เขาจะรู้สึกดีใจเพราะเห็นตระกูลฟางถูกทำลายหรือไม่?

ว่ากันถึงแก่นแท้แล้ว ความคาดหวังที่ฟางไห่ถางเผยออกมาให้เห็นนั้น ก็อยู่ในหลักเหตุผลเช่นกัน ก็เพราะพวกเขาไม่มีกำลังอันแข็งแกร่งหนุนหลัง ส่งผลให้ตระกูลฟางได้รับความเสียหายใหญ่หลวงนัก

ภายในใจรู้สึกเย็นยะเยือก สิ้นหวัง ราวกับตกลงไปในรูน้ำแข็งอย่างไรอย่างนั้น จากความคิดในใจ ฟางจินหยวนได้ยอมรับการกระทำทุกประการของฟางไห่ถางแล้วไปโดยปริยาย ถึงอย่างไรมีเพียงการมีชีวิตรอดอยู่ จึงจะมีความเป็นไปได้อันไร้ขีดจำกัด

ทว่าเขาจะถอยไม่ได้ หากถอยหลังหนึ่งก้าว ตระกูลฟางก็ไม่สามารถฟื้นกลับมาได้โดยสิ้นเชิง!

ทันใดนั้นเอง เขาก็มองไปยังหญิงหน้ากากพยัคฆ์ “ท่าน ผมยอมใช้กำลังของตัวผมคนเดียว ชดใช้ความตายแทนครอบครัวตระกูลฟางทั้งหมด ปล่อยตระกูลฟางผมไปเถอะ ตกลงไหม?”

หญิงหน้ากากพยัคฆ์หยุดการกระทำตนเองลง ในมือพลางโยนร่างที่แน่นิ่งลงพื้น ทำอย่างไม่สนใจราวกับเป็นขยะอย่างไรอย่างนั้น จากนั้นจึงยิ้มเย็นชาเอ่ยขึ้นว่า “นี่แกกำลังขอร้องฉันงั้นเหรอ?”

“ใช่!”

ฟางจินหยวนสูดหายใจเข้าลึก เอ่ยตอบอย่างหนักแน่น ไม่มีผู้ใดทราบว่า ขณะที่เขาเอ่ยประโยคเหล่านั้นออกมา ภายในใจรู้สึกทุกข์ตรมมากเพียงใด เขาเป็นใคร ฟางจินหยวนเชียวนะ! ผู้นำตระกูลของตระกูลสูงส่งที่สุดในประเทศหวา ถือเป็นเกียรติของประเทศหวา แต่กลับก้มหัวอย่างไม่น่าเชื่อ สิ่งนี้จะทำให้เขาสบายใจได้อย่างไร

ทว่าเพื่อตระกูลฟาง เขาจำต้องทำเช่นนี้ หน้าตาศักดิ์ศรีคุ้มครองชีวิตได้หรือไม่?

โบราณกล่าวไว้ว่า: เมื่อคนคนหนึ่งยอมปล่อยวางศักดิ์ศรีของตนลง เขานั้นได้มองเห็นความเป็นความตายเป็นเรื่องปกติตั้งนานแล้ว ไม่มีเรื่องอันใดที่จะสามารถทำร้ายเขาได้

และฟางจินหยวนในบัดนี้ ก็เป็นเช่นนี้

เมื่อคำพูดเมื่อครู่ของฟางจินหยวนเปล่งออกมา คนทั้งตระกูลฟางก็มีความรู้สึกแตกต่างกันไป ทั้งประหลาดใจ หวาดกลัว กระส่ายกระสับ สุดท้ายรวมกันเป็นความอับอายอยู่ลึกๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า…” หญิงหน้ากากพยัคฆ์หัวเราะเสียงดังขึ้นมา “ฟางจินหยวน ก็บอกไปแล้วไง ฉันหวังว่าปากของคนตระกูลฟางแกจะแข็งเหมือนกระดูก แต่ว่า แกทำฉันผิดหวังเกินไปแล้ว ผิดหวังสุดๆ ไปเลย ไม่ต้องห่วงหรอกน่า งั้นเหรอ!” ฟางจินหยวนตะโกนอย่างโมโหออกมาอย่างฉุนเฉียว

“ก็เป็นแบบนั้นจริงๆ นั่นแหละ!” หญิงหน้ากากพยัคฆ์ยิ้มเบาๆ “ฉันคิดว่าตระกูลฟางไม่จำเป็นต้องมีอยู่ต่อไปแล้ว และแกก็ด้วย ถึงยังไงพวกแกตระกูลฟางก็ทำให้ฉันขายหน้าเป็นครั้งแรกแบบนี้ ถ้าไม่กำจัดตระกูลฟางทิ้งไป คนทั้งยุทธภพจะมองฉันยังไง? แล้วก็ ความแค้นของนักเบญจธาตุจะไม่แก้แค้นได้ยังไง? แกไม่ต้องห่วงนะ ฆ่าคนตระกูลฟางแกจนหมดแล้ว คนต่อไปก็จะเป็นฟางเหยียน เขาจะต้องตายน่าเวทนายิ่งกว่าพวกแกอีก!”

อันที่จริงไม่ต้องให้ฟางจินหยวนบอก ฟางไห่อิงก็ทำเช่นนั้นอยู่แล้ว

“เทพธิดา ทำยังไงดี? ขวังซือถอยกลับไปคุ้มกันแล้ว พวกเราสังหารหมู่ไม่ได้แล้วสิ”

“ทำยังไงงั้นเหรอ? ไร้น้ำยาจริงๆ ยังต้องให้ฉันบอกนายอีกว่าต้องทำยังไงงั้นเหรอ? นายกำลังสอนฉันอยู่?”

หม่างเทียนสีหน้าถอดสี จากนั้นก็เดินเข้าไปหาขวังซืออย่างเด็ดเดี่ยว โดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เมื่อวาดมือออกมา ดาบที่อยู่ในมือก็หลายเป็นลูกธนูอันแหลมคมดอกหนึ่งลอยพุ่งเข้าใส่ขวังซือทันที

เขาทราบนิสัยของเทพธิดาดี จุดจบของการขัดคำสั่งเธอนั้นมีเพียงตายสถานเดียว หากต้องถูกเธอฆ่าตาย ไม่สู้ตายในสนามรบเสียยังจะดีกว่า!

เขาทราบดีว่าการโจมตีนี้ไร้ประโยชน์ ทว่าเป็นการแสดงออกจากใจจริง!

ชิ้ง!

ดาบที่อยู่ในมือกลายเป็นผงเหล็กทันที เหมือนเมื่อก่อน!

เขาพุ่งเข้าไปโดยไม่ลังเลอีกครั้ง อีกทั้งครานี้ เขาตัดสินใจแล้วว่าจำต้องตาย!

“ลงมือ!” หญิงหน้ากากพยัคฆ์เอ่ยขึ้นอีกครา

ทั้งห้าคนบุกเข้าไปโจมตีจากห้าทิศทาง ขวังซือคำรามขึ้นมากึกก้องทั่วท้องนภา ร่างกายสั่นสะเทือน จากนั้นก็เข้าไปหาหญิงหน้ากากพยัคฆ์อีกครั้ง ขวังซือที่กำลังเกรี้ยวกราดอยู่ ไม่ว่าจะเป็นความเร็วหรือวิธีลงมือ ล้วนเพิ่มระดับขึ้นมาอีกหนึ่งระดับ ทุกหมัดที่โจมตีเข้าไปกระแทกเข้าเนื้อโดยตรง จำต้องระบายความเกรี้ยวกราดในใจออกมาให้ได้!

เหอะ!

ขวังซือคนเดียวจะรับมือกับการโจมตีแบบต่อเนื่องของคนห้าคนได้อย่างไร อีกทั้งทุกคราที่เขาหลบหลีก หญิงหน้ากากพยัคฆ์ก็จะสังหารคนของตระกูลฟางทิ้งหนึ่งคน

ฟางจินหยวนหลับตาลง ภายในใจเย็นชาไร้ความรู้สึกจนถึงขีดสุด เขาเอ่ยพึมพำขึ้นมาว่า “ตระกูลฟางจะจบสิ้นแล้วเหรอ!”

ไม่เพียงเขาฟางจินหยวน ผู้คนทั้งหมดในตระกูลฟางต่างก็ได้รับความหวาดผวาและความสิ้นหวังอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นกัน ทุกคนต่างก็ทราบดีว่า ตระกูลฟางนั้นได้จบสิ้นโดยสิ้นเชิงแล้ว!

และในขณะที่ทั้งห้าคนกำลังเพิ่มกำลังโจมตีนั้น ทันใดนั้นเองประตูใหญ่ก็เปิดออก น้ำเสียงที่ตามมา ทำให้ทุกคนทั้งตระกูลฟางต่างต้องเนื้อตัวสั่นเทา ความสิ้นหวังบนใบหน้าสลายหายไปในทันใด สิ่งที่มาแทนที่ก็คือความตื่นเต้นและความประหลาดใจ ไม่เพียงแต่พวกเขา แม้แต่หญิงหน้ากากพยัคฆ์ก็ยังหยุดชะงักไป พร้อมจ้องมองชายหนุ่มที่เดินเข้ามาจากประตูใหญ่อย่างอึ้งๆ

“ได้ยินมาว่า…แกจะทำให้ฉันตายอย่างน่าเวทนา?”