จงเหยียนซีใจลอยนิดหน่อย ได้ยินเสียงของเขาจึงตอบ อ่า ไป
เธอใจลอยขนาดนี้ ทําให้ซงเก้นยิ่งคิดว่าผู้ชายคนเมื่อกี้ก็คืออดีตสามีของเธอ
ทําให้จิตใจเธอวุ่นวายขนาดนี้ หรือว่าเธอยังสนใจอยู่?
จงเหยียนซีดึงความคิดกับอารมณ์กลับมา ใบหน้าเผยรอยยิ้มจาง ๆ “เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรเหรอ?” ซงเก้นบอก “ไม่มีอะไร”
“อ่อ” จงเหยียนซีก็ไม่ได้สนใจมากนัก จิตใจและความคิดยังคงถูกการปรากฏตัวของเจียงโย่เชียนก่อกวน
เธอไม่ได้รอคอยเรื่องที่ไม่มีทางเป็นจริงได้กับเจียงโม่หาน ทว่าไม่อยากถูกก่อกวนการใช้ชีวิตอีก เจียงโย่เชียนหาที่แห่งนี้จนเจอแล้ว ที่กลัวยิ่งกว่าคือจะก่อกวนไปถึง พ่อแม่ของเธอ
เธอใช้มือกดที่หว่างคิ้ว สูดหายใจเข้าลึก
เดิมทีบรรยากาศดีมาก ถูกการปรากฏตัวกะทันหันของเจียงโย่เชียนทําให้ยุ่งเหยิง ระหว่างทางสองคนจึงไม่ได้พูดคุยกัน
ทัศนียภาพที่มีเพียงแค่ในประเทศไทยเคลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็วที่นอกหน้าต่าง กลับไร้คนชื่นชม
ผ่านไปได้สักพักหนึ่งรถก็หยุดอยู่ที่พระราชวังหรูหราแห่งนี้
พระราชวังงดงามโอ่อ่า สิ่งก่อสร้างที่คงความเป็นศาสนาพุทธนี้ มองดูรูปแบบมีความแตกต่างคนละยุคสมัยกับคฤหาสน์ที่ซงเก้นอาศัยอยู่ ต่างให้ความรู้สึกของยุคสมัย ที่ลึกล้ํา
รถหยุดนิ่ง คนขับรถลงมาช่วยซงเก้นเปิดประตูรถ
ซงเก้นโค้งตัวลงมา เดินมาเปิดประตูฝั่งนี้ให้จงเหยียนซี
เธอเงยศีรษะมองซงเก้น “ที่นี่ที่ไหนเหรอ?”
“คฤหาสน์ของราชนิกุล”
คฤหาสน์ของราชนิกุลของประเทศไทย เป็นสถานที่ที่ราชนิกุลพํานักอาศัย
วันนี้มาในนามที่พระราชาประเทศเฉลิมฉลองงานวันคล้ายวันพระราชสมภพให้แก่พระราชธิดา แท้จริงแล้วเป็นการหาพระสวามีที่เหมาะสมให้องค์หญิง
สุภาพบุรุษที่ถูกเชิญมาในวันนี้ หนึ่งในสามนั้นเป็นคนที่พระราชาให้ความสนใจ มีตั้งใจจะเลือกเป็นพระสวามี
คนที่พระราชาแห่งประเทศจีนให้ความสําคัญมากที่สุดก็คือซงเก้น แห่งมิติชา รวมทั้งโอดีสแห่งวัน ปาชาน คนเหล่านี้ล้วนเป็นตระกูลสูงศักดิ์ที่มีชื่อเสียงและบารมี สิ่ง ที่สําคัญที่สุดคือ พวกเขาต่างกุมอํานาจทางการทหาร
พระราชาแห่งประเทศไทยเป็นผู้นําประเทศ ผู้บังคับการทหารสูงสุด รวมถึงผู้ปกปักษ์ศาสนาพุทธทั้งหมด พระราชาทรงใช้อํานาจนิติบัญญัติ อํานาจบริหาร และ อํานาจตุลาการ ผ่านรัฐสภา คณะรัฐมนตรีและศาลโดยแยกจากกัน
สมาชิกวุฒิสภาของรัฐสภาได้รับการแต่งตั้งโดยตรงจากพระราชา แม้ว่านายกรัฐมนตรีของประเทศไทยจะได้รับเลือกจากประชาชน แต่ว่าต้องให้พระราชาลงนามถึง จะได้ ตอนที่นายกมองพระราชาหรือราชนิกุล จะต้องคุกเข่า
มองจากด้านความเป็นจริง อํานาจทางการทหารเป็นอํานาจที่สูงสุดบนความเป็นจริงของประเทศประเทศหนึ่ง ในด้านรัฐธรรมนูญพระราชาททรงมีอํานาจทางการ ทหารสูงสุด ในความเป็นจริงแล้วอํานาจทางการทหารหลัก ๆ กุมอยู่ในมือชนชั้นสูงที่อยู่ทางการทหาร
พระราชาที่ทรงอายุมากอาศัยคุณสมบัติ ประสบการณ์และบารมีควบคุมการทหาร อย่างไรก็ตาม ประเทศไทยก็มีการรัฐประหารทางการทหารและการเมืองอยู่บ่อย ครั้ง
ตอนนี้พระราชาก็อยากกุมชนชั้นสูงที่กุมอํานาจทางการทหารพวกนี้ไว้ วิธีที่ดีที่สุดก็คือทําให้คนพวกนี้กลายเป็นครอบครัวเดียวกัน
“ซง” พายมสวมชุดราตรีสีแดง ผ่านการแต่งตัวอย่างตั้งอกตั้งใจ สวยงดงามน่าประทับใจ เธอเดินมาด้วยใบหน้าแย้มยิ้มอย่างรวดเร็ว ตอนที่เห็นคนที่กําลังจากรถคือจง เหยียนซี รอยยิ้มก็ค่อย ๆ แข็งที่ออยู่ที่มุมปาก “ทําไมคุณถึงพาเธอมาด้วย?” น้ําเสียงซักถาม
ซงเก้นไม่ได้สนใจเธอ แต่ยื่นมือไปให้จงเหยียนซี
จงเหยียนซีนํามือไปวางอยู่กลางฝ่ามือของซงเก้น
สองคนมองตากันซงเก้น กุมมือของเธอไว้ ประคองเธอออกมา
ในตอนนี้นัยน์ตาของพายมถลึงจนลูกตาแทบจะถลนออกมา จากนั้นพูดอย่างเอาแต่ใจ “ซงเก้น คุณเชื่อไหมว่าฉันฆ่าตัวตายให้คุณดูได้เลย?”
ซงเก้นพูดด้วยน้ําเสียงเย็นชา “จะอยู่หรือตายแล้วแต่คุณเลย”
“คุณ” พายัมโกรธจนย่ําเท้า
“พายัม!” น้ําเสียงตําหนิดังขึ้นที่ด้านหลังของเธอ
โอดีสเดินมาถึงน้องสาวไว้ “เธอทําตัวเอาแต่ใจอะไรอีก?”
ระหว่างที่พูดสายตาก็หยุดอยู่ที่ร่างจงเหยียนซี มองเธอตั้งแต่บนลงล่างอย่างประเมิน ที่จริงในใจเขารู้ดีว่าทําไมน้องสาวของตัวเองถึงไม่พอใจ ที่พายัมชอบซงเก้นไม่ ได้เป็นความลับอะไรตั้งนานแล้ว คนในบ้านต่างรับรู้กันหมด และยังหวังให้พวกเขาได้แต่งงานกันจริง แต่ว่าซงเก้นไม่ได้ชอบน้องสาวของตัวเอง
นิสัยของซงเก้นก็เป็นที่เลื่องลือ แม้ว่าจะเป็นสุภาพบุรุษ แต่ว่านิสัยก็ดื้อรั้นสุด ๆ เรื่องที่เขาไม่ยินยอม ใครก็ไปบังคับเขาไม่ได้
คนในบ้านต่างโน้มน้าวให้พายมทําใจให้สงบแล้วหาคนอื่นที่เหมาะสม แต่ว่าเธอก็ไม่ยอม
“ท่านนี้คือ?” โอดีสมองแล้วถามซงเก้นอย่างยิ้ม ๆ
“จงเหยียนซีคุณจง นี่คือเพื่อนของฉัน” พูดจบก็หันไปแนะนําพวกเขาสองคนให้จงเหยียนซี
“ท่านนี้คือโอดีสแห่งวัน ปาชาน” ตามด้วยพายัม “และพายมแห่งวัน ปาชาน พวกเขาต่างเป็นทายาทของมาร์ควิส”
พ่อของพายัมเป็นมาร์ควิส ตําแหน่งบรรดาศักดิ์เหมือนกับซงเก้น
ตําแหน่งบรรดาศักดิ์สามารถรับช่วงต่อได้ เพราะพ่อของพายัมยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นโอดีสยังไม่ได้สืบทอดบรรดาศักดิ์
แต่ว่าก็ดํารงตําแหน่งสําคัญทางการทหาร
พระราชาก็ดูแลเขาเป็นอย่างดี
แต่ว่าที่ชื่นชอบก็ยังคงเป็นซิงเก้น เขาไม่เพียงกุมอํานาจทางการทหารไว้ในมือ ยังมีตําแหน่งบรรดาศักดิ์ แม้ว่าสมาชิกในวงศ์ตระกูลไม่ได้เจริญก้าวหน้ามากนัก แต่ว่า มีชื่อเสียงและบารมีมาก
บรรพบุรุษของเขาเป็นบุคคลที่มีความสามารถมาก ได้รับความเคารพและความศรัทธาจากเหล่าผู้คนมากเช่นกัน
จงเยียนซีหยักหน้าเล็กน้อย มุมปากยกยิ้มตามความเหมาะสม สุภาพอ่อนโยน และไม่ได้เอ่ยปากพูดจา
ภาษาไทยของเธอไม่ดี ภาษาที่ซงเก้นพูดแนะนําให้เธอเมื่อกี้เป็นภาษาจีน เธอถึงได้ฟังรู้เรื่อง เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการไม่สามารถสื่อสารด้วยคําพูดด้วยได้ ก็พูดให้น้อยแล้วกัน
พายัมไม่รู้ความหมายของเพชรที่อยู่บนตัวของจงเหยียนซี แต่ว่าโอดีสรู้ จึงถอนหายใจให้น้องสาวในใจ พลางบอกกับซิงเก้น “นี่เกรงว่าจะไม่ใช่การเชื่อมสัมพันธ์กับ เพื่อนธรรมดา ๆ หรอกนะ?”
ซงเก้นไม่ได้อธิบาย เพียงแต่ยิ้มบาง ๆ การยิ้มนี้เหมือนเป็นการยอมรับสถานะของจงเหยียนซีไปโดยปริยาย
จงเหยียนซีฟังไม่เข้าใจ เพียงแต่ยืนอยู่นิ่ง ๆ ข้าง ตอนที่พวกเขาทักทายกัน
“ใกล้จะได้เวลาแล้ว พวกเราเข้าไปกันเถอะ” ทั้งสองคนผายมือเชิญอย่างสุภาพบุรุษ
พายัมไม่พอใจยังคงถลึงตามองจงเหยียนซี โอดีส ดึงเธอไว้ พูดเตือนด้วยเสียงต่ํา “ไม่อนุญาตให้ก่อเรื่อง”
“แต่….”
“เธอก่อเรื่องตอนเวลาปกติก็ช่าง แต่วันนี้เนื่องในโอกาสอะไร” โอดีสตําหนิ
พายัมกลัวพี่ชายคนนี้มาก แม้จะไม่เต็มใจแต่ก็ปิดปากอย่างว่านอนสอนง่าย เกาะแขนพี่ชายเดินเข้าไป
“พวกเราก็เข้าไปกันเถอะ” ซงเก้นพูดด้วยน้ําเสียงต่ํา
จงเหยียนซีพูด “ค่ะ”
เธอเกาะแขนของซงเก้น หลังจากได้รับการตรวจที่หน้าประตูแล้ว จึงเดินเข้าคฤหาสน์ ผ่านการตรวจครั้งที่สอง พวกเขาจึงจะสามารถเข้าร่วมสถานที่จัดงานเลี้ยงได้
อย่างราบรื่น
ซงเก้นพูดด้วยน้ําเสียงต่ํา “เธอไม่ต้องทําอะไร แค่เกาะแขนฉันไว้ให้แน่นก็พอแล้ว”
อันที่จริงเขาไม่อยากพาจงเหยียนซีมา กลัวว่าจะสร้างปัญหาให้เธอ แต่ว่าเขารู้ความคิดของพระราชา ถ้าหากเขาไม่มีผู้หญิง พระราชาจะต้องให้องค์หญิงหมั้นหมายกับ เขาอย่างแน่นอน
นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ
ในใจเขาไม่ยอม จึงทําได้แต่พาเธอออกมา เรื่องนี้ อันที่จริงคือไม่มีทางเลือกอื่น จึงต้องทําอย่างนี้
แต่ว่าจงเหยียนซีกลับไม่ล่วงรู้ความคิดนี้
เพียงแต่นึกว่าซงเก้นต้องการเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งแค่นั้น
วันนี้ที่มาต่างเป็นคนที่มีอํานาจในสังคมชนชั้นสูง ส่วนใหญ่จะมีคนหนุ่มคนสาวเป็นหลัก อย่างไรเสียเป็นการเลือกคู่ครองให้องค์หญิง ดังนั้น ผู้อาวุโสจึงไม่ได้มาเข้าร่วม
การเข้าร่วมงานเลี้ยงของราชนิกุล ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงต้องสวมชุดทางการ ผู้หญิงยิ่งแต่งตัวให้งดงาม ชุดไทยชอบตัดเย็บด้วยผ้าไหมที่แวววาว บวกกับลายลูกไม้ ทําให้ดูน่ารักมาก แต่ขาดความเซ็กซี่ที่ผู้หญิงควรจะมีไปหน่อย
ท่ามกลางใบหน้าที่ดูใสสะอาดนั้น มีเพียงจงเหยียนซีที่เป็นผู้หญิงตะวันออก สีหน้าสุขุมเยือกเย็น กิริยางดงาม ตอนที่เดินชุดเดรสสีดําผ่าสูงก็เผยพอให้เห็นขาเรียวสี ขาวบ้าง เพิ่มความเซ็กซี่ขึ้นหลายส่วน
เธอเป็นผู้หญิงที่ดึงดูดสายตาคนในงานเลี้ยงมากที่สุดในวันนี้ ไม่เพียงเพราะเสน่ห์ของตัวเธอเอง ยังเป็นเพราะเธอยืนอยู่ข้างกายซงเก้น