ระหว่างทางกลับบ้าน ติงฉี่ซานร้องเพลงเสียงดัง ด้วยอารมณ์ที่สบายๆ

ติงเมิ่งเหยนก็ส่ายศีรษะซ้ำแล้วซ้ำเล่า พ่อของตัวเองถูกข่มเหงมานานเกินไปจำเป็นต้องระบายๆบ้าง วันนี้โชคดีที่มีเจียงชื่อ มิฉะนั้น ไม่รู้ว่าติงฉี่ซานจะรู้สึกหดหู่เป็นยังไงบ้าง

พอคิดถึงตรงนี้ เธอก็หันไปมองเจียงชื่อแล้วถาม “เจียงชื่อ ฉันยังไม่รู้เลย ว่าคุณไปเรียนรู้ทักษะทางการแพทย์ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

เจียงชื่อพลั้งปากอ้างเหตุผลขึ้นมา "ช่วงนี้บริษัทของพวกเรามีแพทย์เฉพาะทางมาสอนวิชาความรู้ทางการแพทย์แก่พวกเราฟรี ผมคิดว่ามันมีประโยชน์มาก ผมจึงใช้เงินเล็กน้อยเพื่อไปสมัครเรียน พักนี้ก็เรียนเกี่ยวกับวิชาการฝังเข็มกับคุณหมอ"

ติงฉี่ซานยกนิ้วโป้งให้ "อืม ไม่เลว การเรียนรู้วิชาการแพทย์ก็มีประโยชน์ แม้ว่าคุณจะไม่ได้เป็นหมอ ต่อไปถ้าคนในครอบครัวเจ็บป่วยเล็กๆน้อยๆก็สามารถช่วยรักษาได้"

เนื่องจาก นี่เป็นเรื่องที่มีประโยชน์ต่อทั้งครอบครัว ดังนั้นคนในครอบครัวจึงไม่มีใคร คัดค้านและไม่ได้จี้ถามต่อ

เจียงชื่ออยากเรียนก็เรียน ยังไงรู้เยอะก็ไม่หนักตัว

กลับถึงบ้าน

เจียงชื่อและติงเมิ่งเหยนกลับเข้าห้องตัวเอง ถอดเสื้อนอกออก ถุงเท้า เอน ทิ้งร่างกายที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน

ติงเมิ่งเหยนนวดๆไหล่ของเธอ รู้สึกปวดเมื่อยเล็กน้อย

เจียงชื่อเดินเอามือไปวางบนไหล่ของเธอ “อย่าขยับ ผมนวดให้คุณ”

“คุณยังนวดเป็น?”

"หลายวันมานี้เรียนมานิดหน่อย"

นิ้วของเจียงชื่อดูเหมือนมีพลังเวทมนตร์ กดที่จุดเลือดลมบนร่างกาย ต้องการสบายแค่ไหนก็สบายเท่านั้น ทำให้ร่างกายที่อ่อนล้าของติงเมิ่งเหยนผ่อนคลายลง

ความเหนื่อยล้าทั้งวัน หายไปอย่างไร้ร่องรอย

"อ่า~~"

"ช้าหน่อย~~"

"สบายมาก~~"

ติงเมิ่งเหยนหลับตา กรีดร้องจนลืม

ในห้องนั่งเล่น

คู่สามีภรรยาสูงอายุที่เตรียมตัวจะกลับห้องชะงัก

ซูฉินเบะปากแล้วส่ายศีรษะ "พึ่งถึงบ้านก็จะเอา วัยรุ่น ใจร้อนเกินไปแล้ว ก็ไม่รู้จักที่จะอาบน้ำอะไรก่อน"

ใครจะรู้ว่าติงฉี่ซานกอดเธอจากด้านหลัง

“โอ้ย ตาแก่ คุณทำอะไรน่ะ?”

"ยังต้องถาม?" ติงฉี่ซานพูดอย่างร่าเริง "พวกเด็กๆขยันขนาดนั้น พวกเราไม่สามารถถูกทิ้งไว้ข้างหลังในฐานะผู้อาวุโสได้ วันนี้มีความสุข มาเถอะ มาทำกันครั้งหนึ่ง"

“มาอะไรมา? ยังไม่ได้อาบน้ำ เสื้อผ้าในเครื่องซักผ้ายังไม่ได้ซัก หม้อชามอยู่ในอ่างล้างจาน พื้นยังไม่ได้ถู ยังมีอีกหลายเรื่อง … "

“เฮ้ ไอ้เฒ่า คิดเรื่องพวกนั้นน่าสนุกตรงไหน? มากับผมสิคุณ!”

ติงฉี่ซานอุ้มซูฉินไว้บนบ่า และวิ่งเข้าไปในห้องนอนอย่างมีความสุข ต่อสู้ไป 300 รอบ

…

กลางดึก ในใจกลางเมืองเขตเจียงหนาน อาคารบริษัทเทียนติ่ง

ชั้น 23 ห้องทำงานของประธานกรรมการ

ชายสามคนนั่งอยู่ในห้อง หนึ่งในนั้นก้มศีรษะลง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียดและหวาดกลัว

ประธานกรรมการซุนหย่งเจินดื่มชาไป และถามอย่างไม่สนใจไยดี "โป๋สิ้นหง ก่อนหน้านี้คุณสัญญากับผมในเวลาสองเดือน จะกำจัดอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ตอนนี้สองเดือนผ่านไปแล้ว อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ไม่เพียงแต่ไม่ ‘ตาย’ แต่กลับมีชีวิตที่ดีขึ้นเรื่อยๆ ตั๋วภาพยนตร์ขายดีมาก รายการทีวีก็มาแรง และการถ่ายทอดสดก็พุ่งขึ้นสูงมาก พวกเขายังได้รับความนิยมจากศิลปินชั้นนำหน้าใหม่เช่น เชฟเซียน หลิงเหยา”

“โป๋สิ้นหง คุณทำให้ผมผิดหวังจริงๆ”

"ตำแหน่งของประธานผ้าข้อง ยังไงคุณก็หลีกเถอะ?"

ไป่ซินหงรีบลุกจากเก้าอี้อย่างรวดเร็วและพูดด้วยเสียงสั่นว่า “ท่านประธานกรรมการ หลายครั้งที่ล้มเหลวจริงๆแล้วมันมีสาเหตุ ต้องโทษที่เจียงชื่อไอ้หนุ่มนั่นทรยศ”

"แต่ท่านวางใจเถอะ ผมได้วางแผนไว้อย่างรอบคอบแผนหนึ่ง สามารถถอนรากถอนโคนบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องได้แน่นอน！”