โหวหยังถึงกับกลืนน้ำลาย “คือว่า ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรครับ ผมก็ไม่อยากรู้หรอก ผมรู้แค่ว่าเจียงชื่อถูกกำจัดก็พอแล้วครับ”

เหวยซือพูดอย่างเย็นชา “ทำไมจะไม่สะดวกล่ะ อีกอย่าง ผมบอกคุณไปแล้วนะ”

โหวหยังตกตะลึง

บอกแล้วเหรอ? บอกเมื่อไหร่?

“ผู้จัดการครับ คุณอย่าล้อเล่นกับผมสิ ผมยังไม่ได้ยินอะไรเลยนะ”

เหวยซือถอนหายใจอย่างเหลืออด และพูดประโยคเดียวว่า “ไอ้แพะรับบาปที่ต้องซวยไปกับเจียงชื่อคนนั้น เขาอยู่ไกลสุดขอบฟ้า แต่ใกล้แค่ตามองเห็น”

อยู่ไกลสุดขอบฟ้า แต่ใกล้แค่ตามองเห็น?

ใคร?

โหวหยังยังคงมองไปที่เหวยซืออย่างใสซื่อ แต่เหวยซือได้แต่มองไปที่โหวหยังโดยไม่พูดอะไรสักคำ

จากนั้นสักพัก โหวหยังถึงจะตอบสนองได้

เขาจึงชี้ไปที่จมูกของเขา “ผู้จัดการทั่วไปครับ คุณคงไม่ได้หมายความว่า ไอ้แพะรับบาปคนนั้นคือผมนะครับ?”

“บิงโก คุณตอบถูกแล้ว”

“ผู้จัดการครับ คุณอย่าล้อผมเล่นนะ!” โหวหยังตกใจจนลุกขึ้นยืน

เหวยซือกางมือของเขาออกแล้วพูดว่า “ผมไม่ได้ล้อเล่นนะ คุณ โหวหยัง ขโมยหยกส่วนหนึ่งไปจากเครื่องประดับเส้ายินของเรา แต่คุณไม่สามารถระบายสินค้าในประเทศได้ ดังนั้นจึงร่วมมือกับเจียงชื่อจากเครื่องประดับดาวฤกษ์ เพื่อจะช่วยกันกระจายสินค้าและแบ่งกำไรกัน”

“และแผนของพวกคุณก็คือ แกล้งทำเป็นขัดแย้งกัน โจมตีกันและกัน ทำให้บุคคลภายนอกอย่างเราคิดว่าพวกคุณเป็นศัตรู แต่อันที่จริงแล้วพวกคุณคือหุ้นส่วนกัน”

“จากนั้น เจียงชื่อบอกความลับในการขนส่งสินค้าของบริษัทให้กับคุณ แล้วจงใจทิ้งรถขนส่งคันหนึ่งให้คุณ และคุณก็ทำตามแผนของเจียงชื่อ นำหยกที่ขโมยไปจากผมซ่อนในหินหยาบแล้วแอบวางไว้บนรถขนส่งของเจียงชื่อ”

“แผนของพวกคุณเป็นเหมือนกลยุทธ์ปิดฟ้าข้ามทะเล ใช้โอกาสจากการขนส่งหินหยาบของเครื่องประดับดาวฤกษ์ แอบนำสินค้าของตนปะปนไปพร้อมกับสินค้าของเครื่องประดับดาวฤกษ์ เพื่อลักลอบขนของออกจากประเทศ และนำไปจำหน่ายต่างประเทศ สุดท้ายก็แบ่งกำไรกัน”

“แต่น่าเสียดาย แผนของพวกคุณถูกด่านศุลกากรจับได้หมด และพวกคุณทั้งสองก็จะถูกจับ”

“และสุดท้าย พวกเขายังพบบัญชีลักลอบนำเข้าในสำนักงานของเจียงชื่อ และหุ้นส่วนหนึ่งเดียวในการลักลอบนำเข้าก็คือคุณ โหวหยัง!!!”

เป็นคำพูดที่ไร้จุดบกพร่อง

เหวยซือเป็นคนฉลาดมาก เพราะเขาได้จัดเตรียมจุดจบของโหวหยังกับเจียงชื่อไว้ล่วงหน้าแล้ว

จนกระทั่งตอนนี้ ในที่สุดโหวหยังก็รู้ว่าเขาถูกหลอกแล้ว

เขาก็คิดว่ามันแปลกเหมือนกัน เพราะแค่เรื่องเอากล่องไปไว้บนรถของเจียงชื่อมันไม่ใช่เรื่องยากเลย ใครๆ ก็ทำได้ แต่ทำไมต้องเลือกเขาด้วย?

หรือว่าเพราะเขาเป็นศัตรูของเจียงชื่อ?

แต่ตอนนี้โหวหยังเข้าใจทุกอย่างแล้ว เหวยซือแค่ใช้ความเกลียดชังของเขาที่มีต่อเจียงชื่อหลอกให้เขาช่วยทำงาน และหลังเสร็จงานแล้วยังต้องเป็นแพะรับบาปอีกด้วย แถมสุดท้ายยังได้รับโทษในความผิดฐานลักลอบนำเข้า

เหตุผลที่เหวยซือไม่ยอมใช้ของคนเขา ก็เพราะกลัวตัวเองจะเกี่ยวโยงไปด้วย

ดังนั้นโหวหยังเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด เหวยซือก็กลายเป็นคนใสสะอาดทันที

โหวหยังหน้ามืดตามัวเพราะความเกลียด เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองกลายเป็นแพะรับบาปไปแล้ว คนอื่นแอบขายเขาให้เป็นทาส และเขายังต้องนับเงินให้คนอื่นอีก ช่างเป็นเรื่องที่น่าอัปยศอดสูจริงๆ!

ส่วนเหวยซือได้วางแผนตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว รายชื่อบัญชีผู้ลักลอบนำเข้าก็คือ เจียงชื่อกับโหวหยัง

และความเกลียดชังของพวกเขายังถูกใช้เป็นเครื่องมืออีกด้วย

ช่างเป็นแผนการที่ชาญฉลาด รอบคอบจริงๆ

โหวหยังถึงกับทำอะไรไม่ถูก ตอนนี้เขารู้แล้วว่าสังคมนี้มันน่ากลัวแค่ไหน และคนเลวที่แท้จริงในสังคมนี้มันน่ากลัวเพียงใด!

ส่วนเขา เป็นได้แค่มือใหม่ที่ด้อยประสบการณ์

ได้แต่ตกเป็นเครื่องมือของผู้ที่เหนือกว่า

“แก แกกล้าเล่นกับข้าใช่ไหม?”

“ไปตายซะ!”

แต่ก่อนที่โหวหยังจะลงมือทำร้ายคนอื่น รปภ. สามคนก็รีบเข้ามาล็อกตัวโหวหยังไว้และกดเขาลงที่พื้นทันที

เหวยซือหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟแล้วพูดในขณะที่สูบบุหรี่ว่า “คาดว่ารถของเจียงชื่อคงไปถึงด่านศุลกากรแล้ว ตอนนี้น่าจะกำลังถูกตรวจสินค้าอยู่แล้วล่ะ ผมเชื่อว่าจะถูกตรวจพบในอีกไม่นาน ถึงเวลานั้น บัญชีการลักลอบนำเข้ายังถูกพบในออฟฟิศของเจียงชื่ออีกด้วย ฮ่า ๆ โหวหยัง คุณเตรียมตัวไปติดคุกหัวโตพร้อมกับเจียงชื่อสักยี่สิบปีเลยนะ”

“ไม่ คุณจะทำกับผมแบบนี้ไม่ได้นะ!” โหวหยังแทบจะสิ้นหวัง

“หึหึ คุณจะตะโกนทำไม? คุณก็รู้ว่าแผนนี้ต้องมีคนเสียสละอยู่แล้ว โหวหยัง คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่า คุณยอมทำทุกอย่างเพื่อกำจัดเจียงชื่อ? แล้วคุณจะเดือดร้อนทำไม?”

ใช่ โหวหยังยินดีจะทำทุกอย่างเพื่อกำจัดเจียงชื่อ

แต่การที่ยินดีจะทำทุกอย่างนี้มันไม่ควรให้เขาไปยุ่งด้วยเลย! และเขาก็ไม่อยากพินาศไปด้วยอยู่แล้ว

ถ้าเขารู้ตั้งแต่แรกว่าการที่จะกำจัดเจียงชื่อนั้นต้องแลกด้วยการ ‘อุทิศ’ ตน เขาจะไม่มีวันรับปากทำตามแผนการนี้อย่างแน่นอน

เหวยซือดีดขี้บุหรี่ใส่หน้าโหวหยัง

“ผู้จัดการโหว ไม่มีขอฟรีในโลกนี้หรอก”

“คุณอยากกำจัดใครสักคน คุณก็ต้องแลกด้วยของบางอย่างสิ”

“ก็เหมือนผมไง ผมยังต้องแลกด้วยหยกอันล้ำค่าที่มีมูลค่าหลายสิบล้านเลย ผมก็เจ็บใจเหมือนกันนะ แต่คุณ คุณก็แค่ผิดหวังเล็กน้อย แล้วจ่ายอิสรภาพสิบกว่าปีของคุณไป”

เมื่อพูดจบ เหวยซือก็หัวเราะออกมาดังๆ

ครั้งนี้ เขามั่นใจว่าเจียงชื่อหนีไม่พ้นอย่างแน่นอน

แผนในครั้งนี้ค่อนข้างสมบูรณ์แบบ เพราะแม้แต่คนดำเนินการตามแผนยังถูกเหวยซือหลอกไปด้วย

เป็นกลยุทธ์ที่เฉียบแหลมที่สุด หลอกแม้แต่คนของตัวเองได้ แล้วเขาจะหลอกใครไม่ได้อีก

ยิ่งคิดเหวยซือก็ยิ่งมีความสุข เขาสูบหรี่ไปด้วยแล้วเดินไปรอบๆ บ้าน เหมือนกับเด็กที่มีความสุขเมื่อได้รับของเล่นชิ้นใหม่

ส่วนโหวหยังได้แต่ร้องไห้เสียใจ

จะว่าไปมันก็เหมือนประชด เพราะถ้าโหวหยังอยากเอาตัวรอดได้ ทางเลือกเดียวของเขาก็คือหวังว่าเจียงชื่อจะไม่ถูกจับ!

ก่อนหน้านี้เขาหวังอยากให้เจียงชื่อประสบภัยพิบัติมากแค่ไหน ตอนนี้เขาหวังให้เจียงชื่อรอดพ้นจากภัยพิบัติมากเท่านั้น

เป็นสถานการณ์แดกดันมาก แต่มันคือความจริง!