บทที่ 137 แข็งแกร่งมากเกินไป[รีไรท์]

หลังจากนั้น ดวงตาที่แดงก่ำราวกับบ่อเลือดก็หันขวับมาจ้องมองที่ฉู่ชวิ๋น พร้อมกันนั้นองค์ราชาก็ส่งเสียงคำรามในลำคอออกมาเล็กน้อย ก่อนที่ประกายหิวกระหายจะปรากฏชัดบนใบหน้า

“ทำไมกลิ่นเลือดและลมปราณของเจ้าถึงแรงขนาดนี้ เพียงแค่เจ้าคนเดียวก็ทำให้ข้าบรรลุพลังอีกระดับได้แล้ว จงมอบชีวิตของเจ้ามาซะดี ๆ”

ฉู่ชวิ๋นหรี่ตาลงเล็กน้อย ริมฝีปากบิดตัวเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน ช่างเป็นปีศาจที่โง่เขลาอะไรเช่นนี้ หรือว่ามันจะถูกขังอยู่ในถ้วยนานเกินไปจนเสียสติไปแล้ว?

ราชาปีศาจและหยินจงยิ้มกว้างด้วยความชั่วร้าย บนใบหน้าเกิดความพึงพอใจขึ้นมาแล้ว ในที่สุดฉู่ชวิ๋นก็กำลังจะถึงที่ตาย ไม่อย่างนั้น คนที่ตายก็คงต้องเป็นพวกเขาแน่นอน

คนหนึ่งอยากจะได้ตำราความลับฟ้า ส่วนอีกคนอยากจะมาแก้แค้น แต่ผลลัพธ์ที่ปรากฏในตอนนี้ก็คือ พวกเขาทำอะไรไม่สำเร็จเลยสักอย่าง แถมยังเสียกำลังคนไปมากมายนับไม่ถ้วน ที่สำคัญคือต้องมีสถานะกลายเป็นทาสรับใช้ สูญเสียความเคารพศรัทธาไปหมดสิ้น เพราะฉะนั้น ราชาปีศาจกับหยินจงจึงเกลียดชังฉู่ชวิ๋นเป็นอย่างยิ่ง

“แต่ว่า…” แต่ในขณะที่ราชาปีศาจและหยินจงทราบแล้วว่าองค์ราชาต้องการชีวิตของฉู่ชวิ๋น องค์ราชากลับหันไปพูดกับฉู่ชวิ๋นอีกครั้งว่า “ข้าสามารถช่วยเจ้าจากความตายได้นะ แต่เจ้าต้องยอมมาเป็นทาสรับใช้ของข้าเหมือนพวกมัน”

“ไม่มีทาง ชายคนนี้อำมหิตเกินไป เขาฆ่าคนมานับไม่ถ้วน เขาเป็นศัตรูของพวกเรานะครับ” ราชาปีศาจพูด

“หุบปาก!” ในขณะนี้ ราชาปีศาจและหยินจงถึงกับตัวสั่นงันงกไปเลยทีเดียว “พวกเจ้ากล้าดีอย่างไรมาตั้งคำถามกับการตัดสินใจขององค์ราชา อย่าลืมว่าถ้าเจ้าขัดคำสั่งข้า โทษสถานเดียวที่เจ้าจะได้รับก็คือความตาย”

พูดจบ พลังลมปราณสีดำสองสาย ก็พุ่งตรงเข้าใส่แขนของคนทั้งสองทันที

ราชาปีศาจและหยินจงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เลือดสาดกระจายออกจากแขนของพวกเขา เลือดที่สาดกระจายออกมาลอยขึ้นไปในอากาศ ตรงเข้าไปสู่ปากขององค์ราชาที่อ้ากว้าง

“องค์ราชาครับ ไว้ชีวิตพวกเราด้วย พวกเราไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้ว” เมื่อรู้สึกได้ว่าเลือดในร่างกายกำลังถูกดูดไปไม่หยุด ราชาปีศาจและหยินจงก็มีสีหน้าที่ซีดขาวและร้องขอความเมตตาด้วยความหวาดกลัว

วินาทีต่อมา สายเลือดที่ลอยอยู่ในอากาศก็ขาดห้วงลง เพียงชั่วเวลาเมื่อสักครู่นี้ องค์ราชาก็ดูดเลือดของคนทั้งสอง ไปถึง 1 ใน 5 ของร่างกายเลยทีเดียว

“คราวหน้า ข้าจะฆ่าเจ้า” องค์ราชาแลบลิ้นสีแดงสดออกมาเลียริมฝีปาก เพื่อลิ้มรสรสชาติของเลือดที่ติดอยู่อย่างเอร็ดอร่อย

ผู้มีสถานะเป็นทาสรับใช้ทั้งสองคน ได้แต่ตัวสั่นพูดอะไรไม่ออก

หลังจากนั้น องค์ราชาก็ตวัดสายตากลับมามองที่ฉู่ชวิ๋นอีกครั้ง พร้อมกับพูดว่า “ถ้าเจ้ายอมมาเป็นทาสของข้า ข้าจะให้รางวัลกับเจ้า”

ราชาปีศาจและหยินจงเกือบจะสำลักเลือดออกมาแล้ว พวกเขาทั้งสองคนก็กลายเป็นทาสเหมือนกันไม่ใช่หรือ? แล้วทำไมฉู่ชวิ๋นถึงจะได้รับรางวัลล่ะ? ทำไมรางวัลของพวกเขาก็คือการเป็นทาสรับใช้? แบบนี้มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย

“ข้าควรจะให้อะไรกับเจ้าดีนะ?” องค์ราชาทำเป็นคิดอยู่เล็กน้อย ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นและพูดว่า “ข้าลองคิดดูแล้ว ข้าจะมอบโอกาสให้เจ้าได้ก้มลงจูบเท้าของข้า ถือเป็นเกียรติที่ไม่เคยมีใครได้รับมาก่อนเชียวนะ”

ตอนแรกราชาปีศาจและหยินจงก็ตกใจไม่น้อย สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นแดงก่ำด้วยความไม่พอใจ แต่ในขณะนี้ พวกเขาก็ได้รู้แล้วว่าองค์ราชาต้องการให้ฉู่ชวิ๋นจูบเท้าของเขา และนั่นก็คือรางวัลที่ฉู่ชวิ๋นจะได้รับ ราชาปีศาจและหยินจงตื่นเต้นจนอยากจะตะโกนและวิ่งไปซื้อดอกไม้ไฟมายิงฉลองเสียเดี๋ยวนี้

“บัดซบ มันพูดอะไรของมัน?” เฉินฮั่นหลงว่าด้วยความโกรธแค้น เขาไม่เคยเห็นใครดูหมิ่นฉู่ชวิ๋นแบบนี้มาก่อน เฉินฮั่นหลงพับแขนเสื้อขึ้นและทำท่าจะเดินออกไปพร้อมกับตะโกนว่า “ไอ้ผีเร่ร่อน กล้าดียังไงมาดูหมิ่นเจ้านายของฉัน ฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้แหละ”

โม่ซิงเหอพลันดึงเขากลับมา แล้วกระซิบบอกว่า “ขืนออกไป เดี๋ยวนายได้เป็นตัวปัญหาของนายท่านเสียเปล่า ๆ ดูจากระดับฝีมือของนายแล้ว คงโดนดูดวิญญาณไปทั้งที่ยังไม่ได้สู้สักกระบวนท่าเลยด้วยซ้ำ”

เฉินฮั่นหลงนึกแล้วก็ขนลุกทันที เมื่อคิดถึงภาพศพของผู้อาวุโสทั้งสามคนนั้น

“คุณเฉิน ต่อให้คุณมีดาบที่ดีที่สุด ก็ใช่ว่าจะฟันไอ้ปีศาจตัวนี้ได้” เจิ้งก่วงอี้จ้องมองเฉินฮั่นหลงด้วยสายตาเบื่อหน่ายความไร้สมองของเขา

“คุณเจิ้ง อารมณ์ร้ายขึ้นนะ? กล้าหัวเราะเยาะผมใช่ไหม? ตกลงว่าคุณอยากมีเรื่องว่างั้น?”

“ลุงเฉิน พ่อครับ หยุดทะเลาะกันก่อน ดูนั่นสิ!” เจิ้งกันพูดขึ้น

ทุกสายตาหันกลับไปมองที่ฉู่ชวิ๋นอีกครั้ง

ในขณะนี้ ฉู่ชวิ๋นกำลังก้มหน้า จึงไม่มีใครมองเห็นสีหน้าที่แท้จริงของเขา ว่าเขาจะยอมทําตามคําสั่งขององค์ราชาหรือไม่

องค์ราชายิ้มด้วยความพอใจ เพราะนึกว่าฉู่ชวิ๋นจะยอมกลายเป็นทาสรับใช้แต่โดยดี อีกฝ่ายหนึ่งมีพลังที่แข็งแกร่งมาก เพียงพอที่จะทำให้องค์ราชาพัฒนาขึ้นได้อีกครั้ง และเมื่อเวลานั้นมาถึง เขาก็จะกลายเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกจะไม่มีใครสามารถมาเทียบเคียงเขาได้อีก เมื่อคิดได้ดังนี้แล้ว องค์ราชาก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“เจ้าทาสรับใช้ จงเข้ามารับรางวัลของเจ้าไปเสีย” องค์ราชาลอยอยู่เหนือพื้นดินประมาณ 10 เซนติเมตรและยื่นเท้าที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อและเส้นเลือด ออกมาอยู่ตรงหน้าของฉู่ชวิ๋น รอคอยให้ชายหนุ่มขยับเข้าไปจูบ

ฉู่ชวิ๋นเดินไปข้างหน้าทีละก้าว

สีหน้าของราชาปีศาจและหยินจงเต็มไปด้วยความสะใจเป็นอย่างยิ่ง ในใจของพวกเขากำลังกึกก้องไปด้วยประโยคที่ว่า แม้แต่ฉู่ชวิ๋นก็มีวันนี้ ฮ่า ๆ

“นายท่านของเราเป็นเทพเจ้า จะไปจูบเท้าที่สกปรกของมันทำไม ไม่นะ…” เฉินฮั่นหลงกัดฟันกรอด

คนอื่น ๆ ได้แต่จ้องมองไปที่ฉู่ชวิ๋นในความเงียบงัน

ฉู่ชวิ๋นเดินอย่างเชื่องช้าเข้าไปด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม เหมือนคนที่กำลังประกอบพิธีแสวงบุญทางศาสนา เขาก้าวเดินด้วยจิตใจที่สงบและในทันใดนั้นเองเขาก็หยุด

เปรี้ยง!

เลือดสาดกระจายในอากาศ ลำตัวขององค์ราชาที่ลอยอยู่เบื้องหน้าฉู่ชวิ๋นฉีกกระชากออกเป็นเศษเนื้อ แต่เลือดขององค์ราชาไม่ได้กระเด็นถูกตัวเขาเลย องค์ราชาม้วนตัวขึ้นไปด้านบนเพื่อหลบหนีการโจมตีชุดต่อไปของเขา

ทุกคนที่จ้องมองอยู่ถึงกับปากอ้าตาถลนแล้ว

พวกเขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น เมื่อกี้มันคืออะไรกัน? ฉู่ชวิ๋นเดินเข้าไปแล้วก็ต่อยหมัด องค์ราชาเลือดไหลทะลักและม้วนตัวหนีไป ก่อนที่ร่างจะร่วงลงไปบนพื้นหญ้าที่ห่างออกไปหลายเมตร และนอนตัวสั่นอยู่บนพื้นอีกครู่ใหญ่

“เจ้าบัดซบ ข้าจะจัดการเจ้า ข้าจะดูดเลือดเจ้าและฝึกให้เจ้าเป็นลูกหมา เจ้าจะไม่มีวันได้กลับมาผุดกลับมาเกิดอีกเลย”

เสียงคำรามขององค์ราชา ก้องกังวานไปทั่วภูเขาจนเกิดแรงสั่นสะเทือนขึ้นมาแล้ว

แสงสีแดงวูบไหว ฉู่ชวิ๋นปรากฏตัวยืนห่างออกไปประมาณ 10 เมตร

ทุกคนลุ้นระทึกจนลืมหายใจ เส้นผมบนศีรษะชี้ชัน ในขณะนี้ ใบหน้าขององค์ราชาครึ่งหนึ่งได้หายไปเพราะพลังหมัดของฉู่ชวิ๋น

แต่มัดกล้ามเนื้อบนใบหน้าและร่างกายขององค์ราชาก็ค่อย ๆ ถักทอตัวขึ้นมาใหม่ จนกลับมาเต็มรูปแบบอีกครั้ง

ฉู่ชวิ๋นเลิกคิ้วขึ้นสูงเล็กน้อย ความสามารถในการฟื้นตัวขององค์ราชาน่ามหัศจรรย์จริงๆ

“เจ้าลูกหมา กล้าดีอย่างไรมาดูหมิ่นราชาอย่างข้า!”

เปรี้ยง!

เลือดสีแดงสาดกระจายไปทุกหนทุกแห่ง และองค์ราชาก็กระเด็นกลับไปอีกครั้ง

ทุกคนได้แต่ยืนนิ่ง สีหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เป็นอีกครั้งที่ฉู่ชวิ๋นสามารถเอาชนะองค์ราชาได้

สิ่งสำคัญก็คือฉู่ชวิ๋นมีความเร็วที่ไม่ธรรมดา การลงมือของเขาเร็วกว่าความเร็วเสียงถึง 2 เท่า

“ฉันคิดอยู่แล้วว่านายท่านต้องชนะแน่ๆ” เฉินฮั่นหลงตะโกนออกมาด้วยความตื่นเต้น

ราชาปีศาจและหยินจงอยากจะกระอักเลือดด้วยความช้ำใจ เมื่อก่อนนี้ฉู่ชวิ๋นยังไม่ถึงกับเป็นตัวร้ายกาจขนาดนี้ พวกเขาไม่คิดเลยว่าฉู่ชวิ๋นจะกล้าต่อสู้กับองค์ราชาจริงๆ  แถมยังมีฝีมือที่เหนือกว่าด้วย และนี่แหละคือความน่ากลัวที่แท้จริงของฉู่ชวิ๋น

“เจ้าตัวโสโครก ข้าจะฉีกเจ้าให้เป็นชิ้น ๆ” ถึงจะโดนต่อยกระเด็นไป 2 ครั้งรวด แต่ก็ไม่อาจหยุดยั้งความเดือดดาลขององค์ราชาได้เลย

องค์ราชาตอบโต้ด้วยการตบมือขนาดยักษ์เข้าด้วยกัน

องค์ราชาร้องคำราม พลังลมปราณสีดำม้วนตัวหมุนวน และแล้วท้องฟ้าก็กลายเป็นสีดำสนิท

เปรี้ยง!

มวลพลังงานสีดำแผ่ครอบคลุมไปทั่วภูเขาและกลืนกินต้นไม้ใบหญ้าที่ขึ้นอยู่โดยรอบ

พูดได้อย่างเต็มปากว่าองค์ราชามีความแข็งแกร่งมาก พลังของเขาสามารถทำลายพลังฝ่ามือของฉู่ชวิ๋นได้ไม่ยากเลย

องค์ราชายังคงหลบตัวอยู่หลังกองดินกองหนึ่ง

เปรี้ยง!

มวลอากาศสั่นไหวและระเบิดตัวออก ฝ่ามือขนาดยักษ์พุ่งตรงเข้ากระแทกใส่ร่างขององค์ราชาอีกครั้ง

ฉู่ชวิ๋นยังคงปล่อยพลังต่อไป

ฝ่ามือกําสลดวิญญาณสลาย!

พลังฝ่ามือของชายหนุ่มพุ่งตรงขึ้นไปสู่มวลพลังงานสีดำที่ปกคลุมท้องฟ้า

ฉู่ชวิ๋นใช้พลังฝ่ามือนี้ 2 ครั้งซ้อน เรียกได้ว่าเป็นการใช้พลังที่มากกว่าตอนที่เขาใช้จัดการจอมยุทธ์ทุกสำนักเมื่อสักครู่นี้อีก

เปรี้ยง!

ฝ่ามือขนาดยักษ์ฟาดลงมาบนพื้นดิน เกิดแผ่นดินไหวและพื้นดินก็แยกออก มวลอากาศสั่นไหวเหมือนกับมีคนทิ้งระเบิดนิวเคลียร์ ก่อให้เกิดเป็นรอยแตกตามต้นไม้และก้อนหิน ก่อนที่จะเปลี่ยนพวกมันให้กลายเป็นผุยผงในพริบตา

แต่แล้วร่างกายสีแดงขององค์ราชาก็ยังคงลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า การโจมตีที่น่าหวาดกลัวของฉู่ชวิ๋นไม่สามารถทำอันตรายอะไรอีกฝ่ายได้เลย ถึงกับทำให้ฉู่ชวิ๋นรู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อย

“ถือว่าเจ้ารนหาที่ตายจริง ๆ” ร่างกายที่เต็มไปด้วยพลังลมปราณสีดำ เปลี่ยนรูปทรงกลายเป็นหัวปีศาจขนาดใหญ่และพุ่งตรงเข้ามาจู่โจมใส่ฉู่ชวิ๋น

“ผีเร่ร่อนอย่างแกกล้าตั้งตัวเป็นราชา แกไม่สมควรอยู่ในโลกใบนี้ตั้งแต่แรกแล้วอย่างแกต้องลงนรกไปเกิดใหม่วันนี้แหละฉันจะส่งแกลงนรกเอง” ฉู่ชวิ๋นหัวเราะเยาะเย้ยหยัน เท่าที่ต่อสู้กันมา เขารู้สึกได้ว่าสติปัญญาขององค์ราชาค่อนข้างโง่เง่าอยู่ไม่น้อย

เมื่อดูลักษณะฝีมือขององค์ราชาจากถ้วยแล้ว ความน่ากลัวไม่ได้มากไปกว่าองค์ราชาคนก่อนหน้านี้สักเท่าไหร่

“เจ้ากล้าดูถูกองค์ราชา วันนี้เจ้าจะต้องตาย!”

“ผีเร่ร่อนอย่างแกกล้าอวดดีถึงขนาดนี้ ฉันก็คงปล่อยเอาไว้ไม่ได้เหมือนกัน” ฉู่ชวิ๋นมีสีหน้าที่เย็นเยียบ เส้นไหมสีขาวจำนวนนับไม่ถ้วนลอยออกมาจากปลายนิ้วมือของเขา ก่อนที่มันจะถักตัวรวมกันออกมาเป็นแส้เส้นหนึ่ง

ขวับ!

แส้สะบัดหนึ่งที เกิดคลื่นพลังงานพุ่งตรงเข้าใส่องค์ราชา

โผละ!

ศีรษะขององค์ราชาระเบิดออกเมื่อถูกแส้ฟาดใส่

องค์ราชาที่เหลือแต่เพียงลำตัว ยกมือขึ้นมาคว้าจับแส้เอาไว้ ผลที่ได้ก็คือมันทำให้เขายังคงรอดชีวิตอยู่อย่างเส้นยาแดงผ่าแปด หลังจากนั้น องค์ราชาก็พยายามดึงแส้เข้ามาหาตัว

ความโกรธแค้นและเดือดดาลทำให้มือของเขามีพลังมากยิ่งขึ้น แขนขององค์ราชามีความยาวมากกว่าคนธรรมดาถึง 2 เท่า แต่ในวินาทีที่เขาออกแรงกระชากสายแส้เข้าหาตัวนั้นเอง สายแส้ก็ได้สลายตัว กลายเป็นเส้นไหมจำนวนนับไม่ถ้วนอีกครั้ง

ฉู่ชวิ๋นขยับนิ้วมือไปมาเล็กน้อย เส้นไหมจำนวนนับไม่ถ้วนถักทอขึ้นมา กลายเป็นหอกสั้นเล่มหนึ่ง

หอกสั้นพุ่งตรงเข้าใส่ลำตัวขององค์ราชาอย่างเงียบงัน แต่รวดเร็ว

มือขององค์ราชาหมุนวนสร้างเป็นม่านพลังสีดำป้องกันเอาไว้

ทะลุ!

แต่ในที่สุดแล้ว หอกสั้นก็แข็งแรงกว่า แท้จริงแล้วองค์ประกอบของเส้นไหมสีขาวเหล่านี้ผลิตขึ้นมาจากพลังลมปราณที่อยู่ภายในร่างกาย จึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่พวกมันจะสามารถทะลุกำแพงสีดำ ตรงเข้าสู่ร่างกายขององค์ราชาได้ทันที

แต่โชคร้ายที่ลำตัวขององค์ราชาแข็งแกร่งเกินไป แม้จะโดนหอกสั้นแทงเข้าไปเต็มๆ แต่กลับสร้างบาดแผลได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

องค์ราชาร้องคำรามด้วยความโกรธแค้น มวลพลังงานสีดำเปลี่ยนรูปทรงกลายเป็นปืนยาวกระบอกหนึ่ง และยิงกระสุนใส่ฉู่ชวิ๋น

ฉู่ชวิ๋นคอยระวังตัวอยู่แล้ว เขาม้วนตัวถอยหลัง 20 เมตรเข้าสู่ที่กำบัง

เปรี้ยง!

กระสุนที่เป็นพลังงานสีดำทิ้งหลุมที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางใหญ่มากกว่า 5 เมตรไว้ให้ดูต่างหน้าบนพื้นดิน ดูน่าสะเทือนขวัญเป็นอย่างยิ่ง

“แกคิดว่าฉันจะฆ่าแกไม่ได้ใช่ไหม?” ฉู่ชวิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ยกมือหนึ่งขึ้นมา หายใจเร็วแรง

มวลอากาศสั่นไหว เปลวไฟปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า เสียงของฟีนิกซ์ตัวหนึ่งกรีดร้องลงมาจากท้องนภา ทำให้ท้องฟ้าถึงกับสั่นสะเทือน

เงาของนกเพลิงปกคลุมไปทั่วบริเวณ มันสยายปีกออกกว้าง ปีกที่เต็มไปด้วยเปลวไฟ

เมื่อฉู่ชวิ๋นสะบัดมือ ฟีนิกซ์ตัวนั้นก็เคลื่อนไหว มันพุ่งตรงเข้าสู่ผู้ที่เป็นเป้าหมายอย่างแม่นยำ

องค์ราชาส่งเสียงร้องโหยหวน ไม่ต่างจากเสียงของสัมภเวสีขอส่วนบุญ แต่แล้วพลังลมปราณสีดำก็เปลี่ยนรูปทรงกลายเป็นเสือตัวหนึ่งที่มีขนาดลำตัวยาวกว่า 10 เมตร ดวงตาของเสือตัวนี้เต็มเปี่ยมไปด้วยความดุร้าย มันเงยหน้าขึ้นมาและส่งเสียงคำรามดังลั่น

เสือสีดำกระโดดตัวขึ้นไปบนท้องฟ้า ปะทะเข้ากับนกเพลิงของฉู่ชวิ๋นโดยตรง

เปรี้ยง!

สัตว์วิเศษทั้ง 2 ตัวนั้นระเบิดออก เกิดเป็นกลุ่มควันรูปเห็ดขนาดใหญ่บนท้องฟ้า เปลวไฟแผ่รัศมีออกไปไกลหลายสิบเมตรในชั่วพริบตา ไม่มีสิ่งใดหลงเหลืออยู่อีกเลย

ไม่ว่าจะเป็นนกเพลิงหรือเสือสีดำ พวกมันพุ่งเข้าปะทะกันอย่างแรง และเกิดเป็นการสลายตัวที่ตามมาด้วยแรงระเบิดขนาดใหญ่

แขนข้างหนึ่งขององค์ราชาร่วงหลุดออกจากลำตัว องค์ราชาแผดร้องด้วยความเจ็บปวด

ฉู่ชวิ๋นก็บาดเจ็บเช่นกัน เขาถึงกับเซถลาถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนที่จะหยุดเท้า และมีเลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากริมฝีปาก