จอมนักรบท้าโลก 608 ค่าเสียหายของการเสียชื่อเสียง

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 608 ค่าเสียหายของการเสียชื่อเสียง at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หยางจุนหรูตื่นตระหนกและถามว่า “พวกคุณเป็นใคร?”

ชายชุดสูทยิ้มพูดอย่างเย้นหยัน “ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อเหยียนไคเหวิน เป็นที่ปรึกษาทางด้านกฎหมายของบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง”

หลัวเฟิงเดิมเป็นโค้ชของ ‘สโมสรฟุตบอลหนันเจียง’ และบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางก็คือบริษัทแม่ของสโมสรฟุตบอลหนันเจียง

หยางจุนหรูถามต่อ “พวกคุณไล่พี่เฟิงออกแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วมาหาถึงที่อีกทำไม?”

เหยียนไคเหวินยิ้มพูด “ไล่ออกแล้วก็จริง แต่เรายังไม่ได้คิดบัญชีกันเลยนะครับ”

จากนั้นเขาหยิบสัญญาออกมา “หลัวเฟิง คุณยุยงให้นักเตะล้มบอล เป็นเหตุทำให้สโมสรฟุตบอลหนันเจียงและบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงและเกิดความเสียหายครั้งใหญ่ ตอนนี้เรายื่นศาลอุทธรณ์สำเร็จแล้ว ในนี้คือสัญญาชดเชยจากศาล ซึ่งกำหนดให้หลัวเฟิงต้องชดใช้ค่าเสียหายกับสโมสรฟุตบอลหนันเจียง 3 ล้าน และบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางอีก 3 ล้าน รวมเป็นเงินชดเชยค่าเสียหาย 6 ล้าน และคุณต้องดำเนินการทันที ห้ามรอช้า!

กลั่นแกล้งเกินเหตุจริงๆ

บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่อย่างบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง ถ้าจะเล่นงานหลัวเฟิงมันก็แค่เรื่องกระจ้อยร่อยไม่ใช่หรือ?

อีกอย่าง การล้มบอลจนเป็นเหตุทำให้บริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง ถ้าพวกเขาจะเรียกร้องค่าเสียหายจริงๆ มันก็สมเหตุสมผล

เพียงแต่ว่า……

หลัวเฟิงที่ได้ยินเช่นนี้ก็ตะโกนออกมาอย่างโกรธเคืองทันที “ผมไม่ได้ล้มบอลนะ! พวกนักเตะต่างหากที่แอบไปเซ็นสัญญาเอง ผมไม่เกี่ยวด้วย พวกคุณใส่ร้ายผม!”

เหยียนไคเหวินยักไหล่ “คุณจะถูกใส่ร้ายหรือไม่ ผมไม่สน แต่ถ้าคุณคิดว่าคุณถูกใส่ร้าย คุณไปแจ้งตำรวจหรือไปฟ้องศาลได้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับผม”

“ที่ผมต้องรับผิดชอบคือ การขอเงินชดใช้ค่าเสียหายจากคุณ 6 ล้าน”

“หลัวเฟิง หยางจุนหรู อย่าเสียเวลาเลย จ่ายเงินเถอะ”

จ่ายเงิน?

เอาเงินที่ไหนมาจ่าย?

เงินทั้งหมดในบ้านเอาให้หลัวเฟิงไปใช้ในค่ารักษาหมดแล้ว และตอนนี้ทั้งบ้านยากจนไม่เหลืออะไรแล้วด้วย แล้วจะเอาเงิน 6 ล้านนี้มาจากไหน?

อย่าว่าแต่ตอนนี้ไม่มีเงินจ่ายเลย แม้แต่ตอนที่หลัวเฟิงยังเป็นหัวหน้าโค้ชก็ไม่มีเงินก้อนนี้หรอก

ใครๆ ก็รู้ว่าหลัวเฟิงเป็นคนมีวินัยมาก เขาไม่เคยก่อเรื่องวุ่นวายกับใครเลย แต่เงินเดือนของเขาแทบไม่ถึง 5 แสนต่อปีด้วยซ้ำ นอกจากนี้สัญญาว่าจ้างของเขายังถือเป็นเงินที่น้อยที่สุดของวงการอีกด้วย

แต่ถึงกระนั้น โค้ชที่ลำบากขนาดนี้ยังต้องเจอกับข่าวการล้มบอลอีก มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ

หลัวเฟิงได้แต่ส่ายหัว “เงินน่ะ ผมไม่มีหรอก มีแค่ตัวเปล่าเท่านั้น!”

“ไม่มีเงิน?”

ดูเหมือนเหยียนไคเหวินเดาได้แต่แรกแล้วว่าหลัวเฟิงจะพูดแบบนี้ เขาจึงพูดอย่างไม่เกรงใจว่า “อย่าคิดว่าจะปัดหนีได้นะ ผมจะบอกคุณไว้ก่อน ถ้าไม่ยอมจ่ายเงิน วันหลังคุณอย่าคิดจะได้เดินออกจากบ้านนี้อีก! จะไปหาหมอ ไปตลาดเหรอ เลิกคิดได้เลย”

“นี่คุณกักขังหน่วงเหนี่ยวอย่างผิดกฎหมายอยู่นะ! ฉันจะฟ้องคุณ!” หยางจุนหรูพูด

เหยียนไคเหวินถึงกับขำออกมา “ฟ้อง? คุณจะฟ้องใคร? คุณต้องเข้าใจก่อนนะ ว่าคุณเป็นลูกหนี้ คุณจะฟ้องใครได้? คุณคิดว่าศาลจะรับฟังคนติดหนี้ 6 ล้านแล้วไม่รับผิดชอบอย่างคุณเหรอ?”

หยางจุนหรูหมดอารมณ์ทันที น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่หยุด

ทำไมชีวิตของเธอมันช่างขมขื่นขนาดนี้?

ถึงแม้ที่ผ่านมาอาจจะฝืดบ้าง แต่อย่างน้อยฐานะครอบครัวยังถือว่าพอเพียง แม้จะเทียบกับคนรวยไม่ได้ก็จริง แต่เธอก็พ่อกินพ่อใช้

แต่ตอนนี้มันจบแล้ว

สามีขาหักและยังเป็นแพะรับบาปให้คนอื่น แค่นี้ยังไม่พอ ตอนนี้เธอต้องติดหนี้ก้อนโตอีก 6 ล้านหยวนอีก

ไม่มีเงินจ่ายจริงๆ

เธอทำได้แค่เฝ้ารอความตายในบ้านหรือ?

แรงกดดันที่อัดอั้นไว้ทั้งหมดได้ปะทุออกมา หยางจุนหรูนั่งลงและสองมือกุมหัวจากนั้นร้องไห้ฟูมฟายออกมา

สิ้นหวัง หมดหนทาง

เธอมองไม่เห็นความหวังในชีวิตของเธออีก

เธอ ไม่มีวันพรุ่งนี้แล้ว

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

จอมนักรบท้าโลก 608 ค่าเสียหายของการเสียชื่อเสียง

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 608 ค่าเสียหายของการเสียชื่อเสียง at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

หยางจุนหรูตื่นตระหนกและถามว่า “พวกคุณเป็นใคร?”

ชายชุดสูทยิ้มพูดอย่างเย้นหยัน “ผมขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมชื่อเหยียนไคเหวิน เป็นที่ปรึกษาทางด้านกฎหมายของบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง”

หลัวเฟิงเดิมเป็นโค้ชของ ‘สโมสรฟุตบอลหนันเจียง’ และบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางก็คือบริษัทแม่ของสโมสรฟุตบอลหนันเจียง

หยางจุนหรูถามต่อ “พวกคุณไล่พี่เฟิงออกแล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วมาหาถึงที่อีกทำไม?”

เหยียนไคเหวินยิ้มพูด “ไล่ออกแล้วก็จริง แต่เรายังไม่ได้คิดบัญชีกันเลยนะครับ”

จากนั้นเขาหยิบสัญญาออกมา “หลัวเฟิง คุณยุยงให้นักเตะล้มบอล เป็นเหตุทำให้สโมสรฟุตบอลหนันเจียงและบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงและเกิดความเสียหายครั้งใหญ่ ตอนนี้เรายื่นศาลอุทธรณ์สำเร็จแล้ว ในนี้คือสัญญาชดเชยจากศาล ซึ่งกำหนดให้หลัวเฟิงต้องชดใช้ค่าเสียหายกับสโมสรฟุตบอลหนันเจียง 3 ล้าน และบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางอีก 3 ล้าน รวมเป็นเงินชดเชยค่าเสียหาย 6 ล้าน และคุณต้องดำเนินการทันที ห้ามรอช้า!

กลั่นแกล้งเกินเหตุจริงๆ

บริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่อย่างบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง ถ้าจะเล่นงานหลัวเฟิงมันก็แค่เรื่องกระจ้อยร่อยไม่ใช่หรือ?

อีกอย่าง การล้มบอลจนเป็นเหตุทำให้บริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวางต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง ถ้าพวกเขาจะเรียกร้องค่าเสียหายจริงๆ มันก็สมเหตุสมผล

เพียงแต่ว่า……

หลัวเฟิงที่ได้ยินเช่นนี้ก็ตะโกนออกมาอย่างโกรธเคืองทันที “ผมไม่ได้ล้มบอลนะ! พวกนักเตะต่างหากที่แอบไปเซ็นสัญญาเอง ผมไม่เกี่ยวด้วย พวกคุณใส่ร้ายผม!”

เหยียนไคเหวินยักไหล่ “คุณจะถูกใส่ร้ายหรือไม่ ผมไม่สน แต่ถ้าคุณคิดว่าคุณถูกใส่ร้าย คุณไปแจ้งตำรวจหรือไปฟ้องศาลได้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับผม”

“ที่ผมต้องรับผิดชอบคือ การขอเงินชดใช้ค่าเสียหายจากคุณ 6 ล้าน”

“หลัวเฟิง หยางจุนหรู อย่าเสียเวลาเลย จ่ายเงินเถอะ”

จ่ายเงิน?

เอาเงินที่ไหนมาจ่าย?

เงินทั้งหมดในบ้านเอาให้หลัวเฟิงไปใช้ในค่ารักษาหมดแล้ว และตอนนี้ทั้งบ้านยากจนไม่เหลืออะไรแล้วด้วย แล้วจะเอาเงิน 6 ล้านนี้มาจากไหน?

อย่าว่าแต่ตอนนี้ไม่มีเงินจ่ายเลย แม้แต่ตอนที่หลัวเฟิงยังเป็นหัวหน้าโค้ชก็ไม่มีเงินก้อนนี้หรอก

ใครๆ ก็รู้ว่าหลัวเฟิงเป็นคนมีวินัยมาก เขาไม่เคยก่อเรื่องวุ่นวายกับใครเลย แต่เงินเดือนของเขาแทบไม่ถึง 5 แสนต่อปีด้วยซ้ำ นอกจากนี้สัญญาว่าจ้างของเขายังถือเป็นเงินที่น้อยที่สุดของวงการอีกด้วย

แต่ถึงกระนั้น โค้ชที่ลำบากขนาดนี้ยังต้องเจอกับข่าวการล้มบอลอีก มันช่างเป็นเรื่องที่น่าเศร้าจริงๆ

หลัวเฟิงได้แต่ส่ายหัว “เงินน่ะ ผมไม่มีหรอก มีแค่ตัวเปล่าเท่านั้น!”

“ไม่มีเงิน?”

ดูเหมือนเหยียนไคเหวินเดาได้แต่แรกแล้วว่าหลัวเฟิงจะพูดแบบนี้ เขาจึงพูดอย่างไม่เกรงใจว่า “อย่าคิดว่าจะปัดหนีได้นะ ผมจะบอกคุณไว้ก่อน ถ้าไม่ยอมจ่ายเงิน วันหลังคุณอย่าคิดจะได้เดินออกจากบ้านนี้อีก! จะไปหาหมอ ไปตลาดเหรอ เลิกคิดได้เลย”

“นี่คุณกักขังหน่วงเหนี่ยวอย่างผิดกฎหมายอยู่นะ! ฉันจะฟ้องคุณ!” หยางจุนหรูพูด

เหยียนไคเหวินถึงกับขำออกมา “ฟ้อง? คุณจะฟ้องใคร? คุณต้องเข้าใจก่อนนะ ว่าคุณเป็นลูกหนี้ คุณจะฟ้องใครได้? คุณคิดว่าศาลจะรับฟังคนติดหนี้ 6 ล้านแล้วไม่รับผิดชอบอย่างคุณเหรอ?”

หยางจุนหรูหมดอารมณ์ทันที น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่หยุด

ทำไมชีวิตของเธอมันช่างขมขื่นขนาดนี้?

ถึงแม้ที่ผ่านมาอาจจะฝืดบ้าง แต่อย่างน้อยฐานะครอบครัวยังถือว่าพอเพียง แม้จะเทียบกับคนรวยไม่ได้ก็จริง แต่เธอก็พ่อกินพ่อใช้

แต่ตอนนี้มันจบแล้ว

สามีขาหักและยังเป็นแพะรับบาปให้คนอื่น แค่นี้ยังไม่พอ ตอนนี้เธอต้องติดหนี้ก้อนโตอีก 6 ล้านหยวนอีก

ไม่มีเงินจ่ายจริงๆ

เธอทำได้แค่เฝ้ารอความตายในบ้านหรือ?

แรงกดดันที่อัดอั้นไว้ทั้งหมดได้ปะทุออกมา หยางจุนหรูนั่งลงและสองมือกุมหัวจากนั้นร้องไห้ฟูมฟายออกมา

สิ้นหวัง หมดหนทาง

เธอมองไม่เห็นความหวังในชีวิตของเธออีก

เธอ ไม่มีวันพรุ่งนี้แล้ว

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+