กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม 993 อยากจะพูดอะไรไหม

Now you are reading กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม Chapter 993 อยากจะพูดอะไรไหม at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บนป้ายนั้นมีอีกษรที่ดูใหญ่และทรงพลังสามตัว เป็นอักษรพื้นดำเลี่ยมทองที่ดูใหญ่และโอ่อ่า
“ข้างบนนี้เขียนว่าอะไรเหรอ? ” ซงเก้นถาม
จงเหยียนซีงยหน้ามอง บนป้ายนั้นเขียนคำว่า (หอหงส์า สามตัว เธอจึงธิบายให้ซงเก้นฟัง ” เหมือนมีคนเคยเล่าว่ในช่วงสมัยหนึ่งมีฮองเฮาเคยอาศัยอยู่ที่นี่ ก็เลยตั้งชื่อว่าหอหงส์ฟ้า”
ซงเก้นทำตาปริบๆ เหมือนกำลังพินิจพิเคราะห์ความหมายของประโยคที่เธอเพิ่งจะพูดไป
จงเหยียนซีถาม ” ไม่เข้าใจเหรอ?”
เธอชะงักไปสักพัก ” ฮองเฮาคือภรรยาของกษัตริย์ประเทศเราในยุคโบราณ หงส์คือนกของกษัตริย์ในประเทศเรา เพื่อแสดงความน่าเกรงขามของฮองเฮา เลยใช้เรียกว่าหงส์ยังไงล่ะ”
” วัฒนธรรมของประเทศคุณช่างแตกต่างเสียจริง อะไรๆก็ต้องพูดค้อมอ้อม ” เหมือนซงเก้นจะเข้าใจแล้ว
จงเหยียนซียิ้ม ” ใช้สุภาษิตได้ไม่เลวเลย แต่ไม่ใช่คอมอ้อมนะ มันอ้อมค้อมต่างหาก”
” มันไม่เหมือนกันตรงไหนล่ะ? ”
จงเหยียนซี ”
” ไม่มีอะไรไม่เหมือนหรอก พวกเราไปดูข้างในกันเถอะ ”
จงเหยียนซีพูด
ซงเก้นตามเธอไป ” ที่หลังคุณช่วยสอนอักษรจีนให้ผมหน่อยได้ไหม?”
” ถ้าใช้เป็นครูล่ะก็ ฉันคงต้องเก็บต้งค์แล้วล่ะ ” จงเหยนซีมองไปที่เขา แล้วพูดหยอก ” คุณรวยขนาดนี้ หนึ่งชั่วโมงคงต้องเก็บสักหมื่นนึงแล้วล่ะ”
ซงเก้นตอบรับ ” ได้สิ ”
จงเหยียนซีหัวเราะ ” ฉันล้อเล่นน่ะ”
” หนึ่งชั่วโมงหมื่นหยวน ตอนนี้คุณเป็นครูของผมแล้ว ” ซงเก้นพูดทวนอีกรอบ
จงเหยียนซี ”
เธอกำลังคิดในใจว่านี่เอาจริงเลยเหรอ? เธอแค่พูดเล่นๆ เองนะ แต่มองไปยังท่าทีที่ดูจริงจังของซงเก้นแล้ว มันเธอจะไม่สามารถทิ้งนักเรียนคนนี้ไปได้
เอาเถอะ
” ฉันยอมรับคุณเป็นนักเรียนก็ได้ ” จงเหยียนซีเดินไปทางซุ้มขายของ เป็นร้านขายพัดจีนโบราณ ที่ถูกปักด้วยเส้นใหม่เป็นรูปว่าที่ดูประณีตและงดงาม ด้านล่างยังถูกแขวนด้วยฟูห้อยสีแดง เธอ
หยิบมันขึ้นมาดู ซงเก้นก็หยิบตามเธอขึ้นมาหนึ่งอัน แต่อันที่เขาหยิบขึ้นมา บนนั้นไม่ใช่รูปวาดคน แต่เป็นรูปทิวทัศน์ และยังมีกลอนอีกสองบทเขียนไว้ด้วย
เขาส่งมันให้กับจงเหยียนชี ” บนนี้มันเขียนว่าอะไรเหรอ? ”
จงเหยียนซีเหลือบไปดู ข้างบนเขียนว่า ‘ หนึ่งความคะนึงหาระหว่างสองคนที่ห่างกล ความหมองหม่นนี้ไร้หนทางเยียวยา เลือนหายจากมุ่นคิ้ว ไปปรากฎ ณ กลางใจ ‘
เมื่ออ่านจบประโยคแล้วเธอก็พูดสองคำออกมาว่า ‘ ไร้สาระ’
พ่อค้าที่ขายพัดก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก ” ไม่เคยเรียนหนังสือหรือไง? คือกลอนของหลี่ชิงเจา มันจะไร้สาระได้ยังไง?”
จงเหยียนซีมองเถ้าแก่ร้านขายพัด ตอนนี้คนขายของริมทางก็มีความรู้เหมือนกันเหรอเนี่ย?
เถ้าแก่ที่ขายพัดอยากให้ซงเก้นซื้อ เลยพูดว่า ” นี่เป็นบทกลอนที่นักกวีผู้มีชื่อเสียงของประเทศเราเขียนออกมาเชียวนะ มันเกี่ยวกับความรักน่ะ มันเหมาะกับนายมากเลย ”
จงเหยียนซีที่ยืนอยู่ข้างๆ แทบจะขำออกมา พัดอันนี้จะเหมาะกับซงก้นได้ยังไง? เขาเป็นชายสูงร้อยแปดสิบ แถมหน้าตาคมเข้ม ถ้าถือพัด คิดๆ ดูแล้วมันก็น่าตลกจะตายไป?
เพื่อที่เถ้าแก่จะได้ขายของออกไปได้ ถึงจะพูดขัดกับความรู้สึก แต่ก็ต้องพูดออกไป
ซงเก้นวางลง แล้วส่ายหัว ” ผมไม่เอา ”
จงเหยียนซีเห็นแก่ที่เถ้าแก่พยายามขาย เลยถาม ” อันละเท่าไหร่คะ?”
” สิบห้า”
” งั้นฉันซื้ออันนึงค่ะ ” จงเหยียนซีควักเงิน
ซงเก้นห้ามในขณะที่เธอจะคว้าเงินออกมา ” ผมจ่ายเอง ”
เถ้าแก่ที่ขายพัด ในใจรู้สึกคิดผิด ถ้ารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ชอบ เขาคงเกร็งราคาให้สูงกว่านี้ พอถึงเวลาผู้ชายคนนั้นจะได้ไม่กล้าต่อราคาต่อหน้าผู้หญิงไงล่ะ
ซงเก้นจ่ายเงินไป เถ้าแก่ร้านขายพัดก็เก็บเงินลงในกระเป๋าแล้วพูดว่า ” แฟนของคุณสวยมากเลย ”
แต่ในใจก็คิดว่า เจ้าหนุ่มนอกนี่จะหลอกสาวๆ สวยๆ ของประเทศเราไปจนหมดแล้ว
จงเหยียนซีหยิบพัดอันนึงไป แล้วมองเถ้าแก่ขายพัด ” เราเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ ”
” ฉันคงดูผิดเองแหละ ” เถ้าแก่ร้านขายพัดขอโทษแล้วยิ้มแหะๆ ที่แท้ตัวเองก็เข้าใจผิดนี่เอง
ในใจก็รู้สึกโชคดีที่ไม่โดนไอ้หนุ่มนอกนี่เอาเปรียบ
เมื่อใกล้จะถึงสี่ทุ่มจงเหยียนซีก็เริ่มอยากกลับบ้านแล้ว เพิ่งจะกลับมาแต่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ก็ออกมาข้างนอกเป็นวันๆ แล้ว เธอไม่ควรจะกลับบ้านดึกนัก
ซงเก้นพูด ” ผมไปส่งคุณเอง ”
“ไม่ต้องหรอก เราต่างคนต่างไม่ต้องไปส่งกันแล้วล่ะ”
จงเหยียนซีพูด
ซงเก้นไม่เซ้าซี้เธอ จึงตอบไป ” โอเค”
เมื่อทั้งสองแยกจากกัน ซงเก้นก็โบกรถกลับโรงแรม แต่ก็แปลกใจที่ไปเจอกับเจียงโม่หาน
เจียงโม่หานยืนอยู่ตรงทางเข้าลิฟต์เหมือนกำลังพูดคุยเรื่องบริษัทกับหนานเฉิงอยู่ จนไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครเดินตรงเข้ามา ซงเก้นเดินเข้ามา ” คุณเจียง ”
หนานเฉิงหันมา
” มีอะไร? ”
เจียงโม่หานเห็นเขา ก็ถามเสียงเรียบ
” เราคุยกันหน่อยได้ไหม? ” ซงเก้นถาม
หนานเฉิงเหมือนจะยังไม่ลืมเรื่องที่เขาอยู่ไทยแล้วใส่ร้ายเจียงโม่หาน จึงทำหน้านิ่งขึงขัง ” คุณมูติชาวิธีที่ทำใช้ได้เลยนะ แต่คุณคิดว่าจะขวางทางพวกเราไว้ได้เหรอ?”
เจียงโม่หานขมวดคิ้วเล็กน้อย ” หนานเฉิง นานกลับไปก่อนเถอะ ”
” แต่ว่า…. ”
เมื่อปะทะเข้ากับสายตาของเจียงโม่หาน หนานเฉิงจึงเก็บเสียง แล้วขึ้นลิฟต์ไปด้วยความไม่เต็มใจ
” ผมรู้จักที่หนึ่งที่เงียบพอจะคุยกัน “เจียงโม่หานเดินนำทางไปข้างหน้า ซงเก้นก็เดินตามไป ทั้งสองขึ้นไปที่ยอดตึกที่เป็นโซนธุรกิจ
บนยอดตึกของโรงแรมถูกออกแบบให้ตรงกับความต้องการของผู้คนเป็นอย่างมาก ให้พื้นที่กับผู้คนที่ต้องการพูดคุยกันเรื่องธุรกิจ ที่ค่อนข้างเป็นความลับ ทั้งเงียบสงบเหมาะกับการพูดคุย
เห็นได้ชัดว่าเจียงโม่หานอยู่ที่เมืองCได้คุ้นชินมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว เมื่อพูดคุยกับผู้จัดการโรงแรมไม่กี่คำ ก็จัดห้องส่วนตัวที่ดีที่สุดให้
พนักงานยกชาเข้ามา จากนั้นก็ออกจากห้องไป และปิดประตูให้เรียบร้อย
“คุณมาหาผมอยากจะคุยเรื่องอะไร? ”

โปรอ่านสักนิด ติดตามเวลาการอัพเดตเรื่อง กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม ได้ที่ อ่านทั้งวัน.com

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม 993 อยากจะพูดอะไรไหม

Now you are reading กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม Chapter 993 อยากจะพูดอะไรไหม at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

บนป้ายนั้นมีอีกษรที่ดูใหญ่และทรงพลังสามตัว เป็นอักษรพื้นดำเลี่ยมทองที่ดูใหญ่และโอ่อ่า
“ข้างบนนี้เขียนว่าอะไรเหรอ? ” ซงเก้นถาม
จงเหยียนซีงยหน้ามอง บนป้ายนั้นเขียนคำว่า (หอหงส์า สามตัว เธอจึงธิบายให้ซงเก้นฟัง ” เหมือนมีคนเคยเล่าว่ในช่วงสมัยหนึ่งมีฮองเฮาเคยอาศัยอยู่ที่นี่ ก็เลยตั้งชื่อว่าหอหงส์ฟ้า”
ซงเก้นทำตาปริบๆ เหมือนกำลังพินิจพิเคราะห์ความหมายของประโยคที่เธอเพิ่งจะพูดไป
จงเหยียนซีถาม ” ไม่เข้าใจเหรอ?”
เธอชะงักไปสักพัก ” ฮองเฮาคือภรรยาของกษัตริย์ประเทศเราในยุคโบราณ หงส์คือนกของกษัตริย์ในประเทศเรา เพื่อแสดงความน่าเกรงขามของฮองเฮา เลยใช้เรียกว่าหงส์ยังไงล่ะ”
” วัฒนธรรมของประเทศคุณช่างแตกต่างเสียจริง อะไรๆก็ต้องพูดค้อมอ้อม ” เหมือนซงเก้นจะเข้าใจแล้ว
จงเหยียนซียิ้ม ” ใช้สุภาษิตได้ไม่เลวเลย แต่ไม่ใช่คอมอ้อมนะ มันอ้อมค้อมต่างหาก”
” มันไม่เหมือนกันตรงไหนล่ะ? ”
จงเหยียนซี ”
” ไม่มีอะไรไม่เหมือนหรอก พวกเราไปดูข้างในกันเถอะ ”
จงเหยียนซีพูด
ซงเก้นตามเธอไป ” ที่หลังคุณช่วยสอนอักษรจีนให้ผมหน่อยได้ไหม?”
” ถ้าใช้เป็นครูล่ะก็ ฉันคงต้องเก็บต้งค์แล้วล่ะ ” จงเหยนซีมองไปที่เขา แล้วพูดหยอก ” คุณรวยขนาดนี้ หนึ่งชั่วโมงคงต้องเก็บสักหมื่นนึงแล้วล่ะ”
ซงเก้นตอบรับ ” ได้สิ ”
จงเหยียนซีหัวเราะ ” ฉันล้อเล่นน่ะ”
” หนึ่งชั่วโมงหมื่นหยวน ตอนนี้คุณเป็นครูของผมแล้ว ” ซงเก้นพูดทวนอีกรอบ
จงเหยียนซี ”
เธอกำลังคิดในใจว่านี่เอาจริงเลยเหรอ? เธอแค่พูดเล่นๆ เองนะ แต่มองไปยังท่าทีที่ดูจริงจังของซงเก้นแล้ว มันเธอจะไม่สามารถทิ้งนักเรียนคนนี้ไปได้
เอาเถอะ
” ฉันยอมรับคุณเป็นนักเรียนก็ได้ ” จงเหยียนซีเดินไปทางซุ้มขายของ เป็นร้านขายพัดจีนโบราณ ที่ถูกปักด้วยเส้นใหม่เป็นรูปว่าที่ดูประณีตและงดงาม ด้านล่างยังถูกแขวนด้วยฟูห้อยสีแดง เธอ
หยิบมันขึ้นมาดู ซงเก้นก็หยิบตามเธอขึ้นมาหนึ่งอัน แต่อันที่เขาหยิบขึ้นมา บนนั้นไม่ใช่รูปวาดคน แต่เป็นรูปทิวทัศน์ และยังมีกลอนอีกสองบทเขียนไว้ด้วย
เขาส่งมันให้กับจงเหยียนชี ” บนนี้มันเขียนว่าอะไรเหรอ? ”
จงเหยียนซีเหลือบไปดู ข้างบนเขียนว่า ‘ หนึ่งความคะนึงหาระหว่างสองคนที่ห่างกล ความหมองหม่นนี้ไร้หนทางเยียวยา เลือนหายจากมุ่นคิ้ว ไปปรากฎ ณ กลางใจ ‘
เมื่ออ่านจบประโยคแล้วเธอก็พูดสองคำออกมาว่า ‘ ไร้สาระ’
พ่อค้าที่ขายพัดก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก ” ไม่เคยเรียนหนังสือหรือไง? คือกลอนของหลี่ชิงเจา มันจะไร้สาระได้ยังไง?”
จงเหยียนซีมองเถ้าแก่ร้านขายพัด ตอนนี้คนขายของริมทางก็มีความรู้เหมือนกันเหรอเนี่ย?
เถ้าแก่ที่ขายพัดอยากให้ซงเก้นซื้อ เลยพูดว่า ” นี่เป็นบทกลอนที่นักกวีผู้มีชื่อเสียงของประเทศเราเขียนออกมาเชียวนะ มันเกี่ยวกับความรักน่ะ มันเหมาะกับนายมากเลย ”
จงเหยียนซีที่ยืนอยู่ข้างๆ แทบจะขำออกมา พัดอันนี้จะเหมาะกับซงก้นได้ยังไง? เขาเป็นชายสูงร้อยแปดสิบ แถมหน้าตาคมเข้ม ถ้าถือพัด คิดๆ ดูแล้วมันก็น่าตลกจะตายไป?
เพื่อที่เถ้าแก่จะได้ขายของออกไปได้ ถึงจะพูดขัดกับความรู้สึก แต่ก็ต้องพูดออกไป
ซงเก้นวางลง แล้วส่ายหัว ” ผมไม่เอา ”
จงเหยียนซีเห็นแก่ที่เถ้าแก่พยายามขาย เลยถาม ” อันละเท่าไหร่คะ?”
” สิบห้า”
” งั้นฉันซื้ออันนึงค่ะ ” จงเหยียนซีควักเงิน
ซงเก้นห้ามในขณะที่เธอจะคว้าเงินออกมา ” ผมจ่ายเอง ”
เถ้าแก่ที่ขายพัด ในใจรู้สึกคิดผิด ถ้ารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ชอบ เขาคงเกร็งราคาให้สูงกว่านี้ พอถึงเวลาผู้ชายคนนั้นจะได้ไม่กล้าต่อราคาต่อหน้าผู้หญิงไงล่ะ
ซงเก้นจ่ายเงินไป เถ้าแก่ร้านขายพัดก็เก็บเงินลงในกระเป๋าแล้วพูดว่า ” แฟนของคุณสวยมากเลย ”
แต่ในใจก็คิดว่า เจ้าหนุ่มนอกนี่จะหลอกสาวๆ สวยๆ ของประเทศเราไปจนหมดแล้ว
จงเหยียนซีหยิบพัดอันนึงไป แล้วมองเถ้าแก่ขายพัด ” เราเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ ”
” ฉันคงดูผิดเองแหละ ” เถ้าแก่ร้านขายพัดขอโทษแล้วยิ้มแหะๆ ที่แท้ตัวเองก็เข้าใจผิดนี่เอง
ในใจก็รู้สึกโชคดีที่ไม่โดนไอ้หนุ่มนอกนี่เอาเปรียบ
เมื่อใกล้จะถึงสี่ทุ่มจงเหยียนซีก็เริ่มอยากกลับบ้านแล้ว เพิ่งจะกลับมาแต่ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ก็ออกมาข้างนอกเป็นวันๆ แล้ว เธอไม่ควรจะกลับบ้านดึกนัก
ซงเก้นพูด ” ผมไปส่งคุณเอง ”
“ไม่ต้องหรอก เราต่างคนต่างไม่ต้องไปส่งกันแล้วล่ะ”
จงเหยียนซีพูด
ซงเก้นไม่เซ้าซี้เธอ จึงตอบไป ” โอเค”
เมื่อทั้งสองแยกจากกัน ซงเก้นก็โบกรถกลับโรงแรม แต่ก็แปลกใจที่ไปเจอกับเจียงโม่หาน
เจียงโม่หานยืนอยู่ตรงทางเข้าลิฟต์เหมือนกำลังพูดคุยเรื่องบริษัทกับหนานเฉิงอยู่ จนไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครเดินตรงเข้ามา ซงเก้นเดินเข้ามา ” คุณเจียง ”
หนานเฉิงหันมา
” มีอะไร? ”
เจียงโม่หานเห็นเขา ก็ถามเสียงเรียบ
” เราคุยกันหน่อยได้ไหม? ” ซงเก้นถาม
หนานเฉิงเหมือนจะยังไม่ลืมเรื่องที่เขาอยู่ไทยแล้วใส่ร้ายเจียงโม่หาน จึงทำหน้านิ่งขึงขัง ” คุณมูติชาวิธีที่ทำใช้ได้เลยนะ แต่คุณคิดว่าจะขวางทางพวกเราไว้ได้เหรอ?”
เจียงโม่หานขมวดคิ้วเล็กน้อย ” หนานเฉิง นานกลับไปก่อนเถอะ ”
” แต่ว่า…. ”
เมื่อปะทะเข้ากับสายตาของเจียงโม่หาน หนานเฉิงจึงเก็บเสียง แล้วขึ้นลิฟต์ไปด้วยความไม่เต็มใจ
” ผมรู้จักที่หนึ่งที่เงียบพอจะคุยกัน “เจียงโม่หานเดินนำทางไปข้างหน้า ซงเก้นก็เดินตามไป ทั้งสองขึ้นไปที่ยอดตึกที่เป็นโซนธุรกิจ
บนยอดตึกของโรงแรมถูกออกแบบให้ตรงกับความต้องการของผู้คนเป็นอย่างมาก ให้พื้นที่กับผู้คนที่ต้องการพูดคุยกันเรื่องธุรกิจ ที่ค่อนข้างเป็นความลับ ทั้งเงียบสงบเหมาะกับการพูดคุย
เห็นได้ชัดว่าเจียงโม่หานอยู่ที่เมืองCได้คุ้นชินมากขึ้นกว่าเดิมแล้ว เมื่อพูดคุยกับผู้จัดการโรงแรมไม่กี่คำ ก็จัดห้องส่วนตัวที่ดีที่สุดให้
พนักงานยกชาเข้ามา จากนั้นก็ออกจากห้องไป และปิดประตูให้เรียบร้อย
“คุณมาหาผมอยากจะคุยเรื่องอะไร? ”

โปรอ่านสักนิด ติดตามเวลาการอัพเดตเรื่อง กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม ได้ที่ อ่านทั้งวัน.com

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+