การตอบโต้ของผู้แข็งแกร่ง [Strongest Counter…

บทที่ 49 ถ้าไม่ใช่นาย แล้วจะเป็นใครได้?

ซิงเฉิงพูดอะไรไม่ออก มันหมายความว่าเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นในคืนนั้นถูกเปิดเผย? หากเป็นเช่นนี้ในอนาคตเขาคงไม่สามารถอยู่ในเซี่ยงไฮ้ได้อย่างแน่นอน ตระกูลหยานที่อยู่เบื้องหลังโจวเหวินหรู่ และพวกอันธพาลของโจวเหวินหวี่ จะกลายเป็นปัญหาสําหรับเขา

อย่างไรก็ตามซิงเฉิงคิดว่าพวกเขาระวังตัวมากในคืนนั้น ดังนั้นจึงเป็นไปได้มากที่สี่จุนจะดึงเขาออกมา ซิงเฉิงคิดอย่างรวดเร็วว่าจะตอบคําถามของหลี่จุนได้อย่างไร

สองวินาทีผ่านไป ใช่แล้วสองวินาทีเท่านั้น

ชิงเฉิงเริ่มที่จะตื่นตระหนก “พี่หลี่นี่เป็นเรื่องร้ายแรงและ อาจจะทําให้ฉันถูกตามฆ่า แต่ฉันก็ตัวคนเดียว จะไปทําเรื่องแบบนั้นได้ยังไง?”

หลี่จุนถือแก้วไวน์ด้วยมือข้างหนึ่งและเท้าคางอีกครั้ง เขาจ้องที่ซิงเฉิงด้วยความสนใจ”ไม่ใช่จริงๆ ฉันอาจเดาผิดก็ได้ แต่ฉันมั่นใจว่าเป็นคุณนั่นแหละ ทําไปทําไม? บอกเหตุผลได้มั้ย”

ซิงเฉิงพูดด้วยความกลัว“ ฉันไม่มีความกล้าพอที่จะทํามันหรอก! ฉันกลัวที่จะเป็ฯฝ่ายถูกฆ่าซะเองด้วยซ้ํา”

หลี่จุนดื่มไวน์ในมือแล้วจ้องมองซิงเฉิง “ซิงเฉิง ฉันน่ะเป็นคนฉลาดนะ คิดว่าฉันจะเชิญคุณมาที่นี่แบบไม่มีหลักฐานอะไรเลยรึไง? ”

ชิงเฉิงคิดในใจ เนื่องจากพวกเขาไม่อยู่ในระดับเดียวกัน เขาจะพูดกับหลี่จุนได้อย่างไร? ถ้าเขาบอกทุกอย่าง เขาอาจถูกฆ่าตายโดยไม่รู้เหตุผลที่เขาโดนฆ่าด้วยซ้ํา

หลี่จุนเป็นฝ่ายพูดก่อน “ก็ได้ ฉันบอกได้ว่าฉันรู้มาว่า เมื่อเดือนที่แล้วนายปรากฏตัวในเซี่ยงไฮ้เพื่อปกป้องลูกสาวของหานเกาผิง หานปิง หยางเติ้งที่ได้รับบาดเจ็บหลังจากการต่อสู้กับนายหลังจากที่หานเกาผิงฆ่าตัวตาย นายอยู่กับหานปิงเพื่อส่งพาอัฐิของเขากลับไปที่เทียนฉุยในมลฑลกานซู เพื่อฝังศพทางเราไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลานี้ แต่นายก็รอดกลับมาได้โดยเฉินเปยหมิงเสียชีวิตที่เทียนฉุย ทุกคนต่างรู้ว่าเจ้าตองเฉินคนสนิทของหานเกาผิงสมรู้ร่วมคิดกับโจวเหวินหวู่และต้องการฆ่าลูกสาวของเขา เพื่อแย่งชิงอุตสาหกรรมของพวกเขา อย่างไรก็ตาม โจวเหวินหวู่หายตัวไปและเห็นได้ชัดว่าเขาถูกฆ่าตาย ต่อมาเจ้าตองเฉินก็ตายคุณรู้ไหมว่าใครฆ่าเขา?“

ซิงเฉิงส่ายหัวและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ใครฆ่าล่ะ”

“ฉันนี่แหละที่ทํา!” หลี่จุนก็แสดงท่าทางที่น่าขนลุกและหัว

เราะลั่น

ซิงเฉิงตัวแข็งในทันที

“ในเวลานั้นฉันส่งคนติดตามเจ้าตองเฉิน แต่ก็แยกเจ้าตองเฉินและโจวเหวินหวี่กันไม่ได้ ดังนั้นฉันพบว่านายกําลังติดตามพวกเขาอยู่ ฉันไม่กล้าฆ่าโจวเหวินหวี่แน่นอน แต่ฉันไม่ได้คาดหวังว่านายจะอุ้มเขาไปฆ่าโดยที่ไม่มีใครรู้ได้แบบนั้น นายช่วยคนมากมายและนายไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเจ้าตองเฉินมีความเป็นปฏิปักษ์ระหว่างเรา ดังนั้นฉันจึงฆ่าเขาและช่วยนายตามประสา” หลี่จุนกล่าวโดยไร้กังวล ดูเหมือนว่าเขาไม่กลัวว่าซิงเฉิงจะบอกเรื่องนี้กับคนอื่น

หลังจากหลี่จุนพูดสิ่งนี้ซิงเฉิงก็ค่อยๆ ถอยห่างและพูดว่า “ฉันสัญญากับประธานหานว่าฉันจะปกป้องหานปิงให้เขา ดังนั้นฉันจะปกป้องเธอให้ดีที่สุดเท่าที่จะทําได้ แต่ฉันไม่ได้ฆ่าโจวเหวินหวี่ ฉันไม่มีความกล้าหรือความสามารถในการทําเช่นนั้น ฉันต้องขอขอบคุณสําหรับการลบเจ้าตองเฉินจริงๆ เพื่อให้หานปิงปลอดภัยอย่างสมบูรณ์ “

หลี่จุนมีท่าทีที่แข็งกระด้างทันที “ยังกล้าที่จะโกหกอีกอย่างนั้นเหรอ ดูท่าว่าเราคงจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไม่ได้สินะ”

ซิงเฉิงจะไม่ยอมรับในทุกกรณี จุนไม่ใช่เพื่อนแท้ของเขา และถ้าเขาบอกทุกอย่างหลังจากดื่มเขาจะไม่มีทางงดิ้นหลุดอย่างแน่นอน

ดังนั้นซิงเฉิงก็ส่ายหัวแล้วถอนหายใจ “พี่หลี่ฉันบอกคุณทุกอย่างแล้ว แต่ฉันไม่ได้ฆ่าโจวเหวินหรู่นั่นคือความจริง”

“ถ้าไม่ใช่นายแล้ว?” หลี่จุนจ้องมองที่ซิงเฉิง เขาพยายามที่จะเดาว่ามันเป็นเรื่องจริงรึเปล่า แล้วก็พูดกับตัวเอง “แล้วใครทํา?”

ซิงเฉิงยังแสร้งทําเป็นจริงใจและหวาดกลัวและเขาก็กลัวว่าหลี่จุนอาจคิดว่าเขาทําสิ่งนี้

“ใครจะไปสนล่ะ เขาตายไปแล้วคนแบบเขาน่าจะถูกฆ่ามานับร้อยครั้งแล้ว เราจะใให้กับการตายของเขาแล้วลืมๆไปซะ!” หลี่จุนก็หัวเราะและทําให้ซิงเฉิงตกใจเล็กน้อย

ซิงเฉิงยิ้มและดื่มไวน์ไปหลายแก้วกับหลี่จุน เขาคิดว่าหัวข้อนี้ผ่านไปแล้วในขณะที่หลี่จุนถามอีกครั้งว่า “ซิงเฉิง ฉันได้ยินมาว่าคุณเข้ากันได้ดีกับเฮียเจีย”

ซิงเฉิงตอบ “เราสองคนเคยร่วมงานกันอยู่นิดหน่อยยน่ะ”

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันได้ยินฉันได้ยินว่าเฮียเจียให้เครื่องเคลือบสีน้ําเงินและสีขาวที่มีค่าของราชวงศ์หยวนเพื่อให้คุณปลอดภัย จากท่านปรามจารย์หวี่ที่สาม แต่ฉันไม่รู้ว่าทําไมเขาให้คุณเป็นคนรับใช้ธรรมดา ในฉางชานเหลาฉุยจําเป็นไหมที่จะต้องฝึกฝนคุณให้อยู่ในระดับพื้นฐานที่สุด ” หลี่จุนพูดด้วยรอยยิ้มเขาเห็นได้ชัดว่าการสืบสวนของชิงเฉิงนั้น มีรายละเอียดมากและเขามีเวลาพอที่จะเล่นกับเขา

ซิงเฉิงนั้นไม่มีความสุขเลย เขาไม่ชอบความรู้สึกนี้จริงๆ เขาหัวเราะเยาะและพูดว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะรู้จักฉันมากนัก”

ฉันไม่มีความหมายแฝงหรอก”

ซิงเฉิงถามอีกครั้งว่า “ฉันคิดว่าที่ขอให้ฉันมาที่นี่ไม่ใช่แค่ดื่มและพูดคุย”

“ถูกต้องฉันไม่มีเวลาว่างที่จะทําเช่นนั้น ฉันไม่รู้ว่านายฆ่าโจวเหวินหวู่จริงๆไหม แต่มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฉัน ฉันสงสัยมากเกี่ยวกับนายและฉันคิดว่านายเป็นคนรักษาสัญญา นายจะมาเป็นพวกกับฉันไหม ” หลี่จุนไม่ได้ซ่อนความตั้งใจของเขาอีกต่อไปและถามอย่างตรงไปตรงมา

ซิงเฉิงรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น เขาไม่ได้คาดหวังว่านี่คือเป้าหมายสูงสุดของหลี่จุน เขาตกตะลึงมาระยะหนึ่ง แล้วพูดว่า “ต้องขอบคุณ แต่ฉันไม่มีคุณสมบัติที่จะทําตามคําสั่งของคุณและฉันเพิ่งมาถึงที่ฉางชานเหลาฉุย ฉันไม่สามารถอธิบายลุงลุงเจียได้ถ้าฉันปล่อยแบบนี้ ถ้าฉันไม่มีความสุขในฉางชานเหลาฉุย ในอนาคตฉันจะกลับมาที่นี่อีกครั้งและหวังว่า คุณจะให้โอกาสฉันได้ “

“นั่นไม่ทําให้ฉันกับเฮียเจียต้องผิดหวังเลยจริงๆ ขอบคุณมาก” ซิงเฉิงไม่ยอมรับข้อเสนอของเขาและหลี่จุนไม่ได้ยุ่งกับเขาต่อไป ยิ่งไปกว่านั้นหลี่จุนอาจโกหกเขาเพื่อทดสอบบุคลิกภาพของเขา

“ขอบคุณ” ซิงเฉิงพูดอย่างให้ความเคารพ

หลี่จุนลุกขึ้น “โอเคฉันยังมีบางอย่างที่ต้องทําและฉันจะไม่เข้ามายุ่งอีกต่อไป หากมีปัญหาใดๆในอนาคตคุก็มาหาฉันได้ ฉันจะช่วยคุณเลือกภายในขอบเขตของฉันถ้าเป็นไปได้”

ประโยคนี้ชี้ให้เห็นว่าหลี่จุนต้องการให้เขาออกไปและซิงเฉิง รู้อย่างชัดเจนว่าเป็นเวลาที่เขาจะจากไป

ดังนั้นเขายินดีที่จะลุกขึ้นและพูดว่า “ฉันจะไม่รบกวนคุณ คุณสามารถมาที่ฉางชานเหลาฉุยได้ ถ้าถึงเวลาฉันจะให้ความบันเทิงกับคุณเป็นการส่วนตัว”

หลี่จุนไม่ได้พูดอะไรเลยและโบกมือของเขา ซิงเฉิงยิ้มและกล่าวลา

เมื่อชิงเฉิงออกไปหลี่จุนก็โทรหาพี่จุนทันทีและพูดว่า “เซียวจุนติดตามเขาและดูว่ามีใครอีกคนกําลังรอเขาอยู่ไหม”

“หัวหน้าไม่ต้องกังวลฉันจะตามเขาไปทันที” พี่จุนวิ่งออกไปทันทีและในเวลาเดียวกันเขาก็ขอให้ผู้คนไปที่ห้องตรวจสอบของคฤหาสน์นาน โดยใช้สองมาตรการในเวลาเดียวกันพวกเขาสามารถหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดใดๆ

ฉางป่าจี้กําลังรอซิงเฉิงอยู่ข้างนอก เมื่อซิงเฉิงเป็นอันตราย เขาจะรีบเข้ามาทันที่เขาก็โล่งใจเมื่อซิงเฉิงออกมา

” ทุกอย่างโอเคไหม” หลังจากได้เห็นซิงเฉิง ฉางป่าจี้ถามอย่างรวดเร็ว

ซิงเฉิงยิ้มและพูดว่า “ทุกอย่างโอเค”

“ดีแล้ว” ฉางป่าจี้พยักหน้าอย่างเงียบๆ และถามว่า “หมอนั่นเป็นใคร ทําไมต้องระวังตัวขนาดนี้”

” ฉันกลัวว่าสาเหตุการเสียชีวิตของโจวเหวินหวี่จะปรากฏขึ้นดังนั้นฉันขอให้คุณมาหา” ซิงเฉิงไม่ปกปิดและบอกความจริงกับเขา

“ดูเหมือนว่าสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในคืนนั้นยังเป็นความลับหรือเราอาจตายไปก่อนหน้านี้” ฉางป่าจี้พูดอย่างมีความหมาย

ซิงเฉิงยิ้มและพยักหน้า เขารู้จากน้ําเสียงของลี่จุนในคืนนี้ว่า เขาไม่พบมันแน่นอนและเขาก็แค่เดา

ซิงเฉิงไม่สนใจมั่น เขาพูดว่า ” หานปิงกลับมาแล้วเหรอ?”

ฉางป่าจี้กระซิบ “ไม่เธอกําลังรออยู่ที่บริษัท เธอบอกว่าเธอจะเชิญเราไปทานอาหารค่ําในคืนนี้”

ซิงเฉิงพยักหน้ารับ “ไปกันเถอะ”

หลังจากซิงเฉิงและชางบาจิไปแล้ว พี่จุนก็รีบวิ่งกลับไปรายงานข่าว ซิงเฉิงไม่ได้คาดหวังว่าหลี่จุนจะมีแผนการแอบซ่อนเอาไว้ หลังจากได้รับข่าวนี้ลีจุนยืนยันการเดาและดื่มไวน์จนหมด เขาพูดอย่างเยือกเย็น ”ถ้าไม่ใช่นายแล้วมันเป็นใครได้ล่ะ”