จอมนักรบท้าโลก 487 บัณฑิตเจอทหาร

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 487 บัณฑิตเจอทหาร at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

พนักงานเสิร์ฟพยักหน้าอย่างกวนบาทา และพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจว่า "ใช่ครับ กุ้งร้านเราคิดตัวละชุดครับ"

ดูจากบุคลิกแล้วเหมือนเป็นคนเรียบร้อย แต่คำพูดนั้นช่างกวนบาทาเหลือเกิน!

สำหรับสถานะครอบครัวของซินยุ่นแล้ว เงินสองหมื่นกว่าหยวนนี้ไม่ใช่ปัญหาเลย เธอมีปัญญาจ่ายอยู่แล้ว แต่ปัญหาคือทำไมเธอต้องยอมให้เขาโกงดื้อๆ แบบนี้ด้วย!

เธอเพิ่งดูออก

ร้านนี้โกงเฉพาะคนมีเงินที่มาจากต่างถิ่นเท่านั้น

เนื่องจากคนต่างถิ่นไม่มีที่พึ่งในเมืองนี้ อีกอย่างไม่มีใครอยากเจอกับปัญหาในต่างถิ่นอยู่แล้ว คนส่วนมากมักจะเลือกยอมแพ้เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะตามมา

แต่ซินยุ่นไม่ยอม!

เธอเป็นคนหัวดื้อมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แล้วเธอจะยอมถูกโกงแบบนี้ได้อย่างไร?

ซินยุ่นจึงพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า "ร้านคุณละเมิดมาตรฐานราคาสินค้าโกงราคาลูกค้า! เดี๋ยวฉันจะติดต่อคณะกรรมการกำหนดราคา ดูว่าราคาของร้านคุณมันถูกกฎไหม?!"

เธอคิดว่าถ้าใช้คณะกรรมการกำหนดราคามาขู่ อีกฝ่ายน่าจะกลัว

แต่ที่ไม่คาดคิดคือ……

พนักงานเสิร์ฟพูดด้วยรอยยิ้ม "ได้เลยครับ เชิญตามสบายครับ แล้วคุณมีเบอร์คณะกรรมการกำหนดราคาไหม? ถ้าไม่มีทางร้านเราช่วยคุณโทรได้นะครับ"

เชื่อเลย!

ร้านโกงลูกค้าแบบนี้ ไม่กลัวแม้แต่คณะกรรมการกำหนดราคาเลยหรือ?

ซินยุ่นโกรธมาก ในโลกนี้ยังมีคนหลงระเริงแบบนี้อยู่หรือ?

เธอถามเขาว่า "ทำไม หรือว่าคุณคิดว่าราคาของพวกคุณมันสมเหตุสมผลเหรอ? พวกคุณไม่กลัวคนของคณะกรรมการกำหนดราคามาตรวจสอบจริงเหรอ?"

พนักงานเสิร์ฟหัวเราะออกมา "มาตรวจสอบแล้วทำไมครับ? ราคาของเราอาจดูไม่สมเหตุสมผลบ้าง แต่คุณก็สั่งอาหารของเราและกินไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ถ้าเจ้าหน้าที่มา ยังไงเขาก็ไกล่เกลี่ยให้คุณจ่ายครึ่งหนึ่ง คุณต้องจ่ายหมื่นกว่าหยวนก่อนถึงจะออกไปได้นะครับ"

"ฉะนั้น คุณผู้หญิงครับ แทนที่จะรบกวนเจ้าหน้าที่คณะกรรมการกำหนดราคา เราถอยคนละก้าวไม่ดีกว่าเหรอครับ ผมไม่ขอให้คุณจ่ายเต็มราคาหรอกครับ คนละครึ่ง คุณจ่ายหมื่นเดียว ว่าไงครับ?"

เป็นคำพูดที่ทำให้ซินยุ่นโกรธจนแทบเป็นบ้า!

"คุณพูดอะไรของคุณ? คุณไม่กลัวกฎหมายจริงเหรอ?"

"เฮ้อ……คุณผู้หญิงครับ ทำไมไม่ยอมฟังคำแนะนำบ้างล่ะ? หรือไม่ คุณก็โทรเลยครับ ผมจะรอคุณ สุดท้ายมันก็ตามที่ผมบอกคุณอยู่ดี เพราะมันไม่ใช่ครั้งสองครั้งแล้วด้วย"

ซินยุ่นแทบจะหมดหวังไป

จริงเหมือนกันที่เขาหยั่งรากในพื้นที่หนานเฉิงแห่งนี้ ดังนั้นเรื่องช่องโหว่ของกฎหมายพวกเขาต้องรู้ดีอยู่แล้ว ต่อให้เธอโทรเรียกเจ้าหน้าที่คณะกรรมการกำหนดราคามาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี มากสุดก็แค่ลดราคาให้เธอครึ่งเดียวเท่านั้น

แทนที่จะเสียเวลาต่อไป เธอยอมจ่ายให้เขาหมื่นเดียวก็สิ้นเรื่อง

ซึ่งเรื่องมันก็เกิดขึ้นอย่างที่เห็นแล้ว แต่ความยุติธรรมมันอยู่ไหนกัน! ซินยุ่นไม่สามารถยอมได้จริงๆ

แต่เมื่อนึกถึงซินจื่อหมินกับเจียงชื่อที่ยังไม่ได้กลับมา ซินยุ่นไม่รู้ว่าพวกเขาจะเป็นตายร้ายดี ในใจเธอก็ยิ่งหวาดหวั่นขึ้นเรื่อย ๆ

"เงินนี้ ฉันไม่จ่ายหรอก!"

ซินยุ่นเก็บกระเป๋าแล้วลุกขึ้นเพื่อเตรียมเดินออกไป แต่รปภ.สองคนที่มาจากหน้าประตูก็เข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าที่นั่งของเธอ

จะไปโดยที่ไม่จ่ายเงินเหรอ?

ไม่มีทาง!

สุดท้ายพนักงานเสิร์ฟก็พูดว่า "คุณผู้หญิงครับ ดูจากการแต่งตัวของคุณแล้ว คุณไม่ได้ดูเหมือนคนจนเลยนะครับ อย่าเสียเวลาเลย จ่ายเงินแล้วเรื่องมันก็จบ ทำไมต้องยุ่งยากด้วย?"

"หน้าตาก็ดูดีใช่ย่อย สวยๆ แบบนี้ ถ้าพี่รปภ.ของเราเผลอทำรอยขีดข่วนหรือทิ้งแผลที่ตัวคุณ มันจะไม่คุ้มเอานะครับ!"

แม้จะเป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่ใครก็รู้ว่าเป็นการข่มขู่ที่ชัดเจน

ซินยุ่นรู้สึกโกรธมาก

บัณฑิตเจอกับทหาร มีเหตุผลแต่ก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

จอมนักรบท้าโลก 487 บัณฑิตเจอทหาร

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 487 บัณฑิตเจอทหาร at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

พนักงานเสิร์ฟพยักหน้าอย่างกวนบาทา และพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจว่า "ใช่ครับ กุ้งร้านเราคิดตัวละชุดครับ"

ดูจากบุคลิกแล้วเหมือนเป็นคนเรียบร้อย แต่คำพูดนั้นช่างกวนบาทาเหลือเกิน!

สำหรับสถานะครอบครัวของซินยุ่นแล้ว เงินสองหมื่นกว่าหยวนนี้ไม่ใช่ปัญหาเลย เธอมีปัญญาจ่ายอยู่แล้ว แต่ปัญหาคือทำไมเธอต้องยอมให้เขาโกงดื้อๆ แบบนี้ด้วย!

เธอเพิ่งดูออก

ร้านนี้โกงเฉพาะคนมีเงินที่มาจากต่างถิ่นเท่านั้น

เนื่องจากคนต่างถิ่นไม่มีที่พึ่งในเมืองนี้ อีกอย่างไม่มีใครอยากเจอกับปัญหาในต่างถิ่นอยู่แล้ว คนส่วนมากมักจะเลือกยอมแพ้เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะตามมา

แต่ซินยุ่นไม่ยอม!

เธอเป็นคนหัวดื้อมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แล้วเธอจะยอมถูกโกงแบบนี้ได้อย่างไร?

ซินยุ่นจึงพูดด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ว่า "ร้านคุณละเมิดมาตรฐานราคาสินค้าโกงราคาลูกค้า! เดี๋ยวฉันจะติดต่อคณะกรรมการกำหนดราคา ดูว่าราคาของร้านคุณมันถูกกฎไหม?!"

เธอคิดว่าถ้าใช้คณะกรรมการกำหนดราคามาขู่ อีกฝ่ายน่าจะกลัว

แต่ที่ไม่คาดคิดคือ……

พนักงานเสิร์ฟพูดด้วยรอยยิ้ม "ได้เลยครับ เชิญตามสบายครับ แล้วคุณมีเบอร์คณะกรรมการกำหนดราคาไหม? ถ้าไม่มีทางร้านเราช่วยคุณโทรได้นะครับ"

เชื่อเลย!

ร้านโกงลูกค้าแบบนี้ ไม่กลัวแม้แต่คณะกรรมการกำหนดราคาเลยหรือ?

ซินยุ่นโกรธมาก ในโลกนี้ยังมีคนหลงระเริงแบบนี้อยู่หรือ?

เธอถามเขาว่า "ทำไม หรือว่าคุณคิดว่าราคาของพวกคุณมันสมเหตุสมผลเหรอ? พวกคุณไม่กลัวคนของคณะกรรมการกำหนดราคามาตรวจสอบจริงเหรอ?"

พนักงานเสิร์ฟหัวเราะออกมา "มาตรวจสอบแล้วทำไมครับ? ราคาของเราอาจดูไม่สมเหตุสมผลบ้าง แต่คุณก็สั่งอาหารของเราและกินไปแล้วไม่ใช่เหรอครับ? ถ้าเจ้าหน้าที่มา ยังไงเขาก็ไกล่เกลี่ยให้คุณจ่ายครึ่งหนึ่ง คุณต้องจ่ายหมื่นกว่าหยวนก่อนถึงจะออกไปได้นะครับ"

"ฉะนั้น คุณผู้หญิงครับ แทนที่จะรบกวนเจ้าหน้าที่คณะกรรมการกำหนดราคา เราถอยคนละก้าวไม่ดีกว่าเหรอครับ ผมไม่ขอให้คุณจ่ายเต็มราคาหรอกครับ คนละครึ่ง คุณจ่ายหมื่นเดียว ว่าไงครับ?"

เป็นคำพูดที่ทำให้ซินยุ่นโกรธจนแทบเป็นบ้า!

"คุณพูดอะไรของคุณ? คุณไม่กลัวกฎหมายจริงเหรอ?"

"เฮ้อ……คุณผู้หญิงครับ ทำไมไม่ยอมฟังคำแนะนำบ้างล่ะ? หรือไม่ คุณก็โทรเลยครับ ผมจะรอคุณ สุดท้ายมันก็ตามที่ผมบอกคุณอยู่ดี เพราะมันไม่ใช่ครั้งสองครั้งแล้วด้วย"

ซินยุ่นแทบจะหมดหวังไป

จริงเหมือนกันที่เขาหยั่งรากในพื้นที่หนานเฉิงแห่งนี้ ดังนั้นเรื่องช่องโหว่ของกฎหมายพวกเขาต้องรู้ดีอยู่แล้ว ต่อให้เธอโทรเรียกเจ้าหน้าที่คณะกรรมการกำหนดราคามาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี มากสุดก็แค่ลดราคาให้เธอครึ่งเดียวเท่านั้น

แทนที่จะเสียเวลาต่อไป เธอยอมจ่ายให้เขาหมื่นเดียวก็สิ้นเรื่อง

ซึ่งเรื่องมันก็เกิดขึ้นอย่างที่เห็นแล้ว แต่ความยุติธรรมมันอยู่ไหนกัน! ซินยุ่นไม่สามารถยอมได้จริงๆ

แต่เมื่อนึกถึงซินจื่อหมินกับเจียงชื่อที่ยังไม่ได้กลับมา ซินยุ่นไม่รู้ว่าพวกเขาจะเป็นตายร้ายดี ในใจเธอก็ยิ่งหวาดหวั่นขึ้นเรื่อย ๆ

"เงินนี้ ฉันไม่จ่ายหรอก!"

ซินยุ่นเก็บกระเป๋าแล้วลุกขึ้นเพื่อเตรียมเดินออกไป แต่รปภ.สองคนที่มาจากหน้าประตูก็เข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าที่นั่งของเธอ

จะไปโดยที่ไม่จ่ายเงินเหรอ?

ไม่มีทาง!

สุดท้ายพนักงานเสิร์ฟก็พูดว่า "คุณผู้หญิงครับ ดูจากการแต่งตัวของคุณแล้ว คุณไม่ได้ดูเหมือนคนจนเลยนะครับ อย่าเสียเวลาเลย จ่ายเงินแล้วเรื่องมันก็จบ ทำไมต้องยุ่งยากด้วย?"

"หน้าตาก็ดูดีใช่ย่อย สวยๆ แบบนี้ ถ้าพี่รปภ.ของเราเผลอทำรอยขีดข่วนหรือทิ้งแผลที่ตัวคุณ มันจะไม่คุ้มเอานะครับ!"

แม้จะเป็นน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่ใครก็รู้ว่าเป็นการข่มขู่ที่ชัดเจน

ซินยุ่นรู้สึกโกรธมาก

บัณฑิตเจอกับทหาร มีเหตุผลแต่ก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+