บทที่118 สองพ่อลูกตัวเสนียด

เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโสว่า “เปิดร้านอาหาร มีอย่างที่ไหนไล่ลูกค้าไปที่อื่น? ฉันหิวมาก ได้ยินว่าอาหารที่ร้านอาหารยวนยางของคุณเป็นอาหารที่อร่อยที่สุดในถนนสายนี้ ทำอาหารอร่อย ๆ ให้ฉันสักสองสามอย่างเถอะ”

เน่ร์เจิงได้ฟังแล้ว พูดในใจว่าคนผู้นี้ไม่ฟังคำพูดใครเลยหรือนี่?

“ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงได้คิดว่าตัวเองถูกต้องฝ่ายเดียวนะ?”

เน่ร์เจิงไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

เจียงชื่อยิ้มน้อย ๆพยักหน้า “มีคนมาด้วยความนิยมชมชอบ ช่างเหอะ คุณไม่จำเป็นต้องหยุดค้าขายเพื่อนั่งกินเป็นเพื่อนผมหรอก ชื่อเสียงที่สั่งสมมาด้วยความยากลำบาก อย่าทำลายโดยมีเหตุเพราะผมเลย ไปทำอาหารให้เธอเถอะ”

เน่ร์เจิงพยักหน้า “งั้นพี่ใหญ่ คุณรับประทานไปก่อน ผมไปเดี๋ยวเดียวก็กลับมา”

“ได้”

เน่ร์เจิงยืนขึ้นเดินไปทางโต๊ะของฮัวเสี่ยงหรง เดินไปพลางพร้อมกับมองไปที่ฝ่ายตรงข้าม

เดินไปๆ มองไปๆ

เน่ร์เจิงขมวดคิ้ว แม้แต่ร่างกายยังเริ่มสั่นเทา

ผู้หญิงคนนี้……

ขณะที่เขาเดินตรงไปข้างหน้าของฮัวเสี่ยงหรง มีสภาพตกตะลึงงัน เดิมทีอยากจะไปถามอีกฝ่ายหนึ่งว่าชอบกินรสหวานหรือรสเผ็ด ไม่กินอะไรหรือเปล่า ผลก็คือเมื่อเดินไปตรงหน้า กลับไม่ได้พูดอะไรสักคำ

ฮัวเสี่ยงหรงเงยหน้าขึ้นมองไปทางเน่ร์เจิง

“เฮ้ คุณเถ้าแก่นี่มันเรื่องอะไรกัน ให้คุณไปทำอาหารคุณก็ไม่ไป โผล่มาที่นี่ทำอะไร……”

พูดยังไม่ทันจบความ ฮัวเสี่ยงหรงก็ตกตะลึง เธอถอดแว่นตาดำออก ตกใจอ้าปากค้าง เผชิญหน้ากับเน่ร์เจิง

สภาพทั้งสองคนมีความลังเลเล็กน้อย

“เป็นคุณ?”

ฮัวเสี่ยงหรงยิ้มเย็นชา ไม่ว่าอย่างไรเธอก็คาดไม่ถึง ตนเองเพียงแค่ออกมารับประทานอาหารมื้อหนึ่งเท่านั้น มันบังเอิญอะไรอย่างนี้ ได้พบกับอดีตสามีของตนเอง!!!

เน่ร์เจิงก็นึกไม่ถึงเช่นกัน ลูกค้าที่มารับประทานอาหารจะเป็นภรรยาเก่าของเขา

ขณะนั้น สถานการณ์อึดอัดขึ้นเล็กน้อย

“คุณแม่~~” เสียงดังกังวานสดใสของเน่ร์เสี่ยวหวิน ทำลายความเงียบภายในร้าน เธอวิ่งไปหาฮัวเสี่ยงหรง

ทันใดนั้นบรรยากาศรอบด้านมีสายตาจับจ้องอยู่ ลูกค้าทุกคนต่างไม่กล้าที่จะมองไปทางฮัวเสี่ยงหรงตรง ๆ

“คุณแม่? เธอแต่งงานแล้วใช่มั้ย? ยังมีลูกสาวอีกคนด้วย?”

“ไม่รู้ซิ ไม่ใช่บอกว่าอายุแค่22ปี เพิ่งจบมหาวิทยาลัย แม้แต่คนรักก็ยังไม่เคยมีมาก่อน?”

“โอ้ๆ เดี๋ยวนี้พวกดาราสาวนี่นะ ช่างไร้ยางอายเสียจริง ลูกโตขนาดนี่แล้ว ยังแสร้งทำใสซื่อ”

เสียงซุบซิบต่าง ๆผ่านเข้ามาในหู

ฮัวเสี่ยงหรงขมวดคิ้ว มองเน่ร์เสี่ยวหวินด้วยสายตาชิงชัง “ใครเป็นแม่ของแก? ออกไปซะ!”

เน่ร์เสี่ยวหวินยืนอยู่ที่เดิม น้ำตาคลอเบ้า

“คุณแม่~~”

“หุบปาก! ยังจะพูดจามั่วซั่วอีก ระวังให้ดีฉันจะตีแกนะ!”

เจียงชื่อส่ายหัว เดินเข้ามาโอบกอดเน่ร์เสี่ยวหวิน พูดปลอบใจว่า “เสี่ยวหวินไม่ต้องร้องไห้ มานี่ ให้ลุงกอด”

ดวงตาเดือดดาลดั่งไฟสุมของเน่ร์เจิง พูดอย่างไม่เต็มใจว่า “คุณอยากรับประทานอะไร?”

ฮัวเสี่ยงหรงหัวเราะด้วยเสียงเย็นชา “เดิมทีฉันหิวมาก แต่มองไปที่พวกคุณสองพ่อลูก ฉันโมโหจนท้องอิ่มแล้ว”

เน่ร์เจิงเงียบไม่ได้พูดอะไรสักคำ

เมื่อสามปีก่อน เพราะหน้าตาที่สวยงามของฮัวเสี่ยงหรงได้ถูกแมวมองพบตัว จากนั้นก็เซ็นสัญญากับผู้จัดการส่วนตัวหลิวฉง

เพื่อชื่อเสียงที่ใฝ่หา

ฮัวเสี่ยงหรง จึงทอดทิ้งสามีและลูกสาว ผ่านการดูแลของบริษัท จนกลายเป็นดาวมหาลัยอย่างรวดเร็ว

อาศัยรูปร่างหน้าตาที่สวยหมดจด และเสียงที่หวานไพเราะ จนได้รับความนิยมคลั่งไคล้จากแฟนๆ จำนวนมาก

การงานนับวันก็ยิ่งราบรื่น

วันนี้เธอก็มาพร้อมกับกับคณะถ่ายทำที่เลือกมาเก็บภาพแถวนี้ เป็นการถ่ายบรรยากาศตามท้องถนนแนวสวยหวาน ระหว่างนั้นเกิดท้องหิว ได้ยินว่า เมนูอาหารของร้านอาหารยวนยางมีชื่อเสียงเลื่องลือ ก็อยากจะมาลองชิมดู

แต่เรื่องมันจะบังเอิญอะไรเช่นนี้ เธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเถ้าแก่ของที่นี่ ความจริงแล้วก็คืออดีตสามีของเธอ?!

ฮัวเสี่ยงหรงหันหน้าไปด้วยท่าทีขุ่นเคือง “วันนี้มันซวยมากจริง ๆ พบกับสองพ่อลูกตัวเสนียด”