“บอกให้เคลียร์เกินไปก็ไม่มีประโยชน์ รีบไปเถอะ ข่าวๆ ข่าวต้องดังไปอีกหลายวันแน่นอน”

เฉิงดันถิงออกจากออฟฟิศด้วยความสงสัย เธอไม่เข้าใจตั้งแต่แรกจนจบว่าเจียงชื่อและซุนจ้ายเย้นต้องการทำอะไรแน่นอน

หลังจากเธอจากไป เจียงชื่อก็พูดเสียงเรียบ “ว่าไปแล้ว แกเตรียมทีมแพทย์ได้วย ห้ามให้จูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินตายได้ โทษประหารของพวกมัน ฉันจะเป็นคนจัดการเองกับมือ ตอนนี้แค่ขู่พวกเขาหน่อยก็พอแล้ว ห้ามปล่อยให้ ‘จากไป’ ง่ายๆ เด็ดขาด”

“อืม ผมเข้าใจแล้ว”

ซุ่นจ้ายเย้นหันหลังออกจากออฟฟิศ แล้วรีบไปจัดการให้สิ่งที่เจียงชื่อมอบหมาย

เจียงชื่อลุกขึ้นเดินไปข้างหน้าต่าง แล้วมองท้องฟ้าที่อยู่ไกลๆ ทั้งยังพูดเองเออเอง “ลุงเฉิง ลุงคอยดูเถอะ ผมจะลากไอ้สารเลวจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวินมาลงโทษอย่างสาสมให้ได้!”

……

บนถนนในเมืองที่มีคนสัญจรไปมาน้อยแห่งหนึ่ง

มีรถตู้ห้าคันขับตามๆ กันไป สุดท้ายก็ถูกดักไว้ แล้วมีตำรวจจราจรรับผิดชอบตรวจค้น

ขงกวางเจ๋อก็ยิ่งไม่มีทางรู้อยู่แล้ว

ขงกวางเจ๋อในเวลานี้กำลังนั่งอยู่ในออฟฟิศของบริษัทอสังหาริมทรัพย์หรงกวาง และนั่งอยู่กับจูหยุนเฉียงและเหยียนไคเหวิน

เขาควักมือถือออกมาแล้วส่งข้อความให้กับลูกน้องของตัวเอง ถึงไหนแล้ว?

จึงได้รับข้อความตอบกลับทันที ถึงบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งแล้วครับ เตรียมพร้อมพัฒนางานตลอดเวลา

ขงกวางเจ๋อยิ้มมุมปาก แล้วหัวเราะเสียงดัง “เจียงชื่อหนอเจียงชื่อ วันนี้ฉันจะให้แกรู้ความเก่งกาจของฉันขงกวางเจ๋อ กล้าทำผิดกับฉัน แกไม่มีทางรอดชีวิตแน่!”

พูดไป เขาก็รีบพิมพ์ข้อความไปหนึ่งอัน รีบปฏิบัติการ

ขงกวางเจ๋อวางมือถือไว้บนโต๊ะชา แล้วพูดอย่างดีใจ “ของที่ฉันส่งไปกำลังลงมือแล้ว วางใจเถอะ จะรู้ผลในเร็วๆ นี้”

หลังจากรอคอยอย่างอดทนไปยี่สิบนาที มือถือก็สั่น

เขาเอาขึ้นมาดู ลูกน้องตอบกลับสองคำว่า สำเร็จ

“สวย!”