บทที่ 186 เผชิญหน้าอีกครั้ง![รีไรท์]

หลิวเซียงหรูที่ถูกจ้องมองโดยฉู่ชวิ๋น จู่ ๆ ร่างกายของเขาก็เย็นวาบขึ้นมาจนรู้สึกว่าเลือดภายในร่างกายแข็งตัว

“หลิวเซียงหรู แกอยากตายแบบไหน?” ฉู่ชวิ๋นพูดอย่างสบายๆ ราวกับถามว่าอยากกินอะไร? นอนหลับสบายไหม? ใบหน้าของหลิวเซียงหรูนั้นแข็งทื่อ ความไม่พอใจในตัวฉู่ชวิ๋นพลุ่งพล่านขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมองหลิวเซียงหรู

“ฉู่ชวิ๋นแกอยากให้ฉันตายงั้นเรอะ? แกไม่มีคุณสมบัตินั้น! แกหยิ่งผยองเกินไปที่กล้ามาภูเขาเซวียนฉี วันนี้คือวันตายของแก แต่ก็เอาเถอะก่อนที่แกจะตาย ฉันจะส่งพ่อแม่ของแกไปลงนรกให้ก่อนก็แล้วกัน”

คำพูดของหลิวเซียงหรูนั้นเลวร้ายมาก ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวในขณะเดียวกัน ภูเขาเซวียนฉีก็มีการเคลื่อนไหวจากนั้นเสียงร้องก็ดังขึ้น

ฉู่เทียนเหอและหลิวหรานร้องครวญครางออกมาพร้อม ๆ กันใบหน้าของพวกเขาดูเจ็บปวด

สีหน้าของฉู่ชวิ๋นเปลี่ยนไปในทันที เขาจับข้อมือของ หลิวหรานไว้ในมือข้างหนึ่งและฉู่เทียนเหออีกด้านหนึ่ง แล้วใช้จิตวิญญาณค้นหาต้นตอพอรู้สาเหตุจิตสังหารก็ปรากฏออกมาจากตัวของฉู่ชวิ๋น ข้าง ๆ หัวใจของทั้งสองมีหนอนขนาดเท่ากับนิ้วหัวแม่มือ ร่างกายเป็นสีแดงกำลังขยายตัวอย่างรวดเร็วมันกำลังจะระเบิด!!!

ไม่มีเวลาคิดอีกต่อไปแล้ว เส้นไหมวิญญาณได้เจาะเข้าไปในร่างกายของทั้งสอง ทำให้หนอนประหลาดทั้งสองตายทันที

อ้วก! อ้วก!

ฉู่เทียนเหอและหลิวหรานอาเจียนออกมาพร้อม ๆ กัน ในขณะเดียวกันก็มีหนอนออกมาด้วย

ซึ่งที่จริงแล้วเป็นฉู่ชวิ๋นที่ดึงหนอน ทั้งสองตัวออกจากร่างกายของพวกเขาด้วยเส้นไหมวิญญาณ

ตู้มม! ตู้มม!

หนอนทั้งสองตัวระเบิดและของเหลวดำก็สาดกระเซ็นไปทั่ว ของเหลวนั้นหยดลงบนก้อนหินที่ขนาดเท่ากำปั้น เมื่อมันสัมผัสกับก้อนหินหินสึกกร่อนภายในพริบตา เมื่อหยดลงบนพื้นดินมันก็กัดกร่อนพื้นจนกลายเป็นหลุม

ผู้คนที่อยู่รอบตัวตกใจ สำนักสวรรค์ฟ้านี้มันชั่วช้ามากเกินไปแล้ว พวกเขาถึงกับเอาหนอนไปใส่ไว้ในตัวพ่อแม่ของฉู่ชวิ๋น

หลิวเซียงหรูพาเฉินเฉากลับไปยังสำนักสวรรค์ฟ้าและเมื่อเขาเห็นฉู่ชวิ๋นจัดการหนอนได้ ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความตกใจ

“ฉู่ชวิ๋น รักษาชีวิตสุนัข ๆของแกไว้ให้ดีเถอะ”หลิวเซียงหรู กัดฟันแน่นเขาอยากเห็นว่า ฉู่ชวิ๋นจะเศร้าขนาดไหนที่เห็นพ่อแม่ตัวระเบิดต่อหน้าต่อตา แต่แผนการก็ไม่สำเร็จ

ฉู่ชวิ๋นหล่อเลี้ยงร่างกายพ่อแม่ของเขาด้วยธาตุบริสุทธิ์และในขณะเดียวกันก็ตรวจสอบอย่างรอบคอบ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีปัญหาอะไรอีกเขาก็ถามออกมา

“พ่อครับ แม่ครับ เป็นยังไงบ้าง?” ใบหน้าทั้งสองดูแดงก่ำ ฉู่เทียนเหอมองฉู่ชวิ๋นด้วยความประหลาดใจและพูดออกมาด้วยความโล่งอก “รู้สึกดีจริง ๆ ราวกับว่าพ่ออายุน้อยลงไปหลายปีเลยละ”

หลิวหรานพยักหน้าเธอเองก็รู้สึกดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ฉู่ชวิ๋นรู้สึกโล่งใจและหัวเราะออกมา “เมื่อพวกเรากลับไป ผมสัญญาว่าจะทำให้พ่อแม่เด็กลงเรื่อย ๆ เลยและผมจะรักษาดวงตาของแม่ด้วย”

“ดวงตาของแม่จะหายเป็นปกติได้หรอ?”หลิวหรานกล่าวอย่างตื่นเต้น

“แม่ไม่ต้องห่วง ผมสัญญาว่าดวงตาของแม่จะหายขาดได้อย่างแน่นอน” มันเป็นความผิดของฉู่ชวิ๋น ดวงตาหลิวหรานไม่ได้ตาบอดแต่กำเนิด แต่เพราะเป็นโรคประสาทตาอ่อนแรงที่เกิดจากการเสียน้ำตาบ่อยครั้ง แน่นอนเธอร้องไห้เพราะฉู่ชวิ๋น ไม่มีใครบอกฉู่ชวิ๋นก็รู้เรื่องนี้ดี

“คุณป้า คุณมั่นใจได้เลยค่ะ ฉู่ชวิ๋นพูดว่ารักษาได้ก็ต้องรักษาได้ มันจะต้องไม่เป็นไรแน่นอนค่ะ” ฮวาชิงหวู่ก้าวมาข้างหน้า เพื่อทำให้ทั้งสองสบายใจขึ้น

“นี่คือ?” หลิวหรานถามขึ้นมา เธอไม่คิดว่าจะมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ที่นี่ด้วย

เมื่อมองใบหน้าของฮวาชิงหวู่ หลิวหรานก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างฉู่ชวิ๋นก็รู้ว่าแม่กำลังคิดอะไรอยู่ ฉู่เทียนเหอเองก็สงสัยเช่นกันเพราะว่า ฮวาชิงหวู่นั้นสวยเกินไป

“คุณป้าคะ หนูชื่อฮวาชิงหวู่ค่ะ เรียกหนูว่าเสี่ยวหวู่ก็ได้นะคะ…” ใบหน้าที่สวยงามของฮวาชิงหวู่แดงขึ้นเล็กน้อย

“หนูเป็นแฟนของเสี่ยวชวิ๋นหรอจ๊ะ?” หลิวหรานถามอย่างมีความสุข

“หนู…” ฮวาชิงหวู่พยักหน้า แล้วคิดว่าหลิวหรานมองไม่เห็นจึงรีบพูด “ป้าคะ…ใช่ค่ะ”

หลิวหรานยิ้มอย่างมีความสุข เธอเอื้อมมือออกมาหมายจะสัมผัสฮวาชิงหวู่ แต่แล้วก็ต้องชะงักไปทันทีเพราะรู้สึกอาย ฉู่ชวิ๋นหัวเราะจากใจจริง ทุกคนเห็นว่าหลิวหรานอยากมอบของขวัญให้กับฮวาชิงหวู่ แต่เธอแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดาๆ และเธอยากจนมาก มีอะไรที่เธอทำได้?

“แม่ ผมจะจัดการให้ทีหลังนะ ในตอนนี้อย่าเพิ่งรีบทำอะไรเลย” ฉู่ชวิ๋นพูด จากนั้นเขาก็แนะนำพ่อแม่ให้รู้จักกับหลงอ๋าว

“ฉู่ชวิ๋น อย่าคิดว่าแกสามารถช่วยพ่อแม่ของแกได้แล้วนะ แค่ทำลายหนอนคิดว่ารอดงั้นเหรอ เมื่อแกตาย ฉันก็จะส่งพวกมันลงไปหาแกเพื่อล้างแค้นจะทรมานจนกว่าจะตายเลยละ” เสียงหนึ่งตะโกนดังขึ้น

“ผมฝากพ่อแม่ด้วยนะ” ฉู่ชวิ๋นมองไปที่หลงอ๋าว

“สบาย ๆ น่า” หลงอ๋าวพูดเพียงไม่กี่คำเท่านั้นแต่เผยให้เห็นถึงความมั่นใจในตนเอง

“เสี่ยวชวิ๋น ลูกจะไปไหน?” หลิวหรานตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกระวนกระวาย

“แม่กับพ่อรอผมไม่นาน ผมจะรีบกลับมา” ฉู่ชวิ๋นพูดพร้อมรอยยิ้ม เมื่อคำพูดจบลง ฉู่ชวิ๋นหันไปรอบ ๆ อารมณ์อ่อนโยนของเขาเปลี่ยนไปทันที ตอนนี้เขาเหมือนดาบแหลมคมที่หลุดออกมาจากฝัก

“ฉันบอกไปแล้วว่า วันนี้ฉันมาเพื่อทำสองเรื่อง ฉันจะทำลายภูเขาเซวียนฉี พวกแกไม่มีโอกาสอะไรอีกแล้ว” น้ำเสียงของฉู่ชวิ๋นเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เขามองไปที่หลิวเซียงหรู “หลิวเซียงหรู เริ่มจากแกก่อนเลย”

ฉู่ชวิ๋นยื่นมือออกมา แล้วกำแน่น หลิวเซียงหรูยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไรก็ได้ยินเสียงดัง “ปัง!” ข้าง ๆ ตัวเขาแล้ว ภายในเพียงพริบตา ร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยของเหลวร้อนๆ ความเจ็บปวดที่กัดกินทำให้เขากรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

 “อ้ากกกกกกกก”

ทุกคนที่เห็นแบบนี้ต่างก็เงียบลงทันที ทุกคนตกตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก

พวกเขาเห็นว่าเมื่อมือของฉู่ชวิ๋นกำแน่น เฉินเฉาก็ร่างระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิตและแขนของหลิวเซียงหรูที่อยู่ข้างเฉินเฉาก็ขาดหายไป

ดูเหมือนว่าทั้งฉู่ชวิ๋นและสำนักสวรรค์ฟ้านั้นได้เตรียมการบางอย่างไว้ทั้งคู่ แต่วิธีของสำนักสวรรค์ฟ้านั้นถูกทำลายโดยฉู่ชวิ๋นและผลการเอาคืนของฉู่ชวิ๋นนั้น น่าทึ่งมาก

“อ๊าาาาาาา! แก! แกกกกกก!” ร่างกายของหลิวเซียงหรูเปียกโชกไปด้วยโลหิต ตะโกนออกมาเหมือนเสียงผีที่กรีดร้อง

“ฉู่ชวิ๋น แกมันสารเลว!” เฉินหวูฮุยเมื่อเห็นลูกตัวเองระเบิดเป็นหมอกโลหิต ก็คำรามออกมา

“คนชั่วอย่างแกไม่คู่ควรกับการมีชีวิตอยู่บนโลกนี้!” ใบหน้าที่ใจดีของผู้อาวุโสก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว เฉินหวูฮุยรู้สึกเสียใจที่สูญเสีย ‘ลูกชายสุดที่รัก’ ไปและลูกศิษย์ของผู้อาวุโสก็กลายเป็นคนพิการ ทุกคนถอนหายใจ ดูท่าว่าคนสามคนที่ฉู่ชวิ๋นพามาด้วยนั้นจะไม่ได้ไร้ประโยชน์เลยซะทีเดียวและอีกทั้งยังน่าทึ่งมาก ขนาดตัวประกันฉู่ชวิ๋นยังใช้ประโยชน์ได้ขนาดนี้

สำนักสวรรค์ฟ้าต้องการที่จะฆ่าพ่อแม่ของฉู่ชวิ๋น แต่แผนการนั้นกลับคืนสนองต่อพวกเขาเอง สุดท้ายเฉินเฉาก็ถูกฆ่าในอาณาเขตของภูเขาเซวียนฉี ส่วนหลิวเซียงหรูก็กลายเป็นคนพิการ

การกระทำของฉู่ชวิ๋นนั้นราวกับตบหน้าเฉินหวูฮุยและหวูฉางเฟิง ทั้งสองเป็นบุคคลทรงอำนาจสูงสุดของสำนัก แต่กลับถูกจู่โจมโดยฉู่ชวิ๋นในที่สาธารณะ ซึ่งคาดการณ์ได้เลยว่าพวกเขาจะต้องรู้สึกเจ็บปวดไปตลอดกาลอย่างแน่นอน

“ท่านอาจารย์ ช่วยด้วย…” หลิวเซียงหรูกรีดร้อง ร่างของหวูฉางเฟิงพุ่งลงมาจากบนภูเขาในทันทีตรงเข้าไปหาหลิวเซียงหรู

เฟี้ยว!

ในขณะเดียวกัน ฉู่ชวิ๋นก็เคลื่อนไหวราวกับประกายแสงหนึ่งก้าวของเขาก็ย่นระยะได้ถึงสิบเมตร มันน่าเหลือเชื่อมาก

ตู้มม!

ประตูอันยิ่งใหญ่ของสำนักสวรรค์ฟ้า ถูกบดขยี้โดยกำปั้นของฉู่ชวิ๋นและก้อนหินก็พุ่งกระจายไปทั่ง ฉู่ชวิ๋นเดินผ่านดินหินที่ระเบิดเหล่านั้นและเดินตรงไปยังภายในของสำนักสวรรค์ฟ้า

หลายคนอุทานออกมาเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ประตูของสำนักสวรรค์ฟ้าถูกทำลายถายในการต่อยเพียงครั้งเดียว ในที่สุดพวกเขาเห็นใบหน้าที่เศร้าใจของเฉินหวูฮุยอีกครั้ง

ทุกคนต่างก็คิดแบบเดียวกันในใจ “สมกับเป็นฉู่ชวิ๋นจริง ๆ” ดวงตาของเฉินหวูฮุยมืดมนมุมปากและกล้ามเนื้อตรงขมับของเขากระตุก ยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนพบว่าฉู่ชวิ๋นที่รีบพุ่งไปยังสำนักสวรรค์ฟ้ามีเป้าหมายคือหลิวเซียงหรู

ทุกคนพูดไม่ออก ฉู่ชวิ๋นต้องการฆ่าหลิวเซียงหรูก่อนที่ หวูฉางเฟิงจะมาถึง เขาอยากตบหน้าของหวูฉางเฟิงอีกครั้ง ทุกคนอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ ถ้าฉู่ชวิ๋นไปถึงก่อนและฆ่าหลิวเซียงหรูได้ก่อน หวูฉางเฟิงคงไม่มีหน้าไปเป็นอาจารย์ของใครอีกแล้ว!

เห็นได้ชัดว่า หวูฉางเฟิงสังเกตเห็นถึงวัตถุประสงค์ของฉู่ชวิ๋น หวูฉางเฟิงก็ระเบิดพลังออกมาจากร่างกายความเร็วของเขาเร็วขึ้นเป็นเท่าตัว!!

“ฉันจะทำให้แกรู้ว่าความเร็วที่แท้จริงคืออะไร” ฉู่ชวิ๋นพึมพำออกมามันเป็นเสียงที่เขาได้ยินเพียงคนเดียวเท่านั้น

ในวินาทีต่อมา ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้างด้วยความตกใจเขามองเห็นความเร็วของฉู่ชวิ๋นเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันจนแทบไม่น่าเชื่อ ทิ้งไว้เพียงแสงสีขาวรางๆ เท่านั้น อากาศฉีกขาดจนเป็นเสียงระเบิด ความเร็วเป็นสองเท่าของเสียงทุกคนที่จ้องมองเพียงเงาจาง ๆ จนมองไม่เห็นอะไรเลย!!!

Related