ไม่เพียงแต่ฝ่ายบริหารเท่านั้นที่ถูกเขาซื้อใจ แต่ยังรวมไปถึงพนักงานทั่วไปอีกจำนวนมาก

ฉีเจิ้นพูดอย่างไม่เข้าใจ “แค่เหล่าผู้บริหารผมยังพอเข้าใจได้นะ แต่เขาซื้อแม้กระทั่งเหล่าพนักงานเลย ทำเพื่ออะไรกันแน่?”

เจียงชื่อยิ้มตอบ “นี่ก็คือจุดแข็งของหยวนหยาเหว่ยไงครับ การซื้อใจพนักงานธรรมดามันไม่ต้องจ่ายแพง อย่างน้อยก็ถูกกว่าเหล่าผู้บริหารเยอะเลยครับ อีกอย่างบทบาทของพวกเขายังหลากหลายอีกด้วย”

“พนักงานธรรมดาเหล่านี้ทำงานและใช้ชีวิตเหมือนคนชนชั้นทั่วไปตลอดทั้งปี ซึ่งพวกเขาเข้าใจถึงกระแสและทิศทางของบริษัทเป็นอย่างดี ดังนั้น หากมีปัญหาเพียงเล็กน้อย ข่าวก็จะถูกส่งไปถึงหูของหยวนหยาเหว่ยอย่างรวดเร็ว”

“อีกอย่าง พวกเขาเก่งในเรื่องเสี้ยมเขาควายให้ชนกันมาก หรือการเป่าหูหยวนหยาเหว่ย โจมตีฝ่ายตรงข้าม คนพวกนี้พูดจาก้าวร้าว สามารถทำได้ทุกอย่างเมื่อต้องทำ”

เป็นจริงอย่างที่พูด

เพราะระดับฝ่ายบริหารควรพูดอย่างมีความรับผิดชอบ ไม่ควรพูดอะไรตามใจ แต่สำหรับพนักงานทั่วไปแล้ว พวกเขาสามารถพูดอย่างตามใจชอบได้

ที่น่ากลัวกว่านั้นคือ คนพวกนี้ต่างก็แบ่งพรรคแบ่งพวกกัน ซึ่งก็ทำให้ความสัมพันธ์ในบริษัทแตกแยกไม่เหลือชิ้นดีแล้ว

“หือ?” ฉีเจิ้นมองไปที่เจียงชื่อแล้วพูดอย่างกะทันหัน “น้องเจียง คุณต่อกรกับหยวนหยาเหว่ยมาตลอดแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว คุณน่าจะถูกเหล่าสุนัขรับใช้ของมันเล่นงานไปนานแล้วนะ แต่ทำไมไม่มีใครเคยว่าอะไรคุณเลยล่ะ?”

เจียงชื่อหัวเราะเบาๆ “ก็เพราะว่าพวกเขาไม่กล้าไงครับ”

“ทำไมล่ะ?”

“ขึ้นอยู่กับประโยคเดียว เชือดไก่ให้ลิงดูครับ”

เจียงชื่อจิบไวน์แล้วอธิบายว่า “ในอดีต เคยมีพนักงานจงใจสร้างข่าวลือเกี่ยวกับผม กล่าวหาผม แต่ผมไม่ได้อะไรมากครับ ก่อนอื่นผมชี้แจงต่อหน้าทุกคนก่อน จากนั้นส่งเขาเข้าคุกด้วยมือของผมเอง เขาถูกตัดสินจำคุก 8 ปี และยังต้องชดใช้ค่าเสียขวัญให้ผมอีก 1.6 ล้าน”

“ต่อมาครอบครัวเขายังไม่ยอม ผมก็เลยไม่เกรงใจพวกเขาอีก ผมส่งพวกเขาเข้าคุกทีละคน โทษตัดสินที่เบาที่สุดก็คือจำคุกครึ่งปี”

หรือบอกได้อีกนัยหนึ่งว่า ทั้งครอบครัวของพนักงานคนนั้นโดนเล่นงานหมด!

ฉีเจิ้นสูดหายใจเข้าลึกๆ “น้องเจียง ดูไม่ออกเลยนะว่าคุณจะโหดขนาดนี้”

โหดเหรอ?

สำหรับเทพแห่งสงครามชูร่าแล้ว เรื่องที่เลวร้ายกว่านี้สิบเท่าเขาก็เคยทำมาแล้ว

เจียงชื่อพูดต่อ “เรื่องบางเรื่องมันจำเป็นต้องทำครับ ผมใช้วิธีการที่เลวร้ายที่สุดในการจัดการพนักงานที่อวดดีคนนั้น ถือเป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูครับ และความจริงมันก็พิสูจน์แล้ว ว่าหลังจากที่ผมใช้วิธีนั้น พนักงานคนอื่นๆ ไม่กล้าดูถูกผมอีก โดยเฉพาะคนนินทาผมก็น้อยลง เพราะกลัวจะโดนเหมือนกัน”

นี่แหละ ความน่าเกรงขามของเขา

เจียงชื่อในฐานะผู้บริหารและผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ คนที่อิจฉาเขาก็ย่อมมีไม่น้อยเลย ถ้าไม่ใช้มาตรการที่เด็ดขาดแบบนี้ เขาก็จะตกเป็นเหยื่อที่คอยให้ทุกคนรักแก

สำหรับเรื่องนี้ ฉีเจิ้นชื่นชมและยอมรับเขามาก

เจียงชื่อ มีทั้งความอ่อนโยนและความแข็งแกร่ง เขาใช้วิธีต่างๆ เพื่อจัดการกับผู้คนที่แตกต่างกันออกไป ซึ่งความสามารถนี้ไม่ได้มีไปสักทุกคน

ฉีเจิ้นเทไวน์ลงในแก้วแล้วพูดว่า “น้องเจียง งั้นเราจัดการพวกลูกน้องของหยวนหยาเหว่ยทันทีเลยไหม?”

เจียงชื่อส่ายหัว “ไม่ครับ”

“คุณยังมีแผนอื่นเหรอ?”

“เปล่า ผมแค่อยากดูการแสดงให้จบก่อนค่อยลงมือครับ”

“ดูการแสดง?”

มุมปากของเจียงชื่อยกขึ้น “ใช่ครับ ท่านประธาน หรือว่าท่านไม่อยากเห็นปฏิกิริยาของเหวยซือหลังจากเสียเงิน 3 พันล้านเพื่อแย่งซื้อสินค้ากับผมเหรอครับ?”

ฉีเจิ้นถึงกับขำออกมา “ไม่อยากดูได้ไงล่ะ? หนังแบบนี้ ต้องดูให้ได้สิ! งั้นตามแผนของคุณเลยนะ ดูละครให้จบก่อนค่อยถอนรากของพวกมันก็ได้”

“ตามนั้นครับ”