จอมนักรบท้าโลก 666 กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 666 กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ที่พักตากอากาศ

รถตำรวจสองคันจอดอยู่ที่บริเวณรอบนอก และตำรวจกลุ่มใหญ่พร้อมปืนและกระสุนจริงพุ่งออกมาจากรถ

เซี่ยเมิ่งจื้อเดินนำหน้าลูกน้องเดินเข้าไปด้านใน ขณะที่พูดว่า “ทุกคนออกมารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นเดียวนี้!”

ไม่นานทุกคนก็มายืนเป็นแถวในห้องนั่งเล่น

ในตอนแรกจูหยุนเฉียงคิดว่าเซี่ยเมิ่งจื้อมาเพื่อคดีฆ่าตัวตายของเหยียนไคเหวินอีกครั้ง แต่ดูจากท่าทางนี้แล้วเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติไป

เขาถามด้วยความสงสัยว่า “หัวหน้าเซี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”

เซี่ยเมิ่งจื้อมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “คุณไม่รู้จริงหรือว่ามันเกิดอะไรขึ้น? ”

จูหยุนเฉียงส่ายหัว “ผมจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้น? ผมคิดว่าคุณมาที่นี่เพื่อการตายของเหยียนไคเหวิน”

“จนถึงตอนนี้แล้วคุณยังจะมาแกล้งโง่อีกเหรอ”

“หา? หัวหน้าเซี่ยคุณหมายความว่ายังไง?”

“คนที่เสียชีวิตไม่ใช่เหยียนไคเหวิน!”

คำพูดเดียวทำให้ทุกคนในห้องตกตะลึง คนที่เสียชีวิตไม่ใช่เหยียนไคเหวินแล้วคือใครล่ะ?

จูหยุนเฉียงยิ้มอย่างงุ่มง่ามและถามว่า “คุณไม่ได้ล้อเล่นกับผมใช่ไหม? ตอนนั้นเหยียนไคเหวินอยู่ในห้องเพียงลำพังเท่านั้น อีกอย่างผู้ตายยังสวมเสื้อผ้าของเหยียนไคเหวินด้วย ไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะ?”

เซี่ยเมิ่งจื้อกล่าวว่า “จากที่ตำรวจผ่าศพผู้ตายพบว่าเป็นชายชราคนหนึ่ง !ทำไม เหยียนไคเหวินแก่มากแล้วเหรอ?”

ชายชรางั้นหรือ?

ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

” ที่สำคัญคือ ผู้ตายเสียชีวิตก่อนที่จะถูกไฟเผา เขาเสียชีวิตเพราะถูกโจมตีที่ศีรษะด้วยอาวุธทื่อ!”

คำพูดดังกล่าวเกินความคาดหมายของจูหยุนเฉียงมากยิ่งขึ้น

“หัวหน้าเซี่ย สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงเหรอ?”

” มันจะเป็นเรื่องปลอมได้อย่างไรกัน?” เซี่ยเมิ่งจื้อเหลือบมองไปรอบๆ และถามว่า “นอกจากเหยียนไคเหวินแล้ว ยังมีใครไม่อยู่ที่นี่อีกไหม?”

“ยังขาดใครอีกเหรอ? ก็ไม่มีใครแล้วนี่”

“ลองคิดดูให้ดี มีชายชราหายตัวไปไหม?”

“ชายชรา…”

จู่ ๆ จูหยุนเฉียงก็นึกขึ้นได้ ” จริงสิ พ่อบ้านไปไหนแล้ว?ไม่เห็นตัวเขาตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายแล้ว”

ทุกคนพยักหน้าทีละคน

ไม่รู้เพราะเหตุใด จู่ๆ พ่อบ้านก็หายตัวไปซะแล้ว

คนสวนพูดว่า ” หลังจากที่เกิดเหตุไฟไหม้ เหมือนว่าผมจะเคยเห็นพ่อบ้านจากไปนอกบ้าน และไม่กลับมาอีกเลย”

ข้อมูลนี้สามารถระบุได้ว่าใครคือผู้ตายที่แท้จริงแล้ว

เพื่อตรวจสอบข้อมูล เซี่ยเมิ่งจื้อได้สั่งให้ลูกน้องโทรหาครอบครัวของพ่อบ้านเพื่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมทันที

จากนั้นเขาก็ขอเปิดดูกล้องวงจรปิดที่หน้าประตู

ไม่นานต่อมา เซี่ยเมิ่งจื้อก็เห็นจากการเล่นซ้ำของวิดีโอว่า มีชายในชุดบัตเลอร์คนหจึ่งแอบหนีไปอย่างลับๆ ล่อๆหลังจากเกิดเหตุเพลิงไหม้

ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังช่วยกันดับเพลิงอย่างเร่งรีบนั้น พ่อบ้านกลับก้มหน้าลงและเอาหมวกกับมือบางหน้าด้วย ท่าทางสำลักควันของเขาช่วยให้เขาหนีไปจากใต้ตาผู้คนได้อย่างราบรื่น

สถานการณ์ตอนนั้นยุ่งวุ่นวายมาก จึงไม่มีใครสนใจ ‘ชายชรา’ผู้ไม่โดดเด่นคนนี้

ไม่นาน ลูกน้องของเขาก็รายงานมาว่า “หัวหน้าเซี่ยครับ ผมเพิ่งคุยกับครอบครัวของพ่อบ้านทางโทรศัพท์ ทางบ้านบอกว่าพ่อบ้านไม่เคยกลับไปเลย และโทรศัพท์ของพ่อบ้านก็ไม่สามารถติดต่อได้ด้วย”

ในเวลานี้ เกือบจะมั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว

เซี่ยเมิ่งจื้อกล่าวว่า “ส่งคนไปตรวจสอบข้อมูลที่บ้านของพ่อบ้านเดี๋ยวนี้ จากนั้นก็ส่งข้อมูลกลับไปยังสถานีตำรวจ และพิสูจน์ตัวตนด้วยผลตรวจDNAของผู้ตาย ”

“รับทราบครับ!”

ลูกน้องของเขาไปปฏิบัติตามคำสั่งทันที

ส่วนทางจูหยุนเฉียงยืนดูด้วยใบหน้างงเป็นไก่ตาแตก และถามอย่างโง่เขลา “หัวหน้าเซี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ผู้ตายไม่ใช่เหยียนไคเหวินหรือ? ทำไมจู่ๆ ก็กลายเป็นพ่อบ้านไปได้ล่ะ? ผมงงไปหมดแล้ว”

เซี่ยเมิ่งจื้อเยาะเย้ย “นี่เป็นเล่ห์เหลี่ยมที่เหยียนไคเหวินใช้ในการตบตาทุกคน เพื่อที่จะให้คนอื่นเข้าใจว่าเขาฆ่าตัวตายเพราะกลัวบาป แต่จริงๆ แล้วเขาฆ่าพ่อบ้านเพื่อปลอมเป็นตัวเขาเอง ส่วนเขาก็หนีไปอย่างง่ายดายและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จูหยุนเฉียงก็ตระหนักได้ในภายหลัง

เขาด่าอย่างระอุว่า ” ไอ้บัดซบเหยียนไคเหวินนี่ บังอาจใช้ไม้นี้ลับหลังกู ไอ้หมาตัวนี้ ถ้าลากตัวมันมาได้กูจะไม่ปล่อยมันไว้แน่ ”

เซี่ยเมิ่งจื้อทำเสียงฮึดฮัด “ไม่ต้องกังวล ทางตำรวจจะไม่ปล่อยมันไว้หรอก กลับกันเถอะ!”

เขาพาคนของเขากลับไปที่สถานีตำรวจ

ส่วนจูหยุนเฉียงก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาและหอบอย่างรุนแรง

เขาคิดเสมอว่าเหยียนไคเหวินเก็นคนซื่อสัตย์และภักดี ใครจะรู้ว่าไอ้หมอนี้จะไม่น่าเชื่อถือถึงขนาดฆ่าพ่อบ้านเพื่อเอาชีวิตรอดแบบนี้

อันที่จริง สิ่งที่จูหยุนเฉียงโกรธที่สุดคือ เหยียนไคเหวินเลือกที่จะเอาชีวิตรอดคนเดียวลับหลังเขา แต่ไม่ยอมพาเขาไปด้วย

วิธีนี้ยอดเยี่ยมมาก ถ้าจูหยุนเฉียงใช้วิธีนี้ บางทีเขาอาจจะหนีไปได้ตั้งนานแล้วก็ได้

เมื่อเจียงชื่อรู้ตัวอีกที พวกเขาอาจจะหนีไปอยู่ต่างประเทศแล้ว

ดูตอนนี้สิ เหยียนไคเหวินหนีไปแล้ว แต่ตัวเขาเองยังอยู่ภายใต้การควบคุมของเจียงชื่อดั่งเช่นเคย ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้เขาก็โมโหจนตัวสั่นไปทั้งตัว

“เหยียนไคเหวิน ไอ้หมาทรยศเนรคุณเอ๊ย”

“กูขอสาปแช่งมึงนั่งเครื่องบินก็ตกเครื่องตาย นั่งเรือก็จมน้ำตาย นั่งรถก็โดนรถชนตาย! ขอสาปแช่งมึงไม่ตายดี”

ยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธ จูหยุนเฉียงหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะขึ้นมาเขวี้ยงลงกับพื้น เพื่อระบายความไม่พอใจของเขา

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

จอมนักรบท้าโลก 666 กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 666 กลยุทธ์จักจั่นลอกคราบ at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

ที่พักตากอากาศ

รถตำรวจสองคันจอดอยู่ที่บริเวณรอบนอก และตำรวจกลุ่มใหญ่พร้อมปืนและกระสุนจริงพุ่งออกมาจากรถ

เซี่ยเมิ่งจื้อเดินนำหน้าลูกน้องเดินเข้าไปด้านใน ขณะที่พูดว่า “ทุกคนออกมารวมตัวกันที่ห้องนั่งเล่นเดียวนี้!”

ไม่นานทุกคนก็มายืนเป็นแถวในห้องนั่งเล่น

ในตอนแรกจูหยุนเฉียงคิดว่าเซี่ยเมิ่งจื้อมาเพื่อคดีฆ่าตัวตายของเหยียนไคเหวินอีกครั้ง แต่ดูจากท่าทางนี้แล้วเหมือนจะมีบางอย่างผิดปกติไป

เขาถามด้วยความสงสัยว่า “หัวหน้าเซี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”

เซี่ยเมิ่งจื้อมองเขาด้วยสายตาเย็นชา “คุณไม่รู้จริงหรือว่ามันเกิดอะไรขึ้น? ”

จูหยุนเฉียงส่ายหัว “ผมจะไปรู้ได้อย่างไรว่าเกิดอะไรขึ้น? ผมคิดว่าคุณมาที่นี่เพื่อการตายของเหยียนไคเหวิน”

“จนถึงตอนนี้แล้วคุณยังจะมาแกล้งโง่อีกเหรอ”

“หา? หัวหน้าเซี่ยคุณหมายความว่ายังไง?”

“คนที่เสียชีวิตไม่ใช่เหยียนไคเหวิน!”

คำพูดเดียวทำให้ทุกคนในห้องตกตะลึง คนที่เสียชีวิตไม่ใช่เหยียนไคเหวินแล้วคือใครล่ะ?

จูหยุนเฉียงยิ้มอย่างงุ่มง่ามและถามว่า “คุณไม่ได้ล้อเล่นกับผมใช่ไหม? ตอนนั้นเหยียนไคเหวินอยู่ในห้องเพียงลำพังเท่านั้น อีกอย่างผู้ตายยังสวมเสื้อผ้าของเหยียนไคเหวินด้วย ไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะ?”

เซี่ยเมิ่งจื้อกล่าวว่า “จากที่ตำรวจผ่าศพผู้ตายพบว่าเป็นชายชราคนหนึ่ง !ทำไม เหยียนไคเหวินแก่มากแล้วเหรอ?”

ชายชรางั้นหรือ?

ทุกคนต่างมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

” ที่สำคัญคือ ผู้ตายเสียชีวิตก่อนที่จะถูกไฟเผา เขาเสียชีวิตเพราะถูกโจมตีที่ศีรษะด้วยอาวุธทื่อ!”

คำพูดดังกล่าวเกินความคาดหมายของจูหยุนเฉียงมากยิ่งขึ้น

“หัวหน้าเซี่ย สิ่งที่คุณพูดเป็นความจริงเหรอ?”

” มันจะเป็นเรื่องปลอมได้อย่างไรกัน?” เซี่ยเมิ่งจื้อเหลือบมองไปรอบๆ และถามว่า “นอกจากเหยียนไคเหวินแล้ว ยังมีใครไม่อยู่ที่นี่อีกไหม?”

“ยังขาดใครอีกเหรอ? ก็ไม่มีใครแล้วนี่”

“ลองคิดดูให้ดี มีชายชราหายตัวไปไหม?”

“ชายชรา…”

จู่ ๆ จูหยุนเฉียงก็นึกขึ้นได้ ” จริงสิ พ่อบ้านไปไหนแล้ว?ไม่เห็นตัวเขาตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายแล้ว”

ทุกคนพยักหน้าทีละคน

ไม่รู้เพราะเหตุใด จู่ๆ พ่อบ้านก็หายตัวไปซะแล้ว

คนสวนพูดว่า ” หลังจากที่เกิดเหตุไฟไหม้ เหมือนว่าผมจะเคยเห็นพ่อบ้านจากไปนอกบ้าน และไม่กลับมาอีกเลย”

ข้อมูลนี้สามารถระบุได้ว่าใครคือผู้ตายที่แท้จริงแล้ว

เพื่อตรวจสอบข้อมูล เซี่ยเมิ่งจื้อได้สั่งให้ลูกน้องโทรหาครอบครัวของพ่อบ้านเพื่อสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมทันที

จากนั้นเขาก็ขอเปิดดูกล้องวงจรปิดที่หน้าประตู

ไม่นานต่อมา เซี่ยเมิ่งจื้อก็เห็นจากการเล่นซ้ำของวิดีโอว่า มีชายในชุดบัตเลอร์คนหจึ่งแอบหนีไปอย่างลับๆ ล่อๆหลังจากเกิดเหตุเพลิงไหม้

ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังช่วยกันดับเพลิงอย่างเร่งรีบนั้น พ่อบ้านกลับก้มหน้าลงและเอาหมวกกับมือบางหน้าด้วย ท่าทางสำลักควันของเขาช่วยให้เขาหนีไปจากใต้ตาผู้คนได้อย่างราบรื่น

สถานการณ์ตอนนั้นยุ่งวุ่นวายมาก จึงไม่มีใครสนใจ ‘ชายชรา’ผู้ไม่โดดเด่นคนนี้

ไม่นาน ลูกน้องของเขาก็รายงานมาว่า “หัวหน้าเซี่ยครับ ผมเพิ่งคุยกับครอบครัวของพ่อบ้านทางโทรศัพท์ ทางบ้านบอกว่าพ่อบ้านไม่เคยกลับไปเลย และโทรศัพท์ของพ่อบ้านก็ไม่สามารถติดต่อได้ด้วย”

ในเวลานี้ เกือบจะมั่นใจได้ร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว

เซี่ยเมิ่งจื้อกล่าวว่า “ส่งคนไปตรวจสอบข้อมูลที่บ้านของพ่อบ้านเดี๋ยวนี้ จากนั้นก็ส่งข้อมูลกลับไปยังสถานีตำรวจ และพิสูจน์ตัวตนด้วยผลตรวจDNAของผู้ตาย ”

“รับทราบครับ!”

ลูกน้องของเขาไปปฏิบัติตามคำสั่งทันที

ส่วนทางจูหยุนเฉียงยืนดูด้วยใบหน้างงเป็นไก่ตาแตก และถามอย่างโง่เขลา “หัวหน้าเซี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ผู้ตายไม่ใช่เหยียนไคเหวินหรือ? ทำไมจู่ๆ ก็กลายเป็นพ่อบ้านไปได้ล่ะ? ผมงงไปหมดแล้ว”

เซี่ยเมิ่งจื้อเยาะเย้ย “นี่เป็นเล่ห์เหลี่ยมที่เหยียนไคเหวินใช้ในการตบตาทุกคน เพื่อที่จะให้คนอื่นเข้าใจว่าเขาฆ่าตัวตายเพราะกลัวบาป แต่จริงๆ แล้วเขาฆ่าพ่อบ้านเพื่อปลอมเป็นตัวเขาเอง ส่วนเขาก็หนีไปอย่างง่ายดายและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จูหยุนเฉียงก็ตระหนักได้ในภายหลัง

เขาด่าอย่างระอุว่า ” ไอ้บัดซบเหยียนไคเหวินนี่ บังอาจใช้ไม้นี้ลับหลังกู ไอ้หมาตัวนี้ ถ้าลากตัวมันมาได้กูจะไม่ปล่อยมันไว้แน่ ”

เซี่ยเมิ่งจื้อทำเสียงฮึดฮัด “ไม่ต้องกังวล ทางตำรวจจะไม่ปล่อยมันไว้หรอก กลับกันเถอะ!”

เขาพาคนของเขากลับไปที่สถานีตำรวจ

ส่วนจูหยุนเฉียงก็ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาและหอบอย่างรุนแรง

เขาคิดเสมอว่าเหยียนไคเหวินเก็นคนซื่อสัตย์และภักดี ใครจะรู้ว่าไอ้หมอนี้จะไม่น่าเชื่อถือถึงขนาดฆ่าพ่อบ้านเพื่อเอาชีวิตรอดแบบนี้

อันที่จริง สิ่งที่จูหยุนเฉียงโกรธที่สุดคือ เหยียนไคเหวินเลือกที่จะเอาชีวิตรอดคนเดียวลับหลังเขา แต่ไม่ยอมพาเขาไปด้วย

วิธีนี้ยอดเยี่ยมมาก ถ้าจูหยุนเฉียงใช้วิธีนี้ บางทีเขาอาจจะหนีไปได้ตั้งนานแล้วก็ได้

เมื่อเจียงชื่อรู้ตัวอีกที พวกเขาอาจจะหนีไปอยู่ต่างประเทศแล้ว

ดูตอนนี้สิ เหยียนไคเหวินหนีไปแล้ว แต่ตัวเขาเองยังอยู่ภายใต้การควบคุมของเจียงชื่อดั่งเช่นเคย ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้เขาก็โมโหจนตัวสั่นไปทั้งตัว

“เหยียนไคเหวิน ไอ้หมาทรยศเนรคุณเอ๊ย”

“กูขอสาปแช่งมึงนั่งเครื่องบินก็ตกเครื่องตาย นั่งเรือก็จมน้ำตาย นั่งรถก็โดนรถชนตาย! ขอสาปแช่งมึงไม่ตายดี”

ยิ่งพูดก็ยิ่งโกรธ จูหยุนเฉียงหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะขึ้นมาเขวี้ยงลงกับพื้น เพื่อระบายความไม่พอใจของเขา

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+