บทที่ 53 น่าสนใจ…

 

ซิงเฉิงไม่สนใจผลที่ตามมา เนื่องจากมีหญิงในชุดกี่เพ้าหนุนหลัง เขา เขาคิดว่าแม้แต่สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดก็ไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่ สําหรับพวกเขา สิ่งสําคัญคือการได้ห้องของฉุยเห้กลับมาและไม่ปล่อยให้เขาเข้าปะทะอย่างไร้สาระ

 

ไม่มีข้อสงสัยใด ๆ เกี่ยวกับความคล่องแคล่วและทักษะของซิง เฉิง เนื่องจากแม้แต่มืออาชีพอย่างฉางป่าจี้จะต่อสู้กับเขาอย่างจริง จัง ซึ่งชายที่เมากรึ่มๆเจ็ดแปดคยไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอย่างแน่นอน?

ซิงเฉิงวางเท้าของเขาตรงจุดโดยไม่กลัวชายเจ็ดถึงแปดคนที่เมา แล้วเล็กน้อยและไม่มั่นคงสิ่งนี้ทําให้ซิงเฉิงง่ายขึ้น ภายในเวลาไม่ กี่นาที่คนฉินเซ็งก็พ่ายแพ้และนอนอยู่บนพื้นมันเหมือนฉากในหนังที่คนดูไม่รู้เรื่องใจ ในตอนแรกฉุยเหต้องการขอให้เพื่อนร่วมชั้นของเขาก้าวไปข้างหน้ากับเขาเพื่อให้ความช่วยเหลือกับซิงเฉิงเขาจะทํา เช่นนั้นแม้ว่าเพื่อนร่วมชั้นของเขาจะปฏิเสธ ฉุยเหมักจะชอบอยู่ที่คีย์ต่ําและทําตัวเท่ห์ แต่เขาไม่ใช่คนที่จะละทิ้งเพื่อนของเขาอย่างไรก็ตามในขณะนี้ฉุยเน้ําสามารถเห็นว่าซิงเฉิงเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะจัดการกลุ่มชายและไม่ต้องการความช่วยเหลือ ผู้ชายเหล่านั้นอยู่ไกลจากการจับคู่ของเขาเมื่อฉุยเหมองดูเขาก็ตระหนักว่าซิงเฉิงไม่ได้อวดทักษะของเขาเลยเขาสามารถต่อสู้ได้อย่างแท้จริง

 

หลังจากที่ซิงเฉิงคว่ําคนเหล่านั้นจนหมด เขาก็หายใจออกเป็นจัง หวะยาวแล้วพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “ฉันบอกให้คุณยุติโดยการพูด คุย แต่พวกคุณปฏิเสธแล้วตอนนี้ฉันเห็นว่าคุณกําลังเสียใจกับการตัดสินใจ”

 

ตํารวจลาดตระเวนมาถึงในที่สุดหลังจากเวลา ทุกคนที่เกี่ยวข้อง จะถูกพาไปที่สถานีตํารวจ

 

เนื่องจากเพื่อนร่วมชั้นหญิงทั้งสามไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องฉุยเห้เห วี่ยงโทรศัพท์มือถือของเขาไปที่รอยย่นของเขาและพูดว่า “โทรหาป้าของฉันและบอกเธอว่าฉันถูกทําร้าย”

 

หญิงสาวพยักหน้าอย่างอ่อนแอและเริ่มค้นหาหมายเลข ติดต่อป้าของฉุยเจ้า

ในขณะนี้ซุยฉิงหยางผู้สง่างามกําลังดื่มไวน์แดงและคุยกับเพื่อน ที่ดีของเธอในห้องใดห้องหนึ่งของฉางชานเหลาฉุย พวกเขากําลัง คุยกันเรื่องธุรกิจในตอนที่โทรศัพท์ของเธอดังขึ้น

ดูที่รหัสผู้โทรซุยฉิงหยางคิดว่ามันเป็นฉุยเน่ําเรียกเธอเพื่อบอกเธ อว่าเขามาถึงบ้านแล้วเธอจึงปฏิเสธการโทรโดยคิดว่ามันไม่สําคัญ เธอมักจะไม่รับสายในระหว่างการสนทนาทางธุรกิจเว้นแต่จะมีการ นัดหมายล่วงหน้า

ตอนนี้มหาวิทยาลัยเบลล์เริ่มรู้สึกกังวลเมื่อการโทรของเธอ กปฏิเสธดังนั้นเธอจึงพยายามโทรอีกครั้ง

โทรศัพท์ของซุยฉิงหยางยังคงดังอยู่และเธอจะเห็นว่ามันยังคงมา จากโทรศัพท์ของฉุยเหีเธอขมวดคิ้วฉุยเน้ําควรรู้จักนิสัยของเธอ และโดยปกติเมื่อเธอวางหูโทรศัพท์ครั้งแรกฉุยเน้ําจะไม่โทรกลับมาทันที แปลว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

 

“มีอะไรรึเปล่านิ่งหยาง?” ชายชราอายุหกสิบปีนั่งตรงข้ามเธอ ถามพร้อมยิ้ม

 

ซุยฉิงหยางกล่าวขอโทษอย่างกระดากอาย”มีเรื่องให้ต้องออกไป รับโทรศัพท์ค่ะ รอสักครู่นะคะ”

 

” อยู่บ้านแล้วรึยัง” ซุ่ยฉิงหยางถามด้วยความรักและร่าเริง

 

“สวัสดีค่ะคุณป้า ฉันจูดานเพื่อนร่วมชั้นของฉุยเท่า เขาถูกทํา ร้ายตอนนี้ตํารวจพาเขาไปโรงพักแล้วค่ะเขาบอกให้ฉันบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้” เธอกล่าวด้วยเสียงที่เป็นกังวล .

 

ซุยฉิงหยางสับสนอย่างมากจากเสียงของหญิงสาวที่ไม่คุ้นเคย หลังจากได้ยินสิ่งที่เธอพูดใบหน้าของเธอก็ซีดเซียวและเธอก็ถามกลับอย่างรวดเร็ว

“ฉันอยู่ที่ไทเปเพียวเคบนถนนหนึ่งไฮตะวันออก” จูดานกล่าว พร้อมน้ําตาไหล มันเป็นครั้งแรกที่เธอประสบกับสถานการณ์เช่นนี้เธอเป็นเด็กดีเสมอ

 

” จะรีบไปทันที”ซุ่ยฉิงหยางวางหูโทรศัพท์หลังจากนั้น

เธอกลับไปที่ห้องเพื่อแจ้งให้ผู้เฒ่าและเพื่อน ๆ ทราบว่าเธอมีเรื่ องด่วนที่จะต้องไป โชคดีที่พวกเขาเป็นกลุ่มเพื่อนที่คุ้นเคยดังนั้นจึงไม่ต้องอธิบายอะไรมากมาย

 

เธอไปที่ซุหลันเฉิงและให้เขาติดต่อกับซิงเฉิงทันที เธอสั่งให้ซิงเฉิ งส่งฉุยเห้กลับบ้านดังนั้นเธอจึงสงสัยว่าฉุยเน้ําจะมีส่วนร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้ได้อย่างไร เธอจะไม่ยอมปล่อยฉินเฉิงหากมีอะไรเกิดขึ้นกับฉุยเท่า

 

ซูหลันเฉิงเริ่มกังวลหลังจากได้ยินสิ่งที่ซุยฉิงหยางอธิบาย“ฉิงห ยางไม่ต้องกังวลให้ฉันลองติดต่อเขา” ซูหลันเฉิงกล่าว

 

อย่างไรก็ตามไม่มีใครรวมถึงซูหลันเฉิงและอันก็ไม่สามารถเรียก ซิงเฉิงได้ทางโทรศัพท์สิ่งที่ซูหลันเฉิงทําได้คือการขอให้คนอื่นโทร หาซิงเฉิงต่อไป หลังจากโทรศัพท์อีกสองสามสายได้รับการยืนยันว่าฉุยเหาและที่เหลือถูกนําไปที่สถานีตํารวจที่ถนนจินหลินตะวันออก ซุยฉิงหยางออกเดินทางพร้อมกับซูหลันเฉิงไปยังสถานีตํารวจระหว่างทางทั้งซุยฉิงหยางและซูหลันเฉิงทําการโทรศัพท์อีกสอง สามครั้งเพื่อแจ้งให้ผู้ที่เกี่ยวข้องทราบ

ไม่นานหลังจากที่ซิงเฉิงและฉุยเหมาถึงที่สถานีตํารวจพวกเขาก็ ได้รับอนุญาตให้ออกไปในความเป็นจริงหัวหน้าสถานีตํารวจได้นํา พวกเขาทั้งสองไปรอในห้องรอเพื่อพักผ่อนในทางกลับกันกลุ่มของ ผู้ชายถูกใส่กุญแจมือและนําเข้ามาเพื่อสอบสวน

 

“ผมขอทราบว่าท่านซุยคือใครครับ” ถามหัวหน้าหนู มด้วยรอยยิ้ม เขาเทน้ําชาให้พวกเขาและทําให้ตํารวจทําความสะอาดบาดแผล

 

ฉุยเฟ่ตอบ ” ผมเอง”

 

“ผมขอโทษสําหรับปัญหานี้ คุณซื้อและผู้จัดการซูจะอยู่ที่ นี่ในช่วงเวลาหนึ่ง” รองหัวหน้าสถานีตํารวจกล่าวอย่างสุภาพ ฟังดู ค่อนข้างตลกที่ตํารวจควรพูดกับเด็กอย่างสุภาพ

 

แม้ว่าฉุยเน้ําจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยกับการดูแลเป็นพิเศษที่เขาได้ รับ แต่หลังจากนั้นเขาได้พบกับนัดใหญ่จํานวนมากและไม่สบายใจ เป็นพิเศษกับการประจบสอพลอของเจ้าหน้าที่เขาโบกมือเพื่อไล่อ อกเขาพูดว่า “คุณอาจจะไปทําธุรกิจของคุณฉันจะแจ้งให้คุณทราบเมื่อฉันต้องการสิ่งอื่น”

 

รองหัวหน้าเจ้าหน้าที่รู้สึกราวกับว่าเขาถูกโยนลงไปในถังน้ําเย็น ดังนั้นรู้สึกเขินเขาจึงขอโทษในทันทีเพื่อลดความอับอายฉินเชงพูด อย่างรวดเร็ว ” หัวหน้าหลิวขอบคุณและขอโทษสําหรับปัญหาในคืนนี้”

” ไม่มีปัญหานี่คือสิ่งที่เราเป็นตํารวจควรทํา” เจ้าหน้าที่หลิวยิ้ม แล้วก็ลาไป ซิงเฉิงยังจดบันทึกพิเศษว่าตํารวจสายตรวจกล่า วถึงนายหลิวเพื่อให้เขาจําชื่อของเขาได้อย่างไร

มันเป็นเพียงหลังจากที่เจ้าหน้าที่เดินออกไปว่าซิงเฉิงหยิบโทร ศัพท์ออกมา เขารู้ว่ามีหลายสายที่ไม่ได้รับและเดาว่ามากที่สุดคื อการโทรจากฉางชานเหลาฉุย เขาจึงเรียกซุยฉิงหยางทันที

 

ซุยฉิงหยางถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์ จากซิงเฉิง ในที่สุด เมื่อพิจารณาถึงความสัมพันธ์พิเศษของซิงเฉิ งกับเจียเสียนปาง เขาได้ระงับความไม่พอใจและกล่าวว่า”ซักทีนะซิงเฉิงทางนั้นเกิดอะไรขึ้น?”

 

ก่อนที่ซิงเฉิงจะพูดอะไรก็ได้ ซุยฉิงหยางรับโทรศัพท์แล้วถา มด้วยน้ําเสียงซักถาม “ฉุยเห้อยู่ไหนฉันขอเตือนนะซิงเฉิง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉุยเน้ํา ฉันจะไม่ปล่อยคุณไป! “

ไม่ต้องการอธิบายตัวเองซิงเฉิงส่งโทรศัพท์ของเขาไปที่ฉุยเจ้า และพูดว่า “ป้านาย คุยให้ที่”

 

” ป้าฉันสบายดี ซิงเฉิงไม่ได้ทําอะไรนะครับ” ฉุยเห้ไม่เสียเวลใน การอธิบายตัวเองเพราะเขารู้ว่าป้าของเขาจะลงโทษซิงเฉิงอย่างแน่นอน

 

หลังจากอธิบายไม่กี่นาทีฉุยเน้ําก็วางหูแล้วพูดกับซิงเฉิง “ฉันอธิ บายทุกอย่างให้ป้าฟังแล้วไม่ต้องกังวล”

 

ซิงเฉิงไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นแม้แต่น้อย ดังนั้นเขาจึงไม่แส ดงความคิดเห็นใด ๆ

หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ตํารวจสองคนก็มาบันทึกข้อความจากคน ที่เกี่ยวข้อง สิ่งที่เกิดขึ้นจริงคือทั้งสองฝ่ายเมาเล็กน้อยเมื่อพวกเขา ชนกันโดยไม่ตั้งใจ จากนั้นความขัดแย้งก็เริ่มขึ้น

 

ในครึ่งชั่วโมงต่อมา ซิงเฉิงสูบบุหรี่สองมวนแล้วดื่มชา ตอนนี้ นซุยฉิงหยางและซูหลันเฉิงรีบเข้าสถานีตํารวจหัวหน้าเจ้าหน้าที่สองสามคนได้รับพวกเขาอย่างหวาดกลัวก่อนที่พวกเขาจะนําฉุยเหและซิงเฉิงออกมาให้พวกเขา

 

ช่วงเวลาที่ฉุยเห้เห็นป้าของเขา เขารีบอธิบายในทันที “ฉันขอ โทษป๋าฉันต้องทําให้คุณเป็นห่วงมาก”

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าซุยฉิงหยางอกหักที่จะได้ยินเกี่ยวกับวิธีที่ฉุย เห้พ่ายแพ้ เธอโอบแขนของเขาแล้วพูดว่า ”เจ็บตัวรึเปล่า?”

“ไม่ต้องกังวลนาป่า”ฉุยเห็ตอบด้วยความยินดี

 

“แล้วเพื่อนร่วมชั้นล่ะ?” ซุ่ยฉิงหยาง ถามด้วยความกังวล

 

ในตอนที่ชี้ไปที่เพื่อนร่วมชั้นของเขา ฉุยเน้ํากล่าวว่า “เล็กน้อย ไม่ได้ร้ายแรงอะไรมาก”

 

หันมามองเพื่อนร่วมชั้นของฉุยเจ้า ซุยฉิงหยางตระหนักว่าพวก เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสกว่าฉุยเห้โดยมีรอยฟกช้ําบนใบหน้า เธอหันไปหาเจ้าหน้าที่ตํารวจทันทีและพูดว่า “เราจะทําอย่างไรเจ้าหน้าที่เฉิน? ไม่จําเป็นต้องบอกว่าคนพวกนั้นควรมาหาฉันฉันอยากรู้ว่าใครกล้าพูดให้พวกเขาฟัง”

 

“ไม่ต้องกังวลคุณซุย เราได้รับคําสั่งและรู้ว่าต้องทําอะไร” หัวห น้าเจ้าหน้าที่ตอบอย่างสุภาพ เขาถูกดุโดยหัวหน้าของเขาเมื่อเหตุ การณ์นี้เกิดขึ้นในเขตของเขา ไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้วายร้ายเหล่านั้นออกไปได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขารู้ว่าเขาจะได้รับการสนับ สนุนจากหัวหน้าของเขา

 

ในฐานะที่เป็นป้าของฉุยเหา ซุยฉิงหยางยังคงแสดงความกังวลต่ อนักเรียนที่เหลือโดยถามคําถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาในที่สุดเธอก็มาถึงซิงเฉิงที่ยืนเคียงข้างกันดูเหมือนว่าเขาจะสงบนิ่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซุยฉิงหยางเดินไปหาเขาแล้วพูดว่า ” ขอโทษด้วยนะคะ ซิงเฉิงเรื่องตอนโทรศัพท์ …”

 

“ไม่เป็นไรครับ” ซิงเฉิงพูดอย่างไม่ตั้งใจ

 

ซุยฉิงหยางพูดต่อ ” ขอบคุณพระเจ้าที่คุณอยู่ที่นี่คืนนี้ถ้าไม่อย่า งนั้น…”

 

ก่อนที่ซุยฉิงหยางจะสามารถดําเนินการต่อไปได้ซิงเฉิงก็เข้ามา และพูดว่า “คุณนายฉุยถ้าไม่มีอะไรให้ผมรับคุณไปส่ง”

ซุยฉิงหยางประทับใจกับคําพูดของซิงเฉิง เมื่อเห็นอย่างนี้ซูหลัน เฉิงได้แต่ส่ายหัวและยิ้มอย่างช่วยไม่ได้แม้ว่าเขาจะไม่รู้ชัดเจนเกี่ยว กับภูมิหลังของซิงเฉิง แต่เขาก็รู้สึกถึงความเย่อหยิ่งของซิงเฉิงบางครั้งเขาอาจดูเหมือนว่าจะง่าย แต่เขาก็มักจะห่างจากผู้คน

ซูหลันเฉิงพูดว่า “โอเคซิงเฉิง ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ที่จะทําที่ นี่โปรดขับรถของ คุณนายซุยที่นี่หลังจากนั้นคุณอาจกลับบ้านได้”

 

“รับทราบครับ”ซิงเฉิงพยักหน้าและเดินออกไปไม่แม้แต่จะพูด อะไรกับฉุยเห

ซุยฉิงหยางจ้องที่ด้านหลังของซิงเฉิงในขณะที่เขาเดินออกไป และยิ้มเพราะเธอคิดว่าซิงเฉิงนั้นแตกต่างจากคนที่เธอเคยพบคนปกติจะไปกับกระแสและพยายามเข้าใกล้เธอแต่ซิงเฉิงดูเหมือนจะห่างจากเธอเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวันก่อนเธอเริ่มสนใจเขามาก

ขน

 

“ใครคัดเลือกซิงเฉิงเข้ามาคะ คุณ?” ซุ่ยฉิงหยางถามด้วยความ อยากรู้

 

ซูหลันเฉิงถูกถามจากซุยฉิงหยาง แม้ว่าเจียงเซียนบังจะไม่ได้ สั่งให้เขาเงียบเรื่องนี้เป็นพิเศษแต่เขาสามารถเห็นได้ว่าซิงเฉิงไม่ต้ องการให้ใครรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับเจียงซีอานแบงเขายิ้มอย่างเชื่องช้าและพูดติดอ่าง “เรื่องนั้น…”

” ปกปิดอะไรเอาไว้รึเปล่าคะ” ซุยฉิงหยางงงงวยกับความลัง เลของซูหลันเฉิง

 

ซูหลันเฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็พูดว่า “ทําไมไม่ไปถามชิง เฉิงตรงๆ? ฉันสัญญากับเขาว่าจะไม่เปิดเผยทุกสิ่งที่เกี่ยวกับเขา”

 

” ขอโทษค่ะที่ทําให้ต้องลําบากใจ” ซุยฉิงหยางตอบ จากปฏิกิริ ยาของเขาโดยทั่วไปเธออนุมานได้ว่าซูหลันเฉิงไม่ใช่คนที่รับซิงเฉิงจะต้องเป็นหนึ่งในสมาชิกวีวีไอพีอีกห้าคนนอกเหนือจากตัวเองซึ่งเจียเสียนปางเป็นหนึ่งในนั้น

หลังจากพักอยู่ในสถานีตํารวจกว่าครึ่งชั่วโมง ในช่วงเวลานี้ซิง เฉิงขับรถเรจ์นโรเวอร์ของซุ่ยฉิงหยางมอบกุญแจรถให้กับเจ้าหน้าที่ตํารวจคนหนึ่งและออกไปด้วยแท็กซี่

 

เมื่อเขามาถึงทอมสันกอล์ฟรีสอร์ทหานบึงยังไม่ได้เข้านอน เห็น ได้ชัดว่าเธอกําลังรอซิงเฉิงอยู่“ทําไมคุณถึงกลับมาคืนนี้ดึกจัง?” เธอถามเมื่อเขาเห็นซิงเฉิง

“มีเรื่องนิดหน่อยแล้วทําไมคุณไม่หลับ?” ซิงเฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม

 

โดยธรรมชาติแล้วหานบึงกําลังรอให้ซิงเฉิงกลับมา แต่ก็อาย เกินกว่าจะยอมรับได้ เธอเกือบจะทําตัวเหมือนภรรยารอสามีกลับบ้านจากที่ทํางาน ”ฉันทํางานล่วงเวลาฉันเสร็จแล้วและพร้อมที่จะเข้านอน” เธอพูดอย่างไม่เป็นทางการ

 

“นอนเร็วๆหน่อย” ซิงเฉิงกล่าว เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

 

“เดี๋ยวก่อน” หานปิงพูดขณะที่เธอพูดต่อ“ ฉันพบบ้านให้คุณบน เหอหนานเซาท์โรดผ่านทางเพื่อนค่าเช่านั้นสมเหตุสมผลพอสมควรใกล้กับที่ทํางานของคุณและเคหะฮัวหลุนมันจะดีถ้านายสามารถหาเวลาว่างในวันพรุ่งนี้เพื่อดูและจากนั้นคุณสามารถย้ายเข้า มา ถ้านายพอใจกับมันฉันจะย้ายกลับบ้าน ”

 

“ไม่มีปัญหาฉันจะไปกับเธอพรุ่งนี้” ซิงเฉิงกล่าว เขาไม่มีเวลาที่ จะออกไปล่าสัตว์ในบ้านมันช่วยเขาได้จริงๆเมื่อหานปิงช่วยเขาแก้ ปัญหาบ้าน

 

ก่อนที่ซิงเฉิงจะขอบคุณเธอเธอลุกขึ้นและพูดพร้อมกับรอยยิ้ มบนใบหน้าของเธอว่า “ฉันจะเข้านอนก่อนนะ

 

ซิงเฉิงพยักหน้าเพราะใจของเขาล่องลอยไปหาสิ่งอื่น

 

ในตอนเช้าของวันถัดไปฉินเชงออกจากบ้านไปกับหานปิงและ คนอื่น ๆ พวกเขาส่งหานวิ่งไปทํางานก่อนแล้วจึงติดตามคนอื่น ๆ ไปดูที่บ้านดังกล่าว บ้านได้รับการตกแต่งอย่างครบครันด้วยเครื่องใช้ที่จําเป็นทั้งหมดดังนั้นมันจึงอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์ ทั้งสามคนพอใจในบ้านอย่างสมบูรณ์และตกลงที่จะย้ายเข้ามาเมื่อฮัน ปิงย้ายกลับบ้านของเธอ

ซิงเฉิงก็ตรงไปทํางาน เมื่อเขามาถึงที่ฉางชานเหลาฉุย เขาก็ถูกส กัดกั้นโดยเฉินเซียงหยางทันทีซิงเฉิงยิ้มได้เพราะเขาเดาได้ว่าเฉินเซี ยงหยางจะพูดอะไรกับเขา