จนกระทั่งเจียงชื่อจากไป สือเหวินปิ่งพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชาว่า "โลกสมัยนี้ หมาแมวที่ไหนก็วิ่งออกมาร้อง คนที่ไม่ได้รับการศึกษาและไร้ทักษะ ยังกล้าออกมาสะบัดหางต่อหน้าผู้เชี่ยวชาญ เหอๆ"

ซินยุ่นสงบสติอารมณ์ลง

เดิมทีภาระหน้าที่ก็บีบจนเธอหายใจไม่ออก แต่เมื่อครู่ได้ยินข่าวของพี่ชายยิ่งทำให้โกรธจนควบคุมไม่ได้

ผ่านไปสักพัก เธอถึงค่อยๆพูดออกมา “ไม่พูดถึงเทพเจ้านั่นละ พวกเรากลับมาเรื่องเดิม คุณสือ สำหรับอาการป่วยของพ่อ คุณมั่นใจกี่เปอร์เซ็นต์?”

สือเหวินปิ่งพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าจะบอกว่าร้อยเปอร์เซ็นต์ก็คงเกินไป ผมน่าจะมีประมาณเก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์เท่านั้น”

ถ้าสือเหวินปิ่งสามารถพูดออกมาว่า 'เก้าสิบเก้า' แสดงว่าอาการนี้ไม่มีปัญหาอะไร

ใบหน้าของซินยุ่นเผยความดีใจ

“งั้นก็ขอเชิญคุณชายสือไปรักษาพ่อของฉันโดยเร็วที่สุด?”

สือเหวินปิ่งกระแอม "อันนั้น ก่อนอื่น ผมอยากจะยืนยันกับซินยุ่นก่อน เงื่อนไขที่คุณสัญญายังคงใช้ได้ใช่ไหม?"

“ใช้ได้! ขอเพียงแค่คุณรักษาโรคของพ่อฉันได้ เธอก็จะยกกรรมสิทธิ์ในคลินิกให้คุณครึ่งหนึ่ง”

“ไม่ ผมหมายถึงเงื่อนไขอีกข้อหนึ่ง”

ซินยุ่นตกตะลึงและเข้าใจความหมายของสือเหวินปิ่งในทันที

เขาต้องการตัวเธอ!

นี่ไม่น่าแปลก วีรบุรุษคู่สาวงาม โดยเฉพาะผู้หญิงที่สวยอย่างซินยุ่น ยิ่งจะเป็นที่ต้องการของผู้ชายจำนวนมาก

สือเหวินปิ่งก็เป็นผู้ชาย

เป็นผู้ชาย ก็จะรักสาวงาม

ซินยุ่นกัดริมฝีปากของเธอ แม้ว่าเธอจะไม่สนใจสือเหวินปิ่งมากนัก แต่เธอก็รู้ว่าความขัดแย้งระหว่างสองตระกูลนั้นไม่ถือว่าเล็ก

แต่เพราะความเจ็บป่วยของพ่อเธอ เธอจึงยอมลำบากตัวเอง

พูดย้อนกลับมาอีกที ตระกูลสือก็เป็นตระกูลใหญ่เช่นกัน ทุกวันนี้พ่อของสือเหวินปิ่งก็เป็นผู้นำในวงการแพทย์ที่มีชื่อเสียง แต่งงานกับเขาก็ไม่ได้ลำบากอะไรมั้ง?

ซินยุ่นพยักหน้า “วางใจเถอะ ทุกสิ่งที่ฉันสัญญา ใช้ได้หมด”

“ได้!"

สือเหวินปิ่งลุกยืนขึ้น "ยาผมพกมาแล้ว งั้นเราก็รีบไปรักษาพ่อของคุณกันเถอะ"

ซินยุ่นยื่นมือออกมา “เชิญ”

ภายใต้การนำของซินยุ่น ทั้งสองมาที่ห้องด้านในและมาถึงหน้าเตียงของซินจื่อหมิน

ขณะนี้มีคนรับใช้หลายคนกำลังดูแลอยู่

สื่อเหวินปิ่งยืนมองอยู่หน้าเตียงผู้ป่วย พบว่าตาของซินจื่อหมินปิดสนิท มีแต่ลมหายใจออกไม่มีลมหายใจเข้า สั่นเทาไปทั้งตัว

ชั้นผิวหนังของซินจื่อหมินขาวเหมือนหมอกในตอนเช้า

เขาวางมือบนแขนของซินจื่อหมินรู้สึกได้ถึง ความเย็นที่น่าตกใจ

"ไม่ต่างกับที่ผมคาดไว้"

“รีบใช้ยาเถอะ”

สือเหวินปิ่งใช้ยาในทันที และซินยุ่นก็อยู่ข้างๆเพื่อช่วยเหลือ สองอัจฉริยะทางการแพทย์ที่โดดเด่นที่สุดในเขตเจียงหนานร่วมมือกันและเตรียมยาทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

ความร้อนและปริมาณจะถูกควบคุมจนสุดขั้ว

สือเหวินปิ่งเริ่มให้ยาซินจื่อหมิน และซินยุ่นคอยสังเกตอยู่ตลอดและช่วยเหลืออย่างระมัดระวัง

หลังจากใช้ยาชุดแรก ร่างกายของซินจื่อหมินก็หยุดสั่น

หลังจากใช้ยาชุดที่สอง ซินจื่อหมินก็หายใจได้คล่องขึ้น

หลังจากใช้ยาไปชุดที่สาม ร่างกายของซินจื่อหมินก็ไม่เย็นอีกต่อไป

ตามที่คาดไว้สือเหวินปิ่งถือว่ามีฝีมือ วิธี 'ไฟรักษา' ที่เขาใช้ มีผลทันที เชื่อว่าถ้าใช้ในระยะยาวจะทำให้ความเจ็บป่วยของซินจื่อหมินดีขึ้นอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นอาการของพ่อคงที่ลง และสีหน้าเจ็บปวดบนใบหน้าของเขาค่อยๆลดลงมามาก ในที่สุดซินยุ่นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“คุณสือ ขอบคุณนะคะ”

“ไม่เป็นไร นี่เป็นเพียงยาเริ่มแรก ต่อไปผมจะใช้…”