ให้ฟางไห่อิงทาน สิ้นเปลืองมั้ย？

ไม่

ฟางไห่อิงเป็นคนที่เขาผูกพันเพียงคนเดียวในตระกูลฟาง ถึงแม้ต้องทุ่มเทด้วยชีวิตของตัวเองเขาก็ไม่ลังเล

แต่ฟางไห่อิงไม่ได้ทานลงไป สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วกล่าว “เสี่ยวเหยียน คุณปู่ขอโทษแกแล้ว แกยกโทษให้เขาได้มั้ย เขาก็ไม่ง่ายเลย หลายปีมานี้มีชีวิตอยู่บนความรู้เสียใจกับการกระทำ ร่างกายยิ่งแย่ลงทุกที แย่ลงสุดๆ โดยเฉพาะเรื่องร้ายๆของตระกูลฟางที่เจอในวันนี้ ทำให้เขาผมหงอก แก่ไปไม่น้อย น้าไม่หวังให้แกยกโทษให้เขา แต่เห็นแก่ที่เขาเป็นคุณปู่ของแก ปล่อยเขาไปได้มั้ย？”

ฟางเหยียนมองฟางไห่อิง หัวหน้ากล่าวอย่างเย็นชาว่า “ตอนนี้รับผิดแล้ว ทำอะไรอยู่ตั้งนาน？คุณคิดว่าแค่โค้งคำนับจะชดเชยบาดแผลที่เกิดขึ้นกับภรรยาผมได้？เก็บการกระทำของคุณไว้ซะ เรื่องของคุณก็ดูท่าทีของคุณก็แล้วกัน！”

ฟางไห่อิงกะพริบตาอย่างตื้นตันให้ฟางเหยียน ทานยาอย่างเชื่อฟัง

ฟางจินหยวนถอนหายใจอย่างโล่งอก ขยับตัวช้าๆ ใบหน้าชราภาพเต็มไปด้วยความตื้นตัน เขาอยากไปขอโทษเย่ชิงหยู่จนรอไม่ไหวแล้ว

ฟางไห่อิงที่ทานยาลงไปใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ดูๆแล้วท่าทีไม่เลวมาก แต่จากแววตาของเธอมองฟางเหมี่ยวอย่างเป็นห่วง ฟางเหยียนได้หยิบยาเม็ดหนึ่งยื่นให้เธอ “ทานกินเม็ดนี้แล้ว ไม่เกินสามวันเขาจะตื่นขึ้นมา”

ฟางไห่อิงไม่ปฏิเสธ กลับเป็นตงฟางหยุนเอ่อร์ที่มองยาเม็ดสีแดงที่ฟางเหยียนหยิบออกมาหลายครั้ง สั่นไปทั้งตัวอีกครั้ง แม้เธอจะไม่ใช่คนที่เรียนศิลปะการต่อสู้ และไม่ใช่นินจา แต่ตระกูลตงฟางของเธอมีนินจาจำนวนไม่น้อย รู้เกี่ยวกับยาขนานวิเศษอยู่บ้าง ตอนที่เขาหยิบยาเม็ดสีแดงนี้ขึ้นมา เธอค่อนข้างไม่มั่นใจ จนกระทั่งได้จับยาเม็ดนี้จากในมือของน้าสาว ก็ช็อกอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

ยาเม็ดสีแดงนี้ถ้าเอาไปขาย เกรงว่าราคาจะมหาศาล

และเพียงแค่มองคุณภาพของยาเม็ดนี้ ก็รู้แล้วว่ามาจากผู้เชี่ยวชาญ ฤทธิ์เทียบได้กับยาขนานวิเศษ

เขาหยิบออกมาง่ายๆแบบนี้ โดยไม่รีรอใดๆ เขาไม่รู้ราคาของยาตัวนี้จริงๆหรือเห็นจนชินแล้วกันนะ？ไม่มีเวลาคิดมาก เธอป้อนให้ฟางเหมี่ยวโดยตรง

ฟางเหยียนพูดจบ ก็หันหลังแล้วจากไป！

เย็นชาโหดเหี้ยม！

ใช่ ในเมื่อไม่อยากข้องเกี่ยวกัน สู้ตัดความคิดของเขาไปโดยตรงเลยจะดีกว่า ดูเหมือนไร้ความรู้สึก ความจริงคือไม่อยากเกี่ยวพันกัน แม้เขาจะโกรธแค้นฟางจินหยวน แต่มีบางคนก็ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ถ้าขวังซือไปจากตระกูลฟาง บางทีอาจจะเป็นวันสุดท้ายของตระกูลฟาง เขาไม่อยากให้ฟางไห่อิงต้องเจอกับเรื่องราวร้ายๆอีก

ฟางจินหยวนถอนหายใจยาวๆ มองฟางเหยียนที่เดินไปยิ่งอยู่ยิ่งไกลขึ้นเรื่อย เขาก็ตะโกนอย่างร้อนใจว่า “เสี่ยวเหยียน แกจะไปไหน？”

ฟางเหยียนไม่ตอบ เมื่อจัดการปัญหาเสร็จ เขาก็ควรกลับได้แล้ว เดินไปเรื่อยๆไปที่ประตูใหญ่ตระกูลฟาง กลับถูกเงาๆหนึ่งขวางไว้ คนนี้ไม่ใช่ใคร ก็คือฟางฟัง น้องสาวของเขา

ฟางฟังผมกระเซอะกระเซิง ใบหน้าสวยงามทำจนสกปรกไปหมด ต่างจากเมื่อก่อนราวกับฟ้าและเหว ดูเหมือนลูกเจ้าแมวน้อยตัวลายตัวหนึ่ง แต่ตอนที่เธอมองฟางเหยียน ในแววตากลับปรากฏเป็นความจริงใจที่เหมือนน้ำใสๆออกมา

ฟางเหยียนไม่อยากหักหน้าของฟางฟัง จึงได้กล่าวอย่างสงบว่า “ปัญหาได้แก้ไขแล้ว ฉันก็ควรจะกลับได้แล้ว”

“คือ คือ……” ดูเหมือนฟางฟังค่อนข้างร้อนรน อ้าปากอย่างอ้ำๆอึ้งๆ กลับพูดอะไรไม่ออกมา แต่นัยน์ตาที่เหมือนกับน้ำคู่นั้นได้จ้องมาที่เขาโดยตรง ดูเหมือนมีอะไรจะพูด

“พูดมาเถอะ ฉันยุ่งมากนะ”

“งั้นก็ได้” ฟางฟังยิ้มหวาน ปรากฏเป็นลักยิ้มเล็กๆสองข้างออกมา ดูเหมือนมีความสุขมาก “พี่เหยียน ฉัน ฉันอยากให้พี่ส่งฉันกลับมหาลัยหน่อยค่ะ อืม คืองี้ค่ะ ฉันไม่ได้กลัวนะคะ ฉันก็แค่รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่จำเป็นต้องอยู่ฟื้นฟูสิ่งต่างๆของตระกูลฟาง ถ้าพี่ไม่มีธุระอะไร ก็ส่งฉันหน่อยละกัน”

ฟางเหยียนยิ้มแหยๆออกมา เด็กสาวคนนี้ต้องการเกียรติเหมือนกันนะเนี่ย ตกใจจนตัวสั่นแล้วแท้ๆ ยังปากแข็งอีก！

เดิมทีเขาอยากปฏิเสธ แต่เมื่อนึกถึงเย่ชิงหยู่ ตอนที่ลุงเย่ถูกทำร้าย เย่ชิงหยู่หมดหนทางมากขนาดไหน ครอบครัวเปลี่ยนไป ทำให้ครอบครัวเล็กๆที่เดิมเต็มไปด้วยความอบอุ่นถูกทำลายไม่เป็นชิ้นดี นาทีนั้นเธอสิ้นหวังมากขนาดไหนกันนะ?

ตอนที่ลุงเย่เกิดเรื่อง เธอยังเป็นเด็กสาวที่อ่อนต่อโลก ชีวิตเคยให้โอกาสเธอได้หายใจเมื่อไหร่กัน!

ฟางเหยียนไม่รู้ ช่วงเวลานั้น เย่ชิงหยู่ต้องทนทุกข์ขนาดไหน แต่ตอนนี้ ฟางฟังก็เผชิญกับการโจมตีที่หนักหน่วงเช่นกัน เธอจะยืนหยัดแบบนั้นได้อย่างเย่ชิงหยู่มั้ย?