เมื่อเขาลืมตาขึ้น ติงเฟิงเฉิงก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล โดยมีหัวเข็มปักที่หลังมือ

ติงเมิ่งเหยนนั่งลงที่ขอบเตียงแล้วมองดูเขา เจียงชื่อและถงก้วนฉือกำลังพูดคุยกันที่ประตู

“ตื่นแล้วเหรอ?” ติงเมิ่งเหยนถาม

ติงเฟิงเฉิงพยักหน้าแล้วพยายามลุกขึ้นนั่ง หัวใจของเขาเหมือนมีหินหนัก ไม่สามารถสงบลงได้เป็นเวลานาน

เจียงชื่อเดินเข้ามา แล้วพูดอย่างใจเย็น “หมอบอกว่าแค่สมองขาดออกซิเจนชั่วคราว ใส่ใจพักผ่อนก็ดีขึ้น อีกอย่าง อย่าใจร้อนเด็กขาด”

ฮ่าฮ่า จะไม่ใจร้อนได้เหรอ?

ติงเฟิงเฉิงเอนตัวพิงเตียง จับจ้องไปที่ไฟดวงนั้น พูดด้วยสีหน้าขมขื่น “จบแล้ว จบสิ้นแล้ว เงินกู้สองร้อยล้านจากธนาคาร หลุมใหญ่ขนาดนี้จะปิดได้ยังไง?”

“และเงินสองร้อยล้านนี้เอาไปใช้ซื้อวัสดุ ตอนนี้เงินถูกคนเชิดหนีไปแล้ว วัสดุก็ไม่มี โครงการก็ไปต่อไม่ได้”

“พัง ทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายหมดแล้ว”

ติงเฟิงเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงที่อ้างว้าง ตอนนี้เขาเสียใจมากจนอยากจะกระโดดลงแม่น้ำฆ่าตัวตาย

ถงก้วนฉือเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “ประธานติง เป็นความผิดของผมเอง! ผมตรวจสอบไม่ดี แม้แต่ใบรายการปลอมก็ยังดูไม่ออก”

ติงเฟิงเฉิงโบกมือ “ซุนเค่เฉินจงใจทำใบรายการปลอมขึ้นมา คุณจะมองออกในทันทีได้ยังไง? ไม่ใช่แค่นี้ เขายังขอให้คนงานร่วมมือเล่นละครตบตา และซื้อวัสดุคุณภาพสูงจากที่อื่นมารับมือการตรวจสอบ ซุนเค่เฉินได้ใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อเอาเงินของผม”

ทุกคนนิ่งเงียบไป

มันเป็นความจริงที่ซุนเค่เฉินละเอียดรอบคอบเกินไป ผู้ขายทั่วไปจะไม่สามารถวางแผนการที่ละเอียดแม่นยำขนาดนี้

จะมีใครที่ไหนใช้เงินสองล้านซื้อสินค้าคุณภาพสูงมาสวมรอยเป็นสินค้าของตัวเองโดยเฉพาะ?

การกระทำถึงขั้นนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าซุนเค่เฉินเป็นจอมวางแผน มันไม่ง่ายเลยที่จะหนีพ้นจากกับดักเช่นนี้

ติงเฟิงเฉิงกล่าวว่า “ไอ้ถง คุณเตือนผมแล้ว บอกว่าสินค้าของซุนเค่เฉินเหมือนกับของบริษัทอื่น ผมประมาทเลินเล่อเอง ที่ทำเป็นหูทวนลมต่อคำพูดของคุณ ถ้าหากผมระมัดระวังมากขึ้น ให้คุณไปสอบถามบริษัทอื่นดู เรื่องดังกล่าวจะไม่เกิดขึ้นเลย”

“ถ้าจะโทษก็โทษผมเถอะ”

“มีแค่ความสำเร็จเล็กน้อยก็ลำพองใจ ดูเหมือนว่าผม ติงเฟิงเฉิง จะถูกกำหนดให้ทำอะไรใหญ่โตไม่ขึ้น”

ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งหดหู่ใจ

ติงเมิ่งเหยนถามอย่างกังวลใจว่า “มีวิธีเอาคืนสิ่งที่สูญเสียไปไหม?”

ถงก้วนฉือถอนหายใจ “ยากครับ ซุนเค่เฉินหนีไปต่างประเทศแล้ว เงินที่เอาไปจากพวกเรานั้นส่วนใหญ่ถูกจ่ายเป็นค่าจ้างคนงาน อีกส่วนหนึ่งเอาไปใช้หนี้ภายนอก เงินค่าจ้างคนงานเหล่านี้และหนี้ภายนอกมีการแจกจ่ายอย่างสมเหตุสมผลและถูกกฎหมาย พวกเราไม่สามารถไปบังคับเอาเงินคืนจากคนงานและบริษัทอื่นๆ ได้ จะว่าไปแล้ว ถึงจะต้องการ ก็เป็นไปไม่ได้ที่คนอื่นๆ จะคืนมัน”

ใช่แล้ว เงินที่ไปอยู่ในกระเป๋าคนอื่นแล้ว ต่อให้อยากได้คืนมาแค่ไหน มันจะเป็นไปได้อย่างไร?

แม้ว่าเงินของซุนเค่เฉินจะไม่สะอาด แต่หลังจากที่เขาแจกจ่ายออกไปมันก็สะอาดแล้ว ในทางกฎหมายไม่มีทางได้คืนมา

ยิ่งไปกว่านั้นซุนเค่เฉินยังหนีไปต่างประเทศ จะจับก็จับไม่ได้

จบแล้ว ทุกอย่างจบลงแล้ว

ติงเฟิงเฉิงบุรุษผู้สง่างาม ทนรับความอยุติธรรมนี้ไม่ไหว น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

การโจมตีครั้งนี้สำหรับเขาแล้ว มันทำให้เขาถึงตาย

เขาเคยคิดว่าตัวเองสามารถประหยัดเงินก้อนโตของบริษัทด้วยความสามารถของเขาเอง แต่ใครจะรู้ว่านี่จะเป็นกับดักที่คนอื่นทำขึ้น เงินจำนวนสองร้อยล้านที่เขาพยายามกู้ยืมมา ในตอนนี้นั้นสูญเปล่า

เงินไม่มีแล้ว วัสดุก็ไม่มีแล้ว