กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม 1044 ดูแลปรนนิบัติอย่างรอบคอบทั่วถึง

Now you are reading กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม Chapter 1044 ดูแลปรนนิบัติอย่างรอบคอบทั่วถึง at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม 1044 ดูแลปรนนิบัติอย่างรอบคอบทั่วถึง

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
อายุขนาดนี้แล้ว ทำไมยังทำเรื่องไร้สาระอย่างนี้อีก
“คุณอายุเท่าไหร่แล้ว? “หลินซินเหยียนมโหเป็นอย่างมาก”ทำไมคุณถึงได้พูดกับลูกได้ว่า เมื่อวานคนที่ซักผ้าปูที่นอนคือฉัน……”
แม้แต่หล่อนก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ น่าอับอายจริงๆ
“ผมไม่ได้พูดนะ ลูกชายของคุณเดาเอาเอง”เขาดื่มน้ำอึกหนึ่ง”ผมก็แค่พายเรือตามน้ำ”
“ใช่เหรอ? “หล่อนไม่เชื่อ
“ถ้าไม่เชื่อ คุณก็ลองไปถามลูกชายสิ”เขาวางแก้วชาลง
หลินซินเหยียนจะถามถึงเรื่องเก่าๆได้ยังไง ทั้งยังต้องไปถามลูกชายอีก? หล่อนบ้าไปแล้ว?
“ที่คุณทำแบบนี้ เพราะกลัวฉันจะไปพบกับไปยิ่นหนิง จงจิ่งห้าวคุณมันเด็กน้อยจริงๆ? ! ”
คนนี้ๆทำไมยิ่งมีชีวิตยิ่งถอยหลังกลับไปนะ?
สิ่งที่จงจิ่งห้าวไม่อยากพูดถึงมากที่สุดก็คือไปนหนิงคนๆนี้ หลุ่มหลงแบบขาดสติเกินไป กระทั่งทุกวันนี้หล่อนก็ยังไม่ปล่อยวางสิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
“เขาไม่ถือว่าเป็นคนดีนัก”
หลินซินเหยียนเดินเข้ามา จากนั้นนั่งลงที่โซฟาข้างๆพลางถามขึ้นว่า”ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ? ”
น้ำเสียงของจงจิ่งห้าวเย็นชา”เขาก็ไม่ใช่คนสดแล้ว ทำเพียงเพื่อความปรารถนาของตนเอง ไม่สนใจคนอื่น แล้วจะยังถือว่าเป็นคนดีอยู่อีกเหรอ? ”
หลินซินเหยียนนิ่งเงียบ เนื่องจากคำพูดของจงจิ่งห้าวหล่อนไม่สามารถโต้แย้งได้ ไปยื่นหนิงทำให้โจวฉุนฉุนต้องเสียใจนั้นเป็นความจริง
แม้ว่าโจวฉุนฉุนจะขาดสติปัญญาไปบ้างเล็กน้อย แต่หล่อนเป็นคนจิตใจดี ไป่นหนิงก็ไม่ควรที่จะทำให้ทั้งชีวิตของหล่อนแม้แต่การเป็นแม่คนก็ยังไม่เคย
หากพูดให้เบาหน่อยอาจจะพูดได้ว่าไปนหนิงลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ้ง หากพูดให้หนักหน่อยก็สามารถพูดได้ว่าเขาไม่รับผิดชอบ
“ยังโกรธอีกเหรอ? “จงจิ่งห้าวเดินเข้ามา หลินซินเหยียนจ้องมองเขาครู่หนึ่งพลางถามขึ้นว่า”กินข้าวหรือยัง? ”
“อืม”ที่บ้านไม่มีใครอยู่ เขาก็เลยออกไปกินข้าวนอกมาแล้วนิดหน่อยแล้ว
“ฉันหิวแล้ว”เหนื่อยตั้งแต่เช้ายันบ่าย ท้องก็เริ่มหิวแล้ว หล่อนจึงพูดขึ้นว่า”ต่อไปอย่าทำเรื่องงี้เง่าเป็นเด็กๆแบบนี้อีกนะ”
จงจิ่งห้าวตอบกลับว่า”ผมรู้แล้ว”
หลินซินเหยียนมายังห้องครัวเสิ่นซินเหยาทำกับข้าวเกือบเสร็จเรียบร้อยแล้ว”ฉันทำบะหมี่”
จวงเจียเหวินที่อยู่ข้างๆถามขึ้นว่า”แม่ แม่ทะเลาะกับพ่อเหรอครับ? ”
“เดี๋ยวสักพักมากินบะหมี่นะ จะได้ช่วยอุดปาก”หลินซินเหยียนไม่แม้แต่จะเหลือบมองลูกชายเลยแม้แต่น้อย และช่วยลูกสะใภ้ทำกับข้าวต่อ
จวงเจียเหวินยังคงไม่ยอมแพ้ เพราะอยากรู้ว่าเป็นเพราะไปยิ่นหนิงใช่ไหมพวกเขาถึงได้รู้สึกโมโห
“แม่
“ลูกยังไม่เลิกอีกเหรอ. “หลินซินเหยียนหันกลับมา คำพูดที่อยู่ในปากยังพูดออกมาไม่หมด ก็มองเห็นจงเหยียนเฉินยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว
เมื่อสักครู่นี้หล่อนคิดว่าเป็นจวงเจียเหวินจึงใช้น้ำเสียงมโหเช่นนั้น แต่เมื่อตอนนี้เห็นว่าเป็นลูกชายคนโต จึงเปลี่ยนสีหน้าทันที และน้ำเสียงก็อ่อนโยนลงมาก “ดวงตาของลูกหายดีแล้วเหรอ? ”
จงเหยียนเฉินพยักหน้า”ดีขึ้นมากแล้วครับ เมื่อกี้นี้แม่โกรธเหรอ? ”
“โกรธผมเหรอครับ”จวงเจียเหวินพูดต่อว่า”พี่ใหญ่เห็นหรือยังล่ะ? ว่าเม่ลำเอียงแค่ไหน กับพี่ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี แต่กับผมกับตำหนิด่าว่า” อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
“ได้ของถูกแล้วยังจะขายแพง”จงเหยียนเฉินยกคางขึ้นมาพลางพูดขึ้นว่า”ตอนพี่เป็นเด็กแม่ก็ไม่เคยหาคู่หมั้นคู่หมายไว้ให้ แต่กับนายเกิดมาไม่ทันไรก็จัดการเรื่องสำคัญในชีวิตของนายไว้
เรียบร้อยแล้ว ยังไม่พอใจอีกเหรอ”
จวงเจียเหวินยิ้ม สำหรับเรื่องนี้เขาได้เปรียบจริงๆ
ขณะที่อยู่บนโต๊ะรับประทานอาหาร จงเหยียนเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงเอ่ยปากถามขึ้นว่า”แม่ ผมอยากจะออกไปข้างนอกสักพัก”
“ไปไหนเหรอ? “ไม่นานหลินซินเหยียนก็นึกขึ้นได้ว่า เขาคงจะไปตามหาผู้หญิงคนนั้น จึงไม่ได้ขัดขวางเขา “คนเขาช่วยลูก แม่ก็ยังไม่ได้ขอบคุณหล่อนเลย ลูกไปตามหาหล่อนเถอะ”
“ครั้งนี้สามารถพักผ่อนได้ช่วงเวลาหนึ่ง รอหาหล่อนจนพบ แล้วผมจะมาอยู่เป็นเพื่อนนะครับ”หลายปีมานี้เขาอยู่ที่บ้านน้อยมาก
เรื่องภายในบ้านส่วนใหญ่จวงเจียเหวินก็จะเป็นคนดูแล
สำหรับน้องชายแล้ว ในใจของเขาก็รู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก
ในฐานะที่เขาเป็นพี่ชายคนโต แต่กลับไม่ได้รับผิดชอบภาระที่ยิ่งใหญ่นี้
“เจียเหวิน พวกเราสองคนมาดื่มกันสักแก้วเถอะ? “จงเหยียนเฉินลุกขึ้นไปหยิบเหล้า
“พี่ใหญ่ ดวงตาของพี่เพิ่งหายดี ดื่มเหล้าได้เหรอครับ? “เสิ่นซินเหยาไม่ค่อยวางใจสักเท่าไหร่ จึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
หลินซินเหยียนก็รู้สึกว่าเสิ่นซินเหยาพูดถูก”เหยียนเฉิน ดวงตาของคุณเพิ่งจะหายดี อย่าเพิ่งดื่มเหล้าเลย”
“ผมกับเจียเหวินนานแล้วที่ไม่ได้มีโอกาสพูดคุยกันดีดีสักครั้ง ไม่ง่ายเลยที่วันนี้จะมีเวลาว่าง เราพี่น้องสองคนก็อยากดื่มกันสักแก้ว ผมไม่เป็นไรแล้วล่ะ”เขานำแก้วเหล้าที่หยิบมาใบหนึ่งวางไว้ที่
เบื้องหน้าของจวงเจียเหวิน ส่วนอีกใบหนึ่งวางไว้ที่เบื้องหน้าของตนเอง เขาบิดฝาขวดแล้วรินเหล้า

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม 1044 ดูแลปรนนิบัติอย่างรอบคอบทั่วถึง

Now you are reading กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม Chapter 1044 ดูแลปรนนิบัติอย่างรอบคอบทั่วถึง at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม 1044 ดูแลปรนนิบัติอย่างรอบคอบทั่วถึง

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
อายุขนาดนี้แล้ว ทำไมยังทำเรื่องไร้สาระอย่างนี้อีก
“คุณอายุเท่าไหร่แล้ว? “หลินซินเหยียนมโหเป็นอย่างมาก”ทำไมคุณถึงได้พูดกับลูกได้ว่า เมื่อวานคนที่ซักผ้าปูที่นอนคือฉัน……”
แม้แต่หล่อนก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ น่าอับอายจริงๆ
“ผมไม่ได้พูดนะ ลูกชายของคุณเดาเอาเอง”เขาดื่มน้ำอึกหนึ่ง”ผมก็แค่พายเรือตามน้ำ”
“ใช่เหรอ? “หล่อนไม่เชื่อ
“ถ้าไม่เชื่อ คุณก็ลองไปถามลูกชายสิ”เขาวางแก้วชาลง
หลินซินเหยียนจะถามถึงเรื่องเก่าๆได้ยังไง ทั้งยังต้องไปถามลูกชายอีก? หล่อนบ้าไปแล้ว?
“ที่คุณทำแบบนี้ เพราะกลัวฉันจะไปพบกับไปยิ่นหนิง จงจิ่งห้าวคุณมันเด็กน้อยจริงๆ? ! ”
คนนี้ๆทำไมยิ่งมีชีวิตยิ่งถอยหลังกลับไปนะ?
สิ่งที่จงจิ่งห้าวไม่อยากพูดถึงมากที่สุดก็คือไปนหนิงคนๆนี้ หลุ่มหลงแบบขาดสติเกินไป กระทั่งทุกวันนี้หล่อนก็ยังไม่ปล่อยวางสิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ
“เขาไม่ถือว่าเป็นคนดีนัก”
หลินซินเหยียนเดินเข้ามา จากนั้นนั่งลงที่โซฟาข้างๆพลางถามขึ้นว่า”ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ? ”
น้ำเสียงของจงจิ่งห้าวเย็นชา”เขาก็ไม่ใช่คนสดแล้ว ทำเพียงเพื่อความปรารถนาของตนเอง ไม่สนใจคนอื่น แล้วจะยังถือว่าเป็นคนดีอยู่อีกเหรอ? ”
หลินซินเหยียนนิ่งเงียบ เนื่องจากคำพูดของจงจิ่งห้าวหล่อนไม่สามารถโต้แย้งได้ ไปยื่นหนิงทำให้โจวฉุนฉุนต้องเสียใจนั้นเป็นความจริง
แม้ว่าโจวฉุนฉุนจะขาดสติปัญญาไปบ้างเล็กน้อย แต่หล่อนเป็นคนจิตใจดี ไป่นหนิงก็ไม่ควรที่จะทำให้ทั้งชีวิตของหล่อนแม้แต่การเป็นแม่คนก็ยังไม่เคย
หากพูดให้เบาหน่อยอาจจะพูดได้ว่าไปนหนิงลุ่มหลงในความรักอย่างลึกซึ้ง หากพูดให้หนักหน่อยก็สามารถพูดได้ว่าเขาไม่รับผิดชอบ
“ยังโกรธอีกเหรอ? “จงจิ่งห้าวเดินเข้ามา หลินซินเหยียนจ้องมองเขาครู่หนึ่งพลางถามขึ้นว่า”กินข้าวหรือยัง? ”
“อืม”ที่บ้านไม่มีใครอยู่ เขาก็เลยออกไปกินข้าวนอกมาแล้วนิดหน่อยแล้ว
“ฉันหิวแล้ว”เหนื่อยตั้งแต่เช้ายันบ่าย ท้องก็เริ่มหิวแล้ว หล่อนจึงพูดขึ้นว่า”ต่อไปอย่าทำเรื่องงี้เง่าเป็นเด็กๆแบบนี้อีกนะ”
จงจิ่งห้าวตอบกลับว่า”ผมรู้แล้ว”
หลินซินเหยียนมายังห้องครัวเสิ่นซินเหยาทำกับข้าวเกือบเสร็จเรียบร้อยแล้ว”ฉันทำบะหมี่”
จวงเจียเหวินที่อยู่ข้างๆถามขึ้นว่า”แม่ แม่ทะเลาะกับพ่อเหรอครับ? ”
“เดี๋ยวสักพักมากินบะหมี่นะ จะได้ช่วยอุดปาก”หลินซินเหยียนไม่แม้แต่จะเหลือบมองลูกชายเลยแม้แต่น้อย และช่วยลูกสะใภ้ทำกับข้าวต่อ
จวงเจียเหวินยังคงไม่ยอมแพ้ เพราะอยากรู้ว่าเป็นเพราะไปยิ่นหนิงใช่ไหมพวกเขาถึงได้รู้สึกโมโห
“แม่
“ลูกยังไม่เลิกอีกเหรอ. “หลินซินเหยียนหันกลับมา คำพูดที่อยู่ในปากยังพูดออกมาไม่หมด ก็มองเห็นจงเหยียนเฉินยืนอยู่หน้าประตูห้องครัว
เมื่อสักครู่นี้หล่อนคิดว่าเป็นจวงเจียเหวินจึงใช้น้ำเสียงมโหเช่นนั้น แต่เมื่อตอนนี้เห็นว่าเป็นลูกชายคนโต จึงเปลี่ยนสีหน้าทันที และน้ำเสียงก็อ่อนโยนลงมาก “ดวงตาของลูกหายดีแล้วเหรอ? ”
จงเหยียนเฉินพยักหน้า”ดีขึ้นมากแล้วครับ เมื่อกี้นี้แม่โกรธเหรอ? ”
“โกรธผมเหรอครับ”จวงเจียเหวินพูดต่อว่า”พี่ใหญ่เห็นหรือยังล่ะ? ว่าเม่ลำเอียงแค่ไหน กับพี่ดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี แต่กับผมกับตำหนิด่าว่า” อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
“ได้ของถูกแล้วยังจะขายแพง”จงเหยียนเฉินยกคางขึ้นมาพลางพูดขึ้นว่า”ตอนพี่เป็นเด็กแม่ก็ไม่เคยหาคู่หมั้นคู่หมายไว้ให้ แต่กับนายเกิดมาไม่ทันไรก็จัดการเรื่องสำคัญในชีวิตของนายไว้
เรียบร้อยแล้ว ยังไม่พอใจอีกเหรอ”
จวงเจียเหวินยิ้ม สำหรับเรื่องนี้เขาได้เปรียบจริงๆ
ขณะที่อยู่บนโต๊ะรับประทานอาหาร จงเหยียนเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงเอ่ยปากถามขึ้นว่า”แม่ ผมอยากจะออกไปข้างนอกสักพัก”
“ไปไหนเหรอ? “ไม่นานหลินซินเหยียนก็นึกขึ้นได้ว่า เขาคงจะไปตามหาผู้หญิงคนนั้น จึงไม่ได้ขัดขวางเขา “คนเขาช่วยลูก แม่ก็ยังไม่ได้ขอบคุณหล่อนเลย ลูกไปตามหาหล่อนเถอะ”
“ครั้งนี้สามารถพักผ่อนได้ช่วงเวลาหนึ่ง รอหาหล่อนจนพบ แล้วผมจะมาอยู่เป็นเพื่อนนะครับ”หลายปีมานี้เขาอยู่ที่บ้านน้อยมาก
เรื่องภายในบ้านส่วนใหญ่จวงเจียเหวินก็จะเป็นคนดูแล
สำหรับน้องชายแล้ว ในใจของเขาก็รู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก
ในฐานะที่เขาเป็นพี่ชายคนโต แต่กลับไม่ได้รับผิดชอบภาระที่ยิ่งใหญ่นี้
“เจียเหวิน พวกเราสองคนมาดื่มกันสักแก้วเถอะ? “จงเหยียนเฉินลุกขึ้นไปหยิบเหล้า
“พี่ใหญ่ ดวงตาของพี่เพิ่งหายดี ดื่มเหล้าได้เหรอครับ? “เสิ่นซินเหยาไม่ค่อยวางใจสักเท่าไหร่ จึงถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
หลินซินเหยียนก็รู้สึกว่าเสิ่นซินเหยาพูดถูก”เหยียนเฉิน ดวงตาของคุณเพิ่งจะหายดี อย่าเพิ่งดื่มเหล้าเลย”
“ผมกับเจียเหวินนานแล้วที่ไม่ได้มีโอกาสพูดคุยกันดีดีสักครั้ง ไม่ง่ายเลยที่วันนี้จะมีเวลาว่าง เราพี่น้องสองคนก็อยากดื่มกันสักแก้ว ผมไม่เป็นไรแล้วล่ะ”เขานำแก้วเหล้าที่หยิบมาใบหนึ่งวางไว้ที่
เบื้องหน้าของจวงเจียเหวิน ส่วนอีกใบหนึ่งวางไว้ที่เบื้องหน้าของตนเอง เขาบิดฝาขวดแล้วรินเหล้า

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+