จอมนักรบท้าโลก 680 เบื้องหลังที่มืดมน

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 680 เบื้องหลังที่มืดมน at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เมิ่งเหวินกัดฟันโดยไม่พูดอะไรเลย บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

หยางเหวยเค่อฉลาดแกมโกงมาก เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในทันทีที่เห็นท่าทางของเมิ่งเหวิน ดังนั้นทัศนคติที่มีต่อเมิ่งเหวินจึงเย็นชาในทันที และหันมาสุภาพต่อหลัวเฟิงและคนอื่นๆ แทน

หยางเหวยเค่อเป็นนักธุรกิจจริงแท้ เขามักจะเป็นมิตรกับคนที่ให้เงินมากกว่าและโมโหโดยไม่ไว้หน้าคนที่เงินน้อยกว่าเสมอ

เขาหันมาพูดกับหลัวเฟิงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “น้องเรารีบเซ็นสัญญากันเถอะ นับจากนี้ไปคลับฟุตบอลหยวนเทียนจะเป็นของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งแล้ว ขอแสดงความยินดีที่คุณได้รับตำแหน่งหัวหน้าโค้ชของทีม ยินดีด้วย ยินดีด้วยนะ! ”

บรรยากาศณตอนนี้รื่นรมย์มาก

ไม่นานพนักงานก็ยื่นสัญญามาให้พวกเขา

หยางเหวยเค่อพูดต่อว่า “น้องหลัวเฟิง พวกคุณเซ็นสัญญาเหล่านี้ก่อน แล้วฝ่ายบริหารกีฬาจะส่งคนไปตรวจสอบคุณสมบัติในการรับซื้อกิจการของพวกคุณ อันที่จริง มันก็แค่ขบวนการเท่านั้น หลังจากผ่านการยอมรับแล้ว หยวนเทียนก็เป็นของพวกคุณแล้ว”

หลัวเฟิงมีความสุขมาก เขาหยิบปากกาขึ้นมาและเริ่มเซ็นสัญญา

ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่เมิ่งเหวินที่นั่งตรงข้ามเขาหัวเราะคิกคักอย่างกะทันหัน

เขานั่งไขว้ขาอีกครั้งและจุดบุหรี่หนึ่งมวน จากนั้นก็กล่าวในขณะที่สูบบุหรี่ไปด้วย ” เซ็นสิ เซ็นเลย เซ็นไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร พวกคุณไม่มีทางเข้าซื้อคลับหยวนเทียนได้หรอก”

หลัวเฟิงหยุดปากกาในมือแล้วมองไปที่เมิ่งเหวิน ” นี่คุณกินองุ่นไม่ถึงแล้วเที่ยวพูดองุ่นนั้นเปรี้ยวหรือ? หลังจากลงนามในสัญญาและผ่านการทดสอบในภายหลัง คลับหยวนเทียนก็จะเป็นของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลย บอกตามตรง ตอนนี้คุณออกไปได้แล้ว คุณจะอยู่รออะไรอีก?”

เมิ่งเหวินพ่นควันบุหรี่ออกมา “ผมอยู่รออะไร ก็อยู่รออะไรการเซ็นสัญญาในอีกสักครู่ไง”

” นี่คุณ? ” หลัวเฟิงเยาะเย้ย “เจ้านายหยาง ได้ตัดสินใจที่จะขายคลับให้กับบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งแล้ว คุณยังจะเข้าซื้อมันอีกหรือ? มันจะเป็นไปได้หรือ?”

“อาจเป็นไปได้นะ เพราะพวกคุณไม่มีคุณสมบัติในการเข้าซื้อ”

“คุณบอกไม่มีก็ไม่มีจริงๆ หรือไง? ”

“ผมไม่ได้เป็นคนพูดสักหน่อย แต่เจ้าหน้าที่การบริหารงานกีฬาทั่วไปเป็นคนพูดต่างหาก”

หลัวเฟิงอยู่ในวงการนี้มานานหลายปีแล้ว จึงรู้ว่ามีความชั่วร้ายแอบแฝงอยู่ในนี้มากมาย เมื่อได้ยินคำพูดของเมิ่งเหวินเขารู้สึกผิดปกติในทันที

เขาจ้องไปที่หลัวเฟิงและพูดอย่างเย็นชา ” คนที่มาทำการยอมรับมีพิรุธหรือ?”

เมิ่งเหวินพ่นบุหรี่ออกมา ” นี่ คุณกล้ากล่าวหาเจ้าหน้าที่การบริหารงานกีฬาทั่วไปงั้นหรือ? มันคือการใส่ร้ายคนอื่นชัดๆ! ”

ยิ่งพูดแบบนี้ก็ยิ่งมีพิรุธ

มือที่ถือปากกาเซ็นสัญญาของหลัวเฟิงเริ่มสั่นระริก เขารู้ดีว่าเรื่องนี้ซับซ้อนและลึกแค่ไหน หากมีปัญหาขึ้นมาจริงๆ ตอนนี้เซ็นสัญญาไปมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์อะไร

เมิ่งเหวินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า ” เงินทองก็ต้องใช้กับสิ่งที่จำเป็นและฉุกเฉินที่สุดสิ คุณจะเอาเงินทั้งหมดมาซื้อคลับหยวนเทียนได้อย่างไรกัน? หากมีจุดใดที่คุณจัดการได้ไม่ทั่วถึง มันก็จะกลายเป็นอุปสรรคของคุณ”

ความหมายของประโยคนี้ชัดเจนมาก หากใครยังไม่เข้าใจความหมายของมันก็เป็นคนโง่ล่ะ

เวลานี้แม้แต่หยางเหวยเค่อก็ไม่อาจนั่งนิ่งได้อีกต่อไป

เขาชี้หน้าเมิ่งเหวินและตะคอกว่า ” มึงคิดจะเล่นกลเหี้ยอะไรของมึงอีก?”

เมิ่งเหวินกล่าวว่า ” เฮ้ เจ้านายหยางคุณจะโกรธไปทำไม? คุณต้องคิดให้รอบคอบนะ หากบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งไม่มีคุณสมบัติในการเข้าซื้อ คนที่มีเงินมากพอที่จะซื้อกับคุณก็จะเหลือเพียงหรงฉายประกันภัยของเราเท่านั้น ถ้าคุณล่วงเกินและผิดใจผม ทำให้คลับของคุณต้องมาพังในมือของตัวเองมันจะไม่ดีนะ”

ขณะที่พูด เขาก็หัวเราะคิกคักอีกครั้ง

ใบหน้าของหยางเหวยเค่อบูดบึ้งอย่างมาก ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว เขาอาจจะต้องขายคลับหยวนเทียนให้หรงฉายประกันภัย ในราคา1 พันล้านหยวน แม้ว่าราคาจะไม่ต่ำ แต่ราคาที่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งให้มาสูงกว่าตั้งเยอะ!

สิ่งนี้ทำให้เขาอารมณ์เสียมาก

บรรยากาศภายในห้องสงบลงอีกครั้ง ทุกคนเริ่มคิดเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง

เวลานี้ เจียงชื่อก็พูดกับหลัวเฟิงว่า ” คุณจะหยุดทำไม? รีบเซ็นสัญญาเร็วเข้า อีกไม่นานเจ้าหน้าที่จากการบริหารงานกีฬาทั่วไปจะมาตรวจสอบแล้ว จะปล่อยให้เขารอเราไม่ได้จริงไหม?”

หลัวเฟิงเผยสีหน้างุ่มง่าม ก็เห็นชัดว่ามันไม่สามารถผ่านการยอมรับได้อย่างแน่นอน แล้วจะเซ็นไปเพื่ออะไรล่ะ?

ส่วนเมิ่งเหวินก็มองเจียงชื่อราวกับไอ้ไง่คนหนึ่ง “เฮ้ เฮ้ คุณเป็นหมูหรือไง? จนถึงป่านนี้แล้ว ยังแยกแยะสถานะของเรื่องนี้ไม่ได้อีกเหรอ? พวกคุณไม่มีคุณสมบัติสำหรับการเข้าซื้อกิจการ เซ็นชื่อไปก็ไม่มีประโยชน์ แล้วจะลำบากไปทำไม ? ”

เจียงชื่อตอบกลับอย่างราบเรียบว่า “จะมีคุณสมบัติสำหรับการซื้อกิจการหรือไม่ มีแต่บุคคลจากการบริหารงานกีฬาทั่วไปเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสิน ไม่ใช่คุณ”

เขาหันศีรษะกลับไปทางหลัวเฟิงอีกครั้ง “เซ็นชื่อเดี๋ยวนี้”

หลัวเฟิงถอนหายใจ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงจุดนี้แล้ว หากเขาไม่เซ็นก็น่าเสียดายเกินไปแล้ว ความหวังเดียวคือคนที่ส่งมาจากการบริหารงานกีฬาทั่วไปจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์พอ

แต่… มันจะเป็นไปได้ไหม?

ในขณะที่เซ็นสัญญาเขาส่ายหัวและถอนหายใจไปด้วย เป็ดในปากของเขาบินหนีไปแล้ว ความรู้สึกนี้ช่างแย่เหลือเกิน

หลังจากที่เขาเซ็นสัญญาได้ไม่นาน ผู้ตรวจรับที่ส่งมาจากการบริหารงานกีฬาทั่วไปก็เดินเข้ามาพอดี

เมิ่งเหวินรีบบีบก้นบุหรี่ทันทีที่เห็นพวกเขา ” เฮ้ ท่านมาแล้วเหรอครับ เชิญนั่งครับ”

ผู้ตรวจรับโบกมือ ” ไม่ต้องเกรงใจ”

เขานั่งข้างเมิ่งเหวินโดยตรง และดูจากการพูดคุยอย่างสนิทสนมของเขาและเมิ่งเหวินแล้ว คนโง่ก็ดูออกว่าน้ำในนี้ลึกแค่ไหน

ผู้ตรวจรับยังถามอีกว่า ” คุณเมิ่งครัล เอาเอกสารของคุณออกมาแล้วผมจะตรวจรับให้คุณ”

เมิ่งเหวินกลับส่ายหัวให้เขา “ต้องขออภัยด้วย เจ้านายหยางไม่ได้ขายคลับให้ผม แต่เลือกที่จะขายให้กับบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งที่อยู่ตรงข้ามเรา ดังนั้นโปรดตรวจรับข้อมูลของพวกเขาเถอะครับ”

“เอ๊ะ? ”

ผู้ตรวจรับมองไปที่หลัวเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ดูจากสายตาดังกล่าวหลัวเฟิงก็รู้ทันทีว่าพวกเขาจบแน่

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

จอมนักรบท้าโลก 680 เบื้องหลังที่มืดมน

Now you are reading จอมนักรบท้าโลก Chapter 680 เบื้องหลังที่มืดมน at นิยาย นิยายออนไลน์ นิยายวาย นิยาย pdf OreNovel.Com.

เมิ่งเหวินกัดฟันโดยไม่พูดอะไรเลย บนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

หยางเหวยเค่อฉลาดแกมโกงมาก เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในทันทีที่เห็นท่าทางของเมิ่งเหวิน ดังนั้นทัศนคติที่มีต่อเมิ่งเหวินจึงเย็นชาในทันที และหันมาสุภาพต่อหลัวเฟิงและคนอื่นๆ แทน

หยางเหวยเค่อเป็นนักธุรกิจจริงแท้ เขามักจะเป็นมิตรกับคนที่ให้เงินมากกว่าและโมโหโดยไม่ไว้หน้าคนที่เงินน้อยกว่าเสมอ

เขาหันมาพูดกับหลัวเฟิงด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม “น้องเรารีบเซ็นสัญญากันเถอะ นับจากนี้ไปคลับฟุตบอลหยวนเทียนจะเป็นของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งแล้ว ขอแสดงความยินดีที่คุณได้รับตำแหน่งหัวหน้าโค้ชของทีม ยินดีด้วย ยินดีด้วยนะ! ”

บรรยากาศณตอนนี้รื่นรมย์มาก

ไม่นานพนักงานก็ยื่นสัญญามาให้พวกเขา

หยางเหวยเค่อพูดต่อว่า “น้องหลัวเฟิง พวกคุณเซ็นสัญญาเหล่านี้ก่อน แล้วฝ่ายบริหารกีฬาจะส่งคนไปตรวจสอบคุณสมบัติในการรับซื้อกิจการของพวกคุณ อันที่จริง มันก็แค่ขบวนการเท่านั้น หลังจากผ่านการยอมรับแล้ว หยวนเทียนก็เป็นของพวกคุณแล้ว”

หลัวเฟิงมีความสุขมาก เขาหยิบปากกาขึ้นมาและเริ่มเซ็นสัญญา

ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่เมิ่งเหวินที่นั่งตรงข้ามเขาหัวเราะคิกคักอย่างกะทันหัน

เขานั่งไขว้ขาอีกครั้งและจุดบุหรี่หนึ่งมวน จากนั้นก็กล่าวในขณะที่สูบบุหรี่ไปด้วย ” เซ็นสิ เซ็นเลย เซ็นไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร พวกคุณไม่มีทางเข้าซื้อคลับหยวนเทียนได้หรอก”

หลัวเฟิงหยุดปากกาในมือแล้วมองไปที่เมิ่งเหวิน ” นี่คุณกินองุ่นไม่ถึงแล้วเที่ยวพูดองุ่นนั้นเปรี้ยวหรือ? หลังจากลงนามในสัญญาและผ่านการทดสอบในภายหลัง คลับหยวนเทียนก็จะเป็นของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว มันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลย บอกตามตรง ตอนนี้คุณออกไปได้แล้ว คุณจะอยู่รออะไรอีก?”

เมิ่งเหวินพ่นควันบุหรี่ออกมา “ผมอยู่รออะไร ก็อยู่รออะไรการเซ็นสัญญาในอีกสักครู่ไง”

” นี่คุณ? ” หลัวเฟิงเยาะเย้ย “เจ้านายหยาง ได้ตัดสินใจที่จะขายคลับให้กับบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งแล้ว คุณยังจะเข้าซื้อมันอีกหรือ? มันจะเป็นไปได้หรือ?”

“อาจเป็นไปได้นะ เพราะพวกคุณไม่มีคุณสมบัติในการเข้าซื้อ”

“คุณบอกไม่มีก็ไม่มีจริงๆ หรือไง? ”

“ผมไม่ได้เป็นคนพูดสักหน่อย แต่เจ้าหน้าที่การบริหารงานกีฬาทั่วไปเป็นคนพูดต่างหาก”

หลัวเฟิงอยู่ในวงการนี้มานานหลายปีแล้ว จึงรู้ว่ามีความชั่วร้ายแอบแฝงอยู่ในนี้มากมาย เมื่อได้ยินคำพูดของเมิ่งเหวินเขารู้สึกผิดปกติในทันที

เขาจ้องไปที่หลัวเฟิงและพูดอย่างเย็นชา ” คนที่มาทำการยอมรับมีพิรุธหรือ?”

เมิ่งเหวินพ่นบุหรี่ออกมา ” นี่ คุณกล้ากล่าวหาเจ้าหน้าที่การบริหารงานกีฬาทั่วไปงั้นหรือ? มันคือการใส่ร้ายคนอื่นชัดๆ! ”

ยิ่งพูดแบบนี้ก็ยิ่งมีพิรุธ

มือที่ถือปากกาเซ็นสัญญาของหลัวเฟิงเริ่มสั่นระริก เขารู้ดีว่าเรื่องนี้ซับซ้อนและลึกแค่ไหน หากมีปัญหาขึ้นมาจริงๆ ตอนนี้เซ็นสัญญาไปมากแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์อะไร

เมิ่งเหวินพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า ” เงินทองก็ต้องใช้กับสิ่งที่จำเป็นและฉุกเฉินที่สุดสิ คุณจะเอาเงินทั้งหมดมาซื้อคลับหยวนเทียนได้อย่างไรกัน? หากมีจุดใดที่คุณจัดการได้ไม่ทั่วถึง มันก็จะกลายเป็นอุปสรรคของคุณ”

ความหมายของประโยคนี้ชัดเจนมาก หากใครยังไม่เข้าใจความหมายของมันก็เป็นคนโง่ล่ะ

เวลานี้แม้แต่หยางเหวยเค่อก็ไม่อาจนั่งนิ่งได้อีกต่อไป

เขาชี้หน้าเมิ่งเหวินและตะคอกว่า ” มึงคิดจะเล่นกลเหี้ยอะไรของมึงอีก?”

เมิ่งเหวินกล่าวว่า ” เฮ้ เจ้านายหยางคุณจะโกรธไปทำไม? คุณต้องคิดให้รอบคอบนะ หากบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งไม่มีคุณสมบัติในการเข้าซื้อ คนที่มีเงินมากพอที่จะซื้อกับคุณก็จะเหลือเพียงหรงฉายประกันภัยของเราเท่านั้น ถ้าคุณล่วงเกินและผิดใจผม ทำให้คลับของคุณต้องมาพังในมือของตัวเองมันจะไม่ดีนะ”

ขณะที่พูด เขาก็หัวเราะคิกคักอีกครั้ง

ใบหน้าของหยางเหวยเค่อบูดบึ้งอย่างมาก ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว เขาอาจจะต้องขายคลับหยวนเทียนให้หรงฉายประกันภัย ในราคา1 พันล้านหยวน แม้ว่าราคาจะไม่ต่ำ แต่ราคาที่บริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งให้มาสูงกว่าตั้งเยอะ!

สิ่งนี้ทำให้เขาอารมณ์เสียมาก

บรรยากาศภายในห้องสงบลงอีกครั้ง ทุกคนเริ่มคิดเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง

เวลานี้ เจียงชื่อก็พูดกับหลัวเฟิงว่า ” คุณจะหยุดทำไม? รีบเซ็นสัญญาเร็วเข้า อีกไม่นานเจ้าหน้าที่จากการบริหารงานกีฬาทั่วไปจะมาตรวจสอบแล้ว จะปล่อยให้เขารอเราไม่ได้จริงไหม?”

หลัวเฟิงเผยสีหน้างุ่มง่าม ก็เห็นชัดว่ามันไม่สามารถผ่านการยอมรับได้อย่างแน่นอน แล้วจะเซ็นไปเพื่ออะไรล่ะ?

ส่วนเมิ่งเหวินก็มองเจียงชื่อราวกับไอ้ไง่คนหนึ่ง “เฮ้ เฮ้ คุณเป็นหมูหรือไง? จนถึงป่านนี้แล้ว ยังแยกแยะสถานะของเรื่องนี้ไม่ได้อีกเหรอ? พวกคุณไม่มีคุณสมบัติสำหรับการเข้าซื้อกิจการ เซ็นชื่อไปก็ไม่มีประโยชน์ แล้วจะลำบากไปทำไม ? ”

เจียงชื่อตอบกลับอย่างราบเรียบว่า “จะมีคุณสมบัติสำหรับการซื้อกิจการหรือไม่ มีแต่บุคคลจากการบริหารงานกีฬาทั่วไปเท่านั้นที่มีสิทธิ์ตัดสิน ไม่ใช่คุณ”

เขาหันศีรษะกลับไปทางหลัวเฟิงอีกครั้ง “เซ็นชื่อเดี๋ยวนี้”

หลัวเฟิงถอนหายใจ ในเมื่อเรื่องมันมาถึงจุดนี้แล้ว หากเขาไม่เซ็นก็น่าเสียดายเกินไปแล้ว ความหวังเดียวคือคนที่ส่งมาจากการบริหารงานกีฬาทั่วไปจะเป็นคนที่ซื่อสัตย์พอ

แต่… มันจะเป็นไปได้ไหม?

ในขณะที่เซ็นสัญญาเขาส่ายหัวและถอนหายใจไปด้วย เป็ดในปากของเขาบินหนีไปแล้ว ความรู้สึกนี้ช่างแย่เหลือเกิน

หลังจากที่เขาเซ็นสัญญาได้ไม่นาน ผู้ตรวจรับที่ส่งมาจากการบริหารงานกีฬาทั่วไปก็เดินเข้ามาพอดี

เมิ่งเหวินรีบบีบก้นบุหรี่ทันทีที่เห็นพวกเขา ” เฮ้ ท่านมาแล้วเหรอครับ เชิญนั่งครับ”

ผู้ตรวจรับโบกมือ ” ไม่ต้องเกรงใจ”

เขานั่งข้างเมิ่งเหวินโดยตรง และดูจากการพูดคุยอย่างสนิทสนมของเขาและเมิ่งเหวินแล้ว คนโง่ก็ดูออกว่าน้ำในนี้ลึกแค่ไหน

ผู้ตรวจรับยังถามอีกว่า ” คุณเมิ่งครัล เอาเอกสารของคุณออกมาแล้วผมจะตรวจรับให้คุณ”

เมิ่งเหวินกลับส่ายหัวให้เขา “ต้องขออภัยด้วย เจ้านายหยางไม่ได้ขายคลับให้ผม แต่เลือกที่จะขายให้กับบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งที่อยู่ตรงข้ามเรา ดังนั้นโปรดตรวจรับข้อมูลของพวกเขาเถอะครับ”

“เอ๊ะ? ”

ผู้ตรวจรับมองไปที่หลัวเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง ดูจากสายตาดังกล่าวหลัวเฟิงก็รู้ทันทีว่าพวกเขาจบแน่

Comments

การแสดงความเห็นถูกปิด

×

Pengaturan Membaca

Background :

Size :

A-16A+