นิยาย การตอบโต้ของผู้แข็งแกร่ง [Strongest Co…

บทที่ 62 ของคู่กัน…

ซิงเฉิงจะไม่อยู่ในฉางชานเหลาฉุยตลอดไปแม้ว่าเขาจะตั้งใจทําเช่นนั้นเจียงเซียนบังก็ไม่อนุญาตเจียยเสียนปางมีแผนการที่ใหญ่กว่ามากสําหรับเขาซึ่งก็คือการเลี้ยงดูเขาให้เป็นผู้สืบทอด

ซิงเฉิงชอบที่จะรักษาคีย์ต่ําในสิ่งที่เขาทําเมื่อเขามาทํางานที่ฉางชานเหลาฉุยเขาไม่ได้คาดหวังว่าทุกคนที่นั้นจะปฏิบัติต่อเขาด้วยข้อยกเว้นเพราะความสัมพันธ์ของเขากับเจียงเซียนบังอย่างไรก็ตามหลังจากทํางานที่นี่มาชั่วระยะเวลาหนึ่งเขาก็ตระหนักว่าแทบจะเป็นไป ไม่ได้ที่จะรักษาโปรไฟล์ที่ต่ําเพราะคนอื่น ๆ จะพยายามหาข้อผิดพลาดกับเขา

ในที่สุดซิงเฉิงก็ตระหนักว่าไม่จําเป็นที่เขาจะต้องสุภาพกับผู้คน เขาจําเป็นต้องสอนบทเรียนให้ถ้าจําเป็น

หยูเฟิงจีเป็นผู้หญิงวางแผนที่มีความทะเยอทะยานเห็นแก่ตัวและทุกคนไม่สา มารถควบคุมเธอได้หากเขาไม่ได้ว่าเธอเป็นคนแรกที่แข็งแกร่งแค่ไหนเธอก็จะสร้างปัญหาให้เขาในภายหลังสําหรับ วังไห่เฉาซิงเฉิงไม่สามารถใส่ใจกับเขาได้มากนักท้ายที่สุดมันง่ายกว่าที่จะป้องกันการโจมตีที่ชัดเจนกว่าการซุ่มโจมตี
หลังจากิงเฉิงออกจากห้องไป หยู เพิ่งจี้ใช้เวลาพักฟื้นจากเหตุการณ์ที่ไม่ คาดคิด ซิงเฉิงเป็นคนที่ไร้ความคิดเธอคิดว่าเธอประเมินเขาต่ําเกินไปจริง ๆ เธอคิดว่าเขาเป็นคนธรรมดาแต่ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรกับเขา เธอเริ่มไตร่ตรองว่าเธอควรปฏิบัติต่อเขาอย่างไรและ ปรารถนาอย่างลับๆว่าหวังไฮเฉาจะยังคงเล็งเป้าหมายซิงเฉิงต่อไป

“คุณซิงเฉิง!” ยิ่งหยูเฟิงจี้ถูกทําให้ อับอายมากเท่าไรเธอก็ยิ่งโกรธแค้นมากขึ้นเท่านั้น

โดยทั่วไปแล้วกรรมกรส่วนใหญ่จะทํางานตั้งแต่ 9.00 น. ถึง 17.00 น. วัยรุ่นช อบชีวิตกลางคืนพวกเขาอาจจะกินอาหารที่หรูหราหรือดื่มที่บาร์เพื่อทําลายหรีอดื่มด่กับความเพลิดเพลิน อย่างไรก็ ตามซิงเฉิงนั้นเป็นเหมือนชายชราที่อายุ 50 หรือ 60 ปีมากขึ้นและมีชีวิตที่น่าเบื่อเขาตั้งใจจะค่อย ๆ คลายจังหวะชีวิตของ เซี่ยงไฮ้และปรับตัวเข้ากับชีวิตในเมืองนี้หลังจากทั้งหมดสองปีที่ผ่านมาเป็นประสบการณ์ที่ยากลําบากและพยายามและตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาไม่พอดีกับที่นี่

สามวันติดต่อกันที่ซิงเฉิงจะทํางานใน วันนั้นและหลังจากที่เขาทํางานเสร็จในตอนเย็นเขาจะไปที่ร้านหนังสือธรรมดาเพื่อดูหนังสือที่นั่น บางครั้งเขาจะเลือ กหนังสือหนึ่งถึงสองเล่มเพื่อนํากลับบ้าน ราคาหนังสือมีราคาถูกอย่างไม่คาดคิดและนอกจากนี้เขายังได้รับน้ําฟรีสองถ้วยเขากลายเป็นผู้มีพระคุณไปที่ร้านหนังสือบ่อยครั้งและคุ้นเคยกับเจ้าของ ร้านมากขึ้นหนึ่งในนั้นคือเซียวซึ่งซิงเฉิงจะแชทด้วยและบางครั้งก็ไปยิมด้วยกันเขาจะอยู่ที่นั่นจนถึง 21.00 น. ก่อ นกลับบ้าน บางครั้งฉางป่าจี้และฮาวเหล่ยกลับถึงบ้านเร็วกว่าเขาบางครั้งพวกเขาก็สายถ้าหานปิงต้องให้ความบันเทิง หรือเข้าร่วมการชุมนุมซิงเฉิงเพิ่งจะอ่านหนังสือและข่าวและรวบรวมข้อมูลอะไร ก็ตามที่เขาเจอและเก็บความรู้อย่างเป็นระบบในสมองของเขา

แม้ว่าวิถีชีวิตแบบนี้อาจดูน่าเบื่อและน่าเบื่อแต่ซิงเฉิงพบว่ามันเติมเต็มเขายังส่งเรื่องเกี่ยวกับซุยเน้ําไปยังฉางป่าและฮาวเหล่ยเพื่อชําระทั้งฉางป่าจี้และฮาวเหล่ยพบว่ามันน่าขบขันและคิดว่ามันง่ายสําหรับพวกเขาที่จะจัดการกับนักเรียนมัธยมปลายเหล่านี้ในความเป็นจริงพวกเขาได้แก้ไขปัญหาเมื่อคืนก่อน

นักเรียนมัธยมสามคนถูกลักพาตัวและถูกนําตัวไปยังสถานที่ที่เงียบสงบในเขตชานเมืองพวกเขาถูกทิ้งไว้บนชายหาดเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงด้วยตาและปากปิดจากนั้นพวกเขาก็ถูกทุบตีและเตือนว่า อย่าไปยุ่งกับซุยเหมีคนบอกพวกเขาว่าพวกเขาไม่สามารถยุ่งกับซุยเน้ําว่านี่เป็น เพียงความพยายามสอนบทเรียนให้พวกเขา หากพวกเขารุกรานซุยเฟ่อีกครั้ง พวกเขาจะเดือดร้อนพวกเขายังได้รับ คําสั่งให้ค้นหาภูมหลังครอบครัวของซุยเห่าหากมีข้อสงสัย
นักเรียนมัธยมเหล่านี้มักจะหลอกไปรอบ ๆ แม้ว่าพวกเขามักจะทะเลาะกันซึ่งก็คือการบอกว่าพวกเขาไม่เคยเจอประสบการณ์เช่นถูกลักพาตัวและถูกทุบ พวกเขาหวาดกลัวอย่างสมบูรณ์และชอ กว่าหนึ่งในนั้นแม้แต่ปีดในกางเกงของเขา

ในตอนเที่ยงของวันถัดไปซิงเฉิงได้รับ โทรศัพท์จากซุยเน้ําเมื่อเขารับประทาน อาหารที่โรงอาหารของฉางชานเหลาฉุยฟังดูตื่นเต้นซุยเห์กล่าวว่า“เมื่อไหร่ที่คุณทําอย่างนั้น?”

“คุณไม่จําเป็นต้องรู้ว่าเมื่อไหร่แค่บอกฉันว่ามันมีประสิทธิภาพหรือไม่”ซิงเฉิงตอบขณะเคี้ยวอาหารอบบาร

ซุยเห้รู้สึกขบขันอย่างเห็นได้ชัด เขาหัวเราะและพูดว่า”มีประสิทธิภาพหรือไม่มันมีประสิทธิภาพเกินกว่าที่พวกเขาเห็นฉันในวันนี้มันเหมือนกับว่าฉันเป็นผีเมื่อฉันจ้องมองพวกเขาพวกเขาเดินมา หาฉันและขอโทษกับฉันว่าพวกเขาจะไม่กล้าทํากับฉันอีกครั้งดังนั้นฉันจึงถือ โอกาสบอกพวกเขาว่ามันเป็นการดีที่จะรักษาความมีระดับต่ําเอาไว้ดังนั้นผู้คนจะตกตะลึงหลังจากนั้นคุณคิดอย่างไร กับสิ่งที่ฉันพูด?

“ฉันจะให้คุณ 99% ฉันกลัวว่าการให้คะแนนที่สมบูรณ์แบบจะทําให้คุณภูมิใจและพึงพอใจ

นี้ทําให้ซุยเหยืดด้วยความภาคภูมิใจ หลังจากที่เขาหายซุยเห์กล่าวว่า “มีบางสิ่งที่ฉันต้องการปรึกษาคุณ

“ทําไม? จะเลี้ยงข้าวฉันรึไงเล่า?” ซิงเฉิงพูดอย่างง่ายๆ
ซุยเน่ําอธิบายอย่างรวดเร็วว่า “มันไม่ใช่ฉันแต่ป้าของฉันเธอต้องการที่จะปฏิ บัติต่อคุณในการรับประทานอาหารค่ําที่บ้านของเธอและเธอจะทําอาหารให้คุณเป็นการส่วนตัวคุณเป็นผู้ชายที่โชคดีคน หนึ่งขอบคุณมากสําหรับฉันเพราะมีคนไม่มากในเซี่ยงไฮ้ที่ได้ลองทําอาหารกับป้าของฉันดูสิฉันไม่เคยเปลี่ยนคุณในขณะที่คุณช่วยฉันแก้ปัญหาของฉันฉันจะช่วยคุณติดตามป้าของฉัน”

ใบหน้าของซิงเฉิงเขื่อนลงเขาสงสัยว่าซุ่ยจิงหยางจะคิดถึงหลานชายของเธอที่ทรยศต่อเธอด้วยวิธีนี้อย่างไร

“ทําไมคุณต้องรักษาฉันอย่างฉับพลันทั้งหมดมีบางสิ่งบางอย่างคาวฉันไม่ไป”ซิงเฉิงไม่เคยเห็นหญิงชุดกี่เพ้าคนนั้นมาหลายวันแล้วเขาคิดถึงเสน่ห์ของเธอโดยไม่รู้ตัว

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ซุยเน้ําเริ่มตื่นตระหนกและร้องไห้ “ซิงเฉิงหยุดเล่นมากน่า เพื่อ ให้ได้มีหลายคนที่หวังว่าพวกเขาจะลองทําอาหารของป้าของฉันแต่ไม่เคยมีโอกาสคาวอะไรเกี่ยวกับมันป้าของฉัน ได้ยินว่าเราเป็นในแง่ที่ดีและคุณช่วยฉันอีกครั้งเธอรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับความเข้าใจผิดของเธอดังนั้นเธอจึงเชิญคุณทานอาหารเย็นคุณไม่ได้อ่านมากเกินไป!”

“จริงๆ?”ซิงเฉิงถามด้วยความสนใจเล็กน้อย

การสาปแช่ง ซุยเน้ํากล่าวว่า “ทําไมฉันต้องโกหกคุณ? ถ้าคุณเลือกที่จะไม่มาอย่าโทษฉันเพราะไม่ให้โอกาสคุณ!!

“มาที่อยู่และเวลาอะไร?” ซิงเฉิงพูดอย่างใจเย็นขณะที่เขาหยุดหยอกล้อซุย เฟ่

“หกโมงเย็นที่กรีนซิตี้หวงผู่เบย์โทรหาฉันเมื่อคุณมาถึงและฉันจะออกมาหา คุณ”

ซิงเฉิงคิดว่า Green City Huangpu Bay ฟังดูคุ้นเคยดีหลังจากค้นหามันบน แผนที่เขาตระหนักว่ามันตั้งอยู่ตรงข้าม Huarun Nine Mile Bund ünvuiงอาศัยอยู่ไม่น่าแปลกใจเลยที่ชื่อนั้นดัง ขึ้นเป็นเสียงระฆังเห็นได้ชัดว่ามันเป็นพื้นที่ของคนรวยและสิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าซ์ยฉิงหยางเป็นผู้หญิงที่ร่ํารวยอย่างแท้จริง

ในช่วงบ่ายซูหลันเฉิงมาหาซิงเฉิงเพื่อแจ้งเขาว่าหัวหน้าเจียกําลังตามหาเขาซิงเฉิงไม่ได้รับอนุญาตให้พกโทรศัพท์มือถือในที่ทํางานซึ่งเป็นเหตุผลว่าทําไมเจียงซีอานแบงจึงต้องติดต่อเขาผ่าน ทางหลันเฉิง

อยู่ในสํานักงานของซูหลันเฉิงที่ซึ่งเฉิงพยายามพูดคุยกับเจียเสียนปางทางโทรศัพท์เจียเสียนปางกลับไปเซี่ยงไฮ้แล้วและต้องการพบกับซิงเฉิงในวันนี้ เพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องที่พวกเขาพูดถึงครั้งสุดท้ายที่พวกเขาพบกันเกิดอะไรขึ้น?

มันเกี่ยวกับฉางป่าจี้ที่ต้องการพบกับ เจียเสียนปางก่อนที่จะตัดสินใจว่าจะมา ที่ชางชานรัวซุยเพื่อทํางานเป็นผู้จัดการความปลอดภัยหรือไม่ ตั้งแต่เจียเสียนปางมาถึงเซี่ยงไฮ้วันนี้เขาตัดสินใจว่ามัน เป็นเวลาที่ดีที่จะได้พบกับฉางป่าจี้เนื่องจากเขาอยากรู้เกี่ยวกับเขาจริงๆ

ในที่สุดเขาก็สั่งให้ซิงเฉิงนําฉางป่าไปที่บ้านพักของเขาเพื่อพบเขา

หลังจากวางสายซิงเฉิงบอกกับซูหลันเฉิงว่าเจียเสียนปางต้องการพบเขามากกว่าดังนั้นเขาจึงต้องออกไปทันที

“ซิงเฉิง ไม่จําเป็นต้องสุภาพมากนักเมื่อมีแค่เราสองคนเรียกแค่ลุงซูก็พอ”ซูหลันเฉิงกล่าวขณะที่เขาตบไหล่ซิงเฉิงแล้วพูดต่อ “ฉันจะให้คุณอันรู้ดีว่าฉันกําลังส่งคุณออกไปทําธุระบางอย่าง

“ขอบคุณลุงซ่” ซิงเฉิงกล่าวด้วยรอยยิ้มจากนั้นเขาก็ออกเดินทางต่อ

ในขณะที่เขาออกจากฉางชานเหลาฉุยซิงเฉิงก็โทรไปหาฉางป่าจอย่างรวด เร็วเพื่อแจ้งให้เขาทราบว่าเจียเสียนปางได้กลับไปเซี่ยงไฮ้แล้วและอยากจะพบเขาตอนนี้โชคดีที่ฉางป่าจี้ไม่ได้มีส่วน ร่วมในธุรกิจอื่นใดและได้ฟรีในเวลานี้ซิงเฉิงนั่งแท็กซี่เพื่อไปรับ ฉางป่าจี้และมุ่งหน้าไปที่บ้านพักของเจียเสียนปาง

ในขั้นต้นเจียงเซียนบังได้วางแผนไว้ว่าจะให้คนขับรถของเขาเข้ารับตําแหน่ง ผู้จัดการความปลอดภัยของฉางชานเหลาฉุย อย่างไรก็ตามในที่สุดเขาก็เปลี่ยน ใจเพราะไม่เพียงแต่เขาเป็นคนขับที่มี ประสบการณ์เท่านั้นเขายังดูแลความปลอดภัยของวิลล่าของเขาด้วย

ไม่เพียง แต่ซิงเฉิงจะมาเป็นแขกประจําในบ้านนี้เจียเสียนปางยังบอกให้เขา มาทุกเวลาและดูแลสถานที่ด้วยตัวเขาเองดังนั้นยามของวิลล่าก็พร้อมที่จะปล่อยเขา

เมื่อซิงเฉิงเข้ามาในวิลล่าเจียเสียนปางไม่ได้อยู่ในห้องนั่งเล่น แต่เขาอยู่ใน ห้องชั้นสองที่ซึ่งเขาเก็บสะสมไว้ซึ่งเขาถูกเช็ดและขัดภาชนะ เมื่อหัวหน้าคนรับใช้แจ้งให้เขาทราบถึงการมาถึงของซิง เฉิงและฉางป่าจี้เจียเสียนปางขอให้พวกเขาพาเขาไปที่ห้องที่เขาเก็บสะสมไว้

ช่วงเวลาที่ฉางป่าจี้ก้าวเข้ามาในบ้านพักสุดหรูของเจียเสียนปาง เขารู้ทันทีว่าเขาต้องเป็นคนที่พิถีพิถันสิ่งนี้กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของฉางป่าจี้ที่มีต่อผู้ชายคนนี้
ซิงเฉิงเข้ามาในห้องเพื่อค้นหาเจียเสียนปางมองดูลวดลายบนแจกันผ่านแว่น ขยาย เขาสั่งสอนเขาทันทีโดยกล่าวว่า”คุณเจียงรวยทําอะไรกับโบราณวัตถุของคุณและมีเวลามากมายในมือของ
คุณ”

เมื่อได้ยินเสียงของซิงเฉิง เจียเสียนปางวางแว่นขยายหันหลังแล้วจ้องมองที่ ซิงเฉิงโดยพูดว่า “คุณมีความกล้าหาญมากขึ้น”

“เฮียฉางสินะ” เจียเสียนปางหันไปมองจากซิงเฉิงและพักไว้ที่ฉางป่าจี้ แม้ว่าเขาจะได้เห็นรูปถ่ายของฉางป่านี่เป็นครั้งแรกที่เขามาเผชิญหน้ากับเขา เจียเสียนปางมีวิธีตัดสินผู้คนจากรูปลักษณ์ของพวกเขาดังนั้นเขาจึงมีนิสัยในการปรับขนาดคนเมื่อเขาพบเขาครั้งแรก เขาสามารถบอกได้จากลักษณะที่ปรากฎของฉางป่าจี้ว่าโชคไม่ได้อยู่ข้างเขา

ในทางกลับกันฉางป่าจี้เพียงทักทาย เจียเสียนปางด้วยรอยยิ้มและพยักหน้า แทนที่จะใช้คําทักทายใด ๆ

“ซิงเฉิงรถของซิงเอ๋อถูกส่งไปให้บริการและเป็นเรื่องยากสําหรับเธอที่จะเรียกแท็กซี่ช่วยไปรับเธอที่วิทยาลัยดนตรี ที่สิ” เจียเสียนปางสั่งนอกเหนือจากการให้เวลาอยู่คนเดียวกับฉางป่าจี้เพื่อให้ พวกเขาได้พูดคุยที่ดีเจียเสียนปางก็มี ความหมายสําหรับซิงเฉิงที่จะใช้เวลา กับซิงเอ๋อมากขึ้นมันเป็นความปรารถนาของเขาว่าเมื่อใดก็ตามที่เขาไม่อยู่ใกล้ ๆ ซิงเฉิงสามารถดูแลเธอในนามของเขา เพื่อไม่ให้เธอถูกเอาเปรียบจากคนอื่น

ซิงเฉิงตระหนักถึงความตั้งใจนี้และเขารีบออกไปเพื่อให้ทั้งสองมีพื้นที่ว่างซิงเฉิงรู้จักมาตลอดว่าฉางป่าจําเป็นคนที่แข็งแกร่งแต่เขาก็พยายามที่จะไม่ แสดงเสมอ ในที่สุดเมื่อเขามาที่นี่ในวันนี้ซิงเฉิงจะรู้สึกถึงความแตกต่างในฉางป่าจี้ทันทีเขาได้พบกับคู่แข่งที่ทรงพลังซึ่งคือเจียเสียนปาง

จะมีประกายไฟออกมาหรือไม่เนื่องจากทั้งสองนี้ได้พบคู่หูของพวกเขา …