วันรุ่งขึ้น บนถนนใหญ่

เจียงชื่อพาซูฉินผู้เป็นแม่ยายมาถึงหน้าประตูร้านแฟรนไชส์เครื่องประดับดาวฤกษ์ที่เพิ่งเปิดใหม่ ติงเมิ่งเหยนกลัวว่าพวกเขาจะเกิดเรื่อง จึงตามมาด้วย

พอมาถึงหน้าประตู ก็เห็นกลุ่มคุณลุงคุณป้ารายล้อมอยู่กลุ่มใหญ่ ทุกคนกำลังด่าอย่างสาดเสียเทเสีย

พวกเขาถือเครื่องประดับหลากหลายชนิดไว้ในมือ กำลังตะโกนขอเงินคืน

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นคนธรรมดาที่ถูกร้านค้าไร้คุณธรรมหลอก เช่นเดียวกับซูฉิน

แต่พวกเขาทำได้เพียงตะโกนโวยวาย

เนื่องจากร้านขายเครื่องประดับคาดการณ์ไว้แล้วว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้น พวกเขาจึงจ้างเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกว่า 12 คนเพื่อกั้นหน้าประตู ใครก็อย่าคิดจะเข้าไปเพื่อปกป้องสิทธิ หากกล้าก่อเรื่องก็จะถูกขับไล่

ร้านใหญ่รังแกลูกค้า ต่อหน้าร้านค้าใหญ่อย่างเครื่องประดับดาวฤกษ์ คนธรรมดาทั่วไปไม่อยู่ในสายตา

เจียงชื่อเบียดฝูงชนเข้าไป ขณะที่กำลังจะเข้าไปในร้านก็ถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกั้นไว้ที่หน้าประตู

“หยุดนะ! จะทำอะไร?”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่รู้จักเจียงชื่อ แต่รู้จักซูฉิน ทันทีที่เห็นซูฉินก็รู้ว่ามาเพื่อปกป้องสิทธิ เขาจะปล่อยให้คนแบบนี้เข้าไปไม่ได้เด็ดขาด

แต่เจียงชื่อก็ยังจงใจพูดว่า “พวกเราซื้อของปลอมไป จะมาขอคืนสินค้า”

“ขอคืนสินค้า?”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนมองหน้ากันแล้วหัวเราะ

“เห็นคนพวกนั้นไหม? ทั้งหมดมาเพื่อขอคืนสินค้า หากคุณต้องการคืนสินค้า คุณต้องต่อแถวด้านหลังพวกเขา ไปๆๆ ไปเข้าแถว”

ยังต้องเข้าแถวอีก?

ในที่นี้มีคนหลายสิบคน แต่ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไป ต่อให้ต่อแถวจนตายก็เข้าไปไม่ได้

ซูฉินทั้งร้อนใจทั้งโมโห เมื่อวานตอนที่เธอมาที่นี่ก็ถูกขับไล่แบบนี้

พูดด้วยเหตุผลไม่ได้ ใช้กำลังบุกเข้าไปยิ่งไม่ได้ ถ้าเอะอะโวยวาย ตำรวจจะมาพาตัวออกไป ได้ไม่คุ้มเสีย

เจียงชื่อเดินเข้าไปข้างในโดยไม่สนใจคำพูดของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเลย

“เฮ้ คุณหูหนวกเหรอ?”

“ไสหัวออกไป!”

กับคนที่บุกรุกเข้าไปข้างในแบบนี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนั้นไม่เกรงใจ พวกเขาเข้ามาคว้าเสื้อแล้วผลักออกไปข้างนอก ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ถูกขับไล่ออกไปกี่คนแล้ว พวกเขาคิดว่าเจียงชื่อก็เป็นพวกลูกพลับนิ่มเช่นกัน

แต่พวกเขาคิดผิดแล้ว

ความแข็งแกร่งของเจียงชื่ออยู่เหนือจินตนาการของพวกเขา หลายคนช่วยกันผลักเขา แต่ก็ไม่มีปัญญาผลักเจียงชื่อออกไปได้

เขามีความแข็งแกร่งดั่งกระบือตัวหนึ่ง

ในเวลาอันรวดเร็ว เจียงชื่อก็เข้าไปในร้านได้ ร่างกายสั่นเทา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งหมดล้มลงกับพื้น

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

ในเวลานี้ ชายวัยกลางคนแก้มตอบปากแหลมสวมแว่นตาได้เดินเข้ามา

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรีบลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า “ผู้จัดการเฉา คนคนนี้ใช้กำลังบุกเข้ามา พวกเราไม่สามารถขวางไว้ได้”

ผู้จัดการสี่ตามองเจียงชื่อจากหัวจรดเท้า แล้วถามว่า “รู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน? ทำกระจกที่นี่แตกบานเดียวชาตินี้ทั้งชาติคุณก็ชดใช้ไม่หมด! ถ้าไม่อยากตาย ก็ไสหัวออกไปซะ”

เจียงชื่อหยิบกล่องออกมาอย่างไม่ตื่นตระหนกแล้วเปิดออก “คุณคือผู้จัดการเฉาใช่ไหม? นี่คือกำไลคู่หนึ่งที่ซื้อมาจากร้านของคุณเมื่อวานนี้ ราคาป้ายสิบสองล้าน จ่ายไปหนึ่งล้านสองแสน แต่มูลค่าที่แท้จริงตรวจสอบแล้วมันน้อยกว่าหนึ่งแสน”

“พวกคุณใจร้ายเกินไปหรือเปล่า? ของมีตำหนิก็เอามาบอกว่าเป็นของแท้ หน้าไม่อาย”

“ที่ผมมาวันนี้ไม่ใช่เพื่อเหตุผลอื่น แต่ต้องการจะขอคืนสินค้า”

ผู้จัดการเฉายิ้มออกมา

“คืนสินค้า? คืนสินค้าอะไร? ตอนผมขายให้คุณมันเป็นของแท้แน่นอน คุณเอากลับไปสลับกับของปลอมแล้วเอามาคืน ฝันไปเถอะ!”

“จะบอกคุณให้นะ เครื่องประดับดาวฤกษ์ของเราเป็นแบรนด์ดังระดับโลก คุณกล้าดียังไงมาใส่ร้ายว่าเราขายของปลอม ฮ่าฮ่า ระวังจะโดนฟ้องนะ!”

สองประโยคนี้ช่างโหดร้ายจริงๆ

ในเมื่อยืนกรานไม่ยอมรับ แล้วยังข่มขู่อีก ถ้าเป็นคนธรรมดาทั่วไปจะไม่มีทางตอบโต้กลับได้เลย

เจียงชื่อยิ้มแล้วกล่าวว่า “เครื่องประดับดาวฤกษ์เป็นแบรนด์ที่มีชื่อเสียงระดับโลก ที่สนใจมากที่สุดคือคำว่า ‘ชื่อเสียง’ หากทางสำนักงานใหญ่มิลานหรือสาขาเขตเจียงหนานรู้ว่าคุณเอาชื่อเสียงของเครื่องประดับดาวฤกษ์มาแอบทำพฤติกรรมชั่วๆ คุณคิดว่าพวกเขาจะคิดยังไง?”