“นาย..” หญิงสาวหยุดทุกการกระทำลง เธอมองไปที่ฟางเหยียนด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ

“นายทำอะไรน่ะ? ไม่รู้หรือไงว่าฉันเป็นผู้หญิง” หญิงสาวรีบตะโกนอย่างรวดเร็ว

ฟางเหยียนดึงร่างของหญิงสาวเข้ามาใกล้ร่างกายของเขาอย่างแรง ร่างกายของเธอแนบชิดลงบนตัวของฟางเหยียน แม้กระทั่งแก้มของเธอก็เกือบจะแตะเข้าที่หน้าของเขา การเคลื่อนไหวนี้ทำให้เธออับอายมากขึ้น

เธอร้องอย่างเร่งรีบ “นายกำลังทำอะไร? ปล่อยฉันนะ”

“เธอจะไม่ฆ่าฉันไม่ใช่หรือไง?” ฟางเหยียนจ้องไปที่ดวงตาของหญิงสาวอย่างใกล้ชิดและเอ่ยถาม

หัวใจของหญิงสาวเต้นแรง นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอใกล้ชิดกับผู้ชายคนหนึ่งขนาดนี้ จะไม่ให้เธอรู้สึกอายได้อย่างไร

“ฉัน ฉันจะฆ่านาย!” พูดจบ หญิงสาวก็ยกมือขึ้นและพุ่งเข้าไปจะบีบคอของฟางเหยียน แต่ก่อนที่จะถึงคอของเขา ฟางเหยียนก็ยกมือขึ้นและปัดมันออกไป

ฟางเหยียนพูดอย่างไม่พอใจว่า “อย่าเพ้อฝันไปอีกเลย ฉันจับจุดอ่อนของเธอได้แล้ว”

อันที่จริง เอวของหญิงสาวก็คือจุดอ่อนของเธอ ขอแค่จับเอวเธอเอาไว้ได้ เธอก็จบเห่

“นาย นายรู้ได้ยังไง? ไม่มีใครในโลกที่จะค้นพบจุดอ่อนของฉันได้ในเวลาอันสั้นขนาดนี้” หญิงสาวถามด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ

ฟางเหยียนแค่นเสียง จากนั้นจึงพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ง่ายมาก ตีงูให้ตายต้องตีที่เจ็ดนิ้วนับจากหัว ส่วนเธอก็คืองูไม่ใช่หรือไง”

คิ้วของหญิงสาวก็ขมวดขึ้นมาทันทีและถามว่า “มีอะไรบางอย่างทิ่มฉันแล้ว นาย นายทำไม…”

“หุบปาก!” ฟางเหยียนพูดอย่างเย็นชา “อย่ามาเล่นลิ้น”

เธอกะพริบตาและพูดว่า “ตกลง ฉันบอกนายก็ได้ ขลุ่ยวิเศษนี่เป็นตัวแทนของสำนักฉิวหลง หากครอบครองขลุ่ยวิเศษ ก็จะสามารถเป็นเจ้าสำนักฉิวหลง ฉันก็แค่อยากได้ตำแหน่งเจ้าสำนักนี้ถึงได้มา ไม่มีเจตนาอื่น”

“สำนักฉิวหลง?” ฟางเหยียนพึมพำกับตัวเองถึงสำนักลึกลับนี้

หญิงสาวกล่าวว่า “ใช่ สำนักฉิวหลงก็คือตระกูลฉิวหลง เมื่อโลกถูกสร้างขึ้นและอารยธรรมเพิ่งจะเริ่มขึ้น มีคนถวายมังกรให้แก่พระเจ้าชุ่น ในเวลานั้นพระเจ้าชุ่น เพื่อที่จะกินเนื้อมังกรสดทุกวัน เขาก็ให้ขุนนางต่งฟู่ไปเลี้ยงมังกร และประทานนามสกุลให้ว่าฉิวหลง แปลว่า เคล็ดขังมังกรจากนั้นมาก็เกิดเป็นตระกูลฉิวหลง บางทีคนธรรมดาอย่างนายอาจไม่มีทางเข้าใจเรื่องพวกนี้ แต่ตระกูลฉิวหลงนั้นมีอยู่จริงๆ อีกทั้งยังคุ้มครองตระกูลใหญ่ของประเทศหวามาโดยตลอด วันนี้สิ่งที่เรียกว่าเขตคนามังกรก็เป็นสิ่งที่ตระกูลฉิวหลงกำหนดขึ้นมา มังกรที่พวกเขาเลี้ยงไว้ทั้งหมดนั้นว่ากันว่าก็มีอยู่จริงเช่นกัน อีกทั้งขลุ่ยวิเศษในมือของนายก็คือสิ่งที่ใช้อัญเชิญมังกรศักดิ์สิทธิ์ ”

การได้ฟังเรื่องเหล่านี้ออกจะคล้ายฟังเทพนิยายอยู่บ้าง เพราะท้ายที่สุดนี่เป็นครั้งแรกที่ฟางเหยียนได้รู้ว่ามีคนเลี้ยงมังกรอยู่

เมื่อเห็นท่าทางครุ่นคิดของฟางเหยียน หญิงสาวก็พูดต่อ “ดูเหมือนว่านายจะไม่รู้เรื่องพวกนี้จริงๆ ฉันประเมินนายสูงเกินไป นายเป็นแค่คนธรรมดาจริงๆด้วย”

“ที่จริงแล้ว นอกจากสำนักฉิวหลง ยังมีสำนักกุ่ยกู๋ แก๊งเก้ามังกร สำนักไร้หน้า และสำนักเทียนซือ รวมเป็นสำนักลึกลับทั้งห้า สำนักลึกลับทั้งห้านี้เป็นองค์ประกอบทั้งห้าของประเทศหวา และเป็นสำนักลึกลับทั้งห้าที่คอยปกป้องประเทศหวามาโดยตลอด สำนักทั้งห้าอยู่ร่วมกันและเสริมกำลังซึ่งกันและกัน หลังจากหลายพันปีก็เหลือมาแค่สำนักทั้งห้านี้เท่านั้น วันนี้สำนักไร้หน้าถูกทำลายล้างไป สำนักที่เหลือทั้งสี่ก็เริ่มสั่นคลอนแตกแยก ผู้คนต่างฟุ้งซ่าน สำนักฉิวหลงเป็นเพราะเจ้าสำนักออกท่องไปทั่วหล้า ส่งผลให้ภายในสำนักเกิดความโกลาหลขึ้นมาเป็นเวลานาน และในช่วงที่สำหนักไร้หน้าถูกทำลายล้างไปนี้เอง ก็ก่อให้เกิดความขัดแย้งที่รุนแรงยิ่งขึ้น มีบางคนถึงกับฆ่าเจ้าสำนัก แย่งชิงขลุ่ยวิเศษ นี่เป็นสำนักลึกลับแรกที่เกิดความขัดแย้งภายในรุนแรงขนาดนี้”

คิ้วของฟางเหยียนเลิกขึ้นโดยไม่รู้ตัว เขาตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง ไม่ผิด ดูเหมือนเขาจะติดกับเข้าแล้ว!

การทำลายล้างสำนักไร้หน้านั้นเป็นสิ่งที่เพลิงเสวนจัดการขึ้นอย่างลับๆ จุดประสงค์ก็เพื่อทำให้สำนักลึกลับทั้งห้าเกิดความขัดแย้งภายใน แน่นอนว่าความขัดแย้งนี้นั้นก็มีผลมาจากโจมตีของเพลิงเสวนด้วยเช่นกัน พวกเขาจะต้องเข้าไปยุแยงให้เกิดความบาดหมางกันและลงอุบายไปไม่น้อย

เพลิงเสวนกำลังเล่นหมากรุกเกมใหญ่จริงๆ และการลงหมากครั้งนี้ก็คือการพิชิตผู้คนให้มากขึ้น

การเก็บสิ่งที่เรียกว่าตระกูลใหญ่นั้นก็เพียงเพื่อประโยชน์ทางเศรษฐกิจ และการเก็บตระกูลลึกลับทั้งห้าต่างหากที่เป็นสิ่งที่พวกเขาให้ความสำคัญสูงสุด