เธอและพ่อออกจากหนานหลิงก็ไปยังเจียงตู ในเจียงตูเธอซื้อเครื่องเคลือบทองสัมฤทธิ์ใบหนึ่งมาซึ่งเป็นพระเจ้าชุ่นตัวหนึ่ง พระเจ้าชุ่นคือสัตว์ในตำนานโบราณ เป็นบุตรคนที่สองของมังกร บุตรของมังกรทั้งเก้านั้นมีชื่อเรียกแตกต่างกันออกไป พระเจ้าชุ่นที่เป็นหนึ่งในนั้นเป็นบุตรคนที่สองของมังกร ทำไมเธอถึงได้ตัดสินว่ามันคือพระเจ้าชุ่นตัวหนึ่งน่ะหรือ ก็เพราะว่ามันเหมือนพระเจ้าชุ่นที่ถูกบันทึกเอาไว้ในหนังสือโบราณอย่างไม่ผิดเพี้ยน พระเจ้าชุ่นตัวนี้เกิดจากมังกรและเสือดาว ดังนั้นมันจึงดูเหมือนเสือดาวหัวมังกร มองดูแล้วสมจริงอย่างมาก

ตอนแรกเธอได้มันมาก็คือได้มันมา นี่ถือเป็นเรื่องดี เธอสามารถขายมันต่อได้ราคาดี หรือจะสะสมเองก็ได้ แต่หลังจากที่เธอได้สิ่งนั้นมา พ่อของเธอก็ป่วย ตอนแรกเขาเริ่มจากเป็นไข้ และค่อยๆ กลายเป็นเพ้อเจ้อไม่ได้สติ ทั้งวันเขาจะกัดฟันและพูดประโยคหนึ่ง บอกว่าให้ต่งยู่นำพระเจ้าชุ่น คืนกลับไป นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเธอควรเอามา

เพื่อพ่อของเธอ ต่งยู่ได้แต่ต้องรีบนำพระเจ้าชุ่น ทองสัมฤทธิ์กลับมาโดยเร็ว เธอไม่สามารถสูญเสียชีวิตพ่อของเธอไปเพราะได้ของแบบนี้มา

เดิมทีเธอมาแค่คนเดียว แต่ว่าคุณชายคังที่ไล่ตามจีบเธออยู่บอกว่าต้องการมากับเธอด้วย และบอกว่าเรื่องของต่งยู่ก็คือเรื่องของเขา คุณชายคังเป็นคนที่ต่งยู่รู้จักหลังจากที่เธอไปที่เจียงตู แต่เดิมเธอก็ไม่ค่อยชอบลูกเศรษฐีพวกนี้อยู่แล้ว แต่ว่าคุณชายคังกลับมาตามอ้อนวอนอยู่อย่างไม่หยุด เธอก็เลยได้แต่ต้องรับปากอย่างไม่เต็มใจ

แต่เดิมเธอคิดว่าหลังจากพ่อของเธอหายดีแล้วเธอก็จะคบกับเขา แต่ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่น่าอับอายดังกล่าวได้

หลังจากเผชิญประสบการณ์ความเป็นความตายแบบเดียวกันนี้ ทำไมคุณชายคังถึงเป็นเหมือนฟางเหยียนไม่ได้ ถ้าหากฟางเหยียนอยู่ที่นี่ก็คงจะดี แบบนั้น เธอคงไม่ต้องถูกใครรังแก

เฮ้อ! ต่งยู่ ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่กัน? ตั้งแต่วินาทีที่เธอออกจากหนานหลิง เธอก็รู้ว่าตนกับฟางเหยียนนั้นเป็นไปไม่ได้อีก นอกจากนี้ ฟางเหยียนจะมาสามารถปรากฏในที่แร้นแค้นห่างไกลแบบนี้ได้อย่างไร

“เฮ้เฮ้เฮ้ คนสวย ฉันกำลังพูดกับเธออยู่นะ ทำไมเธอถึงจะร้องไห้แล้วล่ะ! รีบมาหาฉัน ให้ฉันได้ปลดปล่อยสักหน่อย” พูดไป ชายฉกรรจ์คนหนึ่งก็เดินเข้ามา และรวบต่งยู่เข้าไปกอด

ต่งยู่พยายามดิ้นรนและร้องตะโกนว่า “ไม่เอานะ  บางคนถึงขั้นกำลังตื่นเต้นที่จะได้ลงมือ

“พี่ชาย ฆ่าเขาซะ คนโง่เขลาเช่นนี้จะทำให้พวกเราช้าลง” มีคนแนะนำ

ชายที่ถือปืนอาก้าพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “ดี อย่างนั้นฉันก็ไม่รังเกียจที่จะฆ่าใครสักคนที่นี่ ฉันอยากจะเห็นนัก ว่าถ้าฉันฆ่านายไปแล้ว นายจะทำอะไรฉันได้อีก”

พูดจบ ชายคนนั้นก็กำลังจะยิงปืน แต่ก่อนที่กระสุนจะออกมาจากกระบอก เขาก็เห็นว่ากระบอกปืนถูกตัดขาดออกจากกัน ราวกับว่ามันถูกตัดขาดด้วยอาวุธมีคม ชายหนุ่มคนนั้นตกใจกลัวจนตัวสั่น

เมื่อดูให้ชัดอีกที ฟางเหยียนก็มาที่ตรงหน้าเขาแล้ว เขาร้องอ๊ากออกมา จากนั้นคอของเขาก็ถูกมือใหญ่อันทรงพลังจับไว้ จากนั้นร่างของเขาก็ค่อย ๆ ถูกยกขึ้น

ก็แค่เศษขยะชิ้นหนึ่ง ฟางเหยียนขี้เกียจจะพูดอะไรกับเขามากมาย เขาได้ยินแต่เสียงดังคลิก จากนั้นศีรษะของชายคนนั้นก็ตกลงมา เลือดไหลออกจากปากของเขา ตายแล้ว ผู้ชายที่ถือปืนอาก้าตายแล้ว

“ฆ่าคนแล้ว ฆ่าคนแล้ว!” ทันใดนั้น ผู้คนที่อยู่ข้างหลังก็กระสับกระส่ายและตะโกนอย่างเร่งรีบ

คนเหล่านั้นล้วนจ้องมองอย่างตกตะลึงตาค้าง หัวหน้าของพวกเขาตายแล้ว อีกทั้งยังตายด้วยวิธีง่ายๆ แบบนี้

“นายนายนาย!” ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างตะกุกตะกัก “ฆ่ามัน ฆ่ามันให้ตาย!”

เหล่าลูกสมุนรีบวิ่งเข้ามา ผ่านไปครู่หนึ่ง ทุกคนล้วนล้มลงกับพื้น บนคอมีปากแผลทิ้งเอาไว้ มีเลือดไหลออกจากปากแผลนั้น เร็วเกินไป ไม่มีใครทันเห็นว่าคอของพวกเขาถูกตัดอย่างไร ทั้งหมดก็ล้มลงไปแล้ว

“อ๊าก!” “อ๊าก!” “อ๊าก!”

ชายผู้ออกคำสั่งเมื่อเห็นฉากสยองขวัญแบบนี้เข้าก็ตกใจมากจนส่งเสียงขู่ตะโกนสามครั้งติดๆ