เพียงเห็นเงาถอดเสื้อผ้าในกระจก แล้วเปิดน้ำอาบ

รูปร่างที่สวยงามของซูสวนได้ปรากฏบนกระจกอย่างชัดเจน แม้ว่ามองไม่เห็นเรือนร่างชัดเจน แต่รูปร่างนั้นก็เย้ายวนใจพอสมควร ถ้าผู้ชายทั่วไปได้เห็นเข้า คาดว่าน้ำลายคงไหลย้อยกันนานแล้ว

เจียงชื่อส่ายหัวเบาๆ หันหน้ากลับไป เปิดทีวีดู

ไม่ควรดู

คนเดียวในใจของเขามีเพียงแค่ติงเมิ่งเหยนเท่านั้น นอกจากนี้ ซูสวนยังเป็นน้องสาวของติงเมิ่งเหยน ห้ามยุ่งเด็ดขาด แม้แต่คิดก็ไม่ได้

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป ซูสวนอาบน้ำเสร็จ จู่ๆ ก็เรียกขึ้นมา

เจียงชื่อหันไปดู “มีอะไร?”

ซู่เสียนเจียวกล่าวเสียงแหลม “โธ่เอ๋ย พี่เขย ฉันลืมเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนน่ะสิ คุณช่วยฉันไปหยิบมาให้หน่อยได้ไหม?”

“หะ?”

เจียงชื่อรู้สึกอยากจะตายให้ได้เลย

จะทำแบบนี้ได้ยังไงกัน?

เขาเขินจนหน้าแดง พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ไม่ได้ ฉันไม่เอาไปให้ คุณมาหยิบเอง?”

ซูสวนรู้สึกอับอายและโกรธเคืองอยู่ในห้องน้ำ “พี่เขย คุณจะให้ฉันแก้ผ้าออกไปเอาผ้างั้นเหรอ? เพื่อที่จะได้แอบดูใช่ไหมล่ะ?”

เจียงชื่อพูดไม่ออก นี่มันที่ไหนกันล่ะ?

แต่พอลองคิดดูแล้วมันก็เป็นแบบนี้

เขากัดฟัน และลุกขึ้นเดินมาข้างๆกระเป๋าเดินทางของซูสวน และพูดว่า “จะสวมเสื้อผ้าตัวไหน?”

“อืม ชุดนอนก็ได้”

เจียงชื่อสูดหายใจเข้าลึกๆหลายที เปิดดูกระเป๋าเดินทาง พลิกหาชุดนอน สุดท้ายก็หาชุดนอนไม่พบ เสื้อผ้ามากมายกระจัดกระจายออกมา เต็มพื้นไปหมด

ลมหายใจซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเด็กสาวไหลเข้ารูจมูกของเขา และเจียงชื่อจิตใจสับสนวุ่นวาย

เขาไม่หยุดกลืนน้ำลาย ขณะที่เก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอย่างระมัดระวัง และก็พบชุดนอนชุดหนึ่ง

หายใจลึกๆ เจียงชื่อลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูห้องน้ำ และพูดว่า “เอาชุดนอนมาให้แล้ว จะให้คุณยังไง?”

“คุณหันตัวไป แล้วส่งเสื้อผ้าเข้ามาก็พอแล้ว”

“ได้”

เจียงหันกลับมาอย่างเชื่อฟัง จากนั้นประตูห้องน้ำก็เปิดออกเล็กน้อย และเขาก็ส่งเสื้อผ้าเข้าไปตามคำแนะนำของซูสวน

เดิมทีคิดว่าจะจบแค่ตรงนี้แล้ว

ใครจะไปรู้……

ซูสวนคว้าแขนของเจียงชื่อและดึงเจียงชื่อเข้าไปในห้องน้ำ

คราวนี้เจียงชื่อไม่ดูไม่ได้แล้ว!

เขานึกถึงร่างที่อัศจรรย์บนฝ้ากระจกเมื่อกี้นี้ คิดถึงคำพูดนุ่มนวลของซูสวน คิดถึงเสื้อผ้าผู้หญิงที่กระจัดกระจาย

เลือดพุ่งไปที่สมองของเจียงชื่อ

รู้สึกร้อนไปทั้งตัว

“ซูสวน ไม่ได้”

“อย่าโวยวายสิ!”

หลังจากที่เจียงชื่อคำราม สิ่งที่น่าอึดอัดก็คือ……ซูสวนใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้วและยืนอยู่ตรงหน้าเขา

จากหัวจรดเท้า ปิดบังอย่างมิดชิด

“พี่เขย คุณบอกว่าอะไรเหรอที่ไม่ได้?” ซูสวนถามอย่างจงใจ

“เอ่อ……” เจียงชื่อกลืนน้ำลายอย่างเก้ๆกังๆ

ทันใดนั้นซูสวน ‘เข้าใจ’ ได้ทันที ชี้ไปที่เจียงชื่อและพูดว่า “พี่เขย อย่าบอกนะว่าคุณกำลังคิดว่าฉันแก้ผ้าอยู่? คุณคงไม่คิดว่าฉันจะทำอย่างว่ากับคุณหรอกนะ? คุณพระ พี่เขย ทะลึ่งมากเลย!”

เจียงชื่อเถียงไม่ออก

เทพแห่งสงครามชูร่าที่ทรงสง่าผู้น่าสงสาร ต่อสู้กับศัตรูอย่างกล้าหาญในสนามรบโดยสีหน้าไม่เปลี่ยน ในเวลานี้เขาแพ้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ

ถูกสาวน้อยเล่นกลอุบายแล้ว

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “น่าเบื่อ!”

และหันหลังออกไปจากห้องน้ำ

ซูสวนปิดปากและหัวเราะอย่างมีความสุข เป็นครั้งแรก ที่เธอได้เปรียบเจียงชื่อ