จอมนักรบทรงเกียรติยศ 739 สู้

Now you are reading จอมนักรบทรงเกียรติยศ Chapter 739 สู้ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ทุกคนเงียบกริบกันทันที

แต่ละคนมองหน้ากันแล้วจ้องไปยังผู้ชายที่กำลังพูดอยู่ ไม่ผิดคาดเลยสักนิด ในแววตาของทุกคนเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลน ผู้ชายหน้าตาซีดเซียว สภาพร่างกายเหมือนคนป่วย ที่ลมพัดปลิวได้คนหนึ่ง จะสามารถฆ่าเจ้าสำนักฉิวหลง?

พูดเล่นอะไรกัน?

จะอวดดีก็ต้องให้มันพอเหมาะพอควร!

เรื่องแบบนี้พูดเล่นมั่ว ๆ ได้เหรอ?

ไม่นาน ทุกคนในที่นั้นก็คิดว่าผู้ชายคนที่เอ่ยพูดทำเพื่ออยากดึงดูดความสนใจของพวกเขา!

ทุกคนเดาว่า ผู้ชายที่พูดจาอวดดีคนนี้ คงคิดไม่ถึงว่าตัวเองเตะโดนแผ่นเหล็กเข้าแล้ว พวกเขาตัดสินใจจะจัดการไอ้คนที่พูดจาอวดดีนี่สักหน่อย

ใช่แล้ว พวกเขาคิดจะฆ่าผู้ชายคนที่เอ่ยพูดให้ตาย!

เขาเอาความทุกข์ของคนอื่นมาพูดเล่น เหมือนโรยเกลือลงไปบนบาดแผล ใครจะรับได้กันล่ะ!

ไม่เพียงแต่หลินเทียนที่ไม่เชื่อ แม้แต่เทียนขุยรวมถึงคนเฝ้าประตูก็จ้องมองฟางเหยียนด้วยสีหน้างุนงง

ไม่นานเทียนขุยก็ตั้งสติได้ แล้วพูดเสียงต่ำว่า : “จอมพลโผ้จวิน อวดดีเกินไปหน่อยหรือเปล่า? พวกเราไม่ได้ฆ่าเจ้าสำนักของพวกมันสักหน่อย?”

ฟางเหยียนตอบอย่างเรียบ ๆ : “ในเมื่อฉันถูกใส่ร้าย งั้นก็ทำจริงไปเลยสิ!”

“นี่……” เทียนขุยไม่เข้าใจ

ฟางเหยียนเงียบไปไม่พูดจา

แต่ที่เขาเงียบไปไม่พูดจา ทำให้หลินเทียนคิดว่าไอ้หมอนี่แสร้งทำตัวลึกลับซับซ้อน

หลินเทียนขยับไม้ขยับมือทั้งสองข้างขึ้นมา แล้วพูดอย่างเหยียดหยามว่า : “ไอ้หนุ่ม ฉันต้องยอมรับจริง ๆ ว่าแกกล้าหาญ แต่ถ้าแกคิดว่าจะพึ่งพาไอ้โง่ตัวใหญ่ข้างกายแก ทำร้ายพวกเราสำนักฉิวหลงให้มีบาดแผลได้ ก็ดูถูกคนอื่นมากเกินไปแล้ว!”

เทียนขุยมองหลินเทียนด้วยท่าทีเหมือนยิ้มแต่ไม่ยิ้ม : “ฉันว่าแกพูดจาระวังปากหน่อยนะ คนบางคนไม่ใช่แกจะหาเรื่องได้ง่าย ๆ”

หลินเทียนขมวดคิ้ว ไอ้เวรนี่ทำให้เขาขายหน้าครั้งแล้วครั้งเล่า ต่อให้เป็นพระโพธิสัตว์ก็ยังมีอารมณ์โกรธได้ นับประสาอะไรกับเขาในตอนนี้ที่เป็นคนใหญ่คนโตที่อยู่เหนือผู้คนมากมาย เขาจะทนได้ยังไง!

“เจ้าของยังไม่ทันพูดอะไร ไม่รู้ว่าหมาเห่าหอนมั่ว ๆ ได้ยังไงกัน?”

เทียนขุยไม่โมโห เอ่ยพูดอย่างเฉยเมยว่า : “จอมพลโผ้จวิน ให้เป็นหรือตาย?”

“เชี้ย! มึงแม่งเห็นว่ากูขี้กลัวหรือไง? คุยโวโอ้อวดขนาดนี้ไม่กลัวลมพัดลิ้นไปเหรอ? กูยอมรับว่ามึงก็พอมีความสามารถอยู่บ้าง แต่ไม่ได้หมายความว่ามึงจะมีสิทธิ์มาพูดตีตัวเสมอกู มาทำอวดดีอะไรต่อหน้ากู? ในเมื่อเป็นหมา ก็คลานให้มันดี ๆ หน่อย อย่ากัดคนไปทั่ว”

นัยน์ตาของเทียนขุยมีความอำมหิตเผยออกมา

พี่น้องของตัวเองถูกพูดจาดูถูกเหยียดหยามหลายครั้ง ถ้าหากเขาสามารถทนได้ เขาก็คงไม่ใช่ฟางเหยียนแล้วล่ะ!

เหยียดหยามพี่น้อง ฆ่าตายสถานเดียว!

“เทียนขุย เหลือไว้คนหนึ่ง!”

เทียนขุยมองฟางเหยียนแวบหนึ่ง เผยสีหน้าขอบคุณออกมา แล้วพุ่งเข้าไปหาหลินเทียนทันที

หลินเทียนนัยน์ตาแข็งกร้าว ราวกับเทียนขุยที่พุ่งเข้ามาหาเขาเป็นเหมือนภูเขาสูงใหญ่ลูกหนึ่ง ที่มีเจตนาทำลายท่อนซุงให้ไม่เหลือซาก เขาจำเป็นต้องระมัดระวังรอบคอบอย่างมาก นอกจากมีไอสังหารที่ข่มเหงหลินเทียนอย่างหนักแล้ว สิ่งที่ทำให้หลินเทียนยิ่งทุกข์ใจก็คือ เทียนขุยก็ใช้พลังต้าชี่ได้เหมือนกัน เป็นคนที่มีพลังและแข็งแกร่งมากจริง ๆ

การต่อสู้ระหว่างยอดฝีมือ ไม่มีลูกไม้อะไรมากมาย

สามารถฆ่าคนได้คือเครื่องยืนยันถึงกำลังที่มี!

ทั้งสองพุ่งใส่กัน แลกหมัดกันไปมา!

ดุเดือดและเรียบง่าย ไม่มีลีลาลวดลายใด ๆ ทั้งนั้น

ปัง!

เสียงระเบิดดังขึ้น ดังสนั่นหวั่นไหว เหมือนเสียงดังที่เกิดจากการที่เครื่องบินบินผ่านอากาศด้วยความเร็ว!

เทียนขุยแสยะยิ้มมุมปาก หลินเทียนขมวดคิ้วจนเกิดเป็นรอยสามเส้นระหว่างหัวคิ้ว

ใช่แล้ว!

เมื่อครู่นี้นั้น เขารู้สึกเหมือนต่อยโดนแผ่นเหล็กอย่างจัง ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาปล่อยพลังชี่เคลือบหมัดเอาไว้ล่ะก็ หมัดเมื่อครู่นี้ของเขาอาจจะแตกหักเลยก็ได้ มืออาจพิการไปเลยด้วยซ้ำ

ทันใดนั้น ความหยิ่งทะนงของหลินเทียน ได้สูญสิ้นไป!

หลินเทียนถือว่าเป็นปีศาจ และเป็นคนที่ความสามารถเก่งกาจเหนือคนอื่น อีกทั้งเป็นลูกศิษย์ที่ภาคภูมิใจสุดของสำนักฉิวหลง มีความสามารถรอบด้าน เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของสำนักฉิวหลงที่มีคนเคารพนับถือมากที่สุด แต่ตอนนี้ เขาแพ้แล้ว

ความพ่ายแพ้ไม่น่ากลัว แต่ที่น่ากลัวคือหลังจากพ่ายแพ้แล้วมีบาดแผลฝังลึกอยู่ในจิตใจ!

ชื่อเสียงเกียรติยศของเขาทั้งหมดอยู่ที่หมัด ๆ นี้ แต่กลับมืดมนลงแล้ว

ยอดฝีมือมักจะสามารถพบปัญหาได้ในรายละเอียดเล็กน้อย หลินเทียนเข้าใจขึ้นมาได้ทันที คนสองคนที่มีระดับต้าชี่ชั้นกลางเหมือนกัน ที่เขาแพ้ก็แพ้ตรงไอสังหารนั่น ใช่แล้ว ถึงแม้เขาเป็นอัจฉริยะ แต่เขาก็เป็นแค่คุณชายคนหนึ่งที่ถูกเลี้ยงดูอย่างสุขสบาย ไม่มีพลังจิตสังหารนั่น เพราะตัวเองใช้ชีวิตสุขสบายเกินไป

“แกนี่มันเหนือความคาดหมายฉันจริง ๆ” หลินเทียนแสยะยิ้มพลางเอ่ยพูด

“อย่าพล่ามอะไรไร้สาระพวกนั้น มา ลงมือเลย!”

เทียนขุยแสดงเจตจำนงอันแรงกล้าที่จะต่อสู้ออกมา ส่วนหลินเทียนไม่กล้าดูถูกแล้ว การต่อสู้เมื่อครู่นี้เขาถือว่าเป็นรอง ตอนนี้จึงแสดงเจตจำนงอันแรงกล้าที่จะต่อสู้ออกมาเช่นกัน เพื่อพิสูจน์ตัวเอง ลบล้างความอัปยศ!

“ไอ้หน้าโง่ แกกระตุ้นความสนใจของฉันได้สำเร็จแล้ว ตอนนี้ฉันจะเอาจริงแล้วนะ!”

ลมปราณปะทุออกมาจากตัวหลินเทียน ระเบิดพลังภายในระดับต้าชี่ชั้นกลางออกมา จนเข้าใกล้ระดับต้าชี่ชั้นปลาย

เทียนขุยที่เดิมพุ่งตัวเข้าไปได้หยุดฝีเท้าลงกะทันหัน แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าดูเคร่งขรึมขึ้นมา

ลมปราณของหลินเทียนแกร่งกล้ามาก พลังภายในผันผวนเป็นอย่างมาก รอบ ๆ เหมือนกับมีลมกรรโชกแรง ลมกรรโชกแรงเหล่านี้ไม่ใช่ลมธรรมดา แต่เป็นลมที่มีพลังทำลายล้างด้วย

เขารู้ว่าหลินเทียนในตอนนี้ จัดการได้ยากขึ้นแล้ว

“ยกระดับพลังลับงั้นเหรอ?” ฟางเหยียนเหมือนถามเองตอบเอง : “ลมปราณยุ่งเหยิง ดูดีแต่เปลือกนอก มีชื่อเสียงจอมปลอม”

“เทียนขุย สู้!”

ฟางเหยียนพูดคำว่า “สู้” อย่างเรียบเฉย แต่เหมือนมีพลังวิเศษยังไงยังงั้น ทำให้เทียนขุยสงบสติอารมณ์ได้ในทันที

พี่น้องของสำนักเจ็ดพิฆาต ขี้ขลาดที่ไหนกัน!

เมื่อพบเจอกับศัตรูที่ยิ่งแข็งแกร่งและยิ่งจัดการได้ยาก มีครั้งไหนบ้างที่ทำภารกิจไม่เสร็จสิ้นสมบูรณ์?

สำนักเจ็ดพิฆาตมีกฎอยู่ข้อหนึ่งที่ไม่ได้เขียนเอาไว้ นั่นคือคนที่หลบหนีไม่คิดสู้ ต้องออกจากสำนักเจ็ดพิฆาตไป!

เพราะศัตรูแข็งแกร่ง แต่คุณกลับไม่มีความปรารถนาที่จะลงมือเลย? นั่นไม่ใช่รอความตายทั้งที่ยังมีลมหายใจเหรอ?

สู้!

คือศรัทธาของสำนักเจ็ดพิฆาต!

ไม่ตายไม่มีวันเลิกศรัทธา!

และเป็นความศรัทธาที่ไม่มีวันดับสูญที่ฝังลึกอยู่ในใจของสำนักเจ็ดพิฆาตทุกคน!

ในใจต้องไร้ซึ่งความกลัว จึงสามารถก้าวไปข้างหน้าได้อย่างกล้าหาญ!

“สู้!”

หลินเทียนจ้องมองเทียนขุยด้วยท่าทางเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม : “ไอ้หน้าโง่ ฉันอยากเห็นเหมือนกัน ว่าไอสังหารของแกจะต้านทานลมพายุทอร์นาโดของฉันได้ไหม!”

เทียนขุยพุ่งเข้าไปอยู่ตรงหน้าของหลินเทียนแล้ว เขายกหมัดขวาขึ้นอย่างดุดัน ยังไม่ทันฟาดลงไป สีหน้าก็ดูเปลี่ยนไปมาก แล้วถอยหลังออกไปโดยไม่ต้องคิดเลยทีเดียว เขาพบว่าหมัดนี้เหมือนจะไม่สามารถทำลายลมพายุทอร์นาโดของหลินเทียนได้ ไม่เพียงเท่านี้ ลมพายุนี่ยังตัดทำลายทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าเขาเหมือนมีดอีกด้วย

ไม่ง่ายอย่างที่คิดจริง ๆ

ฟางเหยียนก็พบสิ่งผิดปกติเหมือนกัน ถ้าหากตอนแรกหลินเทียนได้แสดงพลังนี้ออกมา เกรงว่าเทียนขุยคงไม่รอดแล้ว

ลมพายุทอร์นาโดมีชื่อเสียงสมคำร่ำลือ

ปะทะกันโดยไม่ใช้สมองคิด มีแต่จะส่งคนไปตายเท่านั้น

เทียนขุยถอยกลับมายังที่เดิมด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “จอมพลโผ้จวิน ผมขอโทษคุณด้วยนะครับ ผมแพ้แล้ว ผม……”

“เทียนขุย นายทำได้ดีมากแล้วล่ะ นายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมันจริง ๆ ถอยหน่อย ฉันจัดการเอง!”

เทียนขุยทำตามที่สั่ง ถอยออกไปอยู่ข้าง ๆ

หลินเทียนอารมณ์ดีมาก สีหน้าบึ้งตึงก่อนหน้านี้ได้เปลี่ยนไป ความมั่นใจในตัวเองที่ถูกทำลายเมื่อครู่นี้ ได้กลับมาอีกครั้ง โดยเฉพาะรอยยิ้มแสยะที่อยู่บนใบหน้าเขาตอนนี้ ดูอวดดีอย่างเก็บอาการไม่อยู่เลยล่ะ

“อ้าว เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด จะตีหมาก็ต้องดูเจ้านายของมัน เอาแบบนี้แล้วกัน ฉันไม่อยากรังแกคนป่วยอย่างแก ให้แกสองทางเลือก หนึ่ง ฆ่าตัวตายซะ จะได้ไม่ต้องกล่าวหาว่าฉันรังแกคนอ่อนแอ มันไม่มีความหมายเลยสักนิด สอง ก็ฆ่าตัวตายซะเถอะ ฉันรังเกียจที่จะฆ่าคนป่วย”

เทียนขุยส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ไอ้โง่นี่มันคิดว่าตัวเองเก่งนักหรือไง? หรือว่าจอมพลโผ้จวินของพวกเราถ่อมตัวเกินไปหน่อย? เลยดูเหมือนใครก็อยากเข้ามาเหยียบย่ำ?

อวดดีน่ะไม่ผิดหรอก แต่แกมาอวดดีต่อหน้าจอมพลโผ้จวินที่เป็นเทพแห่งสงครามไร้พ่าย นี่มันหาเรื่องตายชัด ๆ!

ฟางเหยียนไม่พูดพร่ำทำเพลง ลงมือทันที ร่างเขาพุ่งออกไปเหมือนภูตผีปีศาจ

หลินเทียนเคลื่อนลมพายุทอร์นาโดไปพลาง ตะโกนเสียงแข็งไปพลาง : “แม่งเอ้ย มึงไม่กล่าวเกริ่นนำเปิดฉากการต่อสู้หน่อยเหรอ?”

พรืด พรืด……

เสียงปะทะกลางอากาศดังเหมือนเสียงที่เกิดจากเครื่องบินบินผ่านอากาศด้วยความเร็ว ดังระเบิดอยู่ในใจหลินเทียน!

พรืด!

หลินเทียนกระอักเลือดออกมา ตื่นตระหนกจนหน้าถอดสี

เมื่อครู่นี้นั้น ในตาของเขาปรากฏภาพหลอนขึ้นมาเป็นมังกรสีทองตัวใหญ่ตัวหนึ่ง และมังกรตัวใหญ่ตัวนั้น ได้ฉีกทำลายลมพายุทอร์นาโดของเขา

ฟางเหยียนกลับไปยังที่เดิม ส่วนร่างกายของหลินเทียนเหมือนดอกไม้ไฟไม่มีผิด ที่มีเลือดสาดราวกับดอกไม้เลือดเบ่งบานอย่างสวยงาม!

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด