อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
จงจิ่งห้าวไม่อยากจะสนใจท่าทางอยากรู้ของซูจ้าน สั่งเสียลูกสาวสองสามคำ ก็กลับเข้าบ้านไป
จงเหยียนซีติดต่อกวนจิ้งได้แล้ว จึงรีบซื้อตั๋วเครื่องบิน
นั่งอยู่บนเครื่องบิน กวนจิ้งยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“เหยียนซี หนูรีบร้อนจะพาฉันไปไหน? ”
จงเหยียนซีก้มหน้ากำลังดูมือถือ ที่อยู่ที่กู้เสียนส่งมา เธอไม่ได้เงยหน้า ก็พูดว่า”ถึงที่แล้วคุณก็จะรู้เอง”
“ช่างลึกลับจริงๆ”กวนจิ้งเอนกาย ถามเรียบๆว่า”ถ้าอย่างนั้น หนูบอกฉันว่า เป็นเรื่องดี หรือว่าเรื่องร้าย”
จงเหยียนซีครุ่นคิด”เป็นเรื่องดี. แต่ก็ไม่ดีทั้งหมด และก็เป็นเรื่องร้าย.
“ตกลงเป็นเรื่องดี หรือว่าเรื่องร้าย? หนูพูดให้ชัดเจนหน่อย”กวนจิ้งนั่งตัวตรง “ทำไมหนูพูดจากอ้ำๆอึ้งๆ”
“หนูไม่ได้อ้ำๆอึ้งๆ ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไร หนูคิดว่าให้โจทก์เป็นคนพูดกับคุณจะดูกว่า”ไม่ว่าอย่างไร เรื่องนี้ เธอไม่ใช่คนในเกม และหลายๆเรื่องก็ไม่ค่อยจะชัดเจนนัก ดังนั้นเธอ
คิดว่าให้พวกเขาเจอหน้ากันแล้วค่อยคุยกันจะดีกว่า
เวลานี้เธอไม่ควรจะต้องพูดมากเกินไป
กวนจิ้งโบกไม้โบกมือ”ช่างมันเถอะ หนูสามารถรู้เบอร์โทรนี้ น่าจะผ่านการรับรู้ของพ่อหนูมาแล้วอย่างแน่นอน น่าจะมีเรื่องอะไร ไม่เช่นนั้นเขาก็คงไม่เอาเบอร์นี้ให้หนู ”
จงเหยียนซีมองดูเขา พูดอย่างเศร้าสร้อยเล็กน้อย”ลุงกวน ชาตินี้ คุณมีเรื่องอะไรที่ลืมยากไหม? ”
กวนจิ้งหรี่ตาครึ่งหนึ่ง ย้อนนึกถึงครึ่งชีวิตหน้าของตัวเอง เนิ่นนานจึงกล่าวว่า”เรื่องที่ลืมยากไม่มี เรื่องเสียใจนั้นมี”
“เสียใจอะไร? “จงเหยียนซีถาม
กวนจิ้งลากเสียงยาว”ผู้หญิงคนหนึ่ง”
“ผู้หญิงที่คุณชอบหรือ? “เธอถามต่อ
กวนจิ้งหยุดลงในเวลานี้”ห้ามอยากรู้เรื่องของผู้ใหญ่”
จงเหยียนซีเบะปาก”หนูก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว”
“ในสายตาของพ่อแม่หนู หนูยังเป็นเด็ก”กวนจิ้งห่มผ้าห่ม “ฉันจะนอนแล้ว”
จงเหยียนซีไม่กวนเขา
เมื่อเครื่องบินลงจอด พวกเขาลงเครื่องแล้ว ก็เห็นกู้เสียนยืนรออยู่ตรงประตูทางออกเพื่อรอรับคน
“ผมอยู่นี่”เขากลัวว่าจงเหยียนซีจะมองไม่เห็นมือที่ตัวเองชูขึ้นมาโบกให้
จงเหยียนซีก็โบกไม้โบกมือ
“คนนี้ฉันเคยเจอ”กวนจิ้งยั่งจำกู้เสียนได้
จงเหยียนซี่ไม่พูดอะไร
“ฉันพาคุณอากนมาแล้ว”จงเหยียนซีเดินไปตรงหน้ากู้เสียนแล้วพูด
กู้เสียนพยักหน้า”พวกคุณนั่งเครื่องบินมาน่าจะเหนื่อยแล้ว ผมพาพวกคุณไปกินอะไรสักหน่อย…….” อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
“ไม่ต้อง ไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ”เธอพูด
กวนจิ้งงงไปหมด”พวกคุณสองคนกำลังทำอะไรกันแน่? ”
“สถานการณ์ฉุกเฉิน เดินไปด้วยคุยไปด้วย “จงเหยียนซีพูด
กู้เสียนจ้องมองเธอแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า”รถจอดอยู่นอกสนามบิน พวกเราไปเถอะ”
พวกเขาเดินออกมาจากสนามบินแล้วขึ้นรถ
กู้เสียนสีหน้าเคร่งเครียด มือที่ขับรถจับพวงมาลัยไว้แน่นๆ ลังเลอยู่เนิ่นนานจึงเอ่ยปากถามว่า”ตอนที่คุณเป็นหนุ่ม รู้จักผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อกู้หุ้ยหยวนไหม? ”
กวนจิ้งชะงักไปครู่หนึ่งก่อน เพราะเขาะไม่ได้ยินชื่อนี้มานานมากแล้ว
จู่ๆได้ยินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และยังรู้สึกทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย
เขาหันหน้าไปดูจงเหยียนซี คำพูดที่เธอถามตัวเองบนเครื่องบิน ใช่รู้อะไรหรือเปล่า?
“เหยียนซี
“หนูไม่รู้ คุณมีเรื่องอะไรก็ถามกู้เสียนเลย”จงเหยียนซีช่วยกู้เสียนพากวนจิ้งมา แต่จะไม่เข้าไปยุ่งในเรื่องของพวกเขา
เรื่องของผู้อาวุโส เธอที่เป็นรุ่นเล็ก ก็ไม่สามารถจะเข้าใจได้
กวนจิ้งเริ่มกระสับกระส่าย”คุณชื่อกู้เสียน คุณแซ่กู้”
กู้เสียนก็พูดอย่างไม่ปิดบัง”ผมใช้นามสกุลตามแม่ แซ่กู้”
“แม่ของคุณคือกู้หุ้ยหยวนหรือ? “เวลาผ่านมานานขนาดนี้ เมื่อเอ่ยถึงชื่อนี้อีกครั้ง เขายังคงจำผู้หญิงคนนั้นได้
กู้เสียน พยักหน้า”ใช่ ผมเป็นลูกชายของเธอ”
เวลานี้รถได้จอดอยู่หน้าประตูโรงพยาบาลแล้ว

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com