“แล้วยังไง?” ชิงตี้พูดอย่างไม่แคร์ “ถ้าไม่ใช่ที่รัก ฉันก็ขี้เกียจจะพูดมากขนาดนี้ ยังไงซะข่าวฉันก็บอกกับนายแล้ว นายก็ถือวะว่าฉันทำเพื่อความรัก จึงไม่กลัวที่จะหักหลังองค์กรสัตว์เพลิงแล้วกัน”

“งั้นหรอ?” ฟางเหยียนฉีกยิ้ม

เห็นรอยยิ้มนี้ของเขา ในใจของชิงตี้เริ่มคับข้องใจ ไม่รอเธอรู้สึกตัว ก็พบว่าช่วงเอวมีมือหนามาโอบไว้แล้ว มือข้างนั้นยังลูบไล้ไปมา ทำเอาร่างกายของเธอสั่น เหมือนกับว่าถูกไฟสถิตไปทั้งตัว ใบหน้าของเธอมีความตื่นกลัวปรากฏขึ้น

“ที่รัก เช้าๆผู้คนผ่านไปมา อย่าใจร้อนอย่างนี้สิ เข้าห้องแล้วค่อยว่ากันสิ”

วินาทีนี้ ชิงตี้ทั้งต้องการและตื่นตกใจ เธอเอาแต่หยอกล้อฟางเหยียนมาตลอด แต่ฟางเหยียนกลับไม่รู้สึกและไม่สนใจ แต่ว่าตอนนี้ ฟางเหยียนจู่โจมก่อน กลับทำให้เธอมีความรู้สึกตื่นตกใจหวาดกลัว

เธอพยายามอยากจะหลุดพ้นฝ่ามือที่ค่อยๆลูบไล้ขึ้นด้านบนของฟางเหยียน แต่กลับพบว่าทำยังไงก็หลุดพ้นจากฝ่ามือนั้นไม่ได้

เธอตื่นกลัวแล้ว！

เธอยากจะมอบตัวเองให้กับฟางเหยียนอย่างมาก แต่กลับพบว่าเมื่อเวลานี้มาถึงจริงๆ เธอกลับกลายเป็นหวาดกลัวขึ้นมา และพยายามขยับร่างกายของตัวเอง แต่เมื่อเธอยิ่งตื่นตกใจ รอยยิ้มของร้ายกาจของฟางเหยียนก็มากยิ่งขึ้น

อยากได้อะไรก็ต้องไม่กลัวที่จะต้องแลกเปลี่ยน เธอตัดสินใจจะมอบตัวเองให้กับฟางเหยียนแล้ว！ตัดอย่างอื่นทิ้งไม่พูดถึง เธอก็ถือว่าให้ความสำคัญกับฟางเหยียนมาก ฟางเหยียนไม่ว่าจะฐานะหรือความกล้าหาญ ต่างก็ทำให้ชิงตี้ยอมรับ สำหรับผู้ชายคนนี้ เธอไม่เสียใจทีมอบตัวเองให้กับเขา

เมื่อตัดสินใจแล้ว ในใจของเธอก็ค่อยๆเปิดใจยอมรับ

“กลัวแล้ว?” ฟางเหยียนยิ้มอ่อน “วันๆเรียกที่รักๆอย่างสนิทสนม พอจะทำเรื่องผัวเมียสักหน่อยก็ไม่ได้งั้นหรอ?”

“นาย นายอยากได้ ก็ไม่ใช่ตอนนี้นี่นา” ชิงตี้หน้าแดง ใบหน้าแดงก่ำเป็นอย่างมาก เขินอายผิดปกติ แม้แต่การหายใจถี่ขึ้น สิ่งที่ยิ่งทำให้เธอรู้สึกร่างกายอ่อนแรงก็คือ เสียงหายใจหนักแน่นของฟางเหยียนที่ดังขึ้นข้างหู！

ถ้าหากว่าฝ่ามือซุกซนของฟางเหยียนทำให้เธอตัวอ่อน งั้นเสียงหายใจที่หนักแน่นของเขา ก็ทำลายสติที่เหลือของชิงตี้จนหมด ตรงนี้คือที่ต้องห้ามของเธอ！

เห็นเพียงว่าสายตาของเธอเหม่อลอย หายใจถี่ นี่คือขั้นตอนที่จะตกหลุม！

สติค่อยๆหายไป และความร้อนรุ่มในใจก็เหมือนกับเตาไฟที่กำลังแผดเผาเธอ บวกกับบรรยากาศชนบทที่สะพานเล็ก ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเพิ่มความรู้สึกมากแค่ไหน！

เวลาเพียงชั่วครู่ จากเดิมที่บรรยากาศเต็มไปด้วยเสน่หา ค่อยๆลดลง เหมือนกับว่าเปลี่ยนจากช่วงที่ร้อนที่สุดเป็นช่วงที่หนาวที่สุดอย่างกะทันหัน เหมือนกับว่าถูกคนโยนเข้าหลุมน้ำแข็ง

ทั้งหนาวเย็นและทิ่มแทงเข้ากระดูก！

ชิงตี้ถึงกับม้วนตัว พูดอย่างติดขัดว่า “ที่รัก ไม่สามารถเป็นเพราะเป็นผู้หญิงของนาย แล้วช่วยนายเล็กน้อยงั้นหรอ? ทำเอาซะทุกครั้งที่ฉันเข้าใกล้นาย ต่างก็มีเป้าหมายอื่นอยู่ นายเดาไม่เหนื่อย ฉันยังเหนื่อยแทน ยังไงซะฉันก็บอกข่าวกับนายไปแล้ว ไปไม่ไปก็แล้วแต่นายแล้วกัน”

มักมีคนพูดเสมอว่า เราไม่มีทางเรียกคนที่แกล้งหลับให้ตื่นขึ้นมาได้

เหมือนกับตอนนี้ที่ชิงตี้ไม่ยอมพูด แม้ว่าจะฆ่าเธอทิ้ง ก็คงจะไม่ได้คำตอบมา

ฟางเหยียนคิดๆแล้วถามว่า “เธอจะได้อะไรจากส่วนนี้?”

“ไม่ได้อะไรสักอย่าง” จู่ๆชิงตี้ก็มองไปที่ฟางเหยียน กะพริบตา “แต่ว่าที่รักนายสามารถจัดการขาส่วนหนึ่งขององค์กรสัตว์เพลิงทิ้งได้ โอกาสไม่มากนักนะ ฉันล้วนเสี่ยงจากการที่จะถูกองค์กรสัตว์เพลิงฆ่าปิดปากเพื่อมาบอกนาย เพราะงั้นไปไม่ไปก็ดูนายเองแล้วละ ฉันมีเพียงคำขอเดียว ถ้าหากว่านายจะไป ก็ต้องพาฉันไปด้วย”

“ชิงตี้เธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาด แต่ก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงที่โง่เง่า เธอคิดว่าฉันทำอะไรกับเธอไม่ได้จริงๆงั้นหรอ?”

ชิงตี้กระพริบตา พูดอย่างไม่หวาดกลัวว่า “ที่รัก นายทำใจลงมือกับเค้าได้หรอ? ให้ฉันมีชีวิตอยู่มีประโยชน์มากกว่าให้ฉันตายนะ หรือว่าไม่ใช่?”

ก็จริง ที่ชิงตี้พูดนั้นไม่ผิดเลย

ชิงตี้อยากจะได้ความลับบางอย่างจากที่ฟางเหยียน ส่วนฟางเหยียนก็อยากใช้ชิงตี้มาแลกความรู้ขององค์กรสัตว์เพลิงมากยิ่งขึ้น ถ้าฆ่าชิงตี้ทิ้งก็ทำให้ไม่มีผลดีอะไรกับทั้งสองฝ่าย เดิมทีทั้งสองก็เป็นการแลกผลประโยชน์กัน และเพราะผลประโยชน์จึงถูกจับอยู่ด้วยกัน ถ้ามีคนอื่นมาอีก ก็ต้องทำความรู้จักกันใหม่อีก

“เอาอย่างนี้ละกัน ที่รัก เพื่อเป็นการแสดงออกถึงความจริงใจของฉัน เพียงแค่นายจัดการเฒ่าประหลาดของตระกูลโจวดินแดนตะวันตกเสร็จแล้ว ฉันก็จะบอกกับนายว่าที่ฉันทำแบบนี้เพื่ออะไร โอเคมั้ย?”

เห็นได้ชัดว่าชิงตี้กำลังยอมถอยให้！

“เทียนขุย！”

เทียนขุยปรากฏตัว ถามว่า “จอมพลโผ้จวิน ผมอยู่ครับ”

“ออกเดินทางไปดินแดนตะวันตก”

เทียนขุยมองดูชิงตี้ แล้วสุดท้ายก็พยักหน้า