ฟางชิงหยางแสร้งทำเป็นไม่รู้ เขายิ้มแล้วถามว่า “เอ่อ คุณพูดว่าเก็บภาษีจากรายได้ตั๋วหนังอะไรเหรอครับ ผมไม่เข้าใจ”

“ไม่เข้าใจเหรอ”

เหมือนเมิ่งเซิงรู้ล่วงหน้า ว่าเขาจะพูดเช่นนี้ จึงตัดสินใจเอาตารางข้อมูลมาด้วย

“นี่คือข้อมูลส่วนแบ่งจากรายได้การขายตั๋วหนังรวมถึงการเก็บภาษี ที่โรงภาพยนตร์ของคุณส่งให้กรมสรรพากร จากตัวเลขในนี้ การเก็บภาษีภาพยนตร์เรื่องหนึ่งแสนทหารสวรรค์ เป็นปกติไม่มีปัญหาอะไร”

“แต่……”

เมิ่งเซิงหยิบข้อมูลแผ่นที่สองออกมา

“นี่คือ ‘ข้อเท็จจริง’ เกี่ยวกับรายได้จากการขายตั๋ว ที่คุณเปิดเผยในงานแถลงข่าว ดูจากส่วนแบ่งตามตารางนี้ โรงภาพยนตร์ของคุณมีการเลี่ยงภาษี จากภาพยนตร์เรื่องหนึ่งแสนทหารสวรรค์”

“พวกคุณไม่จ่ายภาษีเกือบครึ่ง!”

พรวด

ฟางชิงหยางเกือบกระอักออกมา เขารู้ถึงความรุนแรงของเรื่องนี้ แต่ไม่คิดว่าจะรุนแรงขนาดนี้

เก็บภาษีเกือบครึ่งเหรอ

นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน

ถ้าเอาเงินไปทบส่วนที่เหลือ จากรายได้ของภาพยนตร์เรื่องหนึ่งแสนทหารสวรรค์ สิบปีที่เขาทำมา ก็สูญเปล่าหมดน่ะสิ!

ถ้าให้เงินไป โรงภาพยนตร์ต้องปิดตัวลงแน่

ฟางชิงหยางกระแอม แล้วพูดว่า “โธ่ แค่ตารางสองแผ่น จะเอามาเป็นหลักฐานได้ยังไงครับ”

“อย่ามาเล่นลิ้นกับผม” เมิ่งเซิงพูดอย่างจริงจัง “ก่อนเรามาที่นี่ ได้รับการอนุมัติจากศาลแล้ว ถ้าวันนี้พวกคุณไม่จ่ายภาษีที่เหลือ ต้องปิดโรงภาพยนตร์ทันที!”

“ฟางชิงหยางจะต้องถูกกักบริเวณ ให้อยู่ในบ้าน คุณจะถูกปล่อยก็ต่อเมื่อจ่ายภาษีจนครบ”

หา?

ฟางชิงหยางหน้าเปลี่ยนสี

ปิดโรงภาพยนตร์บวกกับถูกกักบริเวณ ใครจะไปรับได้

ถ้าเป็นเช่นนี้ เงินกว่าครึ่งชีวิต ที่ได้มาอย่างยากลำบาก ต้องทุ่มมันออกมาทั้งหมด แถมยังต้องโดนประณามจากสังคม ไม่รู้เมื่อไรจะลบล้างคำครหาได้หมดสิ้น

สิ่งสำคัญไปกว่านั้นคือ เขาจะสูญเสียอิสระ!

ตอนที่วางแผนในตอนแรก ฟางชิงหยางและคนอื่น ทราบเรื่องปัญหาเรื่องภาษี ความคิดของพวกเขาก็คือถ่วงเวลา

ถ่วงเวลากับกรมสรรพากร ถ่วงได้แค่ไหนแค่นั้น

ถ่วงเวลาจนอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ย่อยยับ จากนั้นค่อยยอมรับกับกรมสรรพากร ว่าเป็นความผิดพลาดของพวกเขา จริงๆ รายได้จากการขายตั๋วหนังไม่ได้มีปัญหา

เมื่อถึงตอนนั้น อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ก็จบเห่แล้ว พูดอะไรไม่ได้อีก

อีกอย่างกรมสรรพากรกับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน ไม่สามารถช่วยอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ได้ ไม่มีเหตุผลและหลักการใด

แต่ทว่าเรื่องมันแปลกประหลาดมาก

กรมสรรพากรไม่เพียงแต่จะจัดการ แต่จัดการอย่างรวดเร็วด้วย!

ไม่ใช่แค่กรมสรรพากร แต่มีศาลเข้ามาร่วมมือได้ สองหน่วยงานนี้ร่วมมือกัน มีประสิทธิภาพสูงมาก เป็นเรื่องที่เจอได้ยาก

ฟางชิงหยางไม่เข้าใจ นี่เขาไปล่วงเกินต้าโหลเทียนเซียนเหรอ ทำไมเร่งให้กรมสรรพากรกับศาล ร่วมมือกันได้เร็วขนาดนี้

เมิ่งเซิงเห็นฟางชิงหยางไม่พูดอะไร เขาพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะยอมรับว่า รายได้การขายตั๋วมีปัญหา ในเมื่อคุณแถลงข่าวไปแล้ว ผมจะให้เจ้าหน้าที่ตำรวจมาที่นี่ เพื่อปิดบริษัท คุณรีบเก็บของกลับบ้านเถอะ”

ยังมี……ตำรวจด้วยเหรอ

ฟางชิงหยางยอมแพ้แล้ว ไม่เพียงแค่สองหน่วยงานร่วมมือกัน ยังมีตำรวจเข้ามาด้วย

น่ากลัวมาก

เบื้องหลังมีอำนาจมากแค่ไหนกันนะ ถึงสามารถทำให้สามหน่วยงานของทางการ ร่วมมือกันได้

ฟางชิงหยางไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร เขาจะรับมือกับความกดดัน จากสามหน่วยงานใหญ่ได้อย่างไร

เขาไม่เข้าใจ

อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์เป็นบริษัทใหญ่ แต่ไม่ได้ใหญ่จนถึงขนาดที่ทำให้สามหน่วยงานมาร่วมมือกันได้ ไม่เพียงแต่ร่วมมือกัน แถมยังทำงานอย่างรวดเร็วจนเหลือเชื่อ

ฟางชิงหยางแสร้งทำเป็นไม่รู้ เขายิ้มแล้วถามว่า “เอ่อ คุณพูดว่าเก็บภาษีจากรายได้ตั๋วหนังอะไรเหรอครับ ผมไม่เข้าใจ”

“ไม่เข้าใจเหรอ”

เหมือนเมิ่งเซิงรู้ล่วงหน้า ว่าเขาจะพูดเช่นนี้ จึงตัดสินใจเอาตารางข้อมูลมาด้วย

“นี่คือข้อมูลส่วนแบ่งจากรายได้การขายตั๋วหนังรวมถึงการเก็บภาษี ที่โรงภาพยนตร์ของคุณส่งให้กรมสรรพากร จากตัวเลขในนี้ การเก็บภาษีภาพยนตร์เรื่องหนึ่งแสนทหารสวรรค์ เป็นปกติไม่มีปัญหาอะไร”

“แต่……”

เมิ่งเซิงหยิบข้อมูลแผ่นที่สองออกมา

“นี่คือ ‘ข้อเท็จจริง’ เกี่ยวกับรายได้จากการขายตั๋ว ที่คุณเปิดเผยในงานแถลงข่าว ดูจากส่วนแบ่งตามตารางนี้ โรงภาพยนตร์ของคุณมีการเลี่ยงภาษี จากภาพยนตร์เรื่องหนึ่งแสนทหารสวรรค์”

“พวกคุณไม่จ่ายภาษีเกือบครึ่ง!”

พรวด

ฟางชิงหยางเกือบกระอักออกมา เขารู้ถึงความรุนแรงของเรื่องนี้ แต่ไม่คิดว่าจะรุนแรงขนาดนี้

เก็บภาษีเกือบครึ่งเหรอ

นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน

ถ้าเอาเงินไปทบส่วนที่เหลือ จากรายได้ของภาพยนตร์เรื่องหนึ่งแสนทหารสวรรค์ สิบปีที่เขาทำมา ก็สูญเปล่าหมดน่ะสิ!

ถ้าให้เงินไป โรงภาพยนตร์ต้องปิดตัวลงแน่

ฟางชิงหยางกระแอม แล้วพูดว่า “โธ่ แค่ตารางสองแผ่น จะเอามาเป็นหลักฐานได้ยังไงครับ”

“อย่ามาเล่นลิ้นกับผม” เมิ่งเซิงพูดอย่างจริงจัง “ก่อนเรามาที่นี่ ได้รับการอนุมัติจากศาลแล้ว ถ้าวันนี้พวกคุณไม่จ่ายภาษีที่เหลือ ต้องปิดโรงภาพยนตร์ทันที!”

“ฟางชิงหยางจะต้องถูกกักบริเวณ ให้อยู่ในบ้าน คุณจะถูกปล่อยก็ต่อเมื่อจ่ายภาษีจนครบ”

หา?

ฟางชิงหยางหน้าเปลี่ยนสี

ปิดโรงภาพยนตร์บวกกับถูกกักบริเวณ ใครจะไปรับได้

ถ้าเป็นเช่นนี้ เงินกว่าครึ่งชีวิต ที่ได้มาอย่างยากลำบาก ต้องทุ่มมันออกมาทั้งหมด แถมยังต้องโดนประณามจากสังคม ไม่รู้เมื่อไรจะลบล้างคำครหาได้หมดสิ้น

สิ่งสำคัญไปกว่านั้นคือ เขาจะสูญเสียอิสระ!

ตอนที่วางแผนในตอนแรก ฟางชิงหยางและคนอื่น ทราบเรื่องปัญหาเรื่องภาษี ความคิดของพวกเขาก็คือถ่วงเวลา

ถ่วงเวลากับกรมสรรพากร ถ่วงได้แค่ไหนแค่นั้น

ถ่วงเวลาจนอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ย่อยยับ จากนั้นค่อยยอมรับกับกรมสรรพากร ว่าเป็นความผิดพลาดของพวกเขา จริงๆ รายได้จากการขายตั๋วหนังไม่ได้มีปัญหา

เมื่อถึงตอนนั้น อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ก็จบเห่แล้ว พูดอะไรไม่ได้อีก

อีกอย่างกรมสรรพากรกับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน ไม่สามารถช่วยอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ได้ ไม่มีเหตุผลและหลักการใด

แต่ทว่าเรื่องมันแปลกประหลาดมาก

กรมสรรพากรไม่เพียงแต่จะจัดการ แต่จัดการอย่างรวดเร็วด้วย!

ไม่ใช่แค่กรมสรรพากร แต่มีศาลเข้ามาร่วมมือได้ สองหน่วยงานนี้ร่วมมือกัน มีประสิทธิภาพสูงมาก เป็นเรื่องที่เจอได้ยาก

ฟางชิงหยางไม่เข้าใจ นี่เขาไปล่วงเกินต้าโหลเทียนเซียนเหรอ ทำไมเร่งให้กรมสรรพากรกับศาล ร่วมมือกันได้เร็วขนาดนี้

เมิ่งเซิงเห็นฟางชิงหยางไม่พูดอะไร เขาพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะยอมรับว่า รายได้การขายตั๋วมีปัญหา ในเมื่อคุณแถลงข่าวไปแล้ว ผมจะให้เจ้าหน้าที่ตำรวจมาที่นี่ เพื่อปิดบริษัท คุณรีบเก็บของกลับบ้านเถอะ”

ยังมี……ตำรวจด้วยเหรอ

ฟางชิงหยางยอมแพ้แล้ว ไม่เพียงแค่สองหน่วยงานร่วมมือกัน ยังมีตำรวจเข้ามาด้วย

น่ากลัวมาก

เบื้องหลังมีอำนาจมากแค่ไหนกันนะ ถึงสามารถทำให้สามหน่วยงานของทางการ ร่วมมือกันได้

ฟางชิงหยางไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร เขาจะรับมือกับความกดดัน จากสามหน่วยงานใหญ่ได้อย่างไร

เขาไม่เข้าใจ

อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์เป็นบริษัทใหญ่ แต่ไม่ได้ใหญ่จนถึงขนาดที่ทำให้สามหน่วยงานมาร่วมมือกันได้ ไม่เพียงแต่ร่วมมือกัน แถมยังทำงานอย่างรวดเร็วจนเหลือเชื่อ