“ให้ตายซิ…อสูรมาอีกแล้ว”

 

พวกเราที่ถึงบริเวณใกล้[หมู่บ้านฮาซามะ]ก็เห็นเข้ากับอสูรที่มาวนรอบๆ[เขตแดน]ก็เลยถอนหายใจออกมา

[เขตแดน]ที่ล้อมหมู่บ้านอยู่นั้นไม่เห็นด้วยตาเปล่า

ดังนั้นก็เลยมีอสูรเดินมาติดกำแพงของเขตแดนอยู่เรื่อยๆ

แล้วก็ทำหน้าเหมือนกับจะบอกว่า“เอ๋ แปลกจังทำไมเดินไปข้างหน้าไม่ได้” เหมือนกับพวกแมงเม่าที่บินชนโคมไฟตอนฤดูร้อนไม่หยุดไม่มีผิด

 

แล้วอสูรในวันนี้ก็คือ[ดาร์กแบร์(หมียักษ์สูงประมาณ3เมตร)]3ตัว

 

“ถึงดาร์กแบร์จะถลกหนังมาใช้ได้ก็เถอะ แต่การจัดการแบบไม่ให้มีแผลมันก็ยากนี่สิ”

“ถ้าพลาดก็จะได้แค่[ผลึกเวท]นี่นะคะ”

“ผลึกก็พึ่งเอาไปขายด้วย ต้องเสียเวลาสองรอบเลยสินะ”

“““เฮ้อ”””

 

ผม ริเซ็ต แล้วก็ฮารุกะถอนหายใจอีกครั้ง

 

“…คือว่า ขอเวลาสักครู่นะคะ”

“ทำไมเหรอ ยูกิโนะ”

 

พอหันไป ยูกิโนะก็ทำท่าจับคางคิด

 

“ที่นี่ ไม่ใช่ชายแดนเหรอคะ?”

“ชายแดนสิ”

 

โดยพื้นฐานก็เป็นสถานที่ที่มีอสูรออกมาจำนวนมาก เป็นดินแดนสุดขอบของเขตที่คนสามารถอาศัยอยู่ได้

 

“ก็เลยมีอสูรที่แข็งแกร่งอยู่บ้างน่ะ”

“นั่นสินะคะ [ดาร์กแบร์]นี่ก็ต้องใช้ทหารหลายสิบคนจัดการเลยนี่นะคะ”

“เหรอ?”

 

ผมมองริเซ็ตกับฮารุกะ

 

“ถ้าเป็นคนของ[หมู่บ้านฮาซามะ] 5-6คนก็จัดการได้แล้วค่ะ”

“ถ้ามีเวทมนตร์ของพี่ริสแค่4คนก็พอแล้วล่ะ”

 

แข็งแกร่งจริงนะ อมนุษย์

ถ้าไม่อย่างนั้นก็คงอาศัยอยู่ชายแดนไม่ได้สินะ

 

“เขตแดนที่ทำให้ไม่สามารถผ่านไปได้…นี่มันทรงพลังขนาดไหนกันคะ”「

“ชมสิ”

“ก็ชมอยู่หรอกค่ะ! แต่มันไม่ใช่ปัญหาแบบนั้นค่ะ!”

 

ยูกิโนะชี้นิ้วไปที่อีกฝั่งของป่าที่อยู่ถัดจากเขตแดน

 

“ที่มีกำแพงล้อมนั่นคือหมู่บ้านสินะคะ?”

“ใช่แล้วล่ะ”

“ที่อยู่รอบๆนั่น ไร่สินะคะ”

“ถึงจะพึ่งสร้างก็เถอะ”

 

แต่ก็ไม่ได้เหนื่อยยากอะไร

ขวานที่ได้รับ[ความสามารถในการทะลวง]ด้วย[Naming Bless(เพิ่มอัตลักษณ์ชื่อ)]สามารถตัดต้นไม้ได้ง่ายๆ

จอบก็สามารถถอนรากถอนโคนรากไม้ได้ง่ายๆ ดินแข็งก็ขุดได้ไม่คณามือ

ดังนั้นตอนนี้ก็กำลังบุกเบิกที่ดินอย่างไปได้สวย ด้วยความเร็วสูง

 

“ฉัน…เดินทางมาตลอดหลายเดือนมานี้ค่ะ”

“งั้นเหรอ?”

“ค่ะ ตั้งแต่เมืองหลวงมาถึงชายแดน ตั้งแต่มาที่โลกนี้ มาตลอด”

“ใจสู้จังนะ ยูกิโนะ ทั้งๆที่ตัวนิดเดียวแท้ๆ”

“อย่ามาทำเหมือนเด็กนะคะ! ในโลกก่อนฉันก็อายุ14ปีแล้วค่ะ!!”

 

14ปีเหรอ…ก็ประมาณเด็กประถมสินะ

แต่ว่ายูกิโนะ ไม่คิดจะปิดเลยสินะว่าเป็นคนจากต่างโลก พูดว่า“โลกนี้”“โลกก่อน”ออกมาบ่อยๆเลย

 

จากที่ยูกิโนะว่ามา ดูเหมือนเธอจะถูกอัญเชิญมาเมื่อหลายเดือนก่อน ต่างกับผมเล็กน้อย

อาจจะเกี่ยวกับความรู้สึกด้านเวลาท่านเทพธิดาก็ได้ คุณเทพธิดาที่อัญเชิญผมเองก็บอกว่าเรื่องตอนจูนิเบียว“เป็นเรื่องไม่นาน”เองนี่นะ

 

“ตั้งแต่เมืองหลวงมาที่นี่ก็ได้เห็นอะไรมากมายค่ะ แต่ก็ไม่เคยเห็นไร่สวนเรียงรายกันสวยขนาดนี้ค่ะ ปกติจะต้องมีการล้อมรั้วเพื่อป้องกันอสูรกับโจร ก็เลยไม่สามารถสร้างของที่ใหญ่แบบนี้ได้ค่ะ”

“สุดยอดใช่ไหมล่ะ ชมอีกสิ”

“ก็ชมอยู่ค่ะ! แต่เรื่องที่ชายแดนมีของที่สุดยอดแบบนี้อยู่…ไม่เคยได้ยินเลยค่ะ”

 

ยูกิโนะเสยผมสีฟ้าด้วยมือ แล้วทำท่าคิด

 

“คือว่านะ ยูกิโนะ”

“ทำไมเหรอคะ คุณโชมะ”

“ที่อยากจะทักมีแค่นั้นเองเหรอ?”

 

ผมชี้ไปที่ปีกขาวที่อยู่ตรงหลังของตัวเอง

จะให้เดินมันก็น่ารำคาญ ยูกิโนะเองก็ทำท่าเหนื่อย ก็เลยขนมาด้วย[ปลุกเผ่าปักษา]มาจนถึงที่นี่ เพราะว่ามีฮาร์ปี้แค่2คน ผมก็เลยต้องบินไปกลับหิ้วฮารุกะกับยูกิโนะมา ต้องพยายามสุดๆเลยล่ะ

 

“ทั้งเรื่องปีกของผม ทั้งเรื่องฮาร์ปี้ จะไม่ทักหน่อยเหรอ?”

“เท่ดีนี่คะไม่เห็นต้องสนเลยค่ะ”

 

ยูกิโนะตอบออกมาอย่างเรียบเฉย

แล้วเธอก็มองไปที่ริเซ็ตกับฮารุกะ–

 

“เขาของทั้งคู่ ก็เท่ดีดังนั้นก็เลยไม่สนใจค่ะ แต่เมื่อกี้ก็บอกว่าไม่สนแล้วนี่คะ ฉันน่ะ”

“…นั่นสินะ”

 

ระหว่างที่บินมา ดูเหมือนจะถูกยูกิโนะจับปีกด้วยสิ

ถ้าเป็นมนุษย์ที่ถูกอัญเชิญมาจากโลกของผม คงจะเหมือนโลกทั้งใบเปลี่ยนไปหมดเลยสินะ ถ้าอย่างนั้น เรื่องมีเขากับปีกงอกออกมา ก็อาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆจริงๆก็ได้

 

“…หมู่บ้านที่อมนุษย์อาศัย…การบุกเบิกที่ดินขนาดกว้างขวางและ ที่ดินที่อุดมสมบูรณ์…งั้นเหรอ ถ้าเป็นที่นี่ [นายที่แท้จริง]ของฉัน…”

 

เธอยังคงก้มหน้าพึมพำออกมา

 

…[นายที่แท้จริง]เหรอ

จะว่าไปสุดท้ายก็ไม่ได้ถามตัวจริงของ[นายที่แท้จริง]ที่เธอตามหาเลย

 

ยิ้มได้ตอนที่ตาย–เรื่องแบบนั้นมันหนักหนาเกินไปสำหรับคุณลุงที่เคยเป็นจูนิเบียว

พอลองคิดดู คนที่ถูกอัญเชิญคนอื่นนอกจากผม ก็ตายก่อนที่จะมาโลกใบนี้ จะมีโศกนาฏกรรมแบบไหนก็ไม่รู้หรอก แต่จนกว่าจะสงบไม่ไปยุ่งจะดีกว่า

 

“ท่านพี่โชมะ หมีนั่นริเซ็ตกับฮารุกะจะจัดการเองค่ะ”

“ท่านพี่ ปกป้องยูกิโนะด้วยนะ!”

 

ริเซ็ตกับฮารุกะหยิบดาบกับกระบองของแต่ละคนขึ้นมา

ทุกอันต่างก็เอนชานต์เรียบร้อย ถึงในเมืองฮารุกะจะถือดาบ แต่ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นกระบองเรียบร้อยแล้ว

ทั้งสองคนทำท่าจะวิ่งตรงเข้าใส่[ดาร์กแบร์]–

 

“รอก่อนค่ะ คุณริเซ็ต คุณฮารุกะ!”

 

อยู่ๆยูกิโนะก็บอกให้ทั้งสองคนหยุด

 

“ตรงนี้ให้ฉันที่เป็นคนมาใหม่จัดการเถอะค่ะ! ในฐานะผู้ม–ไม่สิ ที่ให้เป็นพวกแล้ว ก็อยากจะแสดงพลังให้ดูค่ะ!”

 

ยูกิโนะหยิบหอกออกมาถือไว้

ขยับปากเล็กน้อย ดูเหมือนจะท่องมนต์อะไรสักอย่าง

 

[ก๊า?]

 

พวก[ดาร์กแบร์]รู้สึกถึงทางนี้แล้ว

ยูกิโนะรักษาระยะจากพวกอสูรแล้วยืนนิ่ง

จากนั้นเธอก็ใช้งานเวทมนตร์

 

“ไม่ปล่อยให้ผ่านตรงนี้ไปได้หรอกค่ะ! ไปแล้วนะคะ! [Greater Icewall(กำแพงเยือกแข็ง・รุนแรง)]!!”

“““โอ้!!”””

 

ระหว่างยูกิโนะกับ[ดาร์กแบร์]มีกำแพงน้ำแข็งโผล่ขึ้นมา

ความสูงเกือบๆ3เมตร ความกว้าง–ประมาณ8เมตร ความกว้างนั้นดูจากตรงนี้ไม่รู้

 

[กุอ๊าาาาาาาาาา]

“–ชิ เล็งผิดไปสินะคะ”

 

ยูกิโนะนั้นสามารถล้อมอสูร2ตัวเข้าไประหว่าง[กำแพงเยือกแข็ง・รุนแรง]กับเขตแดนได้

แต่ว่าตัวที่3นั้นยังเป็นอิสระและมุ่งตรงไปที่เธอ

 

“อย่ามาทางนี้นะ! [Icicle arrow Rush(ธนูเยือกแข็ง・ต่อเนื่อง)]!!”

 

ปิ๊วปิ๊วปิ๊ว!!

 

ธนูน้ำแข็ง5นัดพุ่งเข้าใส่[ดาร์กแบร์]

ธนูปักเข้าที่แขนซ้ายของ[ดาร์กแบร์]แล้วก็ทำการแช่แข็ง แต่ว่ามันก็ยังไม่หยุด

ยูกิโนะยังคงเอาแขนข้างหนึ่งหันไปทาง[กำแพงเยือกแข็ง・รุนแรง]พลางครางว่า“กุนุนุ” ท่าทางการจะรักษาวทเอาไว้จะต้องใช้สมาธิ ยูกิโนะนั้นเหนื่อยกับการเดินทางอันยาวนานสภาพร่างกายก็เลยยังไม่เต็มร้อย

 

“ริเซ็ต ฮารุกะ ฝากคุ้มกันด้วย”

““รับทราบ!!””

 

ริเซ็ตพุ่งเข้าไปตรงหน้า[ดาร์กแบร์]

 

“จะปล่อยให้คนที่ท่านพี่โชมะยอมรับมีแผลไม่ได้หรอกค่ะ! [Craile Flare(เพลิงชำระล้าง)]!!”

 

ริเซ็ตปล่อยเพลิงชำระล้างใส่หน้าของ[ดาร์กแบร์]

 

[กุอ๊าาาาาาาาาา!!]

“ฮ๊า!!”

 

แล้วริเซ็ตก็ใช้ดาบยาวแทงอกของ[ดาร์กแบร์]

[ดาร์กแบร์]ปลิวไปด้านหลัง ดาบนั้นได้ฉีกกระฉากหน้าอกที่หุ้มด้วยหนังออกมา

ริเซ็ตก็สะบัดดาบต่อไปอย่างต่อเนื่อง [ดาร์กแบร์]ก็ถอยไปเรื่อยๆ

 

[กรุ๊?]

 

ที่ด้านหลังของหมีชนเข้ากับกำแพงของ[เขตแดน]

หมีหันกลับไปดูก็ต้องเบิกตากว้าง แล้วก็กรีดร้องอย่างหวาดกลัว

 

“ต่อจากตรงนี้ไปคือเขตแดนของ[หมู่บ้านฮาซามะ] การที่แกเข้าไปเหยียบย่ำเศษดินที่นั่น เราที่เป็นเจ้าปราสาทไม่ยอมหรอกนะ”

 

ที่อีกฝั่งมีฮารุกะที่ถือกระบองอยู่

 

“พลังเวทใต้พิภพนั้นสถิตอยู่ในร่างกายนี้ และเราจะใช้มันในการสังหารแกซะ ”

[กุก๊าาาาาาาา!?]

 

[ดาร์กแบร์]กรีดร้องออกมา ริเซ็ตที่อยู่ตรงหน้าก็พุ่งกลับมาที่ด้านข้างของผม

เพราะว่ามีพลังเวทพวยพุ่งออกมาจากร่างของฮารุกะ

พลังของ[กระบอง]ที่ได้รับการเอนชานต์ แล้วด้วยการที่เข้ามาในเขตแดนทำให้กำลังกายเพิ่มขึ้น แถมด้วยผลพิเศษของเจ้าปราสาททำให้ฮารุกะสามารถใช้พลังเวทของพื้นพิภพได้

ผลลัพธ์ก็คือ ท่าไม้ตายของฮารุกะที่ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งขึ้น–

 

“รวบรวมพลังเวทไว้ที่จุดเดียว! ไปละนะ [ทะลวงไร้สิ้นสุด ฉบับปรับปรุง]!!”

 

ตูม

 

[ดาร์กแบร์]ปลิวออกไป

 

“…เอ๊ะ?”

 

ยูกิโนะอ้าปากค้าง

[ดาร์กแบร์]ที่มีความสูงเกิน3เมตรลอยขึ้นไปในอากาศแล้วก็ตกลงมากลิ้งบนพื้นอีก3รอบ จนชนต้นไม้ถึงหยุดลง ตายคาที่ แถมที่ลำตัวยังมีรูโบ๋

 

ท่าของฮารุกะ[ทะลวงไร้สิ้นสุด]นั้นถ้าพูดในแบบโลกเดิมก็จะเหมือนกับ[ปลดปล่อยกำลังภายใน][หมัดหนึ่งนิ้ว]ของวิชาเคมโป สามารถสร้างความเสียหายขั้นรุนแรงได้จากระยะประชิด เพียงแต่พอเป็นโลกนี้มันก็ไม่ใช่แค่พลังงานจลน์ แต่เป็นพลังเวท

 

ดังนั้นฮารุกะที่อยู่ในเขตแดน จึงใช้พลังเวทที่ได้จาก[ผลพิเศษของเจ้าปราสาท]เพิ่มพลังทำลายให้กับวิชา–

 

“ทำเกินไปแล้ว ฮารุกะ แบบนั้นก็เก็บขนไม่ได้สิ”

“ขอโทษนะ”

“เอาเถอะ ยอมแพ้เรื่องเก็บขนแล้วกลับกันดีกว่า”

 

ผมหันกลับไปมอง[ดาร์กแบร์]2ตัวที่ถูกล้อมด้วย[กำแพงเยือกแข็ง]

 

“ยูกิโนะ ขอยืนยันหน่อย ทำลายกำแพงนี่ไปก็ไม่มีความเสียหายกลับไปหายูกิโนะสินะ?”

“มะ ไม่มีค่ะ แต่ว่า เปล่าประโยชน์ค่ะ”

“เปล่าประโยชน์?”

“กำแพงนี่ไม่สามารถทำลายได้ค่ะ ตราบเท่าที่ฉันยังส่งพลังเวทไป ตอนที่เดินมาตามถนนก็มีเจอกับอสูรที่ใหญ่กว่านี้เข้ามาจู่โจมค่ะ แต่พวกมันก็ไม่อาจจะฝ่ากำแพงนี้มาได้ ไม่อย่างนั้นก็ไม่เรียกว่าเป็นไพ่ตายที่ใช้จัดการกับ[ลัทธิปลุกแผ่นดิน]หรอกค่ะ?”

“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้น[ปลุกเผ่ามังกร]–ปลดปล่อยพลังเวททั้งหมด[Breath(มังกรคำราม)]!!”

 

ฟู่ม

 

ผมพ่นไฟออกไป

 

ฉ่าา

 

กำแพงน้ำแข็งระเหิดหายไป

 

[—-!?]

 

[ดาร์กแบร์]2ตัวกลายเป็นเถ้าถ่าน

 

“……คะ?”

“ขอบคุณที่เหนื่อยยาก ยูกิโนะ ทั้งๆที่กำลังเหนื่อยแท้ๆ พยายามได้ดีมาก”

“คุณยูกิโนะ สุดยอดเลยค่ะ ถ้าไม่มีศรน้ำแข็งนั่น คงจะลำบากกว่านี้เยอะเลยค่ะ”

“ที่พวกเราสามารถตั้งสมาธิกับ[ดาร์กแบร์]ได้ก็เพราะได้คุณยูกิโนะหยุดอีก2ตัวไว้นี่ล่ะ สุดยอดเลย มาเป็นเพื่อนกับเราเถอะ!”

 

ผม ริเซ็ต แล้วก็ฮารุกะชมยูกิโนะ

ยูกิโนะน่าจะเป็นผู้ถูกอัญเชิญที่ถูกต้องจริงๆนะเนี่ย สุดยอดจริงๆด้วย

[Breath(มังกรคำราม)]ของผมยังถูกลดความเสียหายไปหน่อยหนึ่งด้วยกำแพงของยูกิโนะ ความแข็งของกำแพงพอๆกับเกราะของ[อัศวินดำเมเซโทรัท]เลยทีเดียว ใช้ได้จริงๆ พลังของเธอ

 

“ดีจริงๆที่ได้คนดีๆมาเป็นพวก ต่อจากนี้ก็ฝากตัวด้วยนะ ยูกิโนะ”

“……เฮ้อ”

 

ผมจับมือกับยูกิโนะ

เอ๊ะ? ทำไมถึงซึมล่ะ?

ทำไมถึงไหล่สั่นกันล่ะ เกิดอะไรขึ้น ยูกิโนะ

 

“ก่อนอื่นก็กลับไปที่หมู่บ้านแล้วพักกันเถอะ”

 

ผมเสนอออกไป

 

“แผนรับมือ[ลัทธิปลุกแผ่นดิน]เอาไว้ทีหลัง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะขยายเขตแดน แล้วก็อยากจะได้พวกอมนุษย์อื่นๆเป็นพวกด้วย”

“นั่นสินะคะ มาพยายามเพื่อความสงบสุขกันเถอะค่ะ!”

“เดี๋ยวจะนำทางในเขตแดนให้เองนะ ที่อาบน้ำก็มีด้วย ไปอาบด้วยกันเถอะ ยูกิโนะจัง!”

“…เอ๊ะ? เอ๊ะเอ๋? พลังของฉัน…โกง…ไม่ใช่เหรอ? แล้ว คุณโชมะ…ใช้พลังที่เหมือนกับมังกร? เอ๊ะ–?”

 

แล้วพวกเรา4คนก็มุ่งตรงไปยังหมู่บ้าน