บทที่ 60 ลุงมีพลังวิเศษ

ชูร่า … เทพแห่งสงคราม?

ทุกคนที่ทำหน้าที่เป็นทหารในอาณาจักรตะวันตกต่างรู้จักฉายานี้ นั่นคือเทพแห่งอาณาจักรตะวันตก!

อยู่ยงคงกระพันอยู่ยงคงกระพัน

หูของเน่ร์เจิงเต็มไปด้วยตำนานของเจียงชื่อ เพียงแค่สถานะของเขาต่ำเกินไป และเขาไม่เคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเจียงชื่อแห่งตะวันตก

วันนี้ ในที่สุดเขาก็ได้ลิ้มรสสิ่งที่เขาต้องการ

เป็นความปรารถนาของทหารทุกคนในดินแดนตะวันตกที่จะเป็นผู้รับใช้ของเทพแห่งสงครามชูร่า

เพื่อลูกสาว และความฝันที่จะทำให้เป็นจริง และการเปลี่ยนสถานะภาพชีวิตให้ดีขึ้น เน่ร์เจิงพยักหน้ารับอย่างหนักแน่น

“ผมยอมสู้รบกับเทพแห่งสงครามตลอดชีวิต!”

ด้วยเหตุนี้ เน่ร์เจิงจึงคุกเข่าบนเข่าข้างหนึ่งและก้มศีรษะลง นี่คือความเคารพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาที่มีต่อเจียงชื่อ

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!!!”

เจียงชื่อหัวเราะอย่างเต็มที่ ยื่นมือออกไปพยุงเน่ร์เจิงขึ้น และกล่าวว่า: “คุณวางใจ ฉันจะไม่มีวันปล่อยให้คุณต่อสู้กับโลกใบนี้ คุณยังมีลูกสาวที่ต้องดูแลการต่อสู้ไม่เหมาะกับคุณ”

“สิงที่ฉันถูกใจในตัวคุณก็คือคุณภาพผลิตภัณฑ์ของคุณ ทักษะการทำอาหารของคุณ มา เก็บแผงขายของ ฉันจะพาคุณไปที่ ๆ หนึ่ง”

เน่ร์เจิงเก็บแผงขายของ พาลูกสาวเน่ร์เสี่ยวหวิน ไปกับเจียงชื่อ ทั้งสามคนนั่งแท็กซี่ไปที่ถนนเจียเวย 166 บนป้ายเขียนตัวอักษรสี่คำ: ร้านอาหารยวนยาง

ขณะนี้ ประตูร้านปิดแน่น

เนื่องจากเฉิงไห่ไปเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง ที่แห่งนี้จึงไม่ได้ใช้งาน

เจียงชื่อรับร้านจากเฉิงไห่ โดยมีเป้าหมายเพื่อหาคนที่น่าเชื่อถือมารับช่วงต่อ เขาไม่คาดคิดว่าจะได้พบกับผู้สมัครคนโปรดในเร็ว ๆ นี้

เขาหยิบกุญแจออกมาเพื่อไขประตู และพาเน่ร์เจิงข้าไป

"คุณคิดอย่างไรกับสถานที่นี้" เจียงชื่อถาม

เน่ร์เจิงมองซ้ายจากนั้นก็มองไปรอบ ๆ โดยเฉพาะเมื่อเขาเดินไปรอบ ๆ ในครัวและในที่สุดก็แสดงความเห็นว่า “แม้ว่าร้านจะไม่ใหญ่โต แต่ก็สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย และได้อารมณ์มากโดยเฉพาะครัวด้านหลัง ซึ่งสะอาดกว่าร้านอื่นมากเห็นได้ว่าเจ้าของร้านนี้ต้องรักความสะอาดเป็นอย่างมากแถมยังติดความสะอาดอีกด้วย”

“คุณพอใจกับสถานที่นี้หรือไม่?”

เนร์เจิงพยักหน้า “มันเป็นสถานที่ที่ดี มันไม่เล็กเหมือนแผงลอยข้างถนน หรือคนพลุกพล่านเท่าร้านอาหารเล็ก ๆ และมันก็ไม่ฉูดฉาดเหมือนร้านอาหารใหญ่ ๆ ฉันชอบสถานที่แบบนี้”

เจียงชื่อมีความสุขมาก

เขาเคาะนิ้วลงบนเคาน์เตอร์และพูดว่า “ถ้าคุณชอบ ต่อจากนี้ไปคุณจะต้องดูแลร้านนี้”

“โอ้”

“อะไร?”

“นี่…”

เน่ร์เจิงตกตะลึง เขายังคิดว่าเจียงชื่อพาเขามาที่นี่เพื่อกินข้าว ทำไมพูดไปพูดมาเขาจึงกลายเป็นให้ตัวเองเป็นผู้ดูแลร้าน?

เจียงชื่อกล่าวว่า “ทำไม ฉันพูดไม่ชัดเจนหรือ? จากนี้ไปคุณเป็นเจ้าของร้านนี้”

“เทพแห่งสงคราม” นี่มันเหมาะสมแล้วหรือ?”

“มีอะไรไม่เหมาะ คุณคิดว่าความสามารถคุณไม่ถึง หรือคุณคิดว่าร้านนี้ไม่คู่ควรกับคุณ”

“เปล่า … เปล่าฉันแค่คิดว่า …ร้านนี้จะมีราคาหลายแสนเพียงแค่การตกแต่งใช่ไหม?ยังมีค่าทำซุ้มค่าเช่าและอื่น ๆ ให้ฉันเป็นเจ้านายโดยไม่มีเหตุผล ฉันรับไว้ไม่ได้ ขอเป็นพ่อครัวดีกว่า “

เจียงชื่อยิ้ม “รีบเอาคำพูดของคุณเก็บเข้าไป เน่ร์เจิง จากนี้ไปคุณเป็นเจ้าของร้านนี้นี่ คือคำสั่ง”

น้ำตาของเน่ร์เจิงเต็มไปด้วยดวงตาของเขา “ผู้ใต้บังคับบัญชาปฏิบัติตามคำสั่ง!”

เจียงชื่อพยักหน้า “ค่าตกแต่งซุ้ม ค่าเช่า และค่าวัสดุทั้งหมดของร้านจะถูกนับเอาไว้ในหัวของฉัน คุณต้องบริหารร้านให้อยู่ในระดับที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ตามความคิดของคุณเองและคุณไม่จำเป็นต้อง กังวลเกี่ยวกับเงินเลยถ้าคุณหาเงินได้ก็เก็บทั้งหมดไว้ในกระเป๋าของคุณเองอย่าให้เงินฉันสักบาท”

“นอกจากนี้ฉันจะให้เงินเริ่มต้น 1000W พอใช้ไหม”

“พอแล้ว มากเกินไป ฉันใช้ไม่มากถึงขนาดนั้น” เน่ร์เจิงไม่เคยเห็นเงินมากมายในชีวิตของเขา และเขาก็ตื่นเต้นและไม่รู้จะพูดอะไร

เจียงชื่อพยักหน้า “ พอแล้ว พูดเป็นครั้งสุดท้าย อย่าเรียกฉันว่าเทพแห่งสงครามอีก เรียกฉันว่า ลูกพี่ ก็พอแล้ว”

"ครับ ลูกพี่"

เน่ร์เจิงถามว่า: “ลูกพี่ คุณดีกับฉันมาก ฉันไม่รู้จะตอบแทนคุณอย่างไร”

“ต้องการตอบแทนหรือไม่?”เจียงชื่อนั่งลง “ฉันกำลังหิวพอดี คุณสามารถจัดโต๊ะอาหารด้วยวัตถุดิบที่มีและทำให้ฉันอิ่มท้องเป็นการตอบแทน "

“ฮ่า ๆ จะไปทำเดี๋ยวนี้!”

เน่ร์เจิงวางลูกสาวลงบนโซฟาห้องโถง จากนั้นก็เดินไปที่ห้องครัวด้านหลัง

ขณะที่เขากำลังทำอาหาร เน่ร์เสี่ยวหวิน กระพริบตาและมองไปที่เจียงชื่อ

เจียงชื่อยิ้มและถามว่า “หนูกำลังมองอะไรอยู่?”

“กำลังมองว่าคุณลุงมีพลังพิเศษหรือเปล่า”

“อ้าว ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ”

“เพราะพ่อไม่ได้หัวเราะมานานแล้ว ถ้าคุณทำให้พ่อหัวเราะได้ คุณต้องมีพลังพิเศษแน่นอน”

เจียงชื่อได้ฟัง ใจเขาก็รู้สึกถึงความรู้สึกถึงเศร้าโศกในใจ

เขามองไปที่เน่ร์เจิงอย่างเงียบ ๆ ซึ่งกำลังยุ่งอยู่ในครัวด้านหลัง เขาเข้าใจได้ว่าผู้ชายคนนี้มีแรงกดดันมากแค่ไหนในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

“เสี่ยวหวิน หนูวางใจ พ่อของหนู ต่อจากนี้จะหัวเราะตลอดเวลา”

“จริงหรอคะ?”

“จริงๆ ลุงสัญญากับหนูว่าจะใช้พลังพิเศษทำให้พ่อหนูหัวเราะ”

“ขอบคุณค่ะ คุณลุง ~~”

………..

วันที่วุ่นวายเมื่อกลับบ้าน ทันทีที่เจียงชื่อเข้าประตูเขาเห็นซูฉินแม่ยายของเขานั่งอยู่บนโซฟา ถือปากกาสีดำและเขียนลงบนกระดาษ

ติงเมิ่งเหยนคอยให้คำแนะนำอยู่ข้างๆ

เจียงชื่อเดินไปอย่างอยากรู้อยากเห็นและถามว่า “แม่ เมิ่งเหยนพวกคุณกำลังทำอะไรอยู่?”

ติงเมิ่งเหยนกล่าวว่า “นี่ก็ใกล้จะถึงวันเกิดของคุณยาย เรากำลังเตรียมเรื่องงานวันเกิดของคุณยาย”

ซูฉินกล่าวว่า “แม่ฉันปีนี้อายุ 80 ทุกคนในครอบครัวให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก น้องชายสองคนของฉันได้เชิญเชฟระดับโลกมาทำอาหารให้แม่ ฉันต้องเลือกมาสักหนึ่ง ก็เลือกไปเลือกมา ไม่รู้ว่าใครเหมาะสม”

“อ่อ?” เจียงชื่อถาม “แม่ มีข้อกำหนดสำหรับพ่อครัวคนนี้หรือไม่?”

ซูฉินกล่าวว่า: “ข้อกำหนดคือ อาหารควรจะอร่อยเป็นพิเศษ นอกจากนี้แม่ของฉันก็อายุมากขึ้นและมีอัลไซเมอร์เล็กน้อย สมองของเธอก็ไม่ค่อยดีนัก ซึ่งจะนำไปสู่การรับความรู้สึกของรสชาติ และร่างกายก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ อาหารหลายอย่างที่เรากินแล้วดี เธอจะอาเจียนหลังกินอาหารและรสชาติจะเปลี่ยนไปทุกวัน”

“ดังนั้น พ่อครัวที่ฉันต้องการพบไม่เพียง แต่เก่งในการทำอาหาร แต่ยังเข้าใจจิตใจของผู้คนรู้วิธีตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลง และเข้าใจเรื่องเภสัชวิทยามากขึ้น”

ติงเมิ่งเหยนที่อยู่ข้างๆ เธอฟังและกลอกตา “แม่ ถ้ามองหาตามความต้องการของคุณ ก็คงไม่มีใครเหมาะสมเลย”

“ไม่เป็นไรฉัน ฉันรู้จักพ่อครัวอยู่คนหนึ่ง ระดับไม่เลว ฉันจะลองถามดูได้หรือไม่”

เจียงชื่อโทรหาเน่ร์เจิง และบอกเกี่ยวกับสถานการณ์ของยาย และเงื่อนไขของซูฉินให้ฟัง”

เน่ร์เจิงไม่มีโอกาสที่จะตอบแทนเจียงชื่อ หลังจากได้ยินเรื่องนี้เขาก็ยิ้มและพูดในอกว่า: “เรื่องนี้อยู่ที่ตัวของฉัน”

หลังวางสายเจียงชื่อพูดกับซูฉิน และติงเมิ่งเหยน: "ฉันจองพ่อครัวให้พวกคุณแล้ว”

ซูฉินถามว่า “เชื่อถือได้ไหม”

เจียงชื่อยิ้ม “เรื่องที่ฉันทำ มีอะไรที่ไม่น่าเชื่อถือ?”