อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
ในใจซงเก้นรู้สึกเสียดาย และก็ไม่อยากจะปล่อยเธอออก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะมือถือดังไม่หยุด
เขาทำได้เพียงปล่อยเธอไปเท่านั้น “ผมรับสายก่อน”
แก้มของจงเหยียนซีแดงระเรื่อเล็กน้อย แม้ว่าตอนนี้ทั้งสองถือว่าอยู่ด้วยกันแล้ว แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นค่อนข้างเร็ว จู่ๆก็มีการกระทำที่สนิทสนมกันเช่นนี้ เธอรู้สึกไม่ชินเป็นอย่าง
มาก
“ฉันไปก่อน คุณรับสายเถอะ”พูดจบเธอก็ยืนขึ้น แล้วเดินไปนอกประตู ซงเก้นจับมือเธอไว้ “เดี๋ยวผมไปส่งคุณ”
“ไม่ต้อง ฉันขับรถมา”
แล้วก็มีสายมาจากทางมือถือ เขาทำได้เพียงปล่อยมือของเธอ “ระวังด้วย เมื่อถึงบ้านแล้ว ส่งข้อความให้ผมรู้ว่าคุณถึงบ้านอย่างปลอดภัยด้วย”
“โอเค”จงเหยียนซีก้าวเท้าเดินออกไป
เธอขับรถกลับถึงบ้าน ตอนที่กำลังจะขึ้นชั้นบนก็เห็นหางตาของจงเหยียนเฉินเขียวช้ำ
“พี่ “เธอเดินเข้ามา
จงเหยียนเฉินมองดูเธอ”เพิ่งกลับมาจากข้างนอกหรือ? ไปหาซงเก้นหรือ? ”
จงเหยียนซีพยักหน้า”อืม”
“หางตาของพี่ .”เธอเดินเข้ามา อาการบาดเจ็บนี้ทำไมเหมือนกับซงเก้น?
แม้ว่าแผลจะไม่ใช่ที่เดียวกัน
“พี่กับซงเก้นตีกันหรือ? “เธอถามยังไม่ค่อยมั่นใจ
“อืม”
จงเหยียนเฉินเดินไปหน้าต๊ะแล้วเทน้ำหนึ่งแก้ว”ฉันกลัวว่าต่อไปเขาจะรังแกน้องสาวของฉัน จึงสั่งสอนเขาก่อน”
“แล้วใครชนะหรือ? “จงเหยียนซีไปหาน้ำแข็งมาให้เขาประคบเย็น
แคะๆ
“อันนี้ เขาไม่ชนะฉัน”
ถือว่าเสมอกัน
จงเหยียนซีดึงเขาไปนั่งลงบนโซฟา “ฉันประคบเย็นให้พี่ ไม่เช่นนั้นอีกนานก็ไม่หาย” อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
จงเหยียนเฉินดื่มน้ำไปสองคำ แล้วนั่งลงบนโซฟา เขามองดูน้องสาว”เราสองคนล้วนได้รับบาดเจ็บ แกเป็นห่วงฉันมากกว่านิดหนึ่ง หรือว่าเป็นห่วงเขามากกว่า”
“แน่นอนว่า “เป็นพี่ คำพูดนี้เธอพูดเพียงครึ่งหนึ่งแล้วก็จงใจอ้อมค้อม”แน่นอนว่าเป็นซงเก้นอยู่แล้ว ”
“ไม่มีน้ำใจ เสียแรงที่ห่วงแก” แม้จะพูดเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่ได้โกรธ เนกายพิงโซฟาอย่างผ่อนคลาย แล้วให้น้องสาวช่วยตัวเองประคบน้ำแข็ง
เขาหลับตาครึ่งหนึ่ง “หากเขาร้งแกแก จะต้องบอกฉัน แม้ว่าฉันกับเขาจะสู้เสมอกัน แต่เมื่อรวมเจียเหวิน เขาจะต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย”
“พี่กลายเป็นคนที่ชอบใช้กำลังแก้ไขปัญหาตั้งแต่เมื่อไหร่ พี่ตอนเด็กไม่ใช่แบบนี้ ?”
จงเหยียนเฉินลืมตาขึ้นมา”แกเองก็พูดแล้ว ว่าตอนเด็ก คนเราจะต้องโตขึ้นอยู่แล้ว”
เขามองดูน้องสาว”แล้วแกล่ะ”
ในใจเชื่อว่าเธอได้เติบโตแล้ว
หลังจากประสบพบเจอกับเรื่องของเจียงโม่หาน ไม่ได้มีพฤติกรรมเชิงลบ เห็นได้ว่าจิตใจของเธอเข้มแข็งมาก
“พี่แก่กว่าฉันไม่กี่นาที”เธอเปลี่ยนบทสนทนา “ฉันเคยแต่งงานมาแล้วหนึ่งครั้ง แล้วพี่ล่ะ? ”
จงเหยียนเฉินเงียบไปเนิ่นนาน ในใจคิดถึงมู่เยวียนเอ๋อร์ ขึ้นมา
“ดึกแล้ว รีบไปนอนเถอะ ”
เขาลุกขึ้น
“ประคบอีก จะได้หายเร็วๆ “จงเหยียนซีไม่วางใจ
“ไม่เป็นไร บาดเจ็บเล็กน้อย “เขาโบกมือ แล้วกลับไปห้องนอน
จงเหยียนซีมองดูเวลาแวบหนึ่ง ดึกแล้วจริงๆ แล้วก็กลับห้องอาบน้ำนอน เพิ่งจะนอนลงมือถือก็มีข้อความจากซงเก้นเข้ามา ถามว่าเธอถึงบ้านหรือยัง
จงเหยียนซึถึงบ้านนานแล้ว
เธอลืมส่งข้อความบอกเขา
(พรุ่งนี้เช้าผมจะไปหาคุณ มีเรื่องจะบอกคุณ)
เธอมองดูหน้าจอมือถือ รีบเคาะพิมพ์หน้าจอ (เรื่องอะไร ถึงพูดตอนนี้ไม่ได้? ]
(เจอกันแล้วค่อยคุยกัน)
เธอขมวดคิ้ว นี่จงใจกระตุ้นความอยากรู้ของเธอหรือ?
เธอแกล้งพูดอย่างโกรธเคือง ไม่พูดก็ไม่ต้องพูด ฉันจะนอนแล้ว)

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com