ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส แขกนั่งเต็มที่นั่ง วันนี้คือพิธีต้อนรับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของเครื่องประดับเส้ายิน

บุคคลที่มีชื่อเสียงจากทุกสาขาอาชีพต่างก็เข้าร่วมงานนี้ในเครื่องแต่งกายที่เต็มรูปแบบ

เหวยซือใช้ความสัมพันธ์ทั้งหมดของเขาเพื่อเชิญคนดังทั้งหมดที่เขาสามารถเชิญได้ เพียงเพื่อสิ่งเดียวเท่านั้น นั่นก็คือให้คนเหล่านี้มาเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาที่มหัศจรรย์ของเขา

หินหยาบมูลค่า 3 พันล้านจากซัพพลายเออร์ทั้งสามเจ้าใหญ่ของเขาจะถูกตัดต่อหน้าทุกคน

เพื่อที่จะรองรับงานใหญ่แบบนี้ เหวยซือยังเตรียมเครื่องตัดหิน 50 เครื่องและเหล่าช่างตัดหินที่เชี่ยวชาญที่สุดในสายงานนี้มาด้วย

และในเวลาเดียวกัน เขาเปิดโกดังมากกว่า 20 แห่ง และส่งพนักงานมากกว่า 200 คนเพื่อรับผิดชอบในการขนส่ง

ซึ่งการตัดหินในครั้งนี้ ถือเป็นงานที่อลังการที่สุดในเขตเจียงหนาน และแม้แต่ทั่วโลกเลยก็ว่าได้

ครั้งก่อนเจียงชื่อถ่ายทอดสดตัดหิน 100 ก้อนไม่ใช่หรือ?

เหอะๆ ครั้งนี้เหวยซือจะตัดหินจากโกดังมากกว่า 20 แห่ง! เพื่อสิ่งนี้ เขายังเปิดรายการถ่ายทอดสด และเตรียมกล้องถ่ายทอดสดเป็นร้อยตัวอีกด้วย

ค่าใช้จ่ายในการจัดงานถ่ายทอดสดในครั้งนี้ อย่างน้อยก็ต้องใช้เงินเป็นหลักล้านหยวนแล้ว

มันอลังการมาก แต่เหวยซือก็คิดว่ามันคุ้มค่า

ขอแค่การตัดหินในครั้งนี้เป็นไปด้วยดี เครื่องประดับเส้ายินก็จะกลายเป็นที่นิยมในทันที พวกเขาจะกลายเป็นบริษัทอัญมณีอันดับหนึ่งในเขตเจียงหนาน และยังสามารถติดอันดับต้นๆ ในการเป็นผู้ผลิตเครื่องประดับชั้นนำของโลกอีกด้วย

ยิ่งคุณมีชื่อเสียงมากเท่าไหร่ คุณก็จะยิ่งทำเงินได้ง่ายมากขึ้นเท่านั้น

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหินหยาบเหล่านี้ ทั้งหมดก็ถูกแย่งชิงมาจากปากของเจียงชื่ออย่างยากลำบาก ด้วยเหตุนี้ เจียงชื่อยังคงโกรธเคืองและปิดประตูขังตัวเองอยู่ในออฟฟิศและไม่ยอมออกมาพบใคร

เหวยซือยิ่งคิดก็ยิ่งมีความสุข

เพราะเขาแพ้เจียงชื่อครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ในที่สุดเขาก็พบโอกาสในการล้างแค้น และยังถือโอกาสนี้เพื่อแซงหน้าเจียงชื่ออีกด้วย

เขาคิดว่าเขาเป็นเหมือนหลิวปัง ส่วนเจียงชื่อก็คือเซียงหยู

ไม่ว่าหลิวปังจะแพ้ให้กับเซียงหยูสักกี่ครั้ง แต่ชัยชนะครั้งสุดท้ายเป็นของเหวยซือ ซึ่งก็หมายความว่าตำแหน่งแห่ง ‘จักรพรรดิ’ ก็ต้องเป็นของเหวยซือ

สะใจ!

สะใจจริงๆ!

ในช่วงเวลาใกล้เที่ยงวัน แขกทุกคนก็ได้มาถึงอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน

เหวยซือยืนอยู่บนเวที มือข้างหนึ่งถือแก้วไวน์ ส่วนอีกข้างถือไมโครโฟนแล้วพูดอย่างร่าเริงว่า “สวัสดีตอนเที่ยงครับแขกท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทั้งหลาย เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ท่านสละเวลาอันมีค่าของท่านเพื่อมาเข้าร่วมงานเลี้ยงการถ่ายทอดสดของเครื่องประดับเส้ายินของเรานะครับ”

“วันนี้บริษัทของเราจะทำการตัดหินหยาบจากโกดัง 20 กว่าแห่ง และผมขอรับประกันกับทุกคนท่านว่า หินหยาบทุกชิ้นของเราล้วนเป็นหินชั้นหนึ่งทั้งนั้นครับ”

“และในเวลานี้ ให้ทุกท่านได้เป็นสักขีพยานในประวัติศาสตร์ไปพร้อมกัน ให้ทุกท่านได้เป็นสักขีพยานในช่วงเวลาอันแสนพิเศษนี้นะครับ!”

จากนั้นเขาก็ดีดนิ้ว

ผ้าม่านสีแดงรอบห้องประชุมค่อยๆ ลดลงมา ซึ่งทำให้เห็นถึงหน้าจอแสดงผลขนาดใหญ่ทีละแผ่น รวมทั้งหมดเป็น 20 แผ่น

เหวยซืออธิบายว่า “เพื่อให้ทุกท่านได้สะดวกในการรับชมกระบวนการตัดหิน ผมตั้งใจติดตั้งจอภาพยี่สิบจอในห้องประชุมแห่งนี้ ซึ่งมันจะแสดงการตัดหินในแต่ละจุดที่แตกต่างกัน และแต่ละหน้าจอก็จะถ่ายทอดสดการตัดหินต่อหนึ่งรายการ”

“ทุกท่านไม่ต้องขยับไปไหน เพราะท่านสามารถเพลิดเพลินกับอาหารและไวน์ไปด้วย และยังสามารถรับชมการถ่ายทอดสดการตัดหินไปด้วย”

“แน่นอนว่าถ้าท่านผู้เกียรติท่านไหนสนใจอยากจะได้มันไปครอบครอง ผมก็ยินดีอย่างยิ่งนะครับ ฮ่า ๆ ๆ ๆ”

“เอาล่ะ เข้าเรื่องกันดีกว่า ณ บัดนี้ งานเลี้ยงการถ่ายทอดสดเริ่มต้นอย่างเป็นทางการครับ!”

ด้วยการประกาศของเหวยซือ หน้าจอแสดงผลทั้งหมดก็เปิดขึ้น เครื่องตัด ช่างตัด หินหยาบ พนักงาน ทุกอย่างก็ได้เข้าประจำที่

อาหารที่หรูหราถูกเสิร์ฟในที่ประชุม และทุกโต๊ะอาหารยังมีเครื่องดื่มที่ดีที่สุด

บุคคลสำคัญเหล่านั้นกินดื่มและรับชมรายการอย่างมีความสุขมาก

หลังจากเจ็ดนาทีแห่งความสุขนี้ รถคันหนึ่งก็ขับเข้ามาจอดอยู่ที่หน้าประตู จากนั้นคนสองคนก้าวลงจากรถ ซึ่งสองคนนี้ไม่ใช่แขกของงานเลี้ยงนี้ แต่พวกเขาก็ยังมาร่วมงานโดยที่ไม่ได้รับเชิญ