“วันนี้เธอมีธุระกะทันหันน่ะครับ อีกสักพักคงจะมา”

เจียงชื่อแสยะยิ้ม “คุณลุงจ้าว บางครั้งบางสถานการณ์ ถึงแม้จะยอมให้อภัยกันได้ แต่ก็ไม่สามารถทำผิดร้ายแรงแบบนี้ได้นะ”

“คุณหมายความว่ายังไงครับ?”

“ไม่มีอะไร แค่รู้สึกเลยพูดออกมา”

พูดจบ เจียงชื่อได้เดินไปยังห้องฝ่ายการเงิน

จ้าวซานเหอมองตามหลังเขาไป รู้สึกว่าเจียงชื่อเหมือนจะรู้อะไรมา แต่ก็บอกไม่ถูกว่าเจียงชื่อรู้อะไรมากันแน่ จึงสงสัยเป็นอย่างมาก

เขาจึงเดินตามไปด้วย

ทุกคนยืนมองอยู่ที่หน้าประตูห้องการเงิน

ติงเฟิงเฉิงหยิบเอาสมุดบัญชีเล่มหนึ่งขึ้นมาให้ตำรวจตรวจดู ตำรวจตรวจสอบอย่างละเอียดหนึ่งรอบ พบว่าไม่มีปัญหาอะไร

ทันใดนั้น ตำรวจอีกคนเห็นสมุดบัญชีอีกเล่มหนึ่งวางอยู่ที่มุมโต๊ะ

“นั่นคืออะไร?”

ติงเฟิงเฉิงสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “อ้อ นั่นเป็นงานอดิเรกส่วนตัวน่ะครับ ไม่มีอะไร”

“งานอดิเรกส่วนตัว? ให้พวกเราดูหน่อย”

“อย่าดูเลยครับ จะเสียสายตาคุณตำรวจกันเปล่าๆ”

ไม่พบการจดบันทึกตัวเลขใดๆ ทั้งสิ้น

นี่ นี่ไม่ใช่สมุดบัญชีปลอม

ตำรวจปิดสมุดลง แล้วจ้องติงเฟิงเฉิง “เป็นงานอดิเรกส่วนตัวจริงๆ ด้วยนะ”

ติงเฟิงเฉิงยักไหล่ “ก็แค่ของชอบนิดหน่อยเองครับ ผมไม่ได้เอาไปเผยแพร่ ไม่ผิดกฎหมายหรอกมั้ง?”

“ไม่ผิดกฎหมาย แต่ของลามกสกปรกแบบนี้คุณก็ไม่ควรเก็บไว้ พวกเราจะเอากลับไป”

“เฮ้ อย่าทำแบบนี้สิ ผมเก็บสะสมมานานมากเลยนะ”

สถานการณ์พลิกผันขนาดนี้ทำให้จ้าวซานเหอกับติงจื่อยวี่สีหน้าสับสนทันที ดูเหมือนเรื่องราวจะไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาคิดไว้สักเท่าไหร่

ทำไมถึงไม่ใช่สมุดบัญชีปลอม แต่เป็นหนังสืออนิเมะ 18+ แทนล่ะ?

หรือว่าติงหงเหย้าหยิบผิด?

เป็นไปไม่ได้ ติงหงเหย้าเป็นคนเจ้าเล่ห์ขนาดนั้น ไม่น่าจะทำเรื่องผิดพลาดอย่างนี้ได้ คิดไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมถึงกลายเป็นอย่างนี้

หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว พบว่าไม่มีปัญหาอะไรจริงๆ

ตำรวจคนหนึ่งก็เอ่ยว่า “ดูท่าทางครั้งนี้เป็นการแจ้งความเท็จ พวกเราจะตรวจสอบคนแจ้งความ ว่าเป็นการใส่ร้ายหรือเปล่า”

ติงเฟิงเฉิงพยักหน้าหงึกๆ “คุณลุงตำรวจต้องจัดการให้ผมด้วยนะครับ”

“วางใจเถอะ ถ้าหากคุณไม่มีปัญหาอะไรจริงๆ ทางตำรวจไม่มีทางปรักปรำคุณหรอก กลับกันเถอะ!”

หลังจากตำรวจตรวจสอบเสร็จ ก็พากันกลับไป

วิกฤตที่ถาโถมใส่ติงเฟิงเฉิงกับบริษัทติงเหอ ในขณะที่ได้รับผลกระทบ จู่ๆ ไม่รู้ทำไมถึงคลี่คลายไปซะได้

สุดท้ายกลายเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นต้องตื่นตระหนกเลย