"เอาล่ะ เจียงชื่อให้นายไปได้แล้ว อย่ามาขวางหูขวางตา"

"เอ้ ใช่ใช่ใช่ ไปซะเถอะ"

พนักงานต้อนรับก้มศีรษะก้มลงแล้ววิ่งหนีไปอย่างเศร้าหมอง

ชายผู้นั้นเดินเข้ามาหาเจียงชื่อพร้อมกับพูดและยื่นมือออกไป "ฉันชื่อว่าสุ่ยจุนซิน เป็นนายน้อยขององค์กรฟ้าน้ำ"

เจียงชื่อพยักหน้า ที่แท้ก็เป็นนายน้อยนี่เอง ไม่น่าแปลกใจที่พนักงานต้อนรับจะกลัวเขามากขนาดนี้

ที่หนานเฉิง องค์กรฟ้าน้ำนั้นสามารถพูดได้ว่ามีอิทธิพลเป็นอย่างมาก กองกำลังไม่ว่าใหญ่หรือเล็กล้วนแต่ถูกเขาควบคุมเอาไว้หมด การมีอยู่นั้นถือว่ายิ่งใหญ่เกรียงไกร

ในการเป็นนายน้อย สถานะของสุ่ยจุนซินคงไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

เจียงชื่อเหยียดมือออกไปจับมือของสุ่ยจุนซิน

สุ่ยจุนซินยิ้มและพูดว่า "เมื่อวานฉันโชคดีมากที่ได้เห็นคุณใช้เงินอย่างทิ้งขว้างอย่างมหาเศรษฐี เดิมทีเมื่อวานก็อยากจะทำความรู้จักด้วยสักหน่อย แต่น่าเสียดายที่คุณออกไปเร็วเกินไปเลยไม่มีโอกาสได้ทำความรู้จัก วันนี้การที่ได้มาสานสัมพันธ์กับคุณนั้นถือเป็นเกียรติมากแล้วจริงๆ "

"นายน้อยล่ะเกรงใจจริงๆ "

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ขณะที่สุ่ยจุนซินกำลังพูดอยู่นั้น เขามักจะมองไปที่ซินยุ่นที่อยู่ด้านข้างของเจียงชื่อโดยไม่รู้ว่าตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ

ดูเหมือนว่าความสนใจของสุ่นจุนซินนั้นไม่ได้อยู่ที่ตัวของเจียงชื่อเลยแต่อยู่ที่ซินยุ่นต่างหาก

ผู้หญิงคนนี้เป็นเป้าหมายหลักของเขาในวันนี้?

ในจุดนี้ใครๆ ก็ต่างดูออก ไม่ใช่พวกเขาฉลาดแต่อย่างใด แต่เพราะว่าการแสดงออกของสุ่ยจุนซินนั้นมันเด่นชัดเกินไป อีกทั้งเมื่อรวมกับพฤติกรรมที่ชั่วร้ายที่เป็นจุดด่างพร้อยของสุ่ยจุนซินนั้น ทุกๆ คนจึงรู้ได้อย่างแน่ชัดถึงเป้าหมายของการเชิญเจียงชื่อมาในครั้งนี้

ที่เฉิงหนาน ใครๆ ก็รู้ดีว่าสุ่ยจุนซินนั้นมีตัณหาความใคร่เป็นอย่างมาก

อีกทั้ง ตัณหาความใครของเขาก็ต่างจากคนทั่วไปเสียด้วยสิ

เขาไม่ชอบผู้หญิงที่เป็นสาวโสดแต่จะชอบหญิงสาวที่เป็นภรรยาหรือมีแฟนแล้วเท่านั้น ทุกๆ ครั้งที่เห็นผู้คนพาสาวสวยเข้ามา ในใจของสุ่ยจุนซินจะรู้สึกคันยุบยิบ

ตรงกันข้าม มีหลายครั้งหลายคราที่หญิงงามจำนวนมากยอมมาอิงแอบแนบชิดกับสุ่ยจุนซิน แต่เขากลับไม่แลตามองเลยแม้แต่น้อย

นี่คือความวิตถารของสุ่ยจุนซิน

แน่นอนว่ามีนักจิตวิทยาหลายคนที่วิเคราะห์ออกมาว่านี่อาจเป็นอาการป่วยทางจิตชนิดพิเศษอย่างหนึ่งก็เป็นได้

หากคนปกติมีอาการป่วยเช่นนี้ คาดว่าคงจะถูกผู้คนต่างพากันทุบตีจนไม่สามารถช่วยเหลืออะไรตนเองได้อีกแต่สุ่ยจุนซินนั้นแตกต่างออกไป ด้วยสถานะที่เขาเป็นนายน้อยขององค์กรฟ้าน้ำนั้น เขาจะสามารถทำอะไรก็ได้ที่เขาต้องการ

ไม่รู้ว่ามีผู้หญิงมากน้อยแค่ไหนที่ถูกเขาใช้กำลังบังคับมาและไม่รู้ยิ่งไปอีกว่าจะมีอีกกี่ครอบครัวที่ต้องแตกสลาย จะมีคู่รักอีกกี่คู่ที่ถูกทำให้แยกจากกัน

มีเหล่ามหาเศรษฐีจำนวนมากที่ไม่รู้เรื่องนี้ต่างพาหญิงงามสาวสวยมาพบสุ่ยจุนซิน ผลสุดท้ายคือหญิงสาวของตนกลับถูกสุ่ยจุนซินครอบครองไป

ที่หนานเฉิง หญิงสาวที่ถูกสุ่ยจุนซินครอบครองอย่าได้คิดหวังว่าจะมีอิสระอีกต่อไป

อย่างเช่นงานเต้นรำเช่นนี้ สุ่ยจุนซินจัดขึ้นมาก็เพื่อตรวจสอบดูว่ามีหญิงงามมากแค่ไหน ทำท่าทางอยากรู้จักทุกคน แต่แท้จริงแล้วมันคือการสนองความวิตถารของเขาเองต่างหาก

ด้วยเหตุนี้ คนส่วนใหญ่ที่มาในงานเต้นรำนี้จึงมักจะไม่นำผู้หญิงที่เป็นของตนมาแต่เป็นการว่าจ้างมาแทน

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงที่มาก็ล้วนแต่ต้องการประประแจงสุ่ยจุนซินทั้งนั้น มากับผู้ชายคนอื่นและเสแสร้งแกล้งทำเป็นสามีภรรยากัน จงใจที่จะใช้สิ่งนี้ในการดึงดูดสุ่ยจุนซิน

พฤติกรรมที่แปลกประหลาดในหนานเฉิงนี้มีมาให้เห็นบ่อยเลยล่ะ

ดังนั้นจึงมีคำกล่าวที่ว่า ให้ระวังนายน้อยไว้

เจียงชื่อที่เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกจะไปรู้เรื่องราวมากมายขนาดนี้ได้อย่างไรกัน?หลังจากได้รับจดหมายเชิญมา เขาก็พาซินยุ่นมาอย่างซื่อๆ เป็นการนำซินยุ่นเข้ามาในกองเพลิงจริงๆ

ด้วยสายตาที่ละโมบโลภมากของสุ่ยจุนซิน มันแสดงออกให้เห็นถึงว่าเขา'คาดหวัง'ในตัวของซินยุ่นมากเพียงใด