็นผุยผง

“แย่แล้ว พลังของลานเล็กน่าพรั่นพรึงเกินไป!”

กำลังฝ่ายที่อยู่กับลานเล็กหนีอุตลุดมาอยู่ที่นี่ ผสานเป็นหนึ่งกับกำลังที่นี่!

หลังกระบี่ฉุนจวินไล่ตามออกไปมันก็ลงมือทันทีหมายจะชิงลูกกลอนทั้งหมดมา!

หารู้ไม่ ทันทีที่มันลงมือก็ถูกลานเล็กตบกระเด็น!

หากไม่ใช่ว่ามันหนีได้ว่องไว ต้องถูกลานเล็กสังหารเป็นแน่!

“คิดจริงหรือว่าพวกเราไม่รู้เรื่องที่เจ้าปลอมตัวเป็นจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง คิดอะไรอยู่ นับแต่ที่เจ้าปลอมตัวเป็นจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงและโผล่มาหาคุณชายก็ถูกมองออกจนทะลุปรุโปร่งแล้ว”

ลานเล็กมาถึง จำแลงกายเป็นมนุษย์บุรุษผมเงินผู้หล่อเหลาสง่างาม

มันเอ่ยเสียงเรียบต่อ “เจ้าเป็นเพียงตัวตลกเท่านั้น เป็นเพียงเรื่องขำขัน พวกเราล้วนแต่หยอกเจ้าเล่น”

“อ๊ากกก!”

ร่างแยกหานว่านเชียนสร้างร่างใหม่ขึ้นมา คำรามกราดเกรี้ยวราวเสียสติ นี่เขาถูกมองออกตั้งแต่แรกแล้วหรือ?

มิน่าเขาถึงโชคร้ายปานนั้น กินสิ่งใดล้วนเป็นรสอุจจาระปัสสาวะ ลูกกลอนที่เลือกยังมีตำหนิถึงสามครั้งติด ซ้ำยังเป็นรสอุจจาระปัสสาวะทั้งหมด!

เป็นการถูกสับเปลี่ยนชัด ๆ อาหารและลูกกลอนที่เขากินล้วนเป็นอุจจาระปัสสาวะจริง ๆ!

ขณะเดียวกัน มิน่าหลังเขามาถึงลานเล็กก็ถูกสุนัขดำอาเจียนใส่เต็มหัว นักพรตอู๋เหลียงเช็ดหน้าเขาด้วยผ้าเช็ดปัสสาวะ น้ำในบ่อที่คิดจะใช้อาบน้ำล้วนเป็นปัสสาวะ!

เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนที่วางไว้แล้ว เป็นความจงใจเพื่อกลั่นแกล้งเขา เห็นเขาเป็นตัวตลก!

นอกจากนี้ เขายังสะท้านใจเหลือคณา

หลี่จิ่วเต้าน่าประหวั่นพรั่นพรึงถึงขั้นนี้เชียวหรือ สับเปลี่ยนใต้จมูกเขาแต่เขากลับไม่รู้ตัวสักนิด!

เขาสังหรณ์ใจไม่ดีอย่างยิ่งยวด หนนี้เขาอาจต้องจบเห่ที่นี่ ถูกสังหารลง!

“ไป!”

เขาไม่ได้ลังเล ไม่คิดอยากต่อสู้แม้แต่น้อย ผสานเป็นหนึ่งกับกำลังสองฝ่ายอย่างรวดเร็วและหนี!

“ไปได้หรือ”

ลานเล็กผมเงินตวาดเสียงเย็น ยื่นฝ่ามือข้างหนึ่งออกไปคว้าร่างแยกหานว่านเชียนไว้

เดิมร่างแยกหานว่านเชียนมีพลังกล้าแกร่งอยู่แล้ว กอปรกับผสานเป็นหนึ่งกับกำลังสองฝ่าย พลังของเขาในยามนี้แข็งแกร่งน่าสะพรึงอย่างแท้จริง

กล่าวโดยไม่เกินจริง ให้เขาสู้กับ ‘ตัวแปรผิดแผก’ อย่างอสูรพิฆาตสีเขียวอีกครั้ง เขามีชัยได้แน่นอน สามารถอัด ‘ตัวแปรผิดแผก’ อย่างอสูรพิฆาตสีเขียวให้แหลกลาญได้สบาย

ทว่าแม้แต่เขาซึ่งทรงพลังถึงเพียงนี้ระเบิดพลังไม่หยุด ก็ไม่อาจแผ้วพานฝ่ามือข้างนั้นของลานเล็กได้สักนิด ไม่อาจสลัดหลุดออกมาได้เลย

“อะไรกัน เป็นเพียงลานเล็กแห่งหนึ่งกลับมีพลังน่ากลัวเช่นนี้เชียวหรือ?!”

เขาตะลึงจากใจจริง และคิดไม่ถึงจริง ๆ

เป็นเพียงลานเล็กที่หลี่จิ่วเต้าเคยอยู่อาศัยเท่านั้นยังสยดสยองกล้าแกร่งปานนี้ นับว่าผิดจากที่เขาคาดอย่างสิ้นเชิง!

“เจ้าคิดว่าอย่างไร!”

ลานเล็กผมเงินเอ่ยเสียงเรียบเรื่อย มือข้างที่กำร่างแยกหานว่านเชียนไว้ออกแรงหมายจะบีบเขาให้ตาย

เวลานั้นเอง เสียงตู้มจากระเบิดอันน่าหวาดหวั่นดังออกมาจากฝ่ามือเขา ฝ่ามือเขาระเบิดแหลกเละ ลามไปถึงแขนที่ระเบิดหายไปหมด!

“หืม?!”

ลานเล็กมีท่าทีประหลาดใจ คิดไม่ถึงนิดหน่อย เห็นได้ชัดว่าร่างแยกหานว่านเชียนมีไพ่ตายบางอย่างในมือ

“มีจริงด้วย!”

ดวงตาของเขาวาวโรจน์เมื่อเห็นร่างแยกหานว่านเชียนมียอดศาสตราสองชิ้นในมือ หนึ่งคือธงโบราณ สองคือกล่องไม้สีดำ

ธงโบราณคือธงหมื่นพิโรธ เป็นสิ่งที่กำลังสองฝ่ายนั้นนำมาด้วย ส่วนกล่องไม้สีดำคือของวิเศษที่ร่างแยกหานว่านเชียนติดตัวมาตลอด มีจุดประสงค์เพื่อปกปิดพลังปราณ ไม่ให้หลี่จิ่วเต้ารู้ว่าเขาปลอมตัวมา

แน่นอนว่ากล่องไม้สีดำก็มีพลังน่าพรั่นพรึงเช่นกัน เป็นของวิเศษชิ้นหนึ่ง

ร่างแยกหานว่านเชียนใช้ของวิเศษทั้งสองชิ้นเพื่อหนีเอาชีวิตรอด

และเพราะการระเบิดพลังจากของวิเศษสองชิ้นนี้ ถึงบดขยี้ฝ่ามือลานเล็กได้ หาไม่แล้วร่างแยกหานว่านเชียนไม่มีทางทำอะไรฝ่ามือลานเล็กได้แน่

“นี่ ให้ข้าช่วยหรือไม่”

กระบี่ฉุนจวินส่งคลื่นพลังจิตออกไปถามลานเล็ก

“ไม่ต้อง”

ผมสีเงินของลานเล็กสยาย มีมาดเหลือแสน ร่างแยกหานว่านเชียนยืมอิทธฤทธิ์จากของวิเศษสองอย่างนั้นเพื่อหลบหนี พริบตาเดียวก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

ทว่าลานเล็กจับร่องรอยร่างแยกหานว่านเชียนได้ในเสี้ยวลมหายใจ ร่างของเขาหายไปจากที่เดิม ยามลานเล็กปรากฏกายอีกครั้งก็มาอยู่กับร่างแยกหานว่านเชียนแล้ว!

เสียงดังตู้ม ลานเล็กลงมือทันที เล่นงานร่างแยกหานว่านเชียนจนตกลงมา

ฝ่ามือและแขนของมันที่ถูกบดขยี้ไปก่อนหน้าคืนสภาพดังเดิม

“ฆ่า!”

สายตาร่างแยกหานว่านเชียนเย็นยะเยือก ตวัดธงหมื่นพิโรธบุกไปข้างหน้า

เขารู้ดีว่าลานเล็กไม่มีทางปล่อยเขาไป การต่อสู้นี้ไม่ตายไม่เลิกรา!

ธงหมื่นพิโรธฟาดฟันไปด้านหน้า แรงพิโรธอันนับไม่ถ้วนถาโถม บ้างเข้มข้นเสียจนเห็นได้ด้วยตาเปล่า แม้แต่กำลังรบระดับอัครขั้นสามสิบหากถูกแรงพิโรธนี้ปกคลุม ไม่สิ ไม่ต้องปกคลุมด้วยซ้ำ ขอเพียงได้สัมผัสก็จะถูกแรงพิโรธเช่นนี้กลืนกินในพริบตา คลุ้มคลั่งเสียสติอย่างสิ้นเชิง

ลานเล็กผมเงินมีประกายเจิดจรัสรายล้อมรอบตัวซึ่งเชื่อมต่อกับพลังอันมองไม่เห็นของหลี่จิ่วเต้า สยดสยองอย่างแท้จริง

สองมือของมันข้ามผ่านแรงพิโรธน่าสะพรึงมหาศาลได้โดยไม่ได้รับผลกระทบสักนิด เข้าห้ำหั่นกับธงหมื่นพิโรธ ร่างแยกหานว่านเชียนเห็นแล้วอกสั่นขวัญผวาถึงขีดสุด!

ไม่ได้รับผลกระทบจากแรงพิโรธของธงหมื่นพิโรธเลยหรือ เรื่องนี้เหนือความคาดหมายร่างแยกหานว่านเชียนไปมาก

“คิดไม่ถึงเลย นี่เจ้าเชื่อมต่อกับพลังของหลี่จิ่วเต้าหรือ!”

เขากัดฟันเอ่ย พบแหล่งพลังของลานเล็กสีเงินแล้ว

มิน่าลานเล็กสีเงินถึงน่าประหวั่นพรั่นพรึงถึงเพียงนี้ ที่แท้มันเชื่อมต่อกับพลังของหลี่จิ่วเต้าแล้ว!

หนนี้เขาก้าวพลาดจริง ๆ เดิมเขาคิดว่ามีเพียงกระบี่ฉุนจวินที่รับมือยาก หารู้ไม่ ลานเล็กนั้นสยดสยองยิ่งกว่า!

“อิจฉานัก!”

กระบี่ฉุนจวินมาและเอ่ยเสียงริษยา

มันเองก็มีพลังกล้าแกร่ง ทว่าสิ่งที่แตกต่างจากลานเล็กคือมันไม่เคยเชื่อมต่อกับพลังของหลี่จิ่วเต้า มีเพียงยามมันได้รับภารกิจจากหลี่จิ่วเต้าเท่านั้น พลังอันมองไม่เห็นของหลี่จิ่วเต้าถึงถ่ายทอดพลังมาหามัน

หากไม่มีภารกิจ มันก็ไม่ได้เก่งกล้าแต่อย่างใด

แต่ลานเล็กนั้นไม่เหมือนกันอย่างเห็นได้ชัด

ลานเล็กเชื่อมต่อกับพลังอันมองไม่เห็นของหลี่จิ่วเต้าอย่างแน่นแฟ้น นั่นหมายความว่าลานเล็กจะทรงพลังอย่างยิ่งยวด หรืออาจทรงพลังยิ่งกว่านี้!

เสียงดังตู้ม ร่างแยกหานว่านเชียนเปิดกล่องไม้สีดำ พลันนั้นฟ้าดินพลิกผัน ทุกอย่างกลับตาลปัตร พลังและกฎระเบียบอันน่ากลัวซัดสาด ลานเล็กผมเงินถูกย้ายไปในกล่องไม้สีดำ!

“หมอนี่ไม่ธรรมดาจริง ๆ!”

กระบี่ฉุนจวินออกความเห็นเสียงเข้ม พลังในกล่องไม้สีดำหาได้ดาษดื่นไม่!

แต่มันไม่นึกกังวล ไม่ได้เอ่ยว่าต้องการออกโรงช่วยเหลือ

ลานเล็กเชื่อมต่อกับพลังอันมองไม่เห็นของคุณชาย หากร่างแยกหานว่านเชียนต้องการใช้กล่องไม้สีดำนี้จองจำลานเล็กนับว่าเพ้อฝันไม่มีทางเป็นจริง

อีกด้าน ร่างแยกหานว่านเชียนตระหนักถึงข้อนี้ดี เขารู้ว่าลำพังพลังของกล่องไม้สีดำไม่มีทางพันธนาการลานเล็กอยู่ เขาส่งธงหมื่นพิโรธเข้าไป หวังให้พลังจากของวิเศษสองชิ้นร่วมกำจัดลานเล็ก

ภายในนั้น แรงพิโรธน่าพรั่นพรึงจากธงหมื่นพิโรธโถมทับราวกับกลายเป็นทะเลพิโรธ กลืนกินลานเล็กผมเงินจนมิด แรงพิโรธอันไร้ที่สิ้นสุดมุดเข้าไปในตัวลานเล็กตามทุกซอกที่มุดได้ หมายจะกลืนกินลานเล็กให้หมดสิ้น!

ขณะเดียวกัน กล่องไม้สีดำเปล่งพลังเช่นกัน บดขยี้ลานเล็กผมเงินไม่หยุด หมายจะสร้างโอกาสให้ธงหมื่นพิโรธเพื่อให้แรงพิโรธอันไร้ที่สิ้นสุดมุดเข้าไปในกายลานเล็ก

ของวิเศษทั้งสองชิ้นผสานพลัง สยดสยองถึงขีดสุด อย่าว่าแต่กำลังรบระดับอัครขั้นสามสิบเลย ต่อให้เป็นระดับอัครขั้นสามสิบห้าก็ต้องถูกกำจัดอย่างสิ้นเชิง!

อนิจจา ผู้ที่พวกมันเผชิญอยู่คือลานเล็ก คือลานเล็กที่เชื่อมต่อกับพลังอันมองไม่เห็นของหลี่จิ่วเต้าแล้ว!

ท่ามกลางสิ่งที่มองไม่เห็น พลังเกินจินตนาการจุติบนตัวลานเล็ก พริบตาเดียวพลังลานเล็กก็พวยพุ่ง ได้ครอบครองพลังสูงสุด!

เสียงดังตู้ม กล่องไม้สีดำระเบิดทันควัน ธงหมื่นพิโรธฉีกขาด ลานเล็กผมเงินบุกออกมาแฝงไว้ด้วยความไร้เทียมทาน!

“จบแล้ว!”

สายตาร่างแยกหานว่านเชียนทอประกายสิ้นหวัง ของวิเศษทั้งสองชิ้นถูกทำลายจนสิ้น เขาไฉนเลยจะเป็นคู่มือของลานเล็ก ไม่มีทางเลย!

ตามคาด ลมหายใจต่อมาเขาก็ถูกลานเล็กผมเงินคว้าไว้ จากนั้น ลานเล็กผมเงินออกแรงบี้เขาจนแหลกเหลว ถูกกำจัดอย่างสิ้นเชิง!

“สู้จบกลับบ้าน!”

ลานเล็กผมเงินตบมือ กลับเมืองชิงซานพร้อมกระบี่ฉุนจวิน

ระหว่างทางพวกมันแวะรับจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงตัวจริงและเจ้าหลวง

ก่อนหน้านี้ฉินอี๋อินบอกตำแหน่งของจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงและเจ้าหลวงกับลานเล็กไว้แล้ว

จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงเอ่ย เล็งเห็นจุดจบร่างแยกหานว่านเชียนไว้แล้วแต่แรก

เขาไม่เคยแคลงใจในความแข็งแกร่งของคุณชาย ต่อให้ร่างแยกหานว่านเชียนเก่งกาจเพียงใดก็ไม่มีทางเป็นคู่มือของคุณชาย ย่อมถูกจับได้แน่นอน

“เขาอนาถาพอแล้ว ถูกแกล้งจนเป็นไม่สู้ตาย…”

ลานเล็กเอ่ย เล่าประสบการณ์กินอุจจาระดื่มปัสสาวะของร่างแยกหานว่านเชียนยามติดตามคุณชาย เป็นผลให้จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงหัวเราะร่วน!

เจ้าหลวงหัวเราะเสียงดังเช่นกัน ทว่าหลังจากนั้นเขาก็หัวเราะไม่ออก เว้นระยะห่างจากจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง ทั้งยังบอกลาจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง

ร่างแยกหานว่านเชียนอนาถปานนี้ อาจเกี่ยวข้องกับพลังข่มดวงผู้อื่นของเขาหรือไม่

เขาอาจมีชาติก่อนไม่ธรรมดา อาจเป็นอย่างที่จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงคิด เขาถูกสาป ถูกบิดาบุญธรรมในชาติก่อนสาป ถูกลิขิตให้ข่มดวงทุกคนรอบ ๆ

“อย่าไป!”

จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงหยุดเจ้าหลวงไว้ เอ่ยขอร้องลานเล็ก “พี่ลาน ช่วยเขาหน่อยเถิด!”

จากที่ได้อยู่ด้วยกันมาในระยะนี้ มิตรภาพระหว่างเขากับเจ้าหลวงนั้นแน่นแฟ้น ครานั้นเพื่อช่วยเขา เจ้าหลวงยอมคุกเข่าโขกศีรษะเรียกร่างแยกหานว่านเชียนว่าท่านพ่อบุญธรรม

เขาไม่อยากให้เจ้าหลวงแบกรับคำสาปข่มดวงผู้อื่นเช่นนี้เรื่อยไป จึงอยากให้ลานเล็กยื่นมือช่วยกำจัดคำสาปข่มดวงผู้อื่นของเจ้าหลวง!

“ข้าขอดูหน่อย”

ลานเล็กยังอยู่ในร่างมนุษย์ ประกายพิเศษพวยพุ่งออกจากดวงตาเพื่อรำลึกความ อยากจะสืบทราบทุกอย่างของเจ้าหลวงให้รู้ความ

“หืม!”

ทันใดนั้น มันอุทานเสียงอึ้งงัน คิ้วขมวดมุ่น คำสาปที่เจ้าหลวงแบกรับไม่ธรรมดาอย่างที่คิด มันมองไม่เห็นชาติก่อนของเจ้าหลวงเลย ทุกอย่างมีม่านหมอกหนาทึบปกคลุม!

“ทลาย!”

มันแผดเสียง ยืมพลังกล้าแกร่งยิ่งขึ้นมาจากสิ่งที่มองไม่เห็นหมายจะทลายม่านหมอกหนาทึบ มองภูมิหลังเจ้าหลวงให้ออก

กระนั้นก็ยังไม่ไหว เบื้องหลังม่านหมอกหนาทึบยังเป็นม่านหมอกหนาทึบ ราวกับไร้ที่สิ้นสุด ไม่อาจทลายได้ตลอดกาล

มันหยุดทันที ไม่กล้าทำอันใดต่อ

แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะมันทำไม่ได้ พลังอันมองไม่เห็นถึงขีดสุดแล้ว ตรงกันข้าม มันยังสามารถยืมพลังอันมองไม่เห็นที่แข็งแกร่งกว่านี้อีกหลายเท่ามา

เพียงแต่เบื้องหลังของเจ้าหลวงออกจะสยดสยอง มันไม่กล้าผลีผลาม เพราะกลัวจะเป็นการก่อความยุ่งยาก

มันอธิบายทุกอย่างให้จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงฟัง

และกล่าวต่ออีกว่า “ไม่ใช่ว่าข้าคลายคำสาปบนตัวเขาไม่ได้ เพียงแต่ข้าไม่กล้า เพราะกลัวจะส่งผลกระทบต่อการวางหมากหลังจากนี้ของคุณชาย”

มันไม่กล้าทำอะไรโดยพลการ ซ้ำยังเป็นเรื่องของคุณชาย ศึกตัดสินสุดท้ายใกล้อุบัติเต็มที หากทำให้คุณชายผิดแผน ความผิดของมันคงสาหัสเป็นหนักหนา!

“ข้าจะไปขอร้องคุณชาย!”

จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงกัดฟันเอ่ย

“อย่า!”

เจ้าหลวงรีบหยุดจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงไว้ “ศึกตัดสินสุดท้ายใกล้เริ่มขึ้นแล้ว อย่าสร้างปัญหาคุณชายเพราะข้า!”

จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงไฉนเลยจะไม่ตระหนักถึงเรื่องนี้ ทว่าเขาไม่อยากเห็นเจ้าหลวงต้องแบกรับคำสาปข่มดวงผู้อื่นเช่นนี้ต่อไป

“ไม่เป็นไร แค่คำสาปข่มดวงผู้อื่นเอง ข้าไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้ใดเป็นอันจบ”

เจ้าหลวงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

เขามองจักรพรรดิหมากล้อมหวงหลงเป็นครอบครัวไปแล้ว แทนที่จะเอ่ยว่าเขาไม่ต้องการสร้างปัญหาให้หลี่จิ่วเต้า ไม่สู้เอ่ยว่าเขาไม่อยากสร้างปัญหาให้จักรพรรดิหมากล้อมหวงหลง!

…………….