การตอบโต้ของผู้แข็งแกร่ง [Strongest Countera…

บทที่ 59 ชุมนุมเล็กๆ

แผนกต้อนรับในฉางชานเหลาฉุยถ้านับอันและรองผู้จัดการสองคนสิบหกศิลปินและเจ้าชายหกคนมีเพียงจํานวนเล็กน้อยเท่านั้นที่เป็นคนที่มีประสบการณ์ซึ่งทํางานจากการเปิดตัวของฉางชานเหล าฉุยจนถึงตอนนี้ส่วนใหญ่เป็นผู้มาใหม่ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาส่วนใหญ่อยู่ที่นี่เพียงสามเดือนฉางชานเหลาฉุยเต็มไปด้วยแขกผู้มีเกียรติและศิลปินเป็นกลุ่มของผู้หญิงสวยที่มีอารมณ์ดีพวกเขาจะถูกยิงออกไปโดยธรรมชาติ มนุษย์ดิ้นรนขึ้นและน้ําไหลลงทุกคนจะเลือกชีวิตที่ดีขึ้น

คนที่โชคดีที่สุดได้รับเลือกจากเจ้าหน้าที่รุ่นที่สองของมณฑลเจียงซูใต้ในที่สุดผู้โชคดีก็กลายเป็นผู้หญิงน้อยของตระกูลนี้หลายคนกลายเป็นนายหญิงของคนอื่นเป็นต้น หลายคนเข้าสู่วงการบันเทิงเจียงเซียนยังไม่ได้สนใจเรื่องนี้สังคมนี้ขาดทุกสิ่งทุกอย่างไม่ใช่คนที่ไม่เคยขาดผู้หญิงสวยทุกที่ตราบใดที่การรักษามีความเห มาะสมก็จะมีการทดแทนตามธรรมชาติเขายินดีที่จะช่วยเห ลือคนอื่นนับประสาเขาเหนื่อยกับการดูคนเดิม การเปลี่ยนกลุ่มคนสามารถทําให้เขารู้สึกสดชื่น

ซิงเฉิงเข้ามามีส่วนร่วมในฉางชานเหลาฉุยมาระยะหนึ่งแล้วเขาจําชื่อและใบหน้าของทุกคนในฉางชานเหลาฉุยได้ แต่สถานที่ที่คุ้นเคยที่สุดคือแผนกต้อนรับตามธรรมชาติ มีวงกลมเล็ก ๆ อยู่เสมอในทุกแผนกและแผนกต้อนรับก็เหมือนกันหลี่หยวนเป็นหนึ่งในแผนกต้อนรับที่มีประสบการณ์ เขาสอนให้ซิงเฉิงได้ใกล้ชิดกับเขามาก ขึ้น ดังนั้นความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดยิ่งขึ้นก็คือศิลปินกลุ่มเล็ก ของลูหยวน

ผู้จัดการสองคนในแผนกต้อนรับส่วนหน้าชายชื่อหวังไฮ้เฉาผู้พูดและกระทําอย่างเคร่งครัด เขาอยู่ใกล้กับช็อตใหญ่ของแผนกต่าง ๆ ของฉางชานเหลาฉุยและต้องการรับตําแหน่งนางสาว An เสมอชื่อของผู้หญิงคือหยูเฟิงซึ่งมีชื่อเหมือนกับภรรยาพระเอกคนแรกของจางซุยเหลียง เมื่อได้ยินชื่อนี้ซิงเฉิงคิดว่าผู้หญิงคนนี้ต้องเป็นลูกที่มีค่าในครอบครัวของเธอ ถ้าเราบอกว่าคุณแอนเป็นกลุ่มไฟความงาม นี้ก็เป็นน้ําแข็ง เธอเป็นที่รู้จักในฐานะความงามครั้งแรกในฉางชานเหลาฉุยความงามที่แท้จริงของภูเขาน้ําแข็ง แต่เธอทํางานอย่างเข้มงวดมาก เธอได้รับรางวัลความรักของอันและหวังไฮเฉาเป็นคนตรงกันข้ามเธอไม่ชอบหวังไฮ้เฉาที่ประจบเจ้านายและสมาชิกวีวีไอพีค นอื่นมากที่สุด

หลี่หยวนเป็นตัวละครที่เป็นกลาง เขาไม่เคยชื่นชอบใครเลยนี่คือเหตุผลที่คุณอันชอบเขา เหตุใดคุณอันจึงขอให้เขาสอนฉินเฉิงเพราะเธอไม่ต้องการให้ซิงเฉิงเข้ามามีส่วนร่วม ถ้าเธอต้องการเพิ่มผู้ จัดการคนอื่นมันเป็นที่แน่นอนว่าหลิวหยวน

หลังจากการประกาศของนางแอนแผนกต้อนรับอยู่ในระหว่างการหารือเรื่องความร้อน ซิงเฉิงทํางานที่นี่เพียงครึ่งเดือนและตอนนี้เขาหันไปหาคนงานประจํา ในอดีตเร็วที่สุดหนึ่งเดือน โดยทั่วไประยะเวลาการฝึกงานใช้เวลาสองเดือน

“เงียบ ฉันรู้ว่าคุณมีความคิดเห็น แต่การทํางานของซิงเฉิงในช่วงเวลานี้นั้นยอดเยี่ยมมากเขาได้เรียนรู้สิ่งที่เขาต้องการเรียนรู้และเขาทําได้ดีสมาชิกเหล่านั้นก็ชื่นชมเขาแม้กระทั่งหัวหน้าก็ชื่นชมเขา อย่านประสบการณ์ของคุณมาเป็นสิ่งสําคัญคุณคิดว่าความสามารถของคุณนั้นแข็งแกร่งกว่าซิงเฉิง? ” นางสาวอันถามด้วยเสียงดัง

หวังไฮ้เฉาเป็นผู้นํา เขาปฏิเสธที่จะยอมรับมัน เด็กคนนี้ดูดีมากสมาชิกหญิงชอบเขามากดังนั้นเขาจึงไม่กลัวเขายิ้มและถามว่า ”นางสาวอันคุณไม่คิดอีกเหรอ?”

คุณอันเป็นที่รังเกียจของหวังไฮ้เฉามาก เธอรู้ว่าเขามีสมาชิกหลายคนให้การสนับสนุนเขาและต้องการที่จะแย่งตําแหน่งของเธอเสมอดังนั้นเธอจึงเย้ยหยัน “นี่ไม่ใช่การตัดสินใจของฉันมันเป็น ของหัวหน้าถ้าคุณต้องการพิจารณาให้ไปคุยกับเขาด้วยตัวเอง”

หวังไฮเฉาถูกขัดโดยคําพูดของอัน แต่เขาไม่ได้โกรธเขายิ้มหยูเพิ่งจี้ผู้อยู่ข้างเขาจ้องมองและไล่ออกเขา กับซิงเฉิงเธอไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยอย่างไรก็ตามเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับตัวเอง หลังจากทั้งหมดเขาเป็นคนของหลี่หยวน

หลังจากพูดถึงเรื่องนี้แล้วคุณอันก็จัดการเรื่องอื่นอีกสองสามอย่าง และการประชุมก็จบลงในไม่ช้า หลังจากออกจากนางสาวอันไปแล้วหวังไฮ้เฉามาโดยตรง เขายืนอยู่ตรงหน้าของซิงเฉิงและพูดด้วยน้ําเสียงแปลก ๆ ” ซิงเฉิงขอแสดงความยินดี ขอให้โชคดีกับการทํางานของคุณ”

ซิงเฉิงพึ่งพูดขอบคุณ หลายคนชี้ไปที่ซิงเฉิงและกระซิบเกี่ยวกับเขา ซิงเฉิงขี้เกียจเกินไปที่จะสนใจหยูเฟิงขี่ติดตามคุณอันไปทันทีและไม่ได้แสดงความยินดีกับซิงเฉิง

หลี่หยวนตบไหล่ของซิงเฉิง”จําสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดกับคุณทําสิ่งของคุณเองไม่ต้องกังวลกับสิ่งเล็กน้อยอื่น ๆ “

“ฉันรู้” ซิงเฉิงพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ และพูดว่า

ในเวลานี้ศิลปินที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับซิงเฉิงยิ้มและกล่าวว่า “ซิงเฉิงคุณยอดเยี่ยมจริง ๆ ฉันคิดว่าคุณจะใช้เวลาหนึ่งหรือสองเดือนในการเปลี่ยนเป็นพนักงานประจําฉันไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะหันไปหาคนทํางานประจําในครึ่งเดือนฉันใช้เวลาสองเดือนในเวลานั้น ”

ศิลปินที่น่ารักและน่ารักคนนี้คือถังวัน เธอเป็นเด็กโง่ที่ไม่มีความทะเยอทะยานเธอยังสอนโดย หลี่หยวนเป็นเพราะไม่มีความทะเยอทะยานเธอมักถูกล้อเลียนโดยคนอื่น ๆ เธอคงยากที่จะทํางานถ้าเธอไม่ได้รับการคุ้มครองจากหลี่หยวน

” ขอบคุณพี่หลี่” ชิงเฉิงกล่าวอย่างสุภาพ

หน้าอกของถึงวันนั้นงดงามมาก เป็นหมายเลขหนึ่งในแผนกต้อนรับโดยส่วนตัวแล้วทุกคนตกใจในหน้าอกใหญ่ๆของเธอ เธอตอบซิงเฉิงว่าคุณควรเชิญพี่หลิวมากินแล้วฉันจะตามเธอไป”

” และฉันด้วย” ซึ่งซุยซึ่งยืนอยู่ไม่ไกลออกไป เธอยังสอนโดยหลี่หยวนอย่างไรก็ตามเธอดูฉลาดกว่ามาก และเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับทุกฝ่ายซิงเฉิงก็มักจะพูดคุยกับเธอ

ซิงเฉิงพูดโดยไม่ต้องกังวลว่า “โอเคตราบใดที่ทุกคนมีเวลาฉันสามารถเชิญคุณได้เสมอฉันไม่เป็นไรถ้าคุณนําสมาชิกในครอบครัว”

“ตันหวังมีแฟนฉันยังไม่มีหรือคุณจะแนะนําคนให้ฉันหรือเราสามารถอยู่ด้วยกันได้” ซงซี่หยุผู้มีผมยาวและสําเร็จการศึกษาจากสถาบันศิลปะแห่งประเทศจีนกล่าวด้วยน้ําเสียงตลก

ซิงเฉิงรู้ว่าเธอพูดเล่น ตามวิสัยทัศน์ของผู้หญิงคนนี้เธอคงไม่มองเขาในช่วงเวลาที่เขาอยู่ใน ฉางชานเหลาฉุยเขาได้ยินหลายคนบอ

กว่าเธอเดินเข้าไปใกล้กับสมาชิกบางคนและความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อนข้างคลุมเครือ เห็นได้ชัดว่าเธอต้องการแต่งงานกับคนร่ํารวย อย่างไรก็ตามศิลปินหลายคนในฉางชานเหลาฉุยมีความคิดนี้และมีคนรวยไม่เพียงพอที่จะพบพวกเขา พวกเขาสามารถพึ่งพาตนเองได้เท่านั้น ดังนั้นอย่าคิดที่จะเป็นเพื่อนกับผู้หญิงเหล่านี้

“ซี่หยุถ้าคุณชอบฉันจริง ๆ เราจะแต่งงานกันในวันพรุ่งนี้” แม้ว่าซิงเฉิงจะคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้ แต่เขาจะไม่พูดอะไรที่จะทําให้เขาอับอาย

ซงซีหยูพูดด้วยท่าทางที่มีเสน่ห์ว่า ”เอาเลยคุณคิดว่าฉันไม่กล้าทําอย่างนั้นเหรอ?”

หลี่หยวนยิ้มแล้วส่ายหัว ” หยุดพูดไปทํางานเดี๋ยวจะโดนดุเอา”

ตางหวางและซงซี่หยูทําหน้าบูดบึงให้หลี่หยวนจากนั้นก็นําซิงเฉิงไปที่ชั้นสอง

หวังไฮ้เฉาไม่ชอบซิงเฉิงจริง ๆ ทุกคนไม่ได้ทําอะไรในตอนเช้าแต่ซิงเฉิงได้รับการจัดการหลายสิ่งหลายอย่าง เขาจะขอให้ซิงเฉิงเคลื่อนย้ายสิ่งของจากนั้นให้ซิงเฉิงไปที่กล่องเพื่อเปลี่ยนการตกแต่งซิงเฉิงรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เขาไม่สนใจเรื่องเล็ก ๆ เหล่านี้

เขาเป็นลูกจ้างประจําอยู่แล้วดังนั้นเวลาทํางานของซิงเฉิงจึงเหมือนกับคนอื่น ๆ มันแบ่งออกเป็นกะเช้าและกะเย็น การเปลี่ยนตอนเช้าคือตั้งแต่สิบโมงเช้าถึงห้าโมงเย็นซึ่งคล้ายกับช่วง กงานของซิงเฉิงกะตอนเย็นมาจากห้าโมงเย็นจนถึงเวลาเช้าตรู่ แต่ ฉางชานเหลาฉุยไม่ยอมรับสมาชิกหลังเวลา 11 นาฬิกาดังนั้น ตราบใดที่ไม่มีสมาชิกใหม่ก่อน 11.00 น. พวกเขาจะสามารถออกจากงานได้หลังจากสมาชิกทุกคนออกไป

วันนี้ซิงเฉิงอยู่ในช่วงกะเช้าและเขาสามารถเลิกงานได้ตอนห้าโมงเย็น

เมื่อออกจากงานซิงเฉิงกําลังไปบริษัทของหานวิ่งเพื่อเดินเล่นมันอยู่ไม่ไกล ใครจะรู้ว่าเซียติงเพิ่งโทรมาหาเขา ผู้ชายคนนี้เพิ่งเดินทางไปทําธุรกิจในไหหลําดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลารบกวนซิงเฉิง เขามองหาซิงเฉิงเมื่อเขาเพิ่งกลับมา

เขาถามว่าซิงเฉิงอยู่ที่ไหน ซิงเฉิงก็ให้ตําแหน่งเขาไป และในไม่ช้าเขาก็ขับรถของเขามารับซิงเฉิง ซึ่งเป็นแอสตันมาร์ตินคนใหม่เขาตะโกนไปที่ชิงเฉิง “ขึ้นรถได้เลยครับ นายท่าน”

“ให้ตายสิ” ซิงเฉิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

เมื่อเขาขึ้นรถเขาเห็นหยูเฟิง ซึ่งเพิ่งขับรถกลับบ้านหยูเฟิงจิ้มองเงาอันเฉียบคมของแอสตันมาร์ตินและเริ่มคิดถึงบางสิ่ง

”ลูกพี่ ไม่เจอกันมาตั้งสองสามวันผมคิดถึงมากเลย” เซียติงที่สวมแบรนด์อินเทรนด์บนร่างกายท่าทางตื่นเต้นมาก

ซิงเฉิงไล่ “ฉันคิดว่าคุณคิดถึงสาวสวยของคุณ

“ทําไมพูดอย่างนั้นเป้าหมายของฉันคือการพบกับเด็กผู้หญิงจากสถานที่ต่าง ๆ ในประเทศจีนเมืองเซี่ยงไฮ้เล็กๆแบบนี้จะไปห้ามจิตวิญญาณและร่างกายของฉันได้ไงเล่า” เซียติงส่ายหัวและถอนหาย

ซิงเฉิงไม่ต้องการตอบคนนเจ้าชู้ตรงหน้า

” คุณรู้ไหมว่าฉันเจอใครในซานย่า?” เซี่ยติงกล่าวพร้อมความสน

“ใคร?”

“จะใครกันเล่า? หยูเหวินหลีแห่งมหาวิทยาลัยฟูตนของเราเขาไปเที่ยวพักผ่อนกับคู่หมั้นของเราพวกเราทุกคนอาศัยอยู่ในโรงแรมอินเตอร์คอนทิเนนทัลแล้วเราเจอกันตอนที่เราทานอาหารเช้าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เซียติงหัวเราะออกมาดัง ๆ พวกเขาต่างพากันตกใจแล้วหัวเราะพร้อมๆกัน

“คุณเคยเห็นคู่หมั้นของเหลาซื้อมาก่อนผู้หญิงคนนี้เป็นไงบ้าง”ซิงเฉิงสนใจผู้หญิงที่หลงใหลในผู้ชายอย่างเหลาซื้อมากกว่า

“ฉันเคยเห็นเธอครั้งหนึ่งมาก่อน แต่มันก็รีบร้อนเวลาส่วนใหญ่ที่ฉันอยู่คนเดียวกับเขาไม่มีคนนอกเราได้พูดคุยกันมากในซานย่าครั้งนี้ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้ดีจริงๆเขาพูดว่า เขาจะพาเธอไปที่เซี่ยงไฮ้ในครั้งต่อไปให้คุณเห็นเธอ ” เซียติงค่อนข้างพอใจกับผู้หญิง เธอเป็นคนใจดีอย่างไรก็ตามเขาจะไม่แต่งงาน และครอบครัวก็ไม่ บังคับเขาด้วย

“สบายเหลือเกินนะ ทุกวันนี้ฉันนึ่งานหนักน่าดู” ชิงเฉิงพูดอย่างเลื่อนลอย

” งานในฉางชานเหลาฉุยเป็นยังไงบ้างล่ะ ฉันได้ยินผู้คนมากมายพูดคุยเกี่ยวกับสถานที่นี้ แต่ฉันไม่เคยไปที่นั่นหวังว่าฉันจะมีโอกาสได้เห็นฉันรู้ว่าพี่เจียมักจะช่วยให้ผู้คนในตลาดโบราณซื้อ สินค้าเขามีลูกค้ารายใหญ่จํานวนมาก “ เซียติงเป็นห่วงงานของซิงเฉิง เขาเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง เขาไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับงานของซิงเฉิง เพราะซิง เฉิงเป็นคนที่มีความกล้าแสดงออกโดยเฉพาะ

ซิงเฉิงไม่รู้เรื่องเหล่านี้จริงๆ เขาไม่รู้จักอย่างลึกซึ้ง แต่เมื่อเขาคิดว่าเจียเสียนปานเริ่มทําธุรกิจจากพื้นที่นี้ซิงเฉิงเข้าใจ

” แค่นั้นแหละ แต่มีผู้หญิงสวย ๆ มากมายอยู่ข้างในคุณอยากให้ฉันแนะนําคุณซักหน่อย” ซิงเฉิงพูดด้วยน้ําเสียงครึ่งเรื่องตลก

เซียติงหัวเราะ “ลูกพี่ ผมซาบซึ้งเหลือเกิน”

“ให้ตายเถอะ คิดว่าฉันจะผลักพวกเธอเข้ากองไฟรีไง?” ซึ่งเฉิงยิ้มและสาปแช่ง

เซียติงถอนหายใจและหลบตาอีกฝ่าย

“เราจะไปที่ไหน?” ซิงเฉิงถามด้วยความสับสน

เซียติงอธิบายอย่างตั้งใจว่า “จําสิ่งที่ฉันบอกคุณครั้งล่าสุดมีงานเลี้ยงอาหารค่ําเพื่อการกุศลเมื่อสิ้นเดือนนี้ ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ผู้เข้าร่วมเป็นภาพใหญ่ในเซี่ยงไฮ้งานเก่าแก่ของฉันฉันไม่ทํางาน ต้องการพาสาวของฉันไปกับฉันและฉันก็พร้อมที่จะค้นหาสาวสวยในเวลานั้นคุณแค่เอามันไปกับพี่ชายของคุณตอนนี้ฉันกําลังพาคุณไป ที่ไอเอฟซีเพื่อซื้อชุดสูทที่ดีเพียงแค่ของขวัญสําหรับคุณที่จะต้อนรับคุณกลับไปเซี่ยงไฮ้ “

“วันหยุดสุดสัปดาห์? อาหารค่ําเพื่อการกุศล?” ซิงเฉิงพูดอยู่างใช้ความคิด

เท้าของเซียติงเหยียบคันเร่งหนักซะยิ่งกว่าเพื่อนที่ขับปอร์เช่ในเวลาเดียวกันเขาพูดว่า “เราสัญญาว่าเราจะแบ่งปันความสุขและความยากลําบากถ้ามันน่าเบื่อเราค่อยกลับก็ยังไงคิดว่าไง”

” ก็ได้”ซิงเฉิงปลงแล้วก็ตอบตกลง

ดังนั้นทั้งสองจึงไปที่ผ่ตงไอเอฟซี ซิงเฉิงไม่ทราบแน่ชัดว่าอาหารมื้อเย็นเพื่อการกุศลนั้นยอดเยี่ยมแค่ไหน อาจเป็นบทสรุปชีวิตของเขาในปีที่ผ่านมา