เสียงตะโกนฆ่าด้านนอกได้กระหึ่มไปทั่วฟ้า แม้แต่นกของรีสอร์ทหยูฉวนก็ตกใจบินไปแล้ว ไม่ใช่แค่นก แม้แต่หนูที่หลบในที่มืดก็รวบกันย้ายรัง กลัวว่าจะกระทบต่อความปลอดภัยของตัวเอง!

และในตัวอาคาร เหอวี่เฉวียนหน้าตาคร่ำเครียดมองไปยังคนสนิทที่เพิ่งจะตายจากไปในสงคราม เจ็บปวดใจจนหายใจไม่ออก ตั้งแต่รีสอร์ทหยูฉวนสร้างมา นี่เป็นครั้งแรกที่เจอเหตุการณ์ที่น่าเศร้าขนาดนี้ คนที่โจมตีรีสอร์ทหยูฉวน เหมือนกับสุนัขที่บ้าคลั่ง กัดไปเรื่อย แทบจะอยากทำลายรีสอร์ทหยูฉวนให้ราบเป็นหน้ากลอง

เห็นใครก็ฆ่า ไม่มีคนก็ทำลายประตู ช่างเป็นการล้างบางสำนักจริงๆ

เหอวี่เฉวียนถามตัวเอง เขาไม่เคยผิดใจกับใครมาก่อน และไม่มีทางมีความเกลียดแค้นที่ฝังลึกได้ขนาดนี้

ถ้ามีเพียงรีสอร์ทหยูฉวนถูกทำลาย เหอวี่เฉวียนก็ไม่เคร่งเครียดขนาดนี้ เขารู้ดีมาก ว่ารีสอร์ทหยูฉวนคืออะไร และเป้าหมายที่คนเหล่านี้ตีทัพเข้ามา เขาก็เดาได้เกือบทั้งหมดแล้ว!

เพราะรีสอร์ทหยูฉวนไม่ใช่รีสอร์ทหยูฉวนที่ความรู้สึก มันยังเป็นที่มั่นขององค์กรเบื้องหลังของเหอวี่เฉวียน!

ใช่!

องค์กรที่อยู่เบื้องหลังของเหอวี่เฉวียน ก็คือสำนักเทียนซือหนึ่งในห้าสำนักใหญ่!

สถานที่ตั้งของสำนักเทียนซืออยู่ที่ภูเขาหลงหู่ซาน ต่อให้เป็นนินจาของห้าสำนักใหญ่ก็ไม่มีทางหาเจอ คนที่รู้ตำแหน่งที่แท้จริงนอกจากเจ้าสำนักของห้าสำนักใหญ่แล้ว ก็เหลือแค่องค์กรนินจาแท้ แต่แค่รู้ ไม่ได้เข้าไปในถิ่นของสำนักเทียนซือ เพราะภายนอกและภายในของสำนักเทียนซือล้วนมีความมหัศจรรย์ของฮวงจุ้ย ทำให้คนหลงใหล จนถูกกักเสียชีวิต

ชื่อเสียงของสำนักเทียนซือด้านนอก คนจำนวนไม่น้อยเลื่อมใส แต่สุดท้ายก็ไม่ได้อะไร ยิ่งไปกว่านั้นยังมีคนที่ใช้ทั้งชีวิตเพื่อตามหาร่องรอยของสำนักเทียนซือ เสียใจไปตลอดชีวิต จนถึงขั้นตายก็ยังหาไม่เจอ

โหราศาสตร์ฮวงจุ้ยจึงจะเป็นศาสตร์ที่น่ากลัวที่สุดของสำนักเทียนซือ แต่พลังต่อสู้ธรรมดา นอกจากเจ้าสำนักจางตุนเทียน ลูกศิษย์คนอื่นๆของสำนักล้วนธรรมดาไม่วิเศษอะไร มีฝีมือที่ป้องกันตัวเองได้เล็กน้อย เพราะตั้งแต่ที่พวกเขาเริ่มเข้าสำนักเทียนซือ ก็ได้ร่ำเรียนจดจ่อกับโหราศาสตร์ฮวงจุ้ย พูดง่ายๆก็คือ ดูดวง ดูนรลักษณ์ ทำนายดีร้าย จึงจะเป็นเรื่องถนัดของพวกเขา

พูดถึงจุดนี้ ต้องบอกว่าจางตุนเทียนเจ้าสำนักของสำนักเทียนซือ ว่ากันว่าคนนี้ตำแหน่งสูงส่งมาตั้งแต่เมื่อร้อยปีก่อน พลังอภิปรัชญาที่ฝึกฝนได้ไร้เทียมทาน แทบจะไม่มีใครสู้ได้ บางคนเดาว่าเขาได้อยู่เหนือระดับต้าชี่ไปแล้ว ขาดอีกก้าวเดียวก็ปรมาจารย์ นอกจากพลังอภิปรัชญา ความเข้าใจการดูนรลักษณ์ของเขาสูงกว่าระดับปรมาจารย์ไปแล้ว

ข่าวลือเมื่อร้อยปีก่อน สงครามโลกครั้งนั้น เพียงพอทำให้โลกตกใจ ทำให้คนผวา ตอนที่จางตุนเทียนท่องไปรอบๆ ท้าทายบุคคลที่เก่งกาจจากสี่ทิศอย่างไม่หยุด ล้วนได้รับแต่ชัยชนะ พวกเขาแยกเป็นมาจากหงจิ่วเทพเจ้าทางทิศตะวันออก เฒ่าประหลาดของตระกูลโจวดินแดนตะวันตกอีกทั้งสัตว์เจ้าที่ในตำนานของตระกูลฟาง

สงครามนั้น เป็นฟ้าดินสั่นสะเทือนผีสางคร่ำครวญ ต่อให้นินจาของตอนนี้ล้วนชื่นชม มองเขาเป็นเทพเจ้า แต่สงครามครั้งนั้น สำนักเทียนซือที่‘หายไปนานมาก’ได้ปรากฏต่อสายตาประชาชีอีกครั้ง เพียงเพราะก่อนหน้าจางตุนเทียน คนมากมายล้วนคิดว่าสำนักเทียนซือได้แตกไปแล้ว

ชื่อเสียงลือลั่น สั่นสะเทือนทั่วสารทิศ

เขาก็คือเจ้าสำนักของสำนักเทียนซือ จางตุนเทียน!

การดำรงอยู่ของเขา ทำให้คนบนโลกได้เข้าใจความน่ากลัวของสำนักเทียนซือใหม่ และได้รู้จักสำนักเทียนซือใหม่ว่าไม่ใช่แค่สิ่งที่ไร้ประโยชน์ การดำรงอยู่ของเขา ทำให้นินจาจำนวนไม่น้อยแย่งชิงกัน

แต่หลังจากสงครามใหญ่ร้อยปีก่อน สำนักเทียนซือเหมือนกับ‘หายไป’อย่างไร้เหตุผลอย่างไรอย่างนั้น ไม่มีลางบอกเหตุ คือมันกะทันหันมาก ประตูภูเขาถูกค่ายกลซ่อนไว้ กลายเป็นสำนักลึกลับอย่างจริงจัง

แม้ภูเขาหลงหู่ซานยังมีอยู่ ก็ถูกพัฒนาเป็นดินแดนสวรรค์แห่งการท่องเที่ยว แต่สำนักเทียนซือกลับหาไม่เจอ ต่อให้เป็นแบบนี้ แต่ชื่อเสียงของสำนักเทียนซือยังคงสูงส่งโดยตลอด ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกคลุมไว้ด้วยผ้าคลุมที่ลี้ลับ ทำให้นินจาจำนวนไม่น้อยแย่งกันหา

ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในสงครามเมื่อร้อยปีก่อนนั้น สิ่งเดียวที่รู้คือ สี่คนนี้เหมือนกับตกลงกันเอาไว้แล้ว ซ่อนตัวไว้ทั้งหมด ในยุทธภพทิ้งไว้เพียงตำนานของพวกเขาทั้งสี่คน

จางตุนเทียนทำให้มนุษย์รู้จักสำนักเทียนซือใหม่อีกครั้ง เขาคนเดียวรับทั้งหมดได้อย่างจริงๆ

มีเขาอยู่สำนักเทียนซือไม่มีกลุ้ม

แต่!

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่จางตุนเทียนไปรอบๆโดยไร้เบาะแส เพียงแต่ก่อนหน้าที่จะไปตระเวน เอาตราประทับเทียนซือของล้ำค่าของสำนักเทียนซือมอบให้กับเหอวี่เฉวียน นั่นก็คือเถ้าแก่ของรีสอร์ทหยูฉวน แล้วยังบอกเขาว่า ตราประทับเทียนซืออยู่สำนักเทียนซืออยู่ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ห้ามให้ตราประทับเทียนซือเด็ดขาด ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ก็ห้ามให้ตราประทับเทียนซือออกมา

ตราประทับเทียนซือ!

ในตำนานในตราประทับเทียนซือมีทักษะพลังอภิปรัชญาของสำนักเทียนซือ ผู้ที่มีตราประทับเทียนซือสามารถสั่งการสำนักเทียนซือได้ และได้เรียนรู้พลังอภิปรัชญาที่สูงส่งไร้เทียมทาน กลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงคนหนึ่ง

นี่เป็นเรื่องที่ทั้งสำนักเทียนซือเก็บเป็นความลับไม่แพร่งพราย

ตอนนั้นเหอวี่เฉวียนไม่รู้จุดมุ่งหมายที่อาจารย์พูดสิ่งเหล่านี้ แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงความจริงจังในคำพูดของอาจารย์ ดังนั้นตอนที่รับตราประทับเทียนซือมา ได้ซ่อนไว้อย่างเหมาะสมแล้ว

แว็บเดียวก็ผ่านไปหนึ่งเดือน ที่รีสอร์ทหยูฉวนถูกโจมตี ทำให้เขาอดที่จะคิดเชื่อมโยงกันไม่ได้ แต่ก็เสียใจตอนนั้นไม่ได้ถามอาจารย์ของตัวเองให้แน่ชัด ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แน่นอน เขาก็รู้นิสัยของจางตุนเทียน ต่อให้ถามไป อาจารย์ก็ไม่มีทางตอบสักคำเดียว

รับตราประทับเทียนซือมาอย่างมึนๆ เขาไม่ทันได้คิดอะไรมาก แต่ตอนนี้นึกย้อนกลับไปดีๆ ทำให้เขาไม่เข้าใจมาก ตราประทับเทียนซือไม่ยอมไว้ที่อาจารย์ แต่มาไว้ที่ตน นี่ไม่ใช่สร้างปัญหาหรอกเหรอ?

จางตุนเทียนชนะทุกอย่าง แต่เขาเหอวี่เฉวียนทำไม่ได้นะ!

เป้าหมายของพวกเขาเกินกว่าที่คาดไว้ จะต้องมาเพื่อตราประทับเทียนซือแน่ๆ

และจากการที่ผ่านความวุ่นวายมาหลายครั้ง เหอวี่เฉวียนเข้าใจดีมาก เป้าหมายของพวกเขาชัดเจนหาที่เปรียบไม่ได้ และรีสอร์ทหยูฉวนก็มาถึงจุดที่ชี้เป็นชี้ตาย ดังนั้นตอนที่ถูกโจมตีครั้งแรก เขาได้ใช้ความสัมพันธ์ของตัวเอง รวมกำลังพลของสำนักเทียนซือใสช่วยเหลือ และในช่วงก่อนหน้านั้น เขาได้ไล่ผู้รักษาความปลอดภัยของรีสอร์ทหยูฉวนไปทั้งหมดแล้ว

พูดได้ว่า คนที่เหลือไว้ตอนนี้ เป็นคนของเขาเองโดยแท้จริง

การที่ลูกประคำแตก สำหรับเหอวี่เฉวียน อัปมงคลมาก!

หรือวันนี้รีสอร์ทหยูฉวนต้องพังพินาศแล้ว?

“ผู้อาวุโสเหอครับ ต่อให้พวกเรายืนหยัดที่จะปกป้อง ผมเป็นห่วงว่าเราจะรอจนถึงคนที่จะมาช่วยไม่ไหว”

เหอวี่เฉวียนใบหน้าชราภาพถมึงทึงสุดขีด ตอนนี้ไม่เพียงแค่ปกป้องบ้านง่ายๆอย่างนั้นแล้ว เขาเข้าใจมาก ที่คนพวกนี้สังหารอย่างบ้าคลั่ง เขาแอบรับรู้ได้ถึงกลิ่นอายของความชั่วร้ายแล้วบ้าง

ห้าสำนักใหญ่ถูกพังไปแล้วหนึ่ง และตอนนี้สำนักเทียนซือได้ถูกโจมตีอีก ทำให้จู่เหอวี่เฉวียนนึกถึงคำพูดหนึ่งที่อาจารย์เคยพูดไว้

“ดาวทั้งเก้าเรียงตัวกัน เทพเจ้ามาจุติ ปีศาจอาละวาด ใต้หล้าอลหม่าน เริ่มปรากฏ สำนักต่างๆไม่สงบ มีสำนักมังกร เป็นปฏิปักษ์กับเพลิงเสวน!”

ใต้หล้าอลหม่าน!

หรือเพลิงเสวนแทรกแซงแล้ว?

ชื่อเสียงของเพลิงเสวนโด่งดังในห้าสำนักใหญ่ แทบจะไม่มีใครไม่รู้จัก ไม่มีใครรู้ถึงพลังและเบื้องลึกของพวกเขา แต่องค์กรที่อยู่มาได้เป็นสองพันกว่าปี พลังการต่อสู้ที่สะสมมาเกรงว่าจะค่อนข้างน่ากลัวอยู่

เหอวี่เฉวียนไม่รู้ว่าเพลิงเสวนคิดจะทำอะไร แต่เขากลับเชื่อมั่นว่าการโจมตีรีสอร์ทหยูฉวน เพลิงเสวนต้องบงการอยู่เบื้องหลังแน่นอน แต่ที่ทำให้เขาไม่เข้าใจคือ จางตุนเทียนอาจารย์ของตน ทำไมต้องไปท่องโลกในตอนนี้ด้วย? หรืออาจารย์มีความในใจที่พูดยากเหรอ? ต้องหลบให้ได้?

เมื่อนึกถึงจุดนี้ เหอวี่เฉวียนก้มหน้ามองลูกประคำที่แตก ยิ้มแหยๆ “ใต้หล้าอลหม่าน เกรงว่าสำนักเทียนซือจะอยู่ได้ไม่นานแล้ว!”