เจียงชื่อพยักหน้า “คุณหลินมีบุญคุณกับฉัน ฉันลืมบุญคุณไม่ได้”

“แต่ว่าหยางจุนเทียนมัน…”

“วางใจเถอะ ฉันรู้ว่าควรทำยังไง”

แววตาของเจียงชื่อไม่มีความสับสนแม้แต่น้อย เขากินอาหารทอดเสียบไม้อย่างผ่อนคลาย เหมือนทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเขา

ท้องฟ้ามืดลงอย่างรวดเร็ว

คืนนี้ ทีมรถสิบทีมรวมตัวกันบนภูเขาพันเหวิน ที่นี่คือถนนขึ้นดอยที่อันตรายที่สุดในเขตเจียงหนาน มีทางโค้งมากที่สุด ปกติเวลาขับรถบนเส้นทางนี้ต้องตั้งสติอย่างมาก มีโอกาสเกิดอุบัติเหตุตลอดเวลา

คนขับรถส่วนมากไม่ค่อยมาที่นี่ง่ายๆ รู้ว่าถนนเส้นนี้ขับยาก

แค่ทางโค้งเยอะ ถนนสูงชันก็มากพอแล้ว บางครั้งมองจากที่ไกลๆถนนเป็นทางตรง แต่พอขับเข้ามาใกล้กับเป็นทางโค้ง ถนนที่นี่ทำให้คนเข้าใจผิด

ดังนั้น ขับรถบนถนนเส้นนี้จึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ และต้องขับช้าๆ

ลัมโบร์กีนีหลายคนจอดลง ผู้ชายหลายคนเดินลงมาจากรถ คนที่หล่อที่สุด แน่นอนว่าคือรองหัวหน้าทีมรถ——จู้หมิง

จู้หมิงบอกกับหยางจุนเทียนด้วยความดูถูก:”ว่าไง วันนี้คนแพ้อย่างนายมาแข่งด้วยเหรอ? เจียงชื่อล่ะ?”

สีหน้าของหยางจุนเทียนไม่สบอารมณ์ พูดด้วยความไม่พอใจ:”อย่าคิดว่าแกเอาชนะฉันได้ครั้งหนึ่งแล้วจะเก่งมาก คราวที่แล้วสภาพของฉันไม่ดีเท่าไหร่ วันนี้ฉันจะทำให้แกได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของฉัน”

“ยังจะพูดว่าความสามารถที่แท้จริงอีก หยุดทำตัวขายหน้าได้แล้ว” จู้หมิงแบมือออก “อีกอย่าง คนที่จะแข่งวันนี้ก็ไม่ใช่ฉัน แต่เป็นหัวหน้าทีมของพวกเรา——เฟิงเหนี่ยว*”(*เฟิงเหนี่ยวแปลว่านกฮัมมิ่งเบิร์ด)

นกฮัมมิ่งเบิร์ด นกที่บินเร็วที่สุดในโลกใบนี้

เปิดประตูรถ ชายร่างซูบผอมเดินลงมา สีหน้าของเขาเหลืองซีด เหมือนกินฉันวไม่อิ่มตลอดเวลา

ผู้ชายแบบนี้ เป็นหัวหน้าทีมได้ด้วย?

หยางจุนเทียนอารมณ์ดี “เฮ้ จู้หมิง หัวหน้าทีมของพวกแกดู…โง่หน่อยๆ ให้คนโง่มาเป็นหัวหน้าทีม ทีมรถลัมโบร์กีนีของพวกแกไม่มีสมาชิกแล้วหรือไง?”

จู้หมิงไม่ได้โมโห

“เดี๋ยวตอนแข่งแกก็รู้เอง แก แม้แต่คนโง่แกก็คงเทียบไม่ติด”

ตั้งแต่ต้นจนจบจู้หมิงไม่เห็นหยางจุนเทียนอยู่ในสายตา เพราะถึงอย่างไรเขาก็เคยเอาชนะหยางจุนเทียนมาก่อน