คุณนาย…ยังสาว?

ตอนแรกติงเมิ่งเหยนยังไม่รู้ตัว แต่หลังจากผ่อนคลายลง เธอถึงรู้ว่าเจียงชื่อกำลังพูดถึงตัวเองอยู่

“ใครคือคุณนายยังสาว?”

“คนเลว!”

ติงเมิ่งเหยนคิดจะตีเจียงชื่ออีก แต่ครั้งนี้กลับถูกเจียงชื่อชิงจับมือทั้งสองไว้ก่อน

เจียงชื่อกล่าวว่า “เมื่อกี้คุณบอกว่า ขอเพียงผมมีชีวิตอยู่ต่อไป คุณจะรับปากผมทุกอย่าง ตอนนี้ ผมต้องการให้คุณมีลูกให้ผมสักคน”

ติงเมิ่งเหยนหน้าแดงด้วยความเขินอาย “ประโยคนี้ไม่นับ เมื่อกี้คุณโกหกฉัน คนผีทะเล”

เจียงชื่อกล่าวเสริมว่า “ประโยคนี้ไม่นับ แล้วเกมการพนันเมื่อวานล่ะ? คุณบอกว่าถ้าแพ้คุณจะมีลูกให้ผม ปฏิเสธไม่ได้หรอก ตอนนี้เรามาคิดบัญชีทั้งเก่าและใหม่รวมกันเถอะ คุณน่ะ อยากหนีก็หนีไม่พ้นหรอก!”

เขาโอบอุ้มติงเมิ่งเหยนไว้ในอ้อมแขน แล้วโยนลงบนเตียง

คราวนี้ ไม่มีใครหรืออะไรหยุดยั้งพวกเขาได้อีกแล้ว

หัวใจของติงเมิ่งเหยนเต้นแรงตุ้บๆ

ในที่สุด ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้วเหรอ?

เธอคอยมานาน ตั้งตารอมานาน ผ่านความยินดีและความเศร้าโศกมาอย่างโชกโชน ผ่านทุกข์สุขของการอยู่ร่วมกันและพลัดพราก ในที่สุดช่วงเวลานี้ก็มาถึง

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง

ติงเมิ่งเหยนทั้งเขินอายและตื่นเต้น ระคนความยินดีเล็กน้อย

เธอหลับตาเบาๆ ปล่อยให้เจียงชื่อทำทุกอย่างที่เขาต้องการ

วันนี้เธอรู้สึกเจ็บเล็กน้อย

“อา…!!!”

…

ฟ้ามืดแล้วแม่ยายซูฉินถือกับข้าวกลับบ้าน ทันทีที่เปิดประตู ก็ได้ยินเสียงแหบพร่าดังมาจากห้องด้านในเรื่อยๆ

เธอตกใจ วางตะกร้าผักลงอย่างแผ่วเบา ค่อยๆ ย่องเข้าไปในบ้าน แล้วเอียงหูตั้งใจฟัง

ใช่แล้ว นั่นคือสิ่งที่เธอคิด!

ซูฉินเดินออกไปด้วยรอยยิ้มเบิกบาน ปิดประตูเบาๆ

ยังเดินไปได้ไม่ไกล ก็ชนเข้ากับติงฉี่ซาน พ่อตาที่กลับมาจากทำงาน

“อ้าว คุณไม่กลับบ้านไปทำกับข้าวเหรอ จะวิ่งไปไหน?” ติงฉี่ซานถามด้วยความสงสัย

“ไปๆๆ รีบไป” ซูฉินลากติงฉี่ซานออกไปด้านนอก

ติงฉี่ซานรู้สึกมึนงง “คุณเป็นอะไรไป? คงไม่ได้ซ่อนใครเอาไว้ในบ้านหรอกนะ?

“เอ่อ ตาแก่พูดอะไรน่ะ?”

“ถ้าไม่ได้ซ่อนใคร แล้วจะหลบๆ ซ่อนๆ ทำไม?”

ซูฉินกล่าวด้วยรอยยิ้มแปลกๆ “ฉันมีข่าวดีมาบอก พวกเราน่าจะกำลังจะมีหลานชายให้อุ้มเร็วๆ นี้!”

ติงฉี่ซานพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา “หลานชายให้อุ้มอะไรกัน เมิ่งเหยนยังไม่ท้องเลย เอาอะไรมาอุ้ม?”

ติงฉี่ซานรู้สึกตัวทันทีที่พูดออกไป

เขาจ้องไปที่ซูฉินด้วยดวงตาทั้งสองที่เบิกกว้าง “ที่รัก ที่คุณลากผมออกมานี่ คงไม่ใช่เพื่อบอกผมว่าเมิ่งเหยนกับชื่อเอ๋อ กำลังวางแผนครอบครัวครั้งยิ่งใหญ่อยู่ในบ้านหรอกนะ?”

ซูฉินพูดอย่างมีความสุข “ก็ใครว่าไม่ใช่ล่ะ?”

ติงฉี่ซานเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “พวกเราเคยมีประสบการณ์เข้าใจผิดแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว คราวนี้คุณไม่ได้ดูผิดใช่ไหม?”

“ไม่ต้องห่วง ไม่ผิดแน่ คราวนี้ฉันได้ยินจริงๆ นะ!”

ติงฉี่ซานยิ้มอย่างมีความสุข “ดีจัง ดีจัง ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ในที่สุดตาแก่ของฉันจะได้อุ้มหลานชายแล้ว!”

ซูฉินกระแอมไอ “นี่เป็นครั้งแรกสินะ อาจจะเหนื่อยหน่อย บางทีอาจจะต้องทำหลายๆ ครั้งซึ่งเผาผลาญร่างกายค่อนข้างมาก พวกเราก็อย่าปล่อยทิ้งไว้ รีบไปซื้อเนื้อซื้อปลา เพื่อทำอาหารมื้อใหญ่ให้เด็กๆ คืนนี้ ”

“ใช่ๆๆ ต้องหลากหลายหน่อย ตอนครั้งแรกของพวกเรา ผมเหนื่อยแทบตาย เอวแทบหัก”

“หึ หน้าไม่อาย พูดเรื่องที่ไม่น่าพูดถึงของคุณตอนนั้นทำไม? รวมๆ กันแล้วไม่ถึง 5 นาทีด้วยซ้ำ จะเหนื่อยอะไร?”

“แหะ แม้ว่าผมจะไม่อยู่ถึง 5 นาที แต่จำนวนครั้งมากอยู่นะ!”

คนชราสองคนพูดอย่างเขินอายพร้อมกับไปตลาด

วันนี้เป็นวันที่มีความสุขของคนชราทั้งสอง

และเป็นวันที่เจียงชื่อกับติงเมิ่งเหยนได้กลายเป็นคู่สามีภรรยากันอย่างแท้จริง