เจียงชื่อขับรถพาซูสวนกลับมาส่งที่บ้านของเธอเลย ก่อนจะรีบขับกลับไปที่ตระกูลติง

จอดรถลง

เขาเดินไปที่ประตู ผลักประตูใหญ่เปิดออก ภายในบ้านว่างเปล่า ไม่มีเสียงใดๆ

ติงฉี่ซานไปทำงานแล้ว ซูฉินอาจจะไปซื้ออาหารเย็น ถ้าอย่างนั้น…เมิ่งเหยนล่ะ?

เจียงชื่อสูดหายใจเข้าลึกๆ ทิ้งเรื่องของซูสวนทั้งหมดไว้ข้างหลัง ฝืนยิ้มออกมาแล้วตะโกนเรียก “ที่รัก ผมกลับมาแล้ว”

ไม่มีคำตอบ

เจียงชื่อรู้สึกสับสน

โดยปกติในเวลานี้ ติงเมิ่งเหยนจะเข้ามาต้อนรับเขาอย่างกระตือรือร้น แม้ว่าจะมีธุระอยู่ ก็จะรีบตอบกลับอย่างกระตือรือร้นว่า ‘ที่รัก…’

แต่วันนี้ ภายในห้องเงียบสงบจนน่ากลัว

เมิ่งเหยนก็ออกไปแล้วเหรอ?

เจียงชื่อเปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะ วางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะน้ำชา ถอดเสื้อคลุมออกพลางเดินเข้าไปในห้องนอน ก็เห็นติงเมิ่งเหยนนอนตะแคงข้างอยู่บนเตียง ร้องไห้เป็นคนขี้แย

“ที่รัก?!”

ด้วยสัญชาตญาณของเพศชาย เจียงชื่อคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับติงเมิ่งเหยน จึงรีบวิ่งเข้าไปคุกเข่าลง แล้วถามอย่างเป็นกังวล “ที่รัก คุณเป็นอะไรไป? ทำไมยังร้องไห้? ใครรังแกคุณ?”

ตอนแรกติงเมิ่งเหยนยังนิ่งเงียบอยู่ แต่เมื่อเห็นเจียงชื่อ ก็รู้สึกราวกับว่าถูกกระทำผิดมหันต์อย่างไม่รู้สาเหตุ ความทุกข์ระทมภายในใจพรั่งพรูออกมาราวกับสายน้ำ ร้องไห้ออกมาอย่างเจ็บปวด

“คุณไปให้พ้น!!!”

ติงเมิ่งเหยนผลักเจียงชื่อออกไป แล้วหันไปอีกด้านหนึ่ง

เมื่อเห็นเธอเป็นแบบนี้ เจียงชื่อก็ยิ่งกังวลมากขึ้น “ที่รัก บอกผมทีว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? คุณบอกผม ผมจะช่วยจัดการให้คุณแน่นอน”

แต่ทว่า ยิ่งพูดก็ยิ่งสับสน

“คุณไปให้พ้นนะ!”

“ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ไม่อยากได้ยินเสียงคุณ!”

ติงเมิ่งเหยนห่มผ้าให้ตัวเอง แล้วร้องไห้อย่างเจ็บปวดมากกว่าเดิม ยิ่งร้องก็ยิ่งเสียงดังกว่าเดิม

เจียงชื่อปวดหัวจนแทบจะระเบิด

ในฐานะเทพแห่งสงครามชูร่า เขาสามารถสังหารศัตรูในสนามรบได้ จะหนึ่งต่อร้อย หรือเหตุการณ์จะใหญ่แค่ไหนก็สามารถรับมือได้ด้วยรอยยิ้ม แต่พอเจอเรื่องผู้หญิง เขาก็จนปัญญา

ต่อหน้าผู้หญิง ต่อให้เป็นหินเหล็ก ก็สามารถอ่อนยวบได้

เริ่มจากซูสวนร้องไห้ มาตอนนี้ก็ติงเมิ่งเหยนร้องไห้อีก ภายในวันเดียวสามารถทำให้สาวสวยสองคนร้องไห้ได้ ความสามารถเช่นนี้ พ้นจากเจียงชื่อไปแล้วคาดว่าคงไม่เจอคนที่สองอีก

เขาถอนหายใจแล้วพูดอย่างอดทน “ที่รัก คุณไม่ต้องเสียใจ บอกผมทีว่าเกิดอะไรขึ้น ตกลงไหม?”

เขาคิดว่าจะปลอบโยนติงเมิ่งเหยนได้

ใครจะรู้ เมื่อผู้หญิงอารมณ์เสียก็ไม่ต้องพูดถึงเหตุผลเลย ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่มีสติปัญญาได้รับการอบรมศึกษามาดีเพียงใด พออารมณ์เสีย ก็ไม่สนใจเหตุผลกันทุกคน

นี่คือจุดที่เป็นปัญหาสำหรับผู้หญิง

แต่ก็เป็นจุดที่น่ารักของผู้หญิงด้วยเช่นกัน

ติงเมิ่งเหยนเปิดผ้าห่มลุกขึ้นนั่ง พลันตะโกนใส่เจียงชื่อ “ทำไมคุณถึงสนใจฉันขนาดนี้? ฉันจะเป็นหรือตายมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย? คุณไปเถอะ ไปหาผู้หญิงคนอื่น!”

เจียงชื่อไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดี “ผมจะไปมีผู้หญิงอยู่ข้างนอกได้ยังไงล่ะ?”

“ฮ่าฮ่า คุณไม่มีผู้หญิงอยู่ข้างนอก คุณพาผู้หญิงกลับมาบ้านแล้ว แล้วยังมาแสดงความรักต่อหน้าฉันอีก คุณ คุณมันสารเลว!”

คราวนี้แม้แต่คนโง่ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ความหึงหวงนี้ เผยโฉมออกมาแล้ว!

เจียงชื่อลองถามหยั่งเชิง “คุณหมายถึง…ซูสวน?”

“ฮ่า เรียกได้อ่อนหวานจัง!” ติงเมิ่งเหยนชี้ไปที่จมูกของเจียงชื่อแล้วตวาดใส่ “เก่งนี่ เล่นกับพี่สาวแล้วก็เลยไปเล่นกับน้องสาว มั่วทั้งพี่ทั้งน้องมันสะใจมากใช่ไหม? ความสัมพันธ์ของพวกเราอยู่ภายใต้การควบคุมของคุณทั้งหมด คุณอยากจะอยู่กับใครก็ได้? จะบอกให้นะ ฉันรับไม่ได้!”

เจียงชื่อรีบจับมือทั้งสองของติงเมิ่งเหยน “ที่รักคุณเข้าใจผิดแล้ว ผมกับซูสวนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยจริงๆ เรื่องในวันนี้เพราะเธอมาหาผมอย่างกะทันหัน ผมไม่รู้เรื่องเลย”

“คุณไม่รู้เรื่อง แต่คุณมีความสุขมากนะ! ไปรับหน้าที่เป็นแฟนให้สาวสวยวัยรุ่นที่มีชีวิตชีวา ดูคุณมีความสุขมาก ไปดื่มกาแฟก่อน แล้วค่อยไปดูหนัง เป็นไงบ้างล่ะ ก้าวต่อไปไม่ใช่ไปเปิดห้องหรอกเหรอ?”

“ที่รัก…”

ในที่สุดเจียงชื่อก็เพิ่งเข้าใจในตอนนี้เองว่า มีร้อยปากก็เถียงไม่ขึ้น มันเป็นอย่างไร

ปกติติงเมิ่งเหยนรู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด แต่ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นเอาแต่กวนไม่มีเหตุผล พูดจาไม่รู้เรื่องขนาดนี้?

ความจริงมันไม่ใช่แค่ติงเมิ่งเหยน ผู้หญิงทุกคนเวลาเผชิญหน้ากับปัญหาความรัก คุณจะพูดอย่างไรก็พูดไม่รู้เรื่อง อย่าพยายามอ้างเหตุผลกับผู้หญิงที่กำลังโกรธจัด ยิ่งพูดก็มีแต่จะทำให้แย่ลงเท่านั้น

เจียงชื่อที่ฉลาดและมีความสามารถในเวลาปกติ ในเวลานี้กำลังอับจนหนทาง

เขาพูดด้วยสีหน้าขมขื่น “ที่รัก คุณเชื่อผมเถอะ วันนี้ผมแค่ช่วยเหลือซูสวนเท่านั้น หลังจากนั้นผมก็ส่งเธอกลับบ้าน แล้วผมก็กลับมา”

“ฮ่า คุณเห็นฉันเป็นเด็ก หลอกได้ง่ายๆ เหรอ?”

ติงเมิ่งเหยนไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เธอชักมือออกมา แล้วผลักเจียงชื่อลงจากเตียง

แต่บังเอิญเธอออกแรงมากเกินไป แถมยังผลักเข้าไปที่หน้าอกที่บาดเจ็บของเจียงชื่อ บวกกับการที่ตกเตียงลงไป เจียงชื่อร้องด้วยความเจ็บปวด เอามือกุมหัวใจ ร่างกายกระตุก ศีรษะเต็มไปด้วยเหงื่อ

“อ๊อก…!!!”

“ฮ่าฮ่า เสแสร้งได้เหมือนมาก” ตอนแรกติงเมิ่งเหยนไม่ได้ใส่ใจมากนัก แต่เมื่อหันมองกลับไป สีหน้าของเจียงชื่อซีดเผือดเหมือนกำลังจะตาย เธอจึงตกใจอกสั่นขวัญหาย ลุกลงมาจากเตียง

“ที่รัก ที่รักเป็นอะไรไป? ที่รักอย่าทำให้ฉันตกใจสิ!”