ขณะพูด ตาแก่จางก็หยิบดอกบัวนิทราและคลานออกจากถ้ำ โดยไม่สนใจฟางเหยียนกับหลินถงเลย

ฟางเหยียนต้องการฆ่าตาแก่จาง แต่เขารู้ดีว่า ตาแก่จางไม่ได้แสร้งทำเป็นคนบ้า แต่เขาเป็นบ้าแล้วจริงๆ เพื่อผลประโยชน์ของตัวเองเพียงคนเดียว ทำให้ภรรยาต้องตาย และยังทำให้หลินถงที่เขารักที่สุดต้องตายไปด้วย ผลกระทบจิตใจจากสองเรื่องนี้ ถึงแม้จะเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็งดั่งคนเหล็กก็ต้องกลายเป็นคนบ้าอย่างแน่นอน

การฆ่าศัตรูสามารถทำให้จิตใจของเรามีความสุข แต่หลังจากความสุขนั้นแล้ว ในจิตใจคงเหลือแต่ความว่างเปล่า ทำให้หมดที่พึ่งทางใจทันที และรู้สึกว่างเปล่าไปหมด และไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไรต่อจากนี้ แต่เมื่อมองดูคนๆหนึ่งดำรงชีวิตแบบตายทั้งเป็น มันมีความหมายมากกว่าการฆ่าเขาให้ตายทันที

สำหรับตาแก่จางที่สูญเสียแขนขาไป การตายไปซะก็คงดีกว่าการมีชีวิตอยู่ เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องที่ฟางเหยียนควรกังวล การให้ตาแก่จางมีชีวิตอยู่แบบตายทั้งเป็น ดีกว่าการฆ่าตาแก่จางให้ตายทันที

“ไป ฉันจะพาคุณกลับบ้าน”สีหน้าของฟางเหยียนดูโศกเศร้า เขาอุ้มหลินถงและเดินออกจากถ้ำทีละก้าว”

เมื่อจากไปได้ไม่นาน ด้านหลังของเขาก็มีเสียงตะโกนด้วยความเจ็บปวด:”ของปลอม มันเป็นของปลอม น้ำไร้หน้าเป็นของปลอม อ๊ากๆๆๆ……”

หลังจากไปแล้ว จู่ๆน้ำตกในหุบเขาก็ระเบิดทันที เปลวไฟพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า เหมือนกับการจุดประทัด มันแตกกระจายไปทั่วบริเวณ และน้ำในน้ำตกก็ดูเหมือนจะเดือดขึ้นมาทันที

ฟางเหยียนอุ้มหลินถงเดินไปถึงบ้านที่ตาแก่จางลงมือเผาด้วยตัวเอง เขาขุดสุสานอันหนึ่งด้วยมือตัวเอง และในสมองก็ปรากฏรอยยิ้มและคำพูดของหลินถง:”คุณดูดีมากๆเมื่อคุณยิ้ม”

หลังจากนั้น มุมปากของเขาก็เผยรอยยิ้มออกมา มันเป็นรอยยิ้มที่หลินถงมองไม่เห็นอีกแล้ว!

——

ในป่าลึกที่อยู่หลังเขาของสำนักไร้หน้า

เกิดเสียงดังขึ้น และมีคน‘บิน’ออกมา บนท้องฟ้ามีแต่เสียงหัวเราะดีใจของเขา เสียงหัวเราะของเขากระจายไปทั่ว ทำให้นกจำนวนมากตกใจและบินหนีไป เมื่อเขาลงมาถึงพื้นดิน พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขาก็เริ่มแตกออกทันที

นี่คือผู้ชายคนหนึ่ง แต่งตัวสกปรกรุงรัง ใส่เสื้อผ้าสีดำ เส้นผมก็ยุ่งเหยิง เส้นผมสีขาว เส้นผมยาวๆสีขาวทั้งศีรษะ หายใจออกมาก็เป็นสีขาวเหมือนกัน ดูแล้วเหมือนชายชราผมขาว แต่หน้าตาของเขาเหมือนคนอายุสี่สิบกว่าๆ โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นที่ฉายแววประกายตลอดเวลา ทำให้ผู้คนที่พบเห็นนึกว่าเขากำลังแต่งคอสเพลย์

สำนักไร้หน้า!

เมื่ออู๋จี๋กลับมาถึงสำนักไร้หน้า เขาก็อึ้งไปเลย เขามองทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าด้วยความเหลือเชื่อ

ใช่แล้ว สำนักไร้หน้าโดนฆ่าล้างสำนักไปแล้ว!

เดิมทีสำนักไร้หน้าที่มีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยผู้คน ตอนนี้มันกลับโดดเดี่ยวและทรุดโทรม ภายในอาคารเต็มไปด้วยใยแมงมุม เดินสองสามก้าวก็เห็นซากศพของลูกศิษย์สำนักไร้หน้า ภายในสำนักไร้หน้ามีแต่กลิ่นเหม็นจากซากศพ มันเหมือนกับนรกบนดิน

อู๋จี๋โกรธมากๆและตะโกนออกมา:”ใครเป็นคนทำ!”

เกิดเสียงดังขึ้นบนท้องฟ้า เหมือนกับเสียงของระเบิด และบริเวณโดยรอบตัวของเขา พื้นดินเริ่มแตกออกจากกันราวกับเป็นซากปรักหักพัง

แข็งแกร่งมาก!

อู๋จี๋ในเวลานี้ เหมือนกับสัตว์ร้ายที่บ้าคลั่ง บวกกับเขาฝึกฝนวิชาสิ้นลักษณะสำเร็จ ในจิตใจของเขามีแต่เรื่องแก้แค้น!

“กล้าฆ่าล้างสำนักไร้หน้าของฉัน มันต้องตาย!”

หลังจากพูดด้วยเสียงสั่นเครือแล้ว อู๋จี๋ก็เดินมาที่ตำหนักกลาง เขาพบอาวุโสของสำนักไร้หน้าและอู๋หมิงที่เป็นเจ้าสำนักไร้หน้า ตอนนี้อู๋หมิงกลายเป็นกองกระดูกไปแล้ว ในขณะนี้ อู๋จี๋โกรธมากๆ

“พวกคุณวางใจ คนๆนั้นจะลงไปอยู่ในนรกพร้อมกับพวกคุณในไม่ช้า สำนักไร้หน้าจะคงอยู่ตลอดไป!”จิตใจของอู๋จี๋เต็มไปด้วยความโกรธ:”ความแค้นของพวกคุณ รอฉันไปจัดการ”

หลังจากพูดจบ อู๋จี๋ก็หายตัวไปจากตำหนักกลางทันที เมื่อปรากฏตัวอีกครั้ง เขาก็มาถึงสาขาหนึ่งขององค์กรนินจาจากความทรงจำของตัวเอง มันเป็นหนึ่งในสาขาขององค์กรนินจา และมันก็ตั้งอยู่ด้านล่างของสำนักไร้หน้า

ตลอดทาง เขามาที่นี่เพราะต้องการรู้เพียงอย่างเดียว นั่นก็คือสอบถามว่าสำนักไร้หน้าโดนฆ่าล้างสำนักได้ยังไง

แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือ ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย!

ถึงแม้เขาจะทรมานคนขององค์กรนินจา แต่อู๋จี๋ก็ไม่ได้ความจริงว่าทำไมสำนักไร้หน้าถึงโดนฆ่าล้างสำนัก!