“จริงเหรอครับ?”

เมื่อรู้อย่างนี้ ตู้เฉียนก็ยิ่งดีใจใหญ่

การที่ได้รู้จักกับโค้ชทีมฟุตบอลมืออาชีพในระยะยาวนั้น เชื่อว่าต้องเป็นผลดีต่อพี่น้องทั้งสองอย่างแน่นอน

หลังจากมอบหมายงานเสร็จเรียบร้อย เจียงชื่อก็พาติงเมิ่งเหยนออกจากคลินิกเหรินจื้อ

ระหว่างทางกลับบ้าน

ติงเมิ่งเหยนที่นั่งอยู่ข้างที่นี่คนขับก็รู้สึกอึดอัดใจมาก

เจียงชื่อก็สังเกตถึงความผิดปกติของเธอและยิ้มถามว่า “คุณไม่สบายใจเหรอ?”

“เหอะ!”

ติงเมิ่งเหยนทำปากมุ่ยแล้วหันหน้าหนี

เห็นได้ชัดว่าความรู้สึกของเธอยังอยู่ในการเปรียบเทียบก่อนหน้านี้ เพราะเมื่อกี้ซินยุ่นกับเจียงชื่อพูดคุยอย่างมีความสุขและเข้ากันได้ดีมาก ซึ่งดูแล้วพวกเขาต่างหากที่เกิดมาเป็นคู่กัน

และนี่ก็เป็นเหตุที่ทำให้ติงเมิ่งเหยนรู้สึกไม่สบายใจมาก

พวกเขาทั้งคู่ค่อนข้างจะเป็นคนขี้อายและไม่ค่อยเรียกกันแบบนี้

แม้จะรักกันมากก็ตาม

แต่ในวันนี้ เจียงชื่อได้เปิดอกของเขา แสดงให้ภรรยาได้เห็นมุมที่อ่อนโยนที่สุดของผู้ชาย

ติงเมิ่งเหยนได้แต่เขินจนก้มหน้าและใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ

ทั้ง ๆ ที่เป็นสามีภรรยากัน แต่เพียงแค่คำเดียวก็ทำให้ทั้งคู่เขินจนทำตัวไม่ถูก คิดว่าไม่มีคู่ไหนในโลกนี้อีกแล้วที่เหมือนพวกเขา

เจียงชื่อกุมมือทั้งคู่ของติงเมิ่งเหยนไว้ด้วยรอยยิ้ม

แต่ไม่ได้พูดอะไร

จากนั้นเขาค่อยๆ เอนกายไปหาติงเมิ่งเหยน และวางจูบที่นุ่มนวลที่สุดไว้บนริมฝีปากของเธอ

ความรัก

ได้ละลายในเวลานี้

แสงอาทิตย์อัสดงอันแสนอบอุ่นส่องผ่านใบหน้าของหนุ่มสาวทั้งสอง เทวดาและนางฟ้าคู่หนึ่งกำลังบรรเลงเพลงรัก!

เมื่อยามราตรีกำลังใกล้เข้ามา ทั้งสองก็ได้กลับไปถึงบ้านแล้ว

ติงฉี่ซานพ่อตาได้เตรียมอาหารไว้เต็มโต๊ะ “พวกเธอกลับมาพอดีเลยนะ กับฉันวเสร็จเรียบร้อยแล้ว วันนี้พ่อของพวกเธอเป็นคนลงมือทำอาหารเองเลยนะ อาหารทุกอย่างเป็นจานโปรดของพวกเธอด้วย!”