ภายในห้องสอบสวนนั้น หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ ผู้ชายคนนี้อยู่ในกํามือของเธอมาโดยตลอด ฟังเธอทุก เรื่อง รักเธอจนแทบจะขาดใจ เขากล้าทํากับเธออย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

หรือว่าตอนนี้เขาจะสลัดเธอทิ้ง? แล้วเอาตัวรอด? “จงหยุนเฉียง แกคิดว่าจะสลัดฉันทิ้งได้ ” หญิงสาวลุกขึ้นมาจากพื้น และชี้นิ้วไปที่เขา ” เรื่องที่ลักพาตัว ยังไง แกก็มีส่วนเกี่ยวข้อง ถึงฉันต้องตาย ฉันก็จะลากแกลงไปรับโทษด้วยกันนี่แหละ!”

เธอโกรธจนทนไม่ไหว เมื่อก่อนมีอะไรเธอก็ไม่เคยพูด เพราะอยากให้เราทั้งคู่รอด ไม่นึกเลยว่าเมื่อความฉิบหาย ครั้งใหญ่มาถึงเขาคิดจะเอาตัวรอดเพียงคนเดียว

จงหยุนเฉียงตะลึงไปสักพัก ผู้หญิงคนนี้อยู่ต่อหน้าเธอก็เป็นคนอ่อนโยนอ่อนหวาน เห็นใจผู้อื่น ท่าทางร้ายกาจ แบบนี้ เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น

“เธอไม่เล่นละครแล้วเหรอ?” จงหยุนเฉียงถึงกับบางอ้อ “ที่แท้เมื่อก่อนเธอก็แสร้งทํานี่เอง ใช่หรือเปล่า?”

“เหอะ แกคิดว่ายังไงล่ะ?” ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว หญิงสาวก็ไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังอีก เธอแค่นยิ้ม และพูดว่า ” ฉันยังสาวยังแซ่ ยังสวยราวกับดอกไม้และมีค่าดั่งหยก วันๆก็ต้องมันนอนขลุกอยู่กับคนแก่ๆอย่างแก ฉัน คิดทีไรก็ขยะแขยง ทั้งที่มันไม่รอด ก็ยังต้องให้ฉันแสร้งทําเป็นสุขสบาย ทุกวินาทีที่ฉันอยู่ข้างแก มันผ่านไปนานจน ทุกข์ทรมานแบบไม่มีอะไรมาเทียบได้ แกลองสํารวจผิวหนังที่หย่อนยานบนตัวแกสิ ยังคิดว่าตัวเองดีเด่อยู่อีกเหรอ? หัดตักน้ําใส่กะโหลกชะโงกดูเงาที่น่ารังเกียจของแกซะบ้าง”

” แก… ” จงหยุนเฉียงพี่นิ้วไปที่เธอ เขาโกรธจนนิ้วมือสั่นไปหมด “แกมันผู้หญิงสารเลว!”

” ถ้าฉันเป็นหญิงสารเลว แล้วแกเป็นอะไร? ” หญิงสาวเอนตัวพิงไว้ที่ประตู และมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา” ฉันเป็นคนสาระเลว แกก็ยังหลงหัวปักหัวป่าขนาดนั้น ฟังคําพูดฉันทุกอย่าง ไม่ใช่ว่าแกมันสาระเลวมากกว่าฉันหรอก เหรอ? “

จงหยุนเฉียงเดินเซถอยหลังไปสองเก้า ร่างกายแทบจะยืนไม่ไหว ” แก แก… ฉันจะฆ่าแก! “

เขาพุ่งตัวออกไป จากนั้นก็มีเข้าไปที่คอของหญิงสาว ” ไอ้คนชั่ว แกหลอกฉัน ไปตายซะ!”

หญิงสาวถูกบีบคอจนขาดอากาศหายใจ ใบหน้าของเธอขาดอากาศจนเปลี่ยนเป็นสีแดง ดวงตาเบิกกว้าง ” อุก อุก….. ” หญิงสาวแค่หัวเราะออกมาจากลําคอ ” แกบีบคอฉันตาย แกมันก็เป็นไอ้ฆาตกรที่ต้องรับโทษ! “

“คนอย่างกูมีเงิน วันนี้กูซื้อชีวิตถึงได้ กูจะหั่นมึงให้แหลกเป็นชิ้นๆ!” จงหยุนเฉียงพูดออกมาอย่างเหี้ยมโหด

ท่าทีที่ดุร้ายของเขาทําให้ริ้วรอยบนใบหน้ายับยู่ยี่รวมกันเป็นกระจุก ทั้งดูอัปลักษณ์และน่าขัน

หญิงสาวไม่มีเสียงจะร้องออกมา ดูมันจะทนไม่ไหวแล้ว

ในห้องสังเกตการณ์นั้น มีคนเห็นว่าหญิงสาวใกล้จะถูกจงหยุนเฉียงมีพอจนตายแล้ว จึงถามขึ้นมาว่า” พวกเขา จะทะเลาะกันจนมีคนตายไหมครับ? “

เสิ่นเผยชวนมองหน้าจงจิ่งห้าว แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร เขาหันตัวแล้วเดินออกไป จากนั้นก็ผลักประตูเข้าไป ในห้องสอบสวน จากนั้นก็ลากจงหยุนเฉียงออกมา ” ที่นี่มันที่ไหนถึงอนุญาตให้นายทําตัวเหิมเกริมไม่เกรงกลัว กฎหมายแบบนี้ได้ ? “

จงหยุนเฉียงยังไม่ทันได้หายโมโห” ผมจะฆ่ามันให้ตาย “

เสิ่นเผยซวนมองไปยังผู้หญิงที่กองอยู่กับพื้น เธอนอนแล้วเอามือกุมอก และพยายามหายใจเข้าอย่างสุดความสามารถ

“แค่นายพูดความจริงออกมา ว่าโดนใส่ร้าย ฉันก็จะพูดแทนนาย แล้วก็จะช่วยพูดเรื่องของนายต่อหน้าจงจิ่งห้าวด้วย นายจะได้รอด เพราะไม่ว่ายังไงนายก็เป็นคนสกุลเดียวกับจงจิ้งห้าวอยู่ดี คงไม่ใจร้ายอะไรกับนายถึงขนาด ที่ต้องตีรันฟันแทงหรอก” เสิ่นเผยซวนจงใจพูดแบบนี้ออกไปเสียงดังๆ พวกเขาต้องการที่จะให้ผู้หญิงได้ยิน

ถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะเหมือนไฟกับน้ํามัน แต่เสิ่นเผยซวนก็อยากจะราดน้ํามันลงบนไฟเพิ่มอีก จะดีที่สุดถ้า พวกเขาหนึ่งในนั้นตาย แล้วอีกคนก็ต้องอยู่ในคุกตลอดชีวิต แบบนี้จะได้ไม่ออกมาก่อกรรมทําชั่วกับใครอีก

การลักพาตัวทารกคนนึง เป็นเรื่องที่บ้าบอที่สุด! หลังจากที่หญิงสาวกลับมาหายใจหายคอได้แล้ว เมื่อเธอได้ยินคําพูดของเสิ่นเผยซวน เธอก็รู้สึกไม่ดีเป็นอย่าง มาก ความหมายที่เขาจะสื่อก็คือ เธอต้องฉิบหายอย่างงั้นเหรอ?

แต่ความเป็นจริงแล้วเธอไม่มีภูมิหลังอะไรเลย และไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไร แต่กลับจงหยุนเฉียงงั้นไม่เหมือน กัน เขาเป็นคนของตระกูลจง ถ้าเขาทําผิดขึ้นมาเรื่องก็จะถูกเผยแพร่บนอินเตอร์เน็ต

สุดท้ายแล้วโทษทั้งหมดก็คงจะตกมาอยู่บนตัวเธอ

พอคิดถึงตรงนี้แล้ว เธอก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีหนทางที่จะรอด ต้องตายอย่างเดียวเท่านั้น!

จงหยุนเฉียงยกมือขึ้นมาตบไหล่ของเสิ่นเผยซวนด้วยความไม่รู้เรื่องรู้ราว ” สิ่งที่นายทําให้ฉัน ฉันจะจําไว้ในใจเมื่อวันข้างหน้า มีอะไรให้ฉันช่วยก็พูดมาแล้วกัน “

เสิ่นเผยซวนยิ้มเย็นในใจ แกยังมีวันหลังอีกเหรอ? วันหลังที่ว่าไม่ใช่อยู่ในคุกหรือไง?

ในใจเขาคิดแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าออกมา

ในเวลานี้จงหยุนเฉียงมีคําพูดของเสิ่นเผยซวน ที่ยืนยันว่าตัวเองจะไม่เป็นไร ใจของเขาก็รู้สึกผ่อนคลายลงมา จากนั้นก็พูดกับเส้นเผยซวนว่า ” ฉันคงตาบอดไปแล้วจริงๆ เป็นเพราะฟังคําพูดหญิงชั่วคนนี้ เกือบจะต้องทําร้ายตัว เองแล้วไหมล่ะ”

เสิ่นเผยซวนอย่าคิ้วน้อยๆ ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะยุยงหรือเซี่ยมเขา แต่ยังไงในใจของเขาก็ต้องรู้จักช่างน้ําหนัก ผิดชอบชั่วดี ไม่งั้นก็คงยุยังไม่สําเร็จหรอก

” ไม่ว่าจะพูดยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน แค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอกน่า “จงหยุนเฉียงยิ่งพูดก็ยิ่งได้ใจ

เสิ่นเผยซวนมองดูท่าทางอวดดีของเขาอย่างเงียบๆ ครอบครัวเดียวกันงั้นเหรอ? คนบ้านเดียวกันที่ลักพาตัวลูก ของคนในครอบครัวเนี่ยนะ? แถมยังไม่ใช่ทารกที่โตแล้วเสียด้วย

ถ้าเป็นคนในครอบครัวเดียวกันปกติแล้ว ก็คงไม่มีคําพูดคําจาหลุดออกมาแบบนี้หรอก โดยเฉพาะกับจงจิ่งห้าว

” มึงไปตายซะ! ” จู่ๆหญิงสาวก็หยิบของมีคมเอาไว้ในมือ แล้วพุ่งมาทางจงหยุนเฉียง

เสิ่นเผยซวนเห็นว่าที่จริงเขาเองก็มีโอกาสที่จะรั้งเธอไว้ แต่เขาก็ไม่ได้ห้าม ชายตรงหน้าเขาเป็นถึงผู้อาวุโส เขา กลับจงจึงห้าวคงไม่สามารถลงมือด้วยตัวเองได้ ก็เลยให้ผู้หญิงคนนี้ลงมือแทนพวกเขา นี่คงเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วล่ะ

จงหยุนเฉียงได้ยินเสียงๆหนึ่งก็เลยหันไป ก็เห็นมันเข้ากับใบหน้าที่ดูบิดเบี้ยวอันบ้าคลั่งพุ่งเข้ามาใกล้ๆ ในมือ ของเธอยังกําบางอย่างอยู่ในนั้น

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com