“ทำไมถึงมาเวลานี้ล่ะ”

เขาเดินเข้ามา จงจิ่งห้าวกับซูจ้านก็เห็นเขาทันที

ซูจ้านอ้าปากถาม

กวนจิ้งตอบกลับ “มาหาประธานจงเพราะว่ามีธุระด้วย ทำไมนายเองก็อยู่ที่นี่เวลานี้ด้วยล่ะ?”

ซูจ้านตอบกลับอย่างซุกซน “มาหาเจ้านายมีธุระ”

กวนจิ้งนั่งลงข้างเขาและถามกลับ “เรื่องอะไร? พูดให้ฟังได้ไหม?”

“หยุดฟังเรื่องของฉันเถอะ” ซูจ้านพูดหมดเปลือกแล้ว เขามาหาหลินซินเหยียน เพื่อถามข่าวคราวเรื่องของฉินยา

ส่วนทางท่านย่านั้นเขาไม่ได้จัดการให้จบเรื่อง ตนเองก็ไม่กล้าไปเจอหน้ากับฉินยา ทำได้แค่ไปถามข่าวคราวของเธอจากปากคนอื่นแทน

ตอนนี้กวนจิ้งเองไม่มีกระจิตกระใจจนไปนินทาเรื่องของคนอื่น เพราะว่าตัวเขาเองก็วุ่นวายพอตัวอยู่แล้ว

“พูดเรื่องของนายมา?” ซูจ้านเองก็ไม่อยากกลับไป กลับไปท่านย่าก็จะพูดกับเขาอีก เพื่อให้เธอยอมปล่อยฉินยาไป ส่วนเรื่องที่ทำร้ายฉินยานั้น ก็แค่ใช้เงินจ่ายชดใช้คืนไป จากนั้นก็พูดพร่ำ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องที่ว่าไม่สามารถให้ซูจ้านไม่มีทายาทไม่ได้ ไม่สามารถตายไปแล้วไม่มีหน้าไปเจอกับญาติพี่น้องที่ตายไปแล้วได้

ซูจ้านฟังจนเลี่ยนแล้ว จนเบื่อแล้ว เลยไม่อยากกลับไปมากๆ

ไม่สู้ฟังคำนินทาเรื่องคนอื่นดีกว่า เพื่อระบายความอัดอั้นของตนเอง

บางทีคนอื่นอาจจะมีปัญหาด้วย?

เสิ่นเผยซวนต่างรู้แล้วว่า และก็ไม่สนใจซูจ้านจะรู้เรื่องด้วย กวนจิ้งพูดตรงๆ เลย โดยการเล่าแผนการของกู้หุ้ยหยวนออกมา

“กู้หุ้ยหยวน? พวกนายไปอยู่ด้วยกันตอนไหนเนี่น?” ซูจ้านเหล่มองกวนจิ้งแบบไม่อยากจะเชื่อ

“ทำไมถึงมาเวลานี้ล่ะ”

เขาเดินเข้ามา จงจิ่งห้าวกับซูจ้านก็เห็นเขาทันที

ซูจ้านอ้าปากถาม

กวนจิ้งตอบกลับ “มาหาประธานจงเพราะว่ามีธุระด้วย ทำไมนายเองก็อยู่ที่นี่เวลานี้ด้วยล่ะ?”

ซูจ้านตอบกลับอย่างซุกซน “มาหาเจ้านายมีธุระ”

กวนจิ้งนั่งลงข้างเขาและถามกลับ “เรื่องอะไร? พูดให้ฟังได้ไหม?”

“หยุดฟังเรื่องของฉันเถอะ” ซูจ้านพูดหมดเปลือกแล้ว เขามาหาหลินซินเหยียน เพื่อถามข่าวคราวเรื่องของฉินยา

ส่วนทางท่านย่านั้นเขาไม่ได้จัดการให้จบเรื่อง ตนเองก็ไม่กล้าไปเจอหน้ากับฉินยา ทำได้แค่ไปถามข่าวคราวของเธอจากปากคนอื่นแทน

ตอนนี้กวนจิ้งเองไม่มีกระจิตกระใจจนไปนินทาเรื่องของคนอื่น เพราะว่าตัวเขาเองก็วุ่นวายพอตัวอยู่แล้ว

“พูดเรื่องของนายมา?” ซูจ้านเองก็ไม่อยากกลับไป กลับไปท่านย่าก็จะพูดกับเขาอีก เพื่อให้เธอยอมปล่อยฉินยาไป ส่วนเรื่องที่ทำร้ายฉินยานั้น ก็แค่ใช้เงินจ่ายชดใช้คืนไป จากนั้นก็พูดพร่ำ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องที่ว่าไม่สามารถให้ซูจ้านไม่มีทายาทไม่ได้ ไม่สามารถตายไปแล้วไม่มีหน้าไปเจอกับญาติพี่น้องที่ตายไปแล้วได้

ซูจ้านฟังจนเลี่ยนแล้ว จนเบื่อแล้ว เลยไม่อยากกลับไปมากๆ

ไม่สู้ฟังคำนินทาเรื่องคนอื่นดีกว่า เพื่อระบายความอัดอั้นของตนเอง

บางทีคนอื่นอาจจะมีปัญหาด้วย?

เสิ่นเผยซวนต่างรู้แล้วว่า และก็ไม่สนใจซูจ้านจะรู้เรื่องด้วย กวนจิ้งพูดตรงๆ เลย โดยการเล่าแผนการของกู้หุ้ยหยวนออกมา

“กู้หุ้ยหยวน? พวกนายไปอยู่ด้วยกันตอนไหนเนี่น?” ซูจ้านเหล่มองกวนจิ้งแบบไม่อยากจะเชื่อ

พูดจบเขาก็เงยหน้าเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ เพราะว่าตอนสามทุ่มหลินซินเหยียนมีการตรวจร่างกาย ตอนนี้สองทุ่มครึ่งแล้ว เขาลุกขึ้นยืน “พวกนายกลับไปกันเถอะ”

“ประธานจง” กวนจิ้งอดใจไม่ไหว เพราะไม่อยากให้กู้หุ้ยหยวนมาทำลายชีวิตของตนเอง

“ให้โอกาสผมสักครั้งได้ไหม?”

จงจิ่งห้าวไม่ได้พูดออกมา ทำได้แค่มองเขาอย่างเงียบงัน แต่ในใจพอเดาออกว่าเขาต้องการพูดอะไรออกมา

เขาไม่เอาแผนการบอกกับกวนจิ้ง ก็เพราะกลัวว่าเขาจะพลิกเกม

เป็นผู้หญิงที่ถือว่าใช้ได้พอตัว การรู้จักกันมานาน แถมยังพฤติกรรมที่สนิทสนมกันมาแล้ว อย่างไรเสียก็ต้องมีความรู้สึกให้กันมันถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ไม่มีอะไรมากไปกว่าความเชื่อมั่น แต่ความรู้สึกของคนเราก็เป็นเช่นนี้ เขาจำเป็นต้องป้องกันเอาไว้

“นายพูดมา”

กวนจิ้งคิดแล้วคิดอีก “ฉันอยากจะพูดเกลี้ยกล่อมเธอ ถ้าเธอยังคงดื้อรั้นต่อไปจริง ๆ ….”

งั้นเขาก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ได้แต่ทำตามที่จงจิ่งห้าวบอกให้ทำ

“เฮ้ย คงไม่ใช่มีความรู้สึกกับผู้หญิงคนนั้นแล้วใช่ไหมเนี่ย?” ซูจ้านพูดออกมาตรงๆ

“ทำไมถึงมาเวลานี้ล่ะ”

เขาเดินเข้ามา จงจิ่งห้าวกับซูจ้านก็เห็นเขาทันที

ซูจ้านอ้าปากถาม

กวนจิ้งตอบกลับ “มาหาประธานจงเพราะว่ามีธุระด้วย ทำไมนายเองก็อยู่ที่นี่เวลานี้ด้วยล่ะ?”

ซูจ้านตอบกลับอย่างซุกซน “มาหาเจ้านายมีธุระ”

กวนจิ้งนั่งลงข้างเขาและถามกลับ “เรื่องอะไร? พูดให้ฟังได้ไหม?”

“หยุดฟังเรื่องของฉันเถอะ” ซูจ้านพูดหมดเปลือกแล้ว เขามาหาหลินซินเหยียน เพื่อถามข่าวคราวเรื่องของฉินยา

ส่วนทางท่านย่านั้นเขาไม่ได้จัดการให้จบเรื่อง ตนเองก็ไม่กล้าไปเจอหน้ากับฉินยา ทำได้แค่ไปถามข่าวคราวของเธอจากปากคนอื่นแทน

ตอนนี้กวนจิ้งเองไม่มีกระจิตกระใจจนไปนินทาเรื่องของคนอื่น เพราะว่าตัวเขาเองก็วุ่นวายพอตัวอยู่แล้ว

“พูดเรื่องของนายมา?” ซูจ้านเองก็ไม่อยากกลับไป กลับไปท่านย่าก็จะพูดกับเขาอีก เพื่อให้เธอยอมปล่อยฉินยาไป ส่วนเรื่องที่ทำร้ายฉินยานั้น ก็แค่ใช้เงินจ่ายชดใช้คืนไป จากนั้นก็พูดพร่ำ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เรื่องที่ว่าไม่สามารถให้ซูจ้านไม่มีทายาทไม่ได้ ไม่สามารถตายไปแล้วไม่มีหน้าไปเจอกับญาติพี่น้องที่ตายไปแล้วได้

ซูจ้านฟังจนเลี่ยนแล้ว จนเบื่อแล้ว เลยไม่อยากกลับไปมากๆ

ไม่สู้ฟังคำนินทาเรื่องคนอื่นดีกว่า เพื่อระบายความอัดอั้นของตนเอง

บางทีคนอื่นอาจจะมีปัญหาด้วย?

เสิ่นเผยซวนต่างรู้แล้วว่า และก็ไม่สนใจซูจ้านจะรู้เรื่องด้วย กวนจิ้งพูดตรงๆ เลย โดยการเล่าแผนการของกู้หุ้ยหยวนออกมา

“กู้หุ้ยหยวน? พวกนายไปอยู่ด้วยกันตอนไหนเนี่น?” ซูจ้านเหล่มองกวนจิ้งแบบไม่อยากจะเชื่อ