เหมือนว่าข้างๆ เธอจะมีผู้ชายคนหนึ่ง อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com
เหมือนเขาเคยเห็นคนคนนี้มาก่อน เขาคือคนที่อยู่คฤหาสน์ไม่ไกลจากพ่อแม่เท่าไหร่
ขณะเดียวกันในหัวของเขาและเกิดคำถามขึ้นมากมาย
ทำไมพวกเขาถึงไม่อยู่ด้วยกัน?
” หาเจอยัง? ” เสิ่นซินเหยายังคงมองหาไปทั่ว ในขณะที่มือก็พยายามดึงชายเสื้อของเขา
จวงเจียเหวินหรี่สายตา ” เจอแล้ว ”
“ไหนล่ะ….” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ ก็เห็นสองคนนั้นเดินตรงเข้ามา ก่อนหน้านี้เธอกับจวงเจียเหวินไปประเทศไทยก็เคยเจอหลินซินเหยียนกับจงจิ่งห้าวแล้ว แต่คับ คลับคล้ายคลับคลาว่าเธอ
เหมือนจะเคยเห็นผู้ชายที่อยู่ข้างๆ จงเหยียนซี
” ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่เพื่อนบ้านที่อยู่ละแวกเดียวกับพ่อแม่คนที่ไทยหรอกเหรอ? ทำไมถึงมาอยู่กับพี่สาวได้ล่ะ? ” เสิ่นซินเหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย เหมือนกำลังจะพูดเดาอะไรขึ้นมาบางอย่าง ” หรือ
ว่าพี่สาวกับเขา….
” เป็นไปไม่ได้! ” เสิ่นซินเหยายังไม่ทันจะได้พูดจบ ก็ถูกจวงเจียเหวินต้ดบทไปเสียก่อน
จริงๆ แล้วจงเหยียนซีก็เคยถูกความรักทำร้ายมาก่อน ทำไมถึงมูฟออนได้เร็วขนาดนี้?
เสิ่นชินเหยาเงยหน้าขึ้นมามองเขา เธอไม่ได้จงใจจะพูดให้มันเป็นอื่น เพียงแค่คิดอะไรขึ้นมาได้ก็พูดออกมาเท่านั้น
จวงเจียเหวินหันมามอง เขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะดุเธอ แต่แค่ไม่ชอบให้เธอเดาไปเรื่อย ” ผมไม่ได้ตั้งใจ ”
” ฉันรู้” เสิ่นชินเหยาคว้าแขนของเขาเอาไว้
เมื่อจงเหยียนซีเห็นพวกเขาแล้ว ก็หยุดฝีเท้า จากนั้นก็รีบวิ่งเข้ามา ” ลูกน้อย เหยาเหยา”
อันที่จริงจวงเจียเหวินก็อยากจะวิ่งเข้าไปกอดเธออยู่เหมือนกัน แต่พอได้ยินประโยคที่ว่าลูกน้อย ก็ทำให้เขาไปยืนนิ่งอยู่กับที่
เสิ่นซินเหยาเดินไปแล้วไปกอดเธอ จากนั้นก็พูดว่าในที่สุดพี่ก็กลับมาแล้ว
จงเหยียนซีตาแดงขึ้นมาแบบแปลกๆ เธอพยายามหายใจเข้า แล้วเก็บอารมณ์ความรู้สึกเอาไว้ ” พวกเธอเป็นครอบครัวของฉัน ฉันก็ต้องกลับมาอยู่แล้วสิ”
” เราคิดถึงพี่มาก แล้วก็เป็นห่วงพี่มากๆ ด้วย ตอนนี้พอเห็นว่าพี่สบายดี พวกเราก็ดีใจไปด้วย”
” เอาละที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เอาไว้คุยกันนะ ” จวงเจียเหวินตัดบทสนทนาของพวกเธอทั้งสอง สายตาก็มองไปยังซงเก้นที่ถือสัมภาระอยู่” พี่ ไม่คิดจะแนะนำหน่อยเหรอ?”
เขารู้จักซงเก้น แต่ตอนนี้เขาแค่อยากจะรู้ว่าทำไมซงเก้นถึงไม่อยู่กับพี่สาวของเขาได้
จงเหยียนซีทำตัวลุกลน ใช่แล้ว ซงเก้นมากับเธอด้วย
กับน้องชายคนนี้แล้ว จงเหยียนซีไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบังเขา เธอจึงตอบไปว่า ” เยงโม่หานไปโน่นเพื่อตามหาพี่ เพื่อที่จะไม่ให้เขาต้องเข้ามายุ่งอีก พี่ก็เลยขอให้ซงเก้นมาทำหน้าที่เป็นแฟน
ชั่วคราวของพี่ เพื่อให้เขาเชื่อ เราก็เลยต้องกลับมาด้วยกัน ”
” อ้อ ” จวงเจียเหวินยิ้มพร้อมโบกมือทักทายจวงเจียเหวิน ” ยินดีต้อนรับนะครับ”
ซงเก้นพยักหน้าพร้อมพูดต่อ ” ได้ยินว่าคุณจะแต่งงาน ยินดีด้วยนะ ”
” งั้นพวกเราไปกันเถอะ ” จวงเจียเหนรับกระเป๋าเดินทางที่ซงเก้นถืออยู่ ” ผมถือให้”
ซงเก้นก็ส่งมันให้เขา

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com

เมื่ออยู่บนรถแล้ว จวงเจียเหวินก็ให้เสิ่นชินเหยาจองโรงแรมให้กับซงเก้น
เมื่อได้ยินแล้ว ซงเก้นก็ตอบกลับไป ” ไม่ต้องหรอก ผมจองเรียบร้อยแล้วล่ะ”
” คุณช่วยพี่สาวผม ก็หมายความว่าเราเป็นเพื่อนกัน แล้วก็นับว่าเป็นแขก พวกเราก็ควรจะต้อนรับคุณให้ดี ถ้ายังงั้นพรุ่งนี้ผมขอเชิญคุณมากินข้าวด้วยนะครับ ” จวงเจียเหวิน พูดขึ้นมา
” ผมกับพี่สาวคุณเราเป็นเพื่อนกัน ไม่ต้องเกรงใจหรอก ”
” แต่ยังไงก็ต้องแสดงความขอบคุณอยู่ดี ” จงเหยียนซีพูดเสริม จวงเจียเหวินมองจงเหยียนซีจากกระจกหลัง มุมปากของเขาก็ค่อยๆ ยกรอยยิ้มขึ้น
เพราะจากที่เขาดูท่าทีที่จงเหยี่ยนซีมีต่อซงเก้น ก็รู้แล้วว่าเธอคิดอะไร
เสิ่นซินเหยาก็หันมามองเขา ดูเหมือนท่าทีของเขา จะรับไม่ได้ที่จงเหยียนซีมีความรักอีกครั้ง
แต่จงเหยียนซีก็ยังอายุน้อย เส้นทางชีวิตยังอีกยาวไกล ชีวิตของเธอก็จำเป็นจะต้องมีชายมาเคียงคู่ คงเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้ชีวิตเพียงคนเดียวตลอดไป
เธอไม่เข้าใจจวงเจียเหวินเลยจริงๆ
แต่ คงไม่ดีถ้าจะพูดอะไรออกไปตอนนี้
สีหน้าและอารณ์ของซงเก้นดูนิ่งสงบ แต่เขาก็พอจะดูออกว่าจวงเจียเหวินมีท่าทีที่อยากจะกีดกันเขามากๆ กิดกันที่เขาและจงเหยียนซีจะต้องมาอยู่ใกล้กัน
“โรงแรมที่คุณจองคือโรงแรมอะไรเหรอ? “จวงเจียเหวินถาม
ซงเก้นก็บอกชื่อโรงแรมออกมา
จวงเจียเหวินพยักหน้า จากนั้นก็ขับรถไปตามที่ตั้งของโรงแรม
ระหว่างทางนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไร พอผ่านไปยี่สิบนาทีรถก็จอดอยู่หน้าทางเข้าโรงแรม จงเหยียนซีก็ตามลงไปด้วย
” เธอรอพี่แป๊บนึง พี่ขอไปส่งซงเก้นก่อน ”
จวงเจียเหวินพยักหน้า
ซงเก้นไม่ให้จงเหยี่ยนซีมาส่งตัวเอง ” มันดึกมากแล้ว คุณรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ ”
” เดี๋ยวฉันขอส่งคุณขึ้นไปก่อน ” จงเหยียนซียังร้นที่จะไปส่ง
เธอรู้สึกว่าเป็นเพราะตัวเองซงเก้นถึงยอมมาที่นี่ ไม่ว่าจะความรู้สึกหรือเหตุผลเธอก็ควรจะไปส่งเขา
ซงเก้นเห็นว่าเธอเงียบไปจึงหันตัวแล้วเดินเข้าไปในโรงแรม
จงเหยียนซีก็เดินไปข้างๆ เขา ” ขอบคุณที่คุณแก้ต่างให้ฉันนะ ”
ซงเก้นเม้นปากไม่พูดจา คำขอบคุณนี้เธอพูดมาแล้วหลายครั้ง
มาถึงหน้าเคาน์ตอร์ซงเก้นก็ส่งข้อความ เมื่อลงทะเบียนเสร็จ เคาน์เตอร์ก็ส่งการ์ดห้องให้เขา ซงเก้นรับไว้
ทั้งสองก็ขึ้นลิฟต์ไป
เมื่อถึงชั้นที่เป็นห้องพักทั้งสองก็ออกมา
จงเหยียนซีไม่ได้เดินต่อ แต่พูดกับเขาว่า ” ฉันไปก่อนนะ ”
ท่าเปิดประตูห้องของซงเก้นชะงักไป เขาหันมามองเธอ ” ผมดูออก สามีคนก่อนของคุณเหมือนจะยังมีความรู้สึกกับคุณอยู่ คุณจะยกโทษให้เขาไหม?”
” ไม่ ”
” คุณไม่รักเขาแล้วเหรอ? ”
” ใช่ ”
” ผมคิดว่หลังจากนี้เขาก็ยังจะมาหาคุณอีก ครั้งนี้ผมไม่ได้ตั้งใจ เขาก็จะตามพวกเรามา”
เขาหาพนักงานของสายการบิน และจงใจสั่งให้พนักงนไม่ขายตั๋วกับเจียงโม่หาน แล้วยังใช้อภิสิทธิ์ของตัวเองที่มี ให้ตำรวจท้องที่หาข้ออ้างขวางตัวเขาไว้
ถ้าเป็นแบบนี้เจียงโม่หานก็ไม่สามารถตามพวกเขามาได้แล้ว แต่ว่า มันคงขวางได้ชั่วคราวเท่านั้น เขาจะต้องกลับมาหาจงเหยียนซีอีก
” ผมคิดว่าถ้าคุณเริ่มต้นความสำคัญครั้งใหม่ ถึงจะทำให้เขาวางมือด้ ผมไม่คิดอะไรกับเรื่องที่คุณเคยแต่งงานมาแล้วหรอกนะ ”

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ อ่านทั้งวัน.com