ต่อมาไม่กี่วัน อุปกรณ์ฟื้นฟูของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งขายดีมาก ญาติของผู้บาดเจ็บจำนวนมาก ต่างพากันไปหาซื้อตามร้านค้าใหญ่ๆ เพื่อนำมาช่วยฟื้นฟูผู้บาดเจ็บ

บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งไม่เพียงแต่จะบริจาค แต่ยังมีอุปกรณ์ฟื้นฟูจำหน่ายด้วย ไม่นานก็เป็นข่าวตามสื่อต่างๆ และได้รับการยกย่องอย่างมากมาย

สองสามวันมานี้ นอกจากเจียงชื่อจะอยู่ในห้องทำงาน ทำหน้าที่จัดการงานต่างๆ ที่เขตเจียงหนาน เขายังคอยดูสถานการณ์ผลประกอบการของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งอีกด้วย ถึงแม้ช่วงนี้บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งไม่ได้ทำเงินอะไร แต่กลับถูกพูดถึงปากต่อปาก

ในแง่ผลตอบรับทางธุรกิจ การถูกพูดถึงปากต่อปาก เป็นสิ่งสำคัญมาก

ระฆังถูกตีแล้ว ต่อไปไม่ว่าบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งจะผลิตสินค้าอะไร ต้องได้รับความชื่นชอบจากลูกค้าในตลาดอย่างแน่นอน

ขณะที่เจียงชื่อกับเฉิงไห่กำลังนั่งปรึกษาถึงแผนขั้นต่อไป พนักงานต้อนรับเดินเข้ามาพูดว่า “ประธานเจียง ผู้จัดการเฉิง ข้างนอกมีชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาบอกว่าเป็นผู้ดูแลของสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ ชื่อหยวนเจียเซียง เขาต้องการพบคนที่ดูแลบริษัทค่ะ”

สำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์อย่างนั้นเหรอ

พวกเขามาทำอะไรกัน

เฉิงไห่ลุกขึ้นยืน “ผมไปดูเองครับ”

เขาเดินออกไปพร้อมพนักงานต้อนรับ เจียงชื่อหรี่ตาลง จากนั้นจึงลุกขึ้นเดินตามไป

พวกเขาพาหยวนเจียเซียงมาที่ห้องรับรอง จากนั้นจึงยกน้ำชามาต้อนรับ เฉิงไห่นั่งลงตรงข้ามเขา

เจียงชื่อนั่งอยู่ในห้องเล็กๆ ที่อยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ เขาได้ยินเสียงในห้องรับรองอย่างชัดเจน นี่เป็นห้องที่เจียงชื่อตั้งใจสร้างขึ้นมา

ได้ยินเสียงเฉิงไห่หัวเราะและถามขึ้น “ท่านเป็นผู้ดูแลของสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์เหรอครับ”

หยวนเจียเซียงเอาขาวางบนโต๊ะน้ำชาข้างๆ อย่างไร้มารยาท จากนั้นจึงยกชาขึ้นดื่ม จู่ๆ เขาก็พ่นออกมาบนพื้น

“ให้ตายเถอะ บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งของพวกนาย มีเงินเยอะไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงให้แขกดื่มอะไรแบบนี้ นี่มันดื่มไม่ลงจริงๆ”

เฉิงไห่ขมวดคิ้ว เขาคิดในใจว่าคนคนนี้ช่างไร้มารยาทสิ้นดี

แต่ทว่าเขาก็ไม่กล้าล่วงเกิน

“เสี่ยวหยาง ไปเปลี่ยนเป็นชาหลงจิ่งชั้นยอด ชงมาใหม่แก้วหนึ่ง”

“ค่ะ”

หยวนเจียเซียงพยักหน้า “ค่อยโอเคหน่อย บริษัทใหญ่ก็ต้องทำอะไรให้สมเป็นบริษัทใหญ่หน่อย ไม่ใช่เอาแต่ขี้งก”

เฉิงไห่สะกดกลั้นอารมณ์ และถามขึ้นอีกครั้ง “ขอถามหน่อยครับ คุณมีตำแหน่งอะไรในสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์เหรอครับ”

หยวนเจียเซียงถลึงตาใส่เฉิงไห่

“นายกำลังสงสัยฉันเหรอ”

“ตั้งใจฟังให้ดีนะ หยวนตงผู้อำนวยการสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ คืออาสามของฉัน”

“นายว่าฉันมีตำแหน่งอะไรในสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ล่ะ”

เฉิงไห่ถึงกับปวดหัว ไม่ต้องพูดเรื่องฐานะของอีกฝ่ายว่าจริงหรือไม่ ผู้อำนวยการสำนักงานเป็นอาสามของนาย นายก็เจ๋งมากงั้นเหรอ

ตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้ นายยังไม่ได้บอกเลยว่าตัวเองทำงานอะไรในสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์

“ชามาแล้วค่ะ” พนักงานต้อนรับเอาชาที่ชงมาใหม่ วางไว้ตรงหน้าหยวนเจียเซียง

เขาก้มหน้าลงจิบอย่างพอใจ

ดูจากลักษณะท่าทางของเขา ไม่เหมือนคนในสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์สักนิด เหมือนพวกนักเลงมากกว่า!

เฉิงไห่สะกดกลั้นอารมณ์โกรธเอาไว้ เขายิ้มและถามว่า “งั้นขอถามหน่อยครับ คุณมาบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”

หยวนเจียเซียงพูดว่า “ช่วงนี้อุปกรณ์รูปแบบใหม่ของบริษัทพวกนาย กำลังขายดีในตลาดไม่ใช่เหรอ”

“ก็พอได้ครับ”

“การที่ฉันมาครั้งนี้ เพราะต้องการตรวจสอบรายการผลิตของพวกนายสักหน่อย ดูสิว่าพวกนายจงใจฉกฉวยโอกาสโก่งราคาขึ้นจากเหตุการณ์นี้หรือเปล่า!”

เมื่อได้ยินดังนั้น เฉิงไห่ทนไม่ไหวอีกแล้ว

“อุปกรณ์ใหม่ของเรา วางจำหน่ายด้วยราคาต้นทุน ไม่เพียงแต่จะทำเงินไม่ได้ หนำซ้ำยังต้องเสียค่าธรรมเนียม ค่าขนส่งอีกด้วย!”

“คุณบอกว่าเราโก่งราคา ฉกฉวยโอกาส มันทำให้คนเจ็บปวดใจเกินไปแล้ว”