บทที่ 871 เครื่องรางป้องกัน

 

จงจิ้งห้าวมองไปที่หญิงสาวผู้นั้น ดวงตาของเขามีประกายไฟขึ้นมา ในใจก็เกิดแผนการขึ้น จากนั้นเขาก็พูดว่า ” หาที่แล้วขังเธอเอาไว้ “

 

 เสิ่นเผยซวนก็ไม่รู้ว่าจงจิ้งห้าวคิดยังไงอยู่ ” พวกเราไม่มีเวลาแล้ว… ” 

 

” ทําตามที่ฉันพูด ” พูดจบเขาก็สาวเท้าออกไป 

 

เสิ่นเผยซวนยังคงยืนอยู่ที่เดิม ในใจก็คิดว่าผู้หญิงที่เขาจับมานี้ไม่มีค่าอะไรแล้วเหรอ? 

 

เขาเลยไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่

 

ดีดดีด……

 

จู่ๆโทรศัพท์ของกวนจิ้งก็ดังขึ้น เมื่อเขาหยิบโทรศัพท์ออกมาดูแล้วก็เห็นข้อความหนึ่งส่งเข้ามา เป็นข้อความที่ส่งมาจากจงจิ้งห้าว เขาจึง รีบกดเข้าไปดู

 

เมื่ออ่านเนื้อหาข้างในแล้ว มุมปากของเขาก็ยกขึ้น มันในใจรู้แล้ว ว่าจงจิ้งห้าวต้องการจะทําอะไร 

 

เขาจึงทําเป็นยกโทรศัพท์ขึ้น แล้วมองผู้หญิงที่อยู่ตรงพื้น จากนั้นก็เลิกคิ้วว่าพูดว่า ” ผู้หญิงคนนี้ปากแข็งจริงๆ”

 

พอคิดๆดูแล้ว ถ้าไม่ใจกล้าบ้าบินสักน้อย ก็คงไม่กล้ายุยงให้จงหยุนเฉียงขโมยตัวลูกน้อยไปหรอก แถมยังขู่จงจิ้งห้าวเพื่อที่จะเอาหุ้นส่วน อีก

 

ถ้าไม่ได้อยู่ในช่วงจงฉีเฟิงจากไปละก็ เขาคงไม่มีโอกาสนี้หรอก 

 

” น่าเสียดายจริงๆ ” กวนจิ้งจงใจพูดต่อหน้าผู้หญิงคนนั้น ” ไม่ได้เรื่องราวอะไรจากปากของเธอเลยครับ เราคงไม่จับคนมาเสียเปล่าๆ หรอกใช่ไหม? “

 

 ” เอาเธอไปขังที่ไหนนะครับ? ที่คุกเหรอ? ” แล้วเขาก็หันไปถามทางเส้นเผยซวน

 

เส้นเผยชวนพูดต่อ ” ตอนนี้ยังก่อน ลูกน้อยยังอยู่ในมือของจงหยุนเฉียง ถ้าเอาคนขังคุก ก็เหมือนเป็นการป่าวประกาศจงหยุนเฉียง พวก เขาลอยนวล ถ้าหากว่า….”

 

ไม่ว่าจะยังไงก็ยังคงพะวงเรื่องความปลอดภัยของลูกน้อย 

 

” ทําไมผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเลยครับ?” กวนจิ้งแสดงสีหน้าที่ดูไม่ค่อยพึงใจเท่าไหร่ 

 

” ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เธอไม่กลัวตายจริงๆ! ” กวนจึงทําท่าจะลงไม้ลงมือ แต่เสิ่นเผยซวนที่ยืนอยู่ข้างๆ ” ยั้งใจไว้ก่อน ” 

 

เขาไม่สามารถที่จะทําอะไรนอกเหนือกฎหมายได้ ที่จะยอมให้กวนจิ้งฆ่าคนตาย

 

กวนจิ้งเหอะเสียเย็น ” วิธีการดุร้ายก็คงใช้ได้แค่กับผู้หญิงประเภทนี้แหล่ะ ไม่งั้นเธอก็คงจะรู้สึกว่าพวกเราไม่กล้า อําๆอึ้งๆ วันนี้ผมก็กะจะ ทุ่มสุดตัวแล้วล่ะ “

 

” พวกนายไปกันก่อนเลย เดี๋ยวทางนี้ฉันดูแลเอง ” กวนจิ้งย่อตัวลงตรงหน้าผู้หญิงคนนั้น ” ถ้ามีคนตายขึ้นมาจริงๆ ก็ไม่เกี่ยวกับพวกนาย หรอกนะ”

 

 เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นแล้วก็ขดตัวสักพักแล้วพูดต่อ ” นายกล้าก็ลองดู!” 

 

” ฉันให้เธอดูเองแล้วกันว่าฉันกล้าหรือไม่กล้า! ” กวนจิ้งใช้มือหยิบอิฐแถวนั้นขึ้นมาก้อนหนึ่ง จากนั้นก็กดนิ้วของหญิงสาว ” ได้ยินมาว่านิ้ว ทั้งสิบเชื่อมกับหัวใจ และไวต่อความรู้สึก ฉันก็อยากจะรู้ว่าเธอน่ะกลัวเจ็บสักแค่ไหน ” หญิงสาวพยายามเกร็ง กวนจิ้งรําคาญที่เธอทําตัวยึกยัก 

 

เลยเหยียบเข้าไปที่ข้อมือของเธอ จากนั้นก็เอานิ้วโป้งของเธอแยกออกมาหนึ่งนิ้ว แล้วเอาอิฐทุบลงไป

 

“อ้าาาา!” 

 

หญิงสาวเจ็บปวดจนต้องร้องออกมา 

 

เสิ่นเผยซวนและลูกน้องได้ออกมาจากยอดตึก เขาไม่ใช่คนที่จะไม่สามารถทําอะไรโหดร้ายได้ แต่แค่เพราะลูกน้อยอยู่ในมือของคนพวก นั้น เขาจึงไม่กล้าลงมาอย่างอุกอาจเกินไป คนเราถ้ามีจุดอ่อน เวลาจะทําอะไรก็ต้องพะว้าพะวังอยู่แบบนั้น

 

ส่วนชั้นบน กวนจิ้งอุดปากหญิงสาวอีกครั้ง แล้วเขาก็ใช้อิฐทุบนิ้วจนครบทั้งห้าของเธอจนเลือดกับเนื้อแหลกปนกัน 

 

” วันนี้ฉันอยากจะดูซิว่าตกลงแล้วปากของเธอแข็ง หรือว่าอิฐของฉันแข็งกันแน่ ” กวนจิ้งเอาอิฐที่หักไปแล้ววางไว้ข้างๆ แล้วหยิบอิฐก้อน ใหม่ขึ้นมา จากนั้นเขาก็หยิบมืออีกข้างของเธอมากดพื้น ” จะยังไงเสียฉันก็มีเวลาเหลือเฟืออยู่ดี ถ้าเธออยากจะเล่นด้วย วันนี้ฉันก็จะเล่นเป็น เพื่อนเธอให้พอเลยล่ะ!”

 

“อุก อุก…” หญิงสาวพยายามดิ้นไปมา เหมือนอยากจะพูด

 

กวนจิ้งเห็นแล้ว ก็ทําเป็นไม่สนใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลังน้ําตา เอาแต่คิดว่าลูกน้อยอยู่ในมือเธอ พวกเขาก็เลยไม่กล้าทําอะไร อย่างนั้นเหรอ !

 

เวลานี้ เขาไม่ได้แค่ทําตามที่จงจิ้งห้าวกําชับให้เขาทํา แต่เขาก็อยากจะสั่งสอนผู้หญิงคนนี้จริงๆ! 

 

ทันใดนั้นเสิ่นเผยซวนก็วิ่งพรวดขึ้นมา ท่าทีของเขาดูรีบร้อนและลนลาน ” กวนจิ้ง”

 

” เกิดอะไรขึ้น ? ” กวนจิ้งหันไปมอง

 

 ” พวกเรารีบไปกันเถอะ มีคนพบที่นี่แล้ว ” เขาลากกวนจิ้ง กวนจิ้งจึงหันไปเหยียบขาผู้หญิงเอาไว้ ” แล้วเราไม่พาเธอไปด้วยหรอ ? ” 

 

“รีบไปก่อนตอนนี้ไม่ทันแล้ว สถานะของฉันถ้ามีคนรู้เข้า ฉันก็จบเห่น่ะสิ รีบไป ” เส้นเผยซวนใช้แรงลากกวนจิ้งออกไป กวนจิ้งทําที่ไม่พอใจ ” รอดตัวไปนะยัยผู้หญิงชั่ว! ” 

 

พูดจบเขาก็” หนีไป พร้อมกับเส้นเผยซวน 

 

เมื่อเสียงเท้าไกลออกไปเรื่อยๆ ไม่นานก็มีเสียงวิ่งใกล้เข้ามา หญิงสาวก็สะลึมสะลือมองคนที่กําล้เข้ามา ก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยนั้นอย่าง เลือนลาง เมื่อเธอเห็นชัดแล้ว ดวงตานั้นก็เบิกโพง ” ฮุกฮุก… “

 

จงหยุนเฉียงเอาของที่จุกยู่ในปากเธอออก เธอบอกว่าจะไปห้องน้ําแต่ก็ไม่กลับมาสักที เขาหาเธอตั้งนานแต่ก็หาไม่เจอ หลังจากนั้นเขา ก็ได้รับข้อความบอกว่าเธออยู่ที่นี่ 

 

เขาก็เลยรีบมา 

 

” เป็นฝีมือของจงจิ้งห้าว… ” หญิงสาวดวงตาแดงก่ํา เธอกอดจงหยุนเฉียงยกใหญ่ ” คุณต้องแก้แค้นแทนฉันนะคะ” 

 

จงหยุนเฉียงตกลง” ได้สิ ได้…” 

 

เขาตอบรับไวขนาดนี้ เหตุผลหลักก็เป็นเพราะรู้สึกเหมือนตัวเองกําลังโดนตบหน้าอยู่ ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าจะพูดยังไงก็เป็นคนของเขา จงจิ้ง ห้าวดันจับตัวไป แล้วยังให้คนมาทําร้ายจนกลายเป็นแบบนี้อีก นี่เหมือนกับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาจะชัดๆ! 

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com

” รีบพาตัวคนไปสิ ” จงหยุนเฉียงออกคําสั่ง จากนั้นลูกน้องที่มากับเขาก็เดินไปข้างหน้าแล้วอุ้มหญิงสาวขึ้นมา ทุกคนก็เดินลงไปชั้นล่าง

 

ด้านล่างนั้นจอดรถอยู่หลายคัน เมื่อพวกเขาขึ้นรถแล้วก็รีบจากไปโดยเร็ว

 

มุมถนนที่ไม่ไกลจากตรงนั้นมาก ก็มีรถอีกหลายคันจอดอยู่ เมื่อเห็นว่าพวกเขาออกไปแล้ว ก็ค่อยๆขับติดตามไป โดยรักษาระยะห่างจาก ข้างหลัง

 

เพียงไม่นานจงหยุนเฉียงก็พาหญิงสาวกลับมาถึงที่บ้าน และยังเรียกหมอมาจากการบาดแผลให้กับหญิงสาวด้วย ถึงแม้จะมีบาดแผลเต็ม ไปหมด แต่ก็ไม่อันตรายถึงชีวิต

 

” แผลบนหน้านี้อาจจะเป็นแผลเป็นนะคะ ” คุณหมอบอก 

 

” ฉันให้คุณรักษาแผลฉันให้หายไง! ” หญิงสาวตะคอกออกมายกใหญ่ 

 

เป็นเพราะจงหยุนเฉียงชอบเธอมาก เขาจึงกําชับกับหมอว่า ” พยายามรักษา ให้แผลเธอหายดี ” 

 

หมอจึงพยักหน้า

 

พอผ่านไปสักพัก แผลของหญิงสาวก็ถูกพันไว้หมดแล้ว เธอมองไปยังกระจก บนใบหน้าของเธอมีปาสเตอร์แปะเอาไว้ จึงสบถออกมา ด้วยความเกลียดแค้น ” พวกเขามันสัตว์นรกจริงๆ พวกมันพยายามจะฉีกหน้าฉัน ! “

 

จงหยุนเฉียงก็เข้ามาปลอบ ” เดี๋ยวก็หายน่า” 

 

“คุณดูที่มือฉันสิคะ ” เมื่อหญิงสาวถูกพันต็มไปด้วยผ้าพันแผล 

 

พอนึกถึงภาพที่ตัวเองถูกกระทํา ในใจของเธอก็เต็มไปด้วยความเคียดแค้น ” ฉันต้องแก้แค้นให้ได้ “

 

 ในดวงตาของเธอราวกับถูกเคลือบด้วยยาพิษ ทั้งดูเย็นชาและโหดร้ายในเวลาเดียวกัน

เธอเลิกผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียง จงหยุนเฉียงจึงถามขึ้นมาว่า ” คุณยังบาดเจ็บอยู่นะ จะไปไหน ? “

 

“คุณยังจะกลืนได้ลงคออีกเหรอ?! คุณก็เห็นแล้วว่าพวกมันทําอะไรกับฉันบ้าง ฉันเป็นคนของคุณนะ พวกมันข่มเหงรังแกฉัน มันก็ไม่ใช่ เพราะไม่มีคุณอยู่ในสายตาหรอกหรือไง? ตอนนี้ฉันอยากให้พวกมันรู้ว่าพวกเราไม่ใช่ใครที่จะมายั่วโมโหได้ง่ายๆ! “เธอพูดอย่างกับว่าตัวเอง ฉลาดว่า ” คุณไม่ได้นัดเจอเขาตอนกลางคืนหรอกเหรอ? ฉันจะไปกับคุณ แต่ว่าก่อนไป เราต้องไปที่ที่นึงก่อน” 

 

” ที่ไหน ? ” จงหยุนเฉียงก็พอจะรู้ความหมายของเธอ ” คุณจะไปดูเด็กคนนั้นหรอ ? “

 

“ความลําบากที่ฉันได้รับ ต้องมีคนชดใช้ ! ” หญิงสาวพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยม ” แล้วอีกอย่างเธอเราจะได้ในสิ่งที่เราต้องการแล้ว เราก็ จะไม่ปล่อยเด็กคนนี้ไป! “

 

จงหยุนเฉียงหรี่ตา ” ทําไมพูดอย่างนั้นล่ะ ? ” 

 

“คุณลองคิดดูสิ ถ้าพวกเราปล่อยเด็กคนนั้นไปให้จงจิ้งห้าว เราก็ไม่มีจุดอ่อนของเขาน่ะสิ แล้วเขาจะต้องต่อกรกับเราได้แน่ เด็กนั่นอยู่ใน มือเรา เขาก็จะไม่กล้าทุ่มบ่าม เพราะว่าไอ้เด็กคนนี้มันคือเครื่องรางป้องกันตัวของเรายังไงล่ะ” 

 

” ฟังดูก็มีเหตุผลนะ ” จงหยุนเฉียงพยักหน้า

 

“หยุนเฉียง ฉันถูกจับไป พวกมันก็ปฏิบัติต่อฉันและโหดร้ายทารุณ แต่ฉันก็ไม่ปิดปากพูดเลยซักคํา เพราะฉันรู้ว่าเราลงเรือลําเดียวกัน แล้ว หากฉันผู้ที่อยู่ของเด็กคนนั้นไป แล้วเขาหาเด็กเจอ ก็จะต้องจัดการคุณแน่ ฉันก็เลยฉันยอมตายก็ไม่พูด พ่อกลัวพ่อมันจะมาขู่ทําร้ายคุณ หยุนเฉียง ฉันรักคุณนะ ห้องนี้คุณต้องแก้แค้นแทนฉัน ” หญิงสาวพูดไปก็ร้องไห้ไป

 

จงหยุนเฉียงโอบหญิงสาวเอาไว้ ใช่แล้ว ถ้าเธอบอกที่ซ่อนตัวของเด็กคนนั้น เขาก็ไม่มีทางที่จะไปขู่จงจิ้งห้าวได้ อีกอย่างจงจิ้งห้าวต้อง เจ็บแค้นกับเรื่องครั้งนี้อย่างแน่นอน แล้วคงจะหาทางจัดการกับตัวเขาแน่

 

เธอเจ็บหนักขนาดนี้แต่ยังไม่ยอมปิดปากพูดถึงที่ซ่อนตัวของเด็กคนนั้น เห็นได้ชัดว่าเธอคิดแทนเขา จงหยุนเฉียงใจอ่อนแล้วพูดว่า ” ผม จะแก้แค้นแทนคุณเอง”

 

“ตอนนี้ฉันอยากเจอเด็กคนนั้น ” ในใจของหญิงสาวตอนนี้อึดอัดไปหมด พอคิดถึงตอนที่ตัวเองถูกลงโทษ แน่นอนว่าต้องมีใครบางคนมาชดใช้ 

 

เธอจะทําให้จงจิ้งห้าวเสียใจในสิ่งที่เขาทํากับเธอ!