ตอนที่ 40 – สามท่าของเกาเกอ

“ระดับของพวกเราเท่านี้ถ้ามีทีมอาชีพมาสนใจจริง ๆ ก็ต้องจุดธูปไหว้พระขอบคุณแล้ว ยังจะมาเลือกนั่นเลือกนี่อะไรอีกเหรอ” เกาเกอกล่าว

“ก็แค่พูดกันเล่น ๆ เอง…” เหออวี้เอาคำพูดที่โจวม่อเพิ่งจะกล่าวออกมาพูดซ้ำอีกครั้ง

“ฉันทีมไหนก็เอา ยังไงก็ได้” เกาเกอกล่าว

เหออวี้มองโจวม่อ โจวม่อพยักหน้าเล็กน้อย เขากับเกาเกอเป็นเพื่อนกันมานาน รู้ว่าในด้านนี้เธอไม่ได้ความชอบเป็นพิเศษจริง ๆ การดู KPL ก็แค่สนอกสนใจเกมการแข่งขันเท่านั้น ไม่ได้มีทีมที่สนับสนุนเป็นพิเศษ แล้วก็ไม่มีผู้เล่นที่ติ่งเป็นพิเศษ แต่เห็นว่ามันเป็นเหมือนการบ้านที่ต้องทำมากกว่า

“นายล่ะ เหออวี้” คราวนี้โจวม่อหันไปถามเหออวี้

“ผม…ก็ยังไงก็ได้เหมือนกันครับ” เหออวี้ชะงักเล็กน้อยแล้วค่อยพูดออกมา

“ยังไงก็ได้เหรอ น่าจะเป็นบอกว่าไม่ใช่เทียนเจ๋อก็ได้หมดรึเปล่า” เกาเกอมองเขาแล้วกล่าวขึ้น

“ก็ใช่…” เหออวี้อึกอักนิดหน่อย ในอดีตถ้าถามคำถามข้อนี้กับเขา คำตอบของเขาจะต้องเป็นเทียนเจ๋ออย่างแน่นอน นั่นเป็นทีมที่เขาทุ่มเทจิตใจให้มาเป็นเวลาถึงห้าปีเต็ม แต่มาตอนนี้เทียนเจ๋อกลับกลายเป็นทีมที่เขาอยากจะเอาชนะมากที่สุด อารมณ์ความรู้สึกของเขาจึงยังซับซ้อนอยู่มาก

“อ้อ…” ปฏิกิริยาของโจวม่อเชื่องช้าไปครึ่งจังหวะ หลังจากฟังบทสนทนาที่แฝงนัยของทั้งสองคนไปได้พักหนึ่งแล้วถึงได้มีปฏิกิริยาขึ้นมา

“ไปกินข้าวเถอะ” จากนั้นเกาเกอก็หันไปดูเวลาแล้วเอ่ยปาก

“ไปเถอะ”

ทั้งสามคนออกจากห้องทำงานของสหภาพนักศึกษาไปพร้อมกันแล้วเดินไปที่โรงอาหารที่สองของสถาบัน ตอนนี้ท้องฟ้าก็มืดสนิทและเลยเวลาอาหารเย็นไปสักพักแล้ว ในเวลานี้มีแต่โรงอาหารที่สองจากโรงอาหารทั้งสามแห่งที่ยังพอมีข้าวให้กินอยู่บ้าง เนื่องจากได้คลุกคลีอยู่กับนักศึกษาชั้นปีสามถึงสองคนทำให้เหออวี้ได้เรียนรู้เคล็ดลับในการเอาชีวิตรอดภายในมหาวิทยาลัยตงเจียงอย่างรวดเร็ว

เพิ่งมาถึงบอร์ดประกาศที่อยู่ข้างนอกโรงอาหารที่สอง ทั้งสามคนก็ได้เห็นโปสเตอร์ที่มีรูปภาพสีสันสดใสสะดุดตาเป็นอย่างมาก เมื่อเดินเข้าใกล้ก็เห็นว่าแผ่นโปสเตอร์นั้นมีสีแดงและฟ้าอันคุ้นเคยเป็นส่วนใหญ่ เกาเกอกับโจวม่อจะมากจะน้อยก็พอเดา ๆ ได้แล้ว

“ประกาศจากชมรม The Kings เหรอ เป็นเรื่องการแข่งขันรึเปล่า” โจวม่อทางหนึ่งพูด อีกทางหนึ่งก็ดึงโทรศัพท์มือถือออกมาแล้ว ในยุคอินเตอร์เน็ตนี้ ข่าวสารจากป้ายประกาศพวกนี้ไม่ได้เป็นหนทางหลักที่ใช้รับทราบข้อมูลอีกต่อไป โจวม่อหาเจอกระทู้ปักหมุดที่ชมรม The Kings of Glory โพสต์เอาไว้จากฟอรั่มของสถาบันอย่างรวดเร็ว

“จริงด้วย กำหนดวันแข่งแล้ว” โจวม่อร้องบอก

“เมื่อไหร่” เกาเกอถาม

“วันที่ 20” โจวม่อพูด

“ยังอีกสิบกว่าวัน” เกาเกอกล่าวแล้วหันไปมองเหออวี้

“ผมจะพยายามให้ดีที่สุด” เหออวี้ยืนยันทันที

“ช่วงหลายวันนี้ก็อย่าเพิ่งเล่นระดับ platinum ของนายเลย เอาแอคเคาท์พี่นายมาเล่นไต่แรงค์ระดับสูงให้มาก ๆ ดีกว่า ถ้าเกิดว่าเขาไม่ถือที่จะอันดับร่วงลงไปอะนะ” เกาเกอกล่าว

“ผมว่าคงไม่เป็นไรหรอกครับ” เหออวี้พูดอย่างอึกอัก

“สิบกว่าวัน ถ้าจ้องฝึกฮีโร่ตัวเดียวอย่างหนัก ก็คงจะฝึกการควบคุมไม่น้อยหรอก” เกาเกอกล่าว

“แต่ฝึกอันเดียวเหรอครับ ถ้าเกิดว่าโดนแบนก็เสร็จเลยน่ะสิครับ” เหออวี้พูด

“เชื่อฉันเถอะ ตอนนี้เขาไม่มาแบนนายกันหรอก” เกาเกอกล่าว

เหออวี้หันไปมองเกาเกอ หันไปมองโจวม่อ แล้วก็เข้าใจแล้ว ช่วง BP แบนฮีโร่ได้จำนวนจำกัด เกาเกอกับโจวม่อต่างก็เป็นยอดฝีมือมีชื่อของสถาบัน ศัตรูที่มาเจอคลื่น7 ในเกมก็ต้องตัดฮีโร่ตัวที่พวกเขาสองคนเล่นเก่งอย่างแน่นอน ส่วนเหออวี้นั้นไม่มีใครรู้จัก ถึงจะรู้จักก็ไม่รู้เรื่องสภาพในเกม The Kings of Glory ของเขาอยู่ดี สรุปก็คือเล็งเป้าเขาไม่ถูก

ทั้งสามคนที่พูดคุยกันอยู่เดินมาถึงหน้าบอร์ดประกาศ มองแวบแรกก็เห็นว่าเป็นโปสเตอร์ของชมรม The Kings of Glory จริง ๆ สีฟ้าแดงทั้งสองแสดงถึงทีมสองทีมที่กำลังเผชิญหน้ากันอยู่ นี่เป็นโปรเตอร์ที่เอาสไตล์มาจากในเกม และข้อมูลที่ประกาศอยู่ในโปสเตอร์ก็ระบุจริง ๆ ว่าวันที่ 20 เดือนกันยายนลีกภายในมหาวิทยาลัยจะเปิดขึ้นอย่างเป็นทางการ ข้อมูลการแข่งขันมากกว่านี้ย่อมไม่สามารถที่จะเขียนลงไปในแผ่นโปสเตอร์ได้หมด แต่ว่าเกาเกอกับโจวม่อที่เป็นมือเก่าทั้งสองคนก็ไม่ต้องการข้อมูลมากกว่านี้ นอกจากจำนวนทีมที่เข้าร่วมแข่งขันในแต่ละปีที่ไม่เหมือนเดิมแล้ว ที่เหลือมันก็เหมือน ๆ เคยนั่นแหละ

“ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะประกาศตารางการแข่งขันออกมากันนะ” โจวม่อพูดพลางไถดูฟอรั่มสถาบันจากโทรศัพท์มือถือไปพลาง แต่ก็ไม่พบข้อมูลที่เกี่ยวข้องเลย

“ยังรับสมัครกันอีกสามวัน จะไปมีตารางแข่งออกมาตอนนี้ได้ยังไงกันล่ะ” เกาเกอจิ้มไปที่วันที่รับสมัครที่ระบุไว้ในโปสเตอร์

“เอ๊ะ ยังไม่หมดวันอีกเหรอ” โจวม่อขยับแว่นแล้วพูดขึ้นมา

เกาเกอสั่นศีรษะอย่างเอือมระอา ไม่สนใจแล้วเดินไปโรงอาหาร

“ถึงเวลาแข่งแล้วต้องไปแข่งที่ไหนเหรอครับ” เหออวี้เดินตามมาแล้วถามขึ้น

“ตอนแรก ๆ มีหลายทีมก็คงจะแยก ๆ กันไป ตอนหลังไปแข่งกันที่ห้องประชุมมัลติมีเดียถึงจะเป็นเกมที่เป็นทางการกันหน่อย” เกาเกอกล่าว

“งั้นจะมีแข่งกันกี่ทีมเหรอครับ” เหออวี้ถาม

“เทอมที่แล้วฉันจำได้ว่าเกือบ ๆ 200 ทีมมั้ง ว่าไงโจวม่อ” เกาเกอไม่แน่ใจเลยหันไปถามโจวม่อ

“186 ไม่ถึง 200” โจวม่อระบุข้อมูลที่แน่นอนออกมา

“งั้นก็คนไม่น้อยเลยนะครับ” เหออวี้ทึ่ง

“ถ้าเป็นนักศึกษาก็เข้าร่วมได้หมด คนที่เล่น The Kings ก็มีตั้งเยอะนี่” เกาเกอพูด

“มีทีมไหนที่เก่งเป็นพิเศษครับ” เหออวี้ถาม

“ตั้งแต่ที่พวกเราเข้าสถาบันมา ทีมแชมป์ของทุก ๆ เทอมก็คือ Suger” เกาเกอพูด

“ที่มีซูเก๋อกับพวกเหลียงเฉิน เหล่าเสียนอวี๋อะไรนั่นใช่ไหมครับ ผมรู้จัก แข็งแกร่งสุด ๆ เลย” เหออวี้พูด

“ใช่ นอกจาก Suger ที่นายรู้จักก็ยังมีหวงเฉา ก็เก่งใช่ได้อยู่” เกาเกอพูด

“ผมว่าเทียบกับ Suger ไม่ได้หรอกครับ” เหออวี้พูด

“แหงสิ ในลีกภายใน ระดับความแข็งแกร่งของแต่ละทีมไม่ได้พอ ๆ กันเลย ทีม Suger เป็นทีมที่รวบรวมผู้เล่นที่เก่งที่สุดในตำแหน่งทั้งห้าของมหาวิทยาลัยเราแล้วล่ะ”  เกาเกอพูด

“รวมพวกพี่สองคนด้วยเหรอครับ” เหออวี้พูด

ที่จริงแล้ววันนี้ก็เป็นวันแรกที่เขาได้เล่นกับเกาเกอและโจวม่อ แต่ก็เหมือนกับที่สองคนนั้นจับจ้องดูการเล่นของเขา เขาเองก็เฝ้าดูการเล่นของทั้งสองคนเหมือนกัน

ออฟเลนของโจวม่อมั่นคงมาก การควบคุมเคลียร์ครีปทำได้อย่างดีเยี่ยม แต่ว่าเขาไม่ค่อยชอบไปโรมสนับสนุนคนอื่นเท่าไหร่ เป็นพวกที่ให้ความสำคัญที่การทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก่อน ไม่กระตือรือร้นที่จะไปโชว์ออฟ

ส่วนเลนกลางของเกาเกอนั้นเหออวี้ดูแล้วก็สรุปได้คำเดียวเลยคือ — เจ้าเล่ห์!

ต๋าจี่？แอนเจล่า？หวังเจาจวิน?

สามตัวนี้ชอบซุ่มโจมตีจากในพุ่ม ฮีโร่สาวทั้งสามจะใช้สกิลที่มีผลควบคุมแล้วก็คอมโบสกิลจนครบชุด ทำให้ผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนที่โดนพวกนางกระทืบจมดินเรียกขานทั้งสามด้วยความเคียดแค้นว่า “อีสามกระหรี่ในพุ่ม”

เกาเกอไม่ได้ใช้เมจที่ใช้กันบ่อย ๆ สามตัวนี้ ตัวที่เธอใช้มากที่สุดก็คือจูเก่อเลี่ยง ตามทฤษฏีแล้วฮีโร่ตัวนี้ซุ่มโจมตีจากในพุ่มได้ยากกว่า บอลจากพาสซีฟมีส่วนสำคัญมากในการทำดาเมจของจูเก่อเลี่ยง ถ้าเกิดว่าตอนอยู่ในพุ่มพาสซีฟดันถูกกระตุ้นใช้ขึ้นมาบอลพลังก็จะถูกใช้โดยอัตโนมัติโจมตีเข้าใส่เป้าหมายที่อยู่ในระยะ มันก็เหมือนกับว่าถูกแฉตำแหน่งล่วงหน้านั่นแหละ ถ้าเกิดว่าตอนที่ซุ่มโจมตีไม่ได้ติดพาสซีฟงั้นก็ต้องให้ศัตรูเข้ามาอยู่ใกล้ ๆ จากนั้นในพริบตาเดียวใช้สกิลหนึ่งสองทำดาเมจห้าครั้งอย่างแม่นยำกระตุ้นให้บอลพาสซีฟทำงานถึงจะมีดาเมจได้เพียงพอ นี่ต้องใช้การควบคุมที่ชำนาญและแม่นยำพอสมควรเลย

การควบคุมของเกาเกอนี้ว่ากันตามตรงแล้วก็คือทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในเกมที่เหออวี้มองดูอยู่นั้น จูเก่อเลี่ยงของเกาเกอเข้าไปซุ่มโจมตีจากพุ่ม ตอนที่เลนกลางของอีกฝ่ายเดินกลับเลนกลางหลังจากไปสนับสนุนตรงอื่นหรือกำลังจะเดินไปสนับสนุนก็ไม่รู้ว่าฆ่าไปกี่รอบแล้ว ทำได้พอ ๆ กับสามสาวในพุ่มอย่างต๋าจี่ แอนเจล่า หวังเจาจวินที่พึ่งพาสกิลควบคุมในการจัดการคนเลย

ตอนที่ดูเกมอยู่เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นข้อความแชท เหออวี้สงสัยมากว่าในเกมเกาเกอจะต้องถูกเลนกลางของอีกฝ่ายด่ายับแน่ ๆ เลนกลางพวกนี้ส่วนมากก็แค่เพิ่งจะเริ่มเดินไปสนับสนุนตรงอื่นก็โดยเกาเกอส่งไปเกิดใหม่แล้ว เหออวี้แค่มองอย่างเดียวยังรู้สึกว่าพวกเขาช่างลำบากเหลือเกินเลย

เมจที่เกาเกอใช้ตามปกติแล้วเล่นเหมือนกับเป็นแอสซาซินมากกว่า การเล่นปกติมีอยู่สามท่า : ตีแดง ตีฟ้า ตีแม่น้ำ

……………………………………………………..

โจวม่อเป็นหนุ่มแว่นเหรอเนี่ย ก่อนหน้านี้เคยพูดเปล่าอะ ทำไมเราจำไม่ได้