บทที่116 บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง

“ผมไม่ค่อยชอบบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องมานานแล้ว แต่ด้วยศักยภาพที่ด้อยกว่า ชายชราแย่ ๆคนหนึ่งจะมีกำลังไปโต้แย้งได้อย่างไรกัน?”

“โชคดีที่พระเจ้าไม่ทำให้ผู้มีความพากเพียรผิดหวัง ในที่สุดให้ผมได้พบผู้มีพระคุณ ผมดูออก ลักษณะของคุณดีเยี่ยม พร้อมไปด้วยความรู้และความสามารถ ในวันข้างหน้าจะต้องพัฒนาให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ใหญ่โตขึ้นได้ ทำให้บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องตกต่ำลง”

“สิ่งที่ ผมทำทั้งหมด ก็คือต้องการช่วยเหลือคุณอีกแรง”

“ฉะนั้น ผมช่วยคุณ เป็นเพราะการตอบแทนบุญคุณ ยิ่งกว่านั้นยังคำนึงถึงอุตสาหกรรมบันเทิงและวัฒนธรรมทั้งหมดในเขตเจียงหนานอีกด้วย”

เจียงชื่อประทับใจมาก

“ท่านหลัว ผมจะไม่ทำให้ผิดหวังในความไว้วางใจ นำความแปลกใหม่มาสู่ความบันเทิงในเจียงหนาน!”

“ถูกต้องแล้ว ท่านหลัว คุณรับปากว่าจะแต่งเพลงให้บริษัทพวกเรา30เพลง ผมจะให้ค่าตอบแทนคุณ”

หลัวเซิ่งจ้องตา “ค่าตอบแทนอะไร? ผมไม่ต้องการ！ท่านผู้มีพระคุณ ผมแต่งเพลงให้คุณ ไม่ได้ทำเพื่อเงินทอง คุณก็อย่าใช้เงินมาดูถูกผม”

เอ่อ……

เจียงชื่อยิ้มด้วยความอึดอัดใจ

ใช้เงินมาดูถูกหรือ?

ในโลกนี้ไม่รู้ว่ามีคนจำนวนมากเท่าไรที่อยากโดนเงินดูถูก

“ผมเข้าใจแล้ว ท่านหลัว ผมจะต้องเลือกผู้ที่มีคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยม”

“จะไม่ให้การเขียนเพลงของท่านได้รับความเสื่อมเสียอย่างแน่นอน”

หลัวเซิ่งพยักหน้า “นี่ถึงจะพอพูดกันได้ เอาล่ะ ผมก็อายุมากแล้ว รู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย กลับไปพักผ่อนก่อนล่ะ ท่านผู้มีพระคุณ ขอตัวก่อน”

“เดินระมัดระวังด้วยครับ”

หลัวเซิ่งเดินจากไป เหล่าซูเปอร์สตาร์ก็ตามเขากลับไปด้วย

เฉิงดันถิงพูดขึ้นว่า “เจียงชื่อ เหตุใดหลัวเซิ่งถึงเรียกคุณว่า ท่านผู้มีพระคุณล่ะ?”

เจียงชื่อยิ้มแล้วพูดว่า “พระท่านว่า เรื่องนี้พูดไม่ได้”

“เชอะ ไม่อยากพูด ฉันก็ไม่อยากฟัง”

เฉิงดันถิงสะบัดมือ แล้วเดินจากไป

……

อีกด้านหนึ่ง บริษัทเทียนติ่ง ออฟฟิศประธานกรรมการ

ซีเหมินจุ้นและโป๋สิ้นหงทั้งสองคนยืนก้มหน้าอยู่หน้าโต๊ะทำงาน ซุนหย่งเจินประธานกรรมการ เจ้าคนสมองเม็ดวอลนัตทั้งสองคนด้วยท่าทีคลุ้มคลั่ง

“พูดมาสิ มันเรื่องอะไรกันแน่?!”

ซุนหย่งเจินแผดเสียงดัง ทำให้สองคนนั้นตกใจตัวสั่นเท่าไม่อาจควบคุมตัวเองได้ พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว

ซุนหย่งเจินตะโกนด้วยความโกรธ “ซีเหมิน ฉันให้คุณหาคนเพื่อจะไปขัดขวางพิธีเปิดของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ คุณกลับหาพวกสวะอย่างจ้าวซานหลิ่งมาทำลายพิธีเปิด แต่กลับถูกคนจับตัวไป จะว่าไปแล้วอาจจะส่งผลต่อบริษัทเทียนติ่งของพวกเราอีกด้วย ทำอย่างนี้มันเรียกว่าทำอะไรกัน?”

หันกลับมา เขายังมองไปทางโป๋สิ้นหงอีก

“ยังมีคุณอีกคน นี่มันเรื่องอะไรกัน? ตอนนั้นคุณสัญญาอะไรกับฉันไว้?”

“พูดว่าจะบังคับให้ศิลปินทั้งหมดในเมืองเจียงหนาน ไม่ให้ศิลปินสักคนรับคำเชิญของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์”

“แล้วผลลัพธ์เล่า?”

“ไม่เพียงแต่เชิญมาได้ ยังเชิญมาตั้งหลายคน! ทุกคนต่างเป็นทั้งเจ้าพ่อและเจ้าแม่ในวงการทั้งสิ้น โป๋สิ้นหง เรื่องเล็กน้อยเช่นนี้ก็ยังทำไม่ได้ เป็นเพียงพวกงี่เง่าไร้ประโยชน์จริง ๆ!”

ทั้งสองคนโดนดุด่าอย่างน่าอับอาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

นี่เป็นพิธีเปิดเป็นครั้งแรก แผนการทั้งหมดที่ล้มเหลวของพวกเขานั้นพอทำเนา ยังให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์แสดงผลงามที่ยอดเยี่ยมอีก สมควรโดนด่า

ซุนหย่งเจินคลายความโมโห พูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายว่า “แน่นอนว่า เรื่องนี้ก็ผ่านไปแล้ว สืบสวนต่อไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร พิธีเปิดทำสำเร็จก็ให้มันสำเร็จไปก่อนเถอะ ที่สำคัญคือต่อไปนี้จะทำอย่างไรดี?”

เขาพูดอย่างกังวลว่า “ฉันได้ยินมาว่า หลัวเซิ่งชายชราที่น่ารังเกียจคนนั้น สัญญาว่าจะแต่งเพลง30เพลงให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ไอ้แก่สารเลวคนนั้น คงจะไม่ได้ตั้งตัวเป็นศัตรูกับพวกเราใช่มั้ย?”

“ข่าวนี้เปิดเผยออกไป แน่นอนว่าต้องมีศิลปินมากมายหลายคนที่คิดจะไปอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ทำให้ฉันโมโหมากจริง ๆ”

โป๋สิ้นหงกัดฟันกรอด พูดรับประกันว่า “ท่านประธาน ผมในฐานะเป็นประธานบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง ขอรับรองว่าภายในสองเดือน จะต้องทำให้อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์พบกับจุดจบอย่างแน่นอน หากทำไม่ได้ ผมจะลาออกด้วยตัวเอง!”

สีหน้าของซุนหย่งเจินเปลี่ยนแปลง พยักหน้า “ดีมาก นี่เป็นคำพูดของคุณ ฉันให้เวลาคุณสองเดือน กำจัดอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ คุณไม่เพียงแค่ดำรงตำแหน่งประธานต่อไป ฉันยังจะมอบโบนัสที่เพิ่มขึ้นให้กับคุณ แต่ถ้าหากคุณทำไม่ได้ เตรียมเก็บข้าวของตัวเองออกไปได้เลย”

“ได้!”

โป๋สิ้นหงตอบรับ หันหลังเดินจากไป ท่าทางเต็มไปด้วยความเป็นปรปักษ์และจิตใจเคียดแค้น